Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-25 12:24

Geplaatst: 09-01-25 12:24

Hutcherson schreef:
Dieuwke_ schreef:
Ik snap niet zo goed waarom hier gevallen wordt over de spreekwoordelijke "schop onder de kont". Dat hoeft niet altijd iets negatiefs te zijn, naar mijn idee. Soms moet je mensen gewoon onder de arm nemen en meeslepen naar een hulp (in dit geval de huisarts) of op je strepen gaan staan om iemand iets aan het verstand te peuteren. Juist om erger te voorkomen.

Ik vind jouw uitleg echt iets anders dan 'schop onder de kont'. Dat laatste insinueert namelijk 'stel je niet zo aan'.

Dit.

En dan kan iemand nog zo zeggen dat het zo niet bedoeld zou zijn, het komt wel zo over.

**Geplaatst**: 09-01-25 12:41

Geplaatst: 09-01-25 12:41

Pagina 1 helemaal gelezen… toen afgehaakt…

Je partner is van mening dat er geen probleem is. Jij wel (en terecht). Je zit samen in een relatie… en dus is jouw probleem ook zijn probleem! Als hij dat niet inziet is je relatie niet gelijkwaardig en heeft hij geen respect voor jou als persoon en jouw gevoelens .

Hij zal dus volwassen moeten worden en moeten gaan erkennen dat er wel degelijk een probleem is! Waar hij wel degelijk invloed op kan hebben…

Hoe ik hiermee om ga? Na op een rustig moment aangekaart te hebben dat er een groot probleem is waardoor jij MAANDEN op je tenen loopt om maar alles in het werk te stellen dat meneer niet flipt en dat door je wederhelft NIET serieus genomen wordt, weg gaan! Je verdient meer dan dit! Dus of hij gaat er aan werken met jouw steun of hij gaat in zijn eentje door met zijn eigen leven vergallen. Zoals hier al meermaals aangegeven is, vitamine d en een daglicht lamp kunnen al een wereld van verschil maken. Zo een kleine aanpassing is te veel gevraagd want er is geen probleem? Hij wil het niet eens proberen? Zijn familie kampt ook met die problemen en pakken het wel aan met medicatie.

Kom op zeg…

**Geplaatst**: 09-01-25 12:59

Geplaatst: 09-01-25 12:59

Sherivey schreef:
Hutcherson schreef:

Ik vind jouw uitleg echt iets anders dan 'schop onder de kont'. Dat laatste insinueert namelijk 'stel je niet zo aan'.

Dit.

En dan kan iemand nog zo zeggen dat het zo niet bedoeld zou zijn, het komt wel zo over.

Er zijn hier twee zaken die volgens mij uit elkaar getrokken moeten worden.
A. De (vermeende) depressie;
B. Het gedrag jegens partner.

Op punt B. Kan partner prima een schop onder zijn kont krijgen. Immers rechtvaardigt situatie A. Situatie B. Niet.

Niemand zegt dat partner gewoon over z’n (vermeende) depressie heen moet stappen. Er wordt gezegd dat hij in actie zou moeten komen om te onderzoeken wat er feitelijk met hem aan de hand is én er wordt op gewezen dat zijn gedrag niet ok is.

Zodra je partner leidt onder jouw gedrag mag er best verwacht worden dat in ieder geval actie ondernomen wordt naar beterschap. Dat is er nu niet.

**Geplaatst**: 09-01-25 13:33

Geplaatst: 09-01-25 13:33

Zonnetje81 schreef:
Het feit dat je een zwetsverhaal moet ophangen om hem vitamine D in te laten nemen vind ik echt al toxisch. Hij erkent dus echt 0,000000 en jij laat dat zo gebeuren en houdt het ook in stand. En krijgt al over een aankoop de schuld. Ik kan geen advies geven want ik zou hier niet mee kunnen leven.

