Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-12-18 23:31

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 15-12-18 23:31

T feit dat je jezelf bewust bent van t stuk wat er zit in je verleden en je er ook aan wilt werken, is top. Je bent op de goede weg!!!!!!
Dat de psych eerst zo wil werken is prima, je kunt niet alles tegelijk. Als jij maar blijft doen wat voor jou goed voelt. Gun jezelf de tijd, wees lief voor jezelf!

**Geplaatst**: 17-12-18 12:42

Geplaatst: 17-12-18 12:42

Ik hoorde van de week iets, wat mij aan het denken zette. Een jongen die ik sprak had ook (net als ik, en jij), een burnout gehad. Hij knapte maar niet op, en ik ben ook nog steeds, nu al ongeveer 7 jaar later, aan het worstelen met mijn energielevel, vermoeidheid, en ondertussen ook allergieen en darmproblemen.

Hij had uitgeputte bijnieren. Dat zijn degenen die je cortisol levels bijhouden/aanmaken schijnbaar. Ik had er nog nooit van gehoord! Maar het is voor mij wel iets om aan mijn huisarts voor te leggen. Het dieet dat ik aan het volgen ben heeft nog niet het gewenste effect.

Als je namelijk teveel stress hebt (bijv. door burnout / depressie), kunnen ze dus gewoon op raken.

Misschien niet iets voor nu om je mee bezig te houden, maar als je je zo klote blijft voelen, zoals ik dus nog steeds, wellicht iets voor de toekomst om eens te laten checken.

**Geplaatst**: 18-12-18 15:08

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 18-12-18 15:08

@ Prairy: hoogste tijd voor actie.

Doet de huisarts weinig, stap naar een orthomoleculaire arts (www.mbog.nl) die kunnen hier in begeleiden.

**Geplaatst**: 18-12-18 21:08

Geplaatst: 18-12-18 21:08

Heb je het boek al gelezen van de wijze lessen van een burn-out?

Je komt er wel vanaf hoor... je leert alleen goed je grenzen te stellen want dat is iets wat wij niet doen.

Soms mag je over die grens gaan dat is niet erg als je maar wel weer het stapje terug doet.

Ik weet niet of het bij jou kan maar na mijn burn-out ben ik 4 dagen gaan werken.
Ik heb dat rustpuntje gewoon nodig en ik kan best wel 3 weekjes in de vakantietijd 5 dagen werken maar dan moet ik in die weken ook wel mijn rust momenten pakken.

Niemand is perfect en jij denk dat mensen dat wel van jou verwachten.
Nee hoor... je mag ook wel eens niet perfect zijn.
Diegene die van je houden accepteren dat.
Je moet leren buigen...en dan niet zover door buigen dat je knapt maar leren om ook weer rechtop te komen.
Het is een lang proces maar je komt er sterker uit.
Nu geloof je dat nog niet maar het is echt zo.

Uitgeputte bijnieren kan je inderdaad hebben.
Mijn schildklier werkt niet en ik put mijn bijnieren ook soms uit.
Mijn osteopaat zegt altijd... wees lief voor je nieren en bijnieren.
Leg er eens een warme kruik tegenaan... vertroetel ze.
Ik zweer bij mijn osteopaat ze heeft me van redelijk wrak met allemaal klachten tot APK 3x per jaar en goed in mijn vel gebracht.
Ook eens iets om over na te denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-18 12:07

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-18 12:07

Zo, even tijd voor een bijleespost. Ik merk dat ik het lastig vind ik tussendoor in dit topic op iedereen te reageren dus hier pak ik altijd even een momentje voor. Ik waardeer alle reacties enorm, gezien de tijd die jullie hiervoor nemen dus hier wil ik dan ook aandacht aan besteden.

