Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-21 13:36

Geplaatst: 10-01-21 13:36

Peuk schreef:
Lastig.

Ik vind dat er hier ook best makkelijk gepraat wordt over voorselectie. Dat je het tijdens het ontmoeten van iemand bespreekbaar maakt.

Maar ik ben 26 en voor een hoop mensen is dat een leeftijd dat ze al een of meere kindjes hebben, maar ik weet helemaal nog niet of ik wel kinderen wil. Op dit moment zou ik het absoluut niet willen, maar over 5 jaar is dat wellicht anders. Ik ben vrijgezel maar misschien ben ik dan met iemand samen en loop je dan toch best gemakkelijk tegen dat probleem aan.

Ik denk dat je uiteindelijk toch voor jouw wens moet gaan. Want een partner is vervangbaar en achteraf verdriet over dat je nooit een kindje hebt mogen krijgen blijft denk ik voor je hele leven. Het verdriet om een partner is minder aannemelijk dat het zo lang blijft.

Nog even hierop reageren... Ik denk dat ik een beetje in hetzelfde schuitje zit als jou. Ik ben bijna 22, geen relatie en geen idee of ik een kinderwens heb. Nu meer dan een jaar alleen en een paar dates gehad, de kinderwens is iets dat altijd gevraagd wordt op date één. En dan ben ik ook gewoon eerlijk, "soms wel, soms niet". Mijn broer en zus hebben beide al kinderen, soms vind ik ze heel leuk maar soms heb ik ook zoiets van "oliebol, ze zijn hartstikke vermoeiend, doe maar niet." Al heb ik er ergens wel vertrouwen in dat ik ze op een dag ga willen, ik weet gewoon dat die dag er zeker niet komt voor mijn 28-29, of misschien zelfs 30... Heb een vriendin die even oud is als mij, werkt al en heeft al +4 jaar een relatie, woont ook alleen. Die zei me onlangs dat het voor haar toch binnen nu en 2-3 jaar een kind mag komen. Vind ik persoonlijk zo gek, omdat ik daar zelf helemaal nog niet ben en ook absoluut niet aan denk. Mijn zus was ook 25 toen ze zwanger werd en 26 toen ze beviel...

Moestuin schreef:
Qimm schreef:
... Voor de rest is het een topkerel?

Ja. Dat is hij zeker. Maar je snapt ook wel dat het heel veel druk op onze relatie legt omdat een kind nu eenmaal een groot aandeel heeft in een relatie. Het een sluit het ander niet uit.

Ik snap je redenering wel, maar zoiets kan toch niet blijven duren denk ik dan? Jij zet jezelf constant op de derde plaats, eerst je kind en dan je partner. Maar jij hebt hier duidelijk een ander beeld over dan je partner. Ja ik weet het, wie zijn wij om daar iets over te zeggen. Maar het klinkt gewoon totaal niet gezond.

**Geplaatst**: 10-01-21 13:37

Geplaatst: 10-01-21 13:37

Moestuin schreef:
En toch is hij dat, buiten het kind gedeelte. Nu de schapen aan het bevallen zijn is niets hem te veel gevraagd. Hij staat evenveel op, controleert evenveel als ik. Ook met de andere dieren toont hij evenveel inzet. Hij staat als een rots achter mij ivm het ontwikkelen van mijn eigen zaak. Op mijn verjaardag ben ik flink verwend. Wil ik een opleiding etc doen dan houd hij mij zeker niet tegen. Nou ja, ik kan blijven doorgaan. Maar de zorg rond ons kind evenredig verdelen krijg ik er niet in. Hij is een goede vader naar haar toe, maar hij snapt niet dat hij (veel) meer aanwezig moet zijn.

Vergeet niet dat ik in een paar zinnen mijn relatie niet volledig uit de doeken kan doen. Maar ik kan niet ontkennen dat hij qua vader en tijdsbesteding daaraan de plank volledig mis slaat. Zeker omdat de wens vanuit hem kwam zou je verwachtten dat hij een extra tandje zou bijsteken.

Sizzle: Oh dat heeft het zeker een tijd gedaan. Maar ik heb er voor gekozen om het mij niet meer te laten opvreten want ik werd er enkel ongelukkiger van. Het is nu wat het is en ik maak er het beste van.