Dit dus. Ik heb alleen pagina 1 gelezen en zal zo alles bij lezen maar wat ik uit 1 pagina kan opmaken vind ik wel schokkend. Het is net als een verslaving: je kan pas geholpen worden als je erkent dat je een probleem hebt. En hij vindt dus niet dat hij een probleem heeft en wil niet geholpen worden. Het is belachelijk dat jij met een smoes hem vitamines moet laten nemen. En dat je niet gewoon durft te antwoorden: Dat heb ik niet besteld, dat heb je zelf gedaan. Maar dat je in de ‘we’ vorm moet gaan praten om hem rustig te houden. En dat je dus niet gewoon kan zeggen wat Ibbel aangeeft want dan is het einde verhaal?? Eeh sorry hoor, maar in welke positie heb jij jezelf gezet in deze relatie? Waarom ga je akkoord met deze rol en positie? Waarom zeg je niet gewoon waar het op staat? Dat hij hulp nodig heeft en dat je hem daarbij wilt helpen maar dat hij wel medewerking moet tonen en verantwoordelijkheid moet nemen hierin.

**Geplaatst**: 09-01-25 13:35

Geplaatst: 09-01-25 13:35

De schop onder de kont is voornamelijk omdat hij niks wilt toch? Hij vind het wel best dat TS continu op haar tegen moet lopen en dat zij een paar nare maanden heeft want hij heeft DAAR geen last van.

De depressie en het gedrag kan hij wellicht echt niks aan doen, maar hij heeft er wel hulp bij nodig en niet van de TS want het is zijn verantwoordelijkheid en niet de hare.

Ik ben persoonlijk van mening dat je niet naar beneden getrokken moet worden in een relatie door de problemen van een ander. Natuurlijk is het geven en nemen en kunnen er dipjes zijn..maar dit lijkt behoorlijk uit balans.

**Geplaatst**: 09-01-25 14:52

Geplaatst: 09-01-25 14:52

Ik reageer even vanuit het beperkte perspectief ‘hoe ga ik ermee om voor mezelf’.
Ik kies er in de winterperiode voor om mijn eigen energie anders te organiseren. ‘s Zomers haal ik veel energie uit samen zijn met mijn partner. In de winter richt ik me nadrukkelijk meer op mijn omgeving; vrienden, kennissen, activiteiten. Dit doe ik wel ‘tijdens werktijd’; maw ik neem wat extra verlof en ben wat meer afwezig om bijvoorbeeld een lekker koffietje te doen of samen te eten of sporten met anderen. Zo haal ik de energie die ik zelf nodig heb uit de dag zonder dat ik mijn partner hiermee confronteer/belast. Soms vertel ik er thuis over, maar net zo vaak ook niet; net hoe het loopt.
Op deze manier kan ik best dealen met die met name voor hem lastige winterperiode. En hij is me dierbaar genoeg om me op deze manier te willen aanpassen, zoals hij dat ook aan mij doet als dat nodig is.
Voor mij is dit deel van mijn ‘houden van’; hem de gelegenheid bieden om zichzelf te kunnen zijn, ook op mindere momenten.

**Geplaatst**: 09-01-25 15:17

Geplaatst: 09-01-25 15:17

Een depressie is geen excuus om een ander zo te behandelen als jouw partner doet TS. Hij is ziek en het is een klote ziekte (ik heb het zelf meegemaakt, dus weet helaas waar ik het over heb), maar dat is geen excuus om zo met iemand om te gaan. Ik vind dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, misschien niet nu, maar wel in voorjaar/zomer, en met een arts naar een oplossing/verlichting moet zoeken. De ziekte overkomt je, maar hoe je ermee omgaat niet.

**Geplaatst**: 09-01-25 16:25

Re: (winter)depressieve partner, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 09-01-25 16:25

Tja, we kunnen nog zoveel willen vanaf ons toetsenbord. Hij doet het niet.
TS kan alleen zichzelf "wapenen" dus ja, zelf naar een coach, zelf leren hoe ze niet moet meegaan in zijn toestand. Leren hoe zij niet met vitaminepilletjes en weet ik veel wat moet gaan lopen wapperen.

**Geplaatst**: 09-01-25 16:53

Geplaatst: 09-01-25 16:53

rien10 schreef:
Tja, we kunnen nog zoveel willen vanaf ons toetsenbord. Hij doet het niet.
TS kan alleen zichzelf "wapenen" dus ja, zelf naar een coach, zelf leren hoe ze niet moet meegaan in zijn toestand. Leren hoe zij niet met vitaminepilletjes en weet ik veel wat moet gaan lopen wapperen.