karuna, dat altijd maar dingen willen (moeten) doen kan een goede eigenschap zijn, zeker als je goed bent in wat je doet. Voordat ik eruit knalde, was ik volgens mijn directrice echt een parel in het onderwijs, een sterke en stabiele leerkracht. En zie mij nu. Volledig over de kop gewerkt en altijd maar dingen moeten doen, zonder dat ik mijn eigen welzijn in acht nam. Nee, het voelde niet altijd prettig om altijd maar bezig te zijn en ik voelde echt wel die behoefte om af en toe stil te zitten maar dat gaf me geen rust. Ik had dus maar geaccepteerd dat ik nooit die rust zou voelen en dus enkel voldoening zou kunnen voelen als ik altijd maar bleef door denderen.
En dan kom ik meteen uit op het stukje sportschool wat je aankaart: hier was ik inderdaad heel enthousiast aan begonnen maar dat werd zo'n obsessie dat het niet vol te houden was. Ik was nooit tevreden en wilde altijd maar meer, meer, meer. Inmiddels is het zover dat ik mezelf niet eens meer in de buurt van de sportschool krijg, om daar alleen al te geraken is zo'n opgave voor me dat ik dat idee dus heb geparkeerd. Ik ben nog wel steeds lid, die paar tientjes per maand voel ik niet in mijn portemonnee.
Voorlopig houd ik het bij wandelen. Ik heb wel contact gehad met Personal Body Plan en er is uitgebreid de tijd genomen om mijn verhaal met al mijn valkuilen aan te horen en te kijken wat bij mij past. Er is wel de mogelijkheid om heel rustig aan te beginnen maar dat hoeft niet direct. Die optie houd ik dus in mijn achterhoofd.
Ik ben eergisteren voor het eerst gaan wandelen, slechts een klein blokje om. Ik wilde graag nog verder lopen maar had met mezelf afgesproken om het bij een klein stukje te houden, puur om van de bank af te komen en niet meteen het uiterste van mezelf te vragen. Om mezelf aan te leren dat ik ook tevreden mag zijn met kleine beetjes en dat ik niet tot het gaatje hoef te gaan.
Op mijn eigen kennis en kunde vertrouwen vind ik moeilijk, het moge duidelijk zijn dat ik mezelf waanzinnig goed in de maling kan nemen dus moet ik me vaak ook laten vertellen wat goed voor me is.

Janneke2, je eerste stukje vind ik verwarrend om te lezen, ik weet niet zo goed wat je bedoelt.
Over die overtuigingen: het gaat erom dat bepaalde overtuigingen mijn depressie in stand houden. Dan heb ik het over overtuigingen zoals "Ik voeg niets toe op deze wereld", "Ik word niet gemist als ik er niet zou zijn" en "Ik kan alleen maar gelukkig zijn als mijn prestaties perfect zijn". En dat is slechts een kleine greep uit de selectie van gedachten die dagelijks door mijn hoofd spoken.
Tijdens CGT leer ik om die gedachten te ontkrachten.

kiomiamigo, dankjewel.
Er zijn momenten dat ik mezelf het liefst in al mijn verdriet wentel. Maar van binnen weet ik ook dat ik eigenlijk verlang naar een gelukkig leven. Zoals mijn vriend laatst zei: "Toen ik je leerde kennen was je de meest positieve persoon die ik kende". En nu ben ik één hoopje ellende. Het kan niet zo zijn dat ik de ellende verkies boven het geluk en optimisme maar voor mij is alles nu moeilijk. En ik wil niet kiezen voor moeilijk.

Prairy, ik vraag me ook weleens af of er niet een fysieke invloed is. Vorig jaar ben ik getest op mijn schildklier en die werkt prima. Nu kunnen er natuurlijk nog 101 oorzaken zijn maar de schildklier is in ieder geval uitgesloten.
Toch, als ik kijk naar waar de kern mogelijk zit, dan heb ik alle redenen om depressief te zijn. Het is niet alsof er niets is gebeurd in mijn leven.

Mando, boeken lezen doe ik nu helemaal niet, dat krijg ik echt niet voor mekaar. Ik heb de mooiste boeken klaar liggen om te lezen maar ik kan mezelf er nu niet toe zetten door gebrek aan concentratie. Hopelijk over een tijdje dat het me lukt maar dan begin ik met iets simpels.