Paardenfan25: Dat is een flinke aanname dat daarover ruzie wordt gemaakt met onze dochter erbij. Want dat gebeurt zeer zeker niet.

Ok, excuses. Je verhaal hierboven geeft wat meer duidelijkheid. Ik zou mij er dan bij neerleggen en je idd er niet teveel aan storen. Hoe oud is jullie kind? Mijn man had ook meer met onze kinderen toen ze wat ouder waren. En is dan oppas regelen af en toe geen optie om tijd voor jezelf te pakken? Dat is dan wel belangrijk.

**Geplaatst**: 10-01-21 13:40

Geplaatst: 10-01-21 13:40

Hutcherson schreef:
MarcoBorsato schreef:
Dat is niet wat ik zeg. Bovendien kun je hier als bewust kindvrij heel goed een antwoord geven, ik denk alleen niet dat je kunt stellen dat jij je kinderwens op zou geven als je niet weet hoe dat voelt. Dus het is een lekker makkelijk antwoord, maar ook tamelijk doelloos.

Ik zei ook niet dat jij dat zei, ik vul je aan.

Nee hoor, want ik ben het niet met je eens. Het voegt niks toe aan mijn antwoord.

**Geplaatst**: 10-01-21 14:46

Geplaatst: 10-01-21 14:46

Als de wens zo diep zou zitten dan zou ik inderdaad overwegen om mijn partner te verlaten.
Ik heb 3 kinderen met mijn man, de wens kwam vooral vanuit hem.
Ik denk dat mijn eigen wens niet diep genoeg zit om hem te verlaten, mocht hij niet willen.
Maar goed, een gevoel kun je niet voorspellen.

**Geplaatst**: 10-01-21 14:51

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 10-01-21 14:51

https://vm.tiktok.com/ZScqLmQ8/

Dit is uiteraard bedoeld als grapje he!!! _O-

**Geplaatst**: 10-01-21 14:55

Re: Kinderwens maar partner niet?

Geplaatst: 10-01-21 14:55

Jeetje moestuin, wat erg voor je kind. Zo'n vader die niets voor je overheeft, vreselijk. Zou voor mij een reden zijn om de relatie te beëindigen. Omdat kinderen beter verdienen dan Zo'n vader. En dan is samen met z'n tweeen imo beter dan met pa erbij maar die niets liefdevol toevoegt. Want dat merken ze altijd.

**Geplaatst**: 10-01-21 15:04

Geplaatst: 10-01-21 15:04

Doubtless schreef:
Jeetje moestuin, wat erg voor je kind. Zo'n vader die niets voor je overheeft, vreselijk. Zou voor mij een reden zijn om de relatie te beëindigen. Omdat kinderen beter verdienen dan Zo'n vader. En dan is samen met z'n tweeen imo beter dan met pa erbij maar die niets liefdevol toevoegt. Want dat merken ze altijd.

Misschien is dat gewoon een man van de oude stempel.In mijn jeugd nog was het volkomen normaal dat de verzorging van de kinderen helemaal op de vrouw neerkwam.Die werd dan ook huisvrouw want dat was een volledige baan en meer dan dat. De man ging de hele dag buitenshuis werken en als hij s,avonds moe thuiskwam dan wou hij echt geen drukte van de kinderen aan zijn hoofd.Het was gewoon een rolverdeling.

**Geplaatst**: 10-01-21 15:07

Geplaatst: 10-01-21 15:07

Anjali dat weet ik wel. Maar ik weet ook dat er heel veel kinderen zijn die daar problemen aan overgehouden hebben en dat in hun volwassen leven bij de psych op proberen te lossen. Het is niet eerlijk naar je kind toe.

Daarbij is Moestuin (zo te lezen) geen huisvrouw, dus heeft haar man ook niet de luxe om zich zo afzijdig te houden.

**Geplaatst**: 10-01-21 15:28

Geplaatst: 10-01-21 15:28

Doubtless schreef:
Jeetje moestuin, wat erg voor je kind. Zo'n vader die niets voor je overheeft, vreselijk. Zou voor mij een reden zijn om de relatie te beëindigen. Omdat kinderen beter verdienen dan Zo'n vader. En dan is samen met z'n tweeen imo beter dan met pa erbij maar die niets liefdevol toevoegt. Want dat merken ze altijd.