TS kan en mag ook grenzen stellen aan de manier waarop haar partner met haar omgaat

**Geplaatst**: 09-01-25 17:02

Geplaatst: 09-01-25 17:02

TS geeft in haar post duidelijk aan dat de drammerige reacties haar geen steun bieden. Dat is ook een grens. Ze vraagt om tips, waarom doorzeuren wat ze moet doen.. zonder tips?
Respect voor iemands berichten...
Ik zie ergens een parallel...
Sterkte TS.

**Geplaatst**: 09-01-25 18:16

Geplaatst: 09-01-25 18:16

senna21 schreef:
TS geeft in haar post duidelijk aan dat de drammerige reacties haar geen steun bieden. Dat is ook een grens. Ze vraagt om tips, waarom doorzeuren wat ze moet doen.. zonder tips?
Respect voor iemands berichten...
Ik zie ergens een parallel...
Sterkte TS.

Ik snap wel waar de reacties vandaan komen… denk ook niet dat ze bedoeld zijn om te bashen… maar ts heeft zich in de loop der tijd ergens in laten drukken waar ze volledig op haar tenen moet lopen om de “boel niet te lagen escaleren… dat is geen gezonde relatie hè… mensen proberen haar dat te laten inzien… dat is niet vervelend bedoeld… maar soms maakt “liefde” echt blind…

Ts met alle liefde deze tip… zoek hulp voor jouwzelf :knuffel:

je verdient echt meer dan dit… maar dan moet je je dat ook zelf gunnen… ik denk dat je hulp kunt gebruiken om je eigen grenzen beter te bewaken en aangeven… maar goed dat is vanuit het perspectief wat geschept wordt door jouw posts hier over jouw situatie met jouw partner…

Zegt de term reddersdriehoek jou iets ts?

**Geplaatst**: 09-01-25 23:39

Geplaatst: 09-01-25 23:39

Elisa2 schreef:
De schop onder de kont is voornamelijk omdat hij niks wilt toch? Hij vind het wel best dat TS continu op haar tegen moet lopen en dat zij een paar nare maanden heeft want hij heeft DAAR geen last van.

De depressie en het gedrag kan hij wellicht echt niks aan doen, maar hij heeft er wel hulp bij nodig en niet van de TS want het is zijn verantwoordelijkheid en niet de hare.

Ik ben persoonlijk van mening dat je niet naar beneden getrokken moet worden in een relatie door de problemen van een ander. Natuurlijk is het geven en nemen en kunnen er dipjes zijn..maar dit lijkt behoorlijk uit balans.

Ik ben dan weer meer van mening dat het best kan gebeuren dat het probleem van de 1 ook zeker effect heeft op de ander. Dat is wel hoe een goede relatie in elkaar zit. Dat je elkaar daarin opvangt, ondersteunt en helpt. Ik ben het met iedereen hier eens dat de houding van de vriend van TS echt moet veranderen en dat zn huidige visie erop niet getuigt van een respectvolle relatie, maar het leven zit vaak niet zo in elkaat dat probleem van de 1 geen grote impact mag hebben op de ander. Dit soort dingen draag je samen alleen moet daarvoor wel de juiste grondslag worden bereikt en in mijn optiek is dat openheid, communicatie en respect. En dat scheelt er hier wel aan. Op deze manier veranderd er niks en blijf je in de cirkel zitten TS. Met een depressie ben je erg met jezelf bezig en is je hoofd vol met je eigen gepieker en zorgen maar er is echt wel ruimte te maken voor begrip omtrent de behoeften van je partner. Dat moet echt kunnen.

**Geplaatst**: 10-01-25 07:51

Re: (winter)depressieve partner, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 10-01-25 07:51

Misschien een idee om de daglicht lamp in de zomer al neer te zetten zodat hij gewoon aan dat ding gewend is zo dat hij in de winter niet hoeft tegen te stribbelen dat het ding er staat.

**Geplaatst**: 10-01-25 09:07

Re: (winter)depressieve partner, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 10-01-25 09:07

Ik heb niet alle pagina's gelezen... maar van wat ik heb gelezen komen veel reacties wel overeen...

