Lestrange01 schreef:Ik heb zelf in een kliniek gezeten voor acht maanden, niet een eetstoornis kliniek. Maar daar heb ik een meisje ontmoet die precies dezelfde problematiek heeft gehad als jij.
Ze heeft emetofobie (als ik het goed schrijf...), en begon zo rond haar 16de bij alles wat ze at misselijk te voelen. Ook echt in haar keel, dus niet dat het een lichamelijk probleem was. Door de misselijkheid was er zo'n angst dat ze moest overgeven dat ze dus niet at. Maar door de angst om over te geven werd ook de misselijkheid veroorzaakt, en at ze minder en minder. Totaal niet eetstoornis gerelateerd dus.
Ze verloor zoveel gewicht dat ze uiteindelijk na maanden is opgenomen en daar werd ze gedwongen om terug te gaan naar een normale hoeveelheid eten, die opbouw duurde volgens haar een tijdje. Omdat ze voor de opname echt maar twee crackers per dag at op een slechte dag qua misselijkheid. Nadat ze weer op een beter gewicht zat (nog steeds licht ondergewicht maar niets levensbedreigend). Daarna is ze opgenomen en dmv therapie is geprobeerd aan haar emetofobie te werken. Dit verhaal doet me heel erg denken aan dat van jou. Misschien heb je er iets aan, misschien niet, maar ik wilde het toch even delen zodat je weet dat je niet de enige bent!
Ik heb je even een pb gestuurd!