Je zou je kind een betere vader wensen ja, verdienen is niet aan de orde. Want dit is de vader en een scheiding verandert daar niets aan. Dus je zult het toch met elkaar moeten oplossen.

**Geplaatst**: 10-01-21 15:36

Geplaatst: 10-01-21 15:36

Doubtless schreef:
Anjali dat weet ik wel. Maar ik weet ook dat er heel veel kinderen zijn die daar problemen aan overgehouden hebben en dat in hun volwassen leven bij de psych op proberen te lossen. Het is niet eerlijk naar je kind toe.

Daarbij is Moestuin (zo te lezen) geen huisvrouw, dus heeft haar man ook niet de luxe om zich zo afzijdig te houden.

Hele volksstammen en generaties met jeugdtrauma’s?

Ik heb respect voor je Moestuin!
Zowel omdat je eerder aangegeven hebt dat je zelf geen kinderwens had maar je partner wel en je daarin meegegaan bent. Maar vooral ook dat je de houding van je man los kunt zien van je verdere relatie met hem. Zeker gezien de wens bij hem vandaan kwam, veel op jou neerkomt en hij toch wel behoorlijke horkerig uit de hoek kan komen.

Edit; typo.

Laatst bijgewerkt door Rox87 op 10-01-21 15:43, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-01-21 15:41

Geplaatst: 10-01-21 15:41

Ik kan mij voorstellen dat als de wens en de niet-wens bij de partners zo diep zitten dat dat een reden zou zijn voor het verbreken van de relatie.

In ons geval kwam de wens niet speciaal bij mij vandaan maar meer vanuit mijn man. Maar we hebben ook altijd gezegd dat onze relatie belangrijker is dan eventuele kinderen. Als een van ons twee dus nee had gezegd was het ook goed geweest. En naar mate de kinderen ouder worden raakt hij ook steeds meer betrokken bij ze wat voor zowel hem als de kinderen echt heel erg leuk is.

**Geplaatst**: 10-01-21 17:07

Geplaatst: 10-01-21 17:07

lizy29 schreef:
Ik kan mij voorstellen dat als de wens en de niet-wens bij de partners zo diep zitten dat dat een reden zou zijn voor het verbreken van de relatie.

In ons geval kwam de wens niet speciaal bij mij vandaan maar meer vanuit mijn man. Maar we hebben ook altijd gezegd dat onze relatie belangrijker is dan eventuele kinderen. Als een van ons twee dus nee had gezegd was het ook goed geweest. En naar mate de kinderen ouder worden raakt hij ook steeds meer betrokken bij ze wat voor zowel hem als de kinderen echt heel erg leuk is.

Over je tweede tekst.

Hij had een kinderwens, jullie hebben nu kinderen en nu ze ouder worden raakt hij meer betrokken? :o?

Dit snap ik dus niet. Hoe zag dat er daarvoor dan uit toen ze jonger waren?

**Geplaatst**: 10-01-21 17:10

Geplaatst: 10-01-21 17:10

Peuk schreef:
lizy29 schreef:
Ik kan mij voorstellen dat als de wens en de niet-wens bij de partners zo diep zitten dat dat een reden zou zijn voor het verbreken van de relatie.

In ons geval kwam de wens niet speciaal bij mij vandaan maar meer vanuit mijn man. Maar we hebben ook altijd gezegd dat onze relatie belangrijker is dan eventuele kinderen. Als een van ons twee dus nee had gezegd was het ook goed geweest. En naar mate de kinderen ouder worden raakt hij ook steeds meer betrokken bij ze wat voor zowel hem als de kinderen echt heel erg leuk is.

Over je tweede tekst.

Hij had een kinderwens, jullie hebben nu kinderen en nu ze ouder worden raakt hij meer betrokken? Dit snap ik dus niet. Hoe zag dat er daarvoor dan uit toen ze jonger waren?

Lijkt me wel logisch want met oudere kinderen kun je meer gaan ondernemen,voetballen of zo. Met een baby kan dat nog niet.

**Geplaatst**: 10-01-21 17:14

Geplaatst: 10-01-21 17:14

anjali schreef:
Peuk schreef:

Over je tweede tekst.

Hij had een kinderwens, jullie hebben nu kinderen en nu ze ouder worden raakt hij meer betrokken? Dit snap ik dus niet. Hoe zag dat er daarvoor dan uit toen ze jonger waren?