Tijdens mijn eerste (postnatale) depressie zij mijn man op een avond: Nu is het klaar. Morgen bel jij de huisarts. En als jij het niet doet, dan doe ik het.
Geen keus dus. En dus belde ik de huisarts. Achteraf gezien blij dat hij zo op zn strepen stond. Sterk in zn schoenen. Het was wat ik nodig had.

Je geeft aan dat hij voornamelijk thuis werkt.. Komt hij überhaupt het huis wel uit? Want het is zo belangrijk om eruit te zijn. Kan hij niet naar zn werk toe? Ander omgeving? Onder collega's zijn?

En dan de huisarts. Hij wil er niet heen, want volgens hem is er geen probleem.
Maar de huisarts komt ook aan huis. Kun je het probleem niet voorleggen bij de huisarts, en vragen of deze bij jullie thuis wil komen voor een gesprek?

**Geplaatst**: 10-01-25 09:12

Geplaatst: 10-01-25 09:12

Hutcherson schreef:
Elisa2 schreef:
De schop onder de kont is voornamelijk omdat hij niks wilt toch? Hij vind het wel best dat TS continu op haar tegen moet lopen en dat zij een paar nare maanden heeft want hij heeft DAAR geen last van.

De depressie en het gedrag kan hij wellicht echt niks aan doen, maar hij heeft er wel hulp bij nodig en niet van de TS want het is zijn verantwoordelijkheid en niet de hare.

Ik ben persoonlijk van mening dat je niet naar beneden getrokken moet worden in een relatie door de problemen van een ander. Natuurlijk is het geven en nemen en kunnen er dipjes zijn..maar dit lijkt behoorlijk uit balans.

Ik ben dan weer meer van mening dat het best kan gebeuren dat het probleem van de 1 ook zeker effect heeft op de ander. Dat is wel hoe een goede relatie in elkaar zit. Dat je elkaar daarin opvangt, ondersteunt en helpt. Ik ben het met iedereen hier eens dat de houding van de vriend van TS echt moet veranderen en dat zn huidige visie erop niet getuigt van een respectvolle relatie, maar het leven zit vaak niet zo in elkaat dat probleem van de 1 geen grote impact mag hebben op de ander. Dit soort dingen draag je samen alleen moet daarvoor wel de juiste grondslag worden bereikt en in mijn optiek is dat openheid, communicatie en respect. En dat scheelt er hier wel aan. Op deze manier veranderd er niks en blijf je in de cirkel zitten TS. Met een depressie ben je erg met jezelf bezig en is je hoofd vol met je eigen gepieker en zorgen maar er is echt wel ruimte te maken voor begrip omtrent de behoeften van je partner. Dat moet echt kunnen.

Volgens mij zeggen we hetzelfde

, alleen hoe degene ermee omgaat..daar valt of staat alles mee.

Dan nog praktisch TS, ik zat te denken als alles heel moeilijk blijkt. Je geeft aan dat jullie de ruimte op het erf hebben om apart te wonen. Kun je de wintermaanden anders niet apart gaan wonen?

**Geplaatst**: 10-01-25 12:49

Re: (winter)depressieve partner, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 10-01-25 12:49

Hier iemand die ook te maken heeft gehad met een depressieve partner, meerder malen gekampt met een zware depressie waarvan de laatste drie jaar heeft geduurd.
Loodzwaar voor alle partijen.
Mijn partner echter waardeerde alle hulp die ik hem bood. Hij was zich erg bewust van de impact die het op mij en ons leven had en voelde zich daar heel schuldig over.
Heeft zich ook echt nooit op mij afgereageerd. Was dit wel gebeurd dan had ik dat zeker begrepen, maar wel tot op zekere hoogte.
Ik vind dat jouw partner behoorlijk over de grenzen gaat, depressie of niet. Het is niet ok om zo op je tenen om hem heen te moeten lopen. Voor mij zouden de 8-9 maanden dat hij wel een leuke partner is dit niet goedmaken.
Misschien moet je toch wat meer tegengas geven, ik heb het idee dat hij steeds een stapje verder gaat omdat hij van jou weinig tegenreactie krijgt?