Lijkt me wel logisch want met oudere kinderen kun je meer gaan ondernemen,voetballen of zo. Met een baby kan dat nog niet.

Een baby heeft toch ook aandacht nodig? Moet gewassen en verschoond worden, gevoerd. Een man kan dat ook, als het goed is. En dus betrokken zijn.

**Geplaatst**: 10-01-21 17:18

Geplaatst: 10-01-21 17:18

Als ik er nog maar zou hebben aan bedacht dat het hier niet 50/50 zou worden verdeeld en dat mijn echtgenoot niet de beste papa zou zijn die ik mij kon voorstellen, waren er nooit kinderen gekomen.

En hij is effectief de beste papa ooit en hij doet (meer dan) zijn deel in de opvoeding, verzorging en huishouden.

Ik heb ja gezegd op zijn kinderwens omdat hij de liefde van mijn leven is EN omdat ik na 10 jaar wel wist dat hij een fantastische papa zou zijn.
Wij zijn een heel hecht en liefdevol gezin, dus de idee dat mijn dochters voelen dat ik de beslissing voor hun vader heb genomen vind ik nogal kort door de bocht. Het is en blijft mijn beslissing, genomen uit liefde die ik alleen voor hem overhad. Ik ben zelf 100% verantwoordelijk voor hun bestaan en het zou nogal onnozel zijn om hun mijn eigen beslissing te gaan verwijten ...

**Geplaatst**: 10-01-21 17:21

Geplaatst: 10-01-21 17:21

anjali schreef:
Lijkt me wel logisch want met oudere kinderen kun je meer gaan ondernemen,voetballen of zo. Met een baby kan dat nog niet.

Een baby heeft ook aandacht nodig. Als mijn man het zou laten afweten in de babytijd en pas komt vaderen als ze groter zijn, zou ik 'm gepeerd zijn.

Een kind heb je samen. Ook als het klein is.

**Geplaatst**: 10-01-21 17:36

Geplaatst: 10-01-21 17:36

Peuk schreef:
lizy29 schreef:
Ik kan mij voorstellen dat als de wens en de niet-wens bij de partners zo diep zitten dat dat een reden zou zijn voor het verbreken van de relatie.

In ons geval kwam de wens niet speciaal bij mij vandaan maar meer vanuit mijn man. Maar we hebben ook altijd gezegd dat onze relatie belangrijker is dan eventuele kinderen. Als een van ons twee dus nee had gezegd was het ook goed geweest. En naar mate de kinderen ouder worden raakt hij ook steeds meer betrokken bij ze wat voor zowel hem als de kinderen echt heel erg leuk is.

Over je tweede tekst.

Hij had een kinderwens, jullie hebben nu kinderen en nu ze ouder worden raakt hij meer betrokken? Dit snap ik dus niet. Hoe zag dat er daarvoor dan uit toen ze jonger waren?

Dat de zorg met name bij mij lag toen ze echt nog baby waren. Hij was heel druk met het huis opknappen en daarna met een fulltime opleiding. Inmiddels hebben we samen een bedrijf en verdelen we de dingen op zo’n manier dat het werk door kan gaan en de kinderen buiten school/crèche altijd door een van ons opgevangen kan worden. Overigens was het in het begin zeker geen onwil maar meer praktisch en hij vond het ook geen enkel probleem als ik even alleen boodschappen wilde doen of wat tijd aan mijn paard wilde besteden.

En het was ook zeker niet zo dat ik geen kinderen wilde. Ik heb alleen altijd gedacht dat ik niet perse een goede moeder zou zijn en mijn kinderwens is echt een kinderwens met hem en niet zo zeer een kinderwens voor mezelf.