Ik zou niet kunnen leven met dit Dr. Jekyll en Mr. Hyde gedrag.
Heel naar dat hij helemaal niks wil, ik zou me dan echt afvragen hoeveel mijn partner om mij geeft dat hij me op geen enkele manier tegemoet wil komen teneinde de depressie wat draaglijker te maken. Zelfs het geven van vit D zie je als een mogelijk probleem. Dat is toch niet normaal?
Het is al meerdere malen geopperd, maar praten jullie hier wel over in zijn ‘goede’ tijd en wat zegt hij er dan over? Ik kan je reactie hierop niet terugvinden.

Ik wens je veel sterkte, een depressie kan je dan niks aan doen, maar je kan er wel voor kiezen actief mee te werken om het voor iedereen zo draaglijk mogelijk te maken. Het is geen vrijbrief
om je partner zo te behandelen zoals jij behandeld wordt.

**Geplaatst**: 12-01-25 10:09

Geplaatst: 12-01-25 10:09

ValerieM schreef:
Ik heb niet alle pagina's gelezen... maar van wat ik heb gelezen komen veel reacties wel overeen...

Tijdens mijn eerste (postnatale) depressie zij mijn man op een avond: Nu is het klaar. Morgen bel jij de huisarts. En als jij het niet doet, dan doe ik het.
Geen keus dus. En dus belde ik de huisarts. Achteraf gezien blij dat hij zo op zn strepen stond. Sterk in zn schoenen. Het was wat ik nodig had.

Je geeft aan dat hij voornamelijk thuis werkt.. Komt hij überhaupt het huis wel uit? Want het is zo belangrijk om eruit te zijn. Kan hij niet naar zn werk toe? Ander omgeving? Onder collega's zijn?

En dan de huisarts. Hij wil er niet heen, want volgens hem is er geen probleem.
Maar de huisarts komt ook aan huis. Kun je het probleem niet voorleggen bij de huisarts, en vragen of deze bij jullie thuis wil komen voor een gesprek?

Dit gebeurde bij mij ook. Man belde de huisarts in de ochtend, in de middag zat ze al bij ons een uur op de bank. Mijn man was ook heel duidelijk, gaat slecht met je, dit kan niet langer ook niet voor hem (ook heel belangrijk!) En er moet NU iets gebeuren.ben hem er dankbaar voor.

**Geplaatst**: 12-01-25 10:37

Geplaatst: 12-01-25 10:37

Ik heb ook niet alles gelezen, dus ik weet niet wat nu de status is, maar ik begrijp wel hoe lastig het is TS! Mijn partner heeft ook last van depressieve fases. Erg verdrietig, inderdaad voor beide partijen. Ik lees wel dat er al veel goede tips zijn gegeven. Want in jouw situatie begint het wel bij de erkenning van jouw partner dat er een probleem is.

Ik ben er zelf in de loop van de tijd achter gekomen dat het mij helpt om er ‘niet te veel woorden aan vuil te maken’ op het moment als mijn partner zich depressief voelt. Geen verwijten, geen boosheid, geen irritatie.. Ik geef hem dan de ruimte en laat het los met de gedachte ‘het is niet naar mij persoonlijk gericht’. Op het moment als hij zich weer beter voelt, dan ontstaat er een gesprek. Ik heb dan ook voldoende tijd gehad om goed te verwoorden wat het met mij doet en wat ik van hem verwacht om het voor mij dragelijk te maken. Grenzen stellen is wel belangrijk heb ik gemerkt. Want anders neemt de depressie een loopje met mij. Dat lees ik ook in jouw verhaal terug. Dit verdien je niet! Kom voor jezelf op! De depressie die is er, maar hoe jouw partner er mee om gaat, dat zijn keuzes!

**Geplaatst**: 12-01-25 11:33

Re: (winter)depressieve partner, hoe ga jij daar mee om?

Geplaatst: 12-01-25 11:33

De beste methode die ik hier gehoord heb: deze periode 'uitzitten' en vooral goed voor jezelf zorgen en als hij van het voorjaar er weer uit is dan er met elkaar over gaan praten: hoe erg het voor hem is, maar ook voor jou. En dan oplossingen proberen te bedenken met eventueel huisarts, psycholoog etc. Als hij dat weigert vind ik wel dat je daar wat van mag vinden. In een relatie moet je toch wat voor elkaar over hebben denk ik....