**Geplaatst**: 10-01-21 18:15

Geplaatst: 10-01-21 18:15

Moestuin schreef:
Nou, mijn partner wou haar wel, maar nu ze er is wil hij duidelijk zijn oude leven niet aan kant zetten. Dus hoe gaat het hier: Hij is veel weg. Hij doet alles ook maar vrijblijvend. Na zijn uren nog even naar hier, even naar daar. Overwerken doet hij zonder nadenken. Want ja, ik ben er toch om voor te zorgen... De weekends plant hij helemaal in met zaken die hij wilt doen. Ik moet strijden achter een uurtje voor mij zelf en vaak staat hij dan in dat uurtje alsnog met kind bij mij onder de noemer ‘gezellig’

Ik lag gisteren ziek in bed dus hij moest er even naar kijken. Ik werd wakker en kreeg als eerste een klaagzang over mij over ons kind. Toen ik nog in het weekend werkte was hij elk weekend boos. Voor hem was op ons kind passen ‘verspilde tijd’

Dus ja, zo gaat dat dan en nee, dat maakt het niet echt gezellig. Voor de rest is het een topkerel. Maar voor iemand die een kind moest en zou hebben vind ik hem nu een verschrikkelijke hork. Als ik hem aanspreek op de 50/50 afspraak is zijn reactie: Dat wist je toch op voorhand dat dat niet ging lukken! Euh nee, ik vertrouwde jou op jou woord.

Ik zou deze namiddag naar de koopzondag gaan. Ik ben benieuwd...

Ik kon dit geschreven hebben,alleen was er ng geen kind en heb ik hierom oa de relatie verbroken.
Altijd maar het eigen ding doen zonder enige vorm van rekening houden met mij. Beloftes verbreken met nadien altijd een uitleg waarom, maar tijdens het ook niet deftig communiceren. Op andere vlakken dan wel top hoor. Maar op een bepaald momznt weegt het niet meer op tegen elkaar.
Wij hadden enkel een (moeilijke) hond samen,maar ook daar kwam alle zorg op.mij terecht ondanks andere afspraken. Kinderen zie ik op deze manier echt niet zitten.

**Geplaatst**: 10-01-21 18:23

Geplaatst: 10-01-21 18:23

Het gaat er vooral om dat je samen afspraken maakt over de rolverdeling toch, en dat je daar gelukkig mee bent. Ik ken gezinnen waarbij de vrouw kostwinner is en de man huisman. En gezinnen met vrouwen die hun traditionele huisvrouwrol absoluut niet willen afgeven. Bij ons is het ongeveer 50/50 verdeeld en ík zou niet anders willen.

Ik denk dat in een traditioneel gezin kinderen ook prima gelukkig kunnen zijn, maar dat vind ik wat anders dan een vader die laat zien/voelen dat hij niet op de kinderen zit te wachten/niets voor ze overheeft.

**Geplaatst**: 10-01-21 18:32

Geplaatst: 10-01-21 18:32

VogeltjeM schreef:
Het gaat er vooral om dat je samen afspraken maakt over de rolverdeling toch, en dat je daar gelukkig mee bent. Ik ken gezinnen waarbij de vrouw kostwinner is en de man huisman. En gezinnen met vrouwen die hun traditionele huisvrouwrol absoluut niet willen afgeven. Bij ons is het ongeveer 50/50 verdeeld en ík zou niet anders willen.

Ik denk dat in een traditioneel gezin kinderen ook prima gelukkig kunnen zijn, maar dat vind ik wat anders dan een vader die laat zien/voelen dat hij niet op de kinderen zit te wachten/niets voor ze overheeft.

Denk dat dat zeker het belangrijkste is.

Al kan ik echt oprecht genieten als ik mijn man met de kinderen zie spelen en knuffelen. Ze zijn dan ook echt gek op hem. Maar ik besef heel goed dat wij een luxe positie hebben wat dat betreft. Wij werken thuis dus eten in principe altijd samen en nemen als de kinderen thuis zijn ook de tijd voor koffiedrinken.

**Geplaatst**: 10-01-21 20:02

Geplaatst: 10-01-21 20:02

Peuk schreef:
Lastig.

Ik vind dat er hier ook best makkelijk gepraat wordt over voorselectie. Dat je het tijdens het ontmoeten van iemand bespreekbaar maakt.

Maar ik ben 26 en voor een hoop mensen is dat een leeftijd dat ze al een of meere kindjes hebben, maar ik weet helemaal nog niet of ik wel kinderen wil. Op dit moment zou ik het absoluut niet willen, maar over 5 jaar is dat wellicht anders. Ik ben vrijgezel maar misschien ben ik dan met iemand samen en loop je dan toch best gemakkelijk tegen dat probleem aan.

Ik denk dat je uiteindelijk toch voor jouw wens moet gaan. Want een partner is vervangbaar en achteraf verdriet over dat je nooit een kindje hebt mogen krijgen blijft denk ik voor je hele leven. Het verdriet om een partner is minder aannemelijk dat het zo lang blijft.

Dit vind ik wel herkenbaar. Ik ben ook 26 en waar ik als 18-jarige heel stellig riep dat ik geen kinderen wilde, weet ik het nu niet meer. Ik zou niet nu op dit moment kinderen willen krijgen. Maar in de toekomst, wie weet. Eigenlijk sta ik er een beetje ambivalent in. Ik vind kinderen leuk, ik kan me ook best voorstellen dat ik kinderen zou hebben en daar van zou genieten. Maar ik heb momenteel geen diepgewortelde kinderwens. En ik kan ook zeker redenen aanvoeren waarom ik géén kinderen zou willen. Ik denk nu dus dat als mijn partner heel graag kinderen zou willen dat die er op termijn ook zeker zouden komen. Zou mijn partner echt geen kinderen willen dan zou ik daar ook oké mee zijn. Maar misschien dat dat nog verandert en ik later toch wel heel sterk die wens ontwikkel.
Overigens heb ik ook precies dat met mijn vriendin besproken op een van onze eerste dates. Zij denkt er hetzelfde over, ook ambivalentie dus

Ik merk wel dat ik het wel voor me kan zien om samen met haar kinderen te hebben. We hebben het er ook wel eens over, maar nooit echt serieus.
Nou zijn wij twee vrouwen waardoor het toch wel wat meer voeten in de aarde heeft. Dus dan moet je ook wel echt heel graag kinderen willen en daar actief stappen voor zetten, anders komen ze er niet

Ik denk dat het echt afhangt van hoe sterk je kinderwens is. Momenteel zou ik zelf dus zeggen dat ik niet weg zou gaan als mijn vriendin geen kinderen wil. Maarja, wie weet hoe dat over 5 jaar is.

**Geplaatst**: 10-01-21 20:26

Geplaatst: 10-01-21 20:26

MarcoBorsato schreef:
Huh? Dus stel... een man maakt een vrouw zwanger, zorgt niet voor het kind maar heeft wel een relatie met de vrouw?

Paard/kind is toch niet te vergelijken, voor mij. Paard is vervangbaar, kind niet. En ik wil een partner om een gezin mee te zijn, niet enkel als zaaddonor.

Ik ken genoeg mensen met een lat-relatie. Van één van die stellen, heeft één van de partners kinderen. Werkt prima.
En zo zijn er massa’s alleenstaande ouders met een (lat-)relatie.

Nee, als je een traditioneel gezinnetje wil, waarbij beide ouders thuis wonen en allebei gek op t kind zijn en de zorg verdelen enz, niet.
(Hoewel ik ze niet de kost wil geven waarbij alles dan alsnog op de vrouw terechtkomt...)

En omdat een paard vervangbaar is, is het geen vergelijk?
Mwah, ik geef mijn hobbies niet op voor een relatie. Maar allebei tegelijk gaat prima!

**Geplaatst**: 10-01-21 20:28

Geplaatst: 10-01-21 20:28

Dat beantwoord niet mijn vraag hoe dan die LAT man met kinderwens aan een kind moet zien te komen als de vrouw niet wil. Een paard haal je op marktplaats, een kind.....?

**Geplaatst**: 10-01-21 20:29

Geplaatst: 10-01-21 20:29

Sizzle schreef:
Dat beantwoord niet mijn vraag hoe dan die LAT man met kinderwens aan een kind moet zien te komen als de vrouw niet wil. Een paard haal je op marktplaats, een kind.....?

Adopteren. Kost wel klauwen met geld, dat wel.

**Geplaatst**: 10-01-21 20:30

Geplaatst: 10-01-21 20:30

_San87_ schreef:
Sizzle schreef:
Dat beantwoord niet mijn vraag hoe dan die LAT man met kinderwens aan een kind moet zien te komen als de vrouw niet wil. Een paard haal je op marktplaats, een kind.....?

Adopteren. Kost wel klauwen met geld, dat wel.

Als alleenstaande man met een LAT relatie die niets van kinderen wil weten? Aardig kansloos hoor.

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 10-01-21 20:31, in het totaal 1 keer bewerkt