Overigens valt het me op dat hier vaak het woord burn-out valt en ik merk dat ik dat woord ook met enige regelmaat gebruik maar het gaat hier in eerste instantie dus om een depressie.
Depressie en burn-out hebben wel veel raakvlakken met elkaar maar ze moeten op verschillende wijzen worden aangepakt.
Zo ging ik vorige week googlen op 'sporten met een burn-out' en 'sporten met een depressie' en in het eerste geval wordt het ten strengste afgeraden en in het tweede geval is sporten juist één van de betere methoden om een depressie tegen te gaan.

Gisteravond ben ik met mijn vriend op school langs geweest voor het kerstdiner, dit had ik met mijn werkgever afgesproken. Ik heb een heleboel knuffels en lieve woorden mogen ontvangen van collega's, kinderen en ouders. Ik word duidelijk gemist. Het was fijn om iedereen te zien maar het was ook heel duidelijk dat ik nu even beter af ben op de bank en niet voor de klas.
Toen ik mijn eigen lokaal binnen liep werd ik luid ontvangen door gegil, hallo hoofdpijn! Maar oké, ze waren in ieder geval enthousiast. Heel veel kinderen die vroegen of ik vandaag dan weer op school zijn. Kinderen uit groep 4 die zich wel zorgen maakten of ik volgende schooljaar wel de juf van groep 5 zou zijn want ik werd daar wel verwacht. Kinderen die graag wilden weten wat er was gebeurd en waar ik was geweest. En dat ik er echt niet ziek uit zag.
Ik heb ze uitgelegd dat je soms aan iemand kunt zien of hij ziek is en dat je soms niet kunt zien dat iemand ziek is maar dat diegene zo moe is, dat hij alleen maar kan slapen en niet meer goed kan nadenken, dus ook niet meer goed kan rekenen, lezen en klokkijken. Hier schrokken de kinderen wel van maar ze begrepen heel goed dat een slapende juffrouw voor de klas niet handig was.
Vervolgens zei ik gekscherend dat het belangrijk is dat ik op tijd naar bed ga en genoeg groenten eet waarop ze allemaal massaal aan de groentesoep gingen.

Ik vond het fijn om op deze manier even te kunnen praten maar ook dat ik gewoon weer de deur kon uitlopen, de drukte achter me latend.
Ondanks dat het heel intensief was om te doen en ik nu met barstende hoofdpijn de vruchten ervan pluk, ben ik blij dat ik ben gegaan.

**Geplaatst**: 20-12-18 13:29

Geplaatst: 20-12-18 13:29

Jolien87 schreef:
"Toen ik je leerde kennen was je de meest positieve persoon die ik kende". En nu ben ik één hoopje ellende. Het kan niet zo zijn dat ik de ellende verkies boven het geluk en optimisme maar voor mij is alles nu moeilijk. En ik wil niet kiezen voor moeilijk.

Depressie is niet kiezen. Jij kiest niet voor moeilijk. Het is moeilijk. Je kiest er voor het gevecht daarmee aan te gaan. Maar jij kiest niet voor moeilijk, dat overkomt je!

Jolien87 schreef:
Overigens valt het me op dat hier vaak het woord burn-out valt en ik merk dat ik dat woord ook met enige regelmaat gebruik maar het gaat hier in eerste instantie dus om een depressie.
Depressie en burn-out hebben wel veel raakvlakken met elkaar maar ze moeten op verschillende wijzen worden aangepakt.
Zo ging ik vorige week googlen op 'sporten met een burn-out' en 'sporten met een depressie' en in het eerste geval wordt het ten strengste afgeraden en in het tweede geval is sporten juist één van de betere methoden om een depressie tegen te gaan.

Ik snap wat je zegt hoor, alleen ik denk dat het niet zo simpel het een of het ander is. Even heel kort door de bocht gezegd: Ik denk dat bij jou allebei speelt. En dat maakt het misschien wel extra ingewikkeld. Ik ga natuurlijk af op wat jij schrijft, en ik ben geen therapeut oid dus daarom ook ik "denk" en presenteer ik het niet als feit. Maar als dat inderdaad zo is, kan 1 van de 2 negeren je uiteindelijk tegen werken.

Ik denk dat "sporten" op zich geen kwaad kan, ik denk alleen wel dat het goed is om "ontspannende" sport te kiezen. Al klinkt dat een beetje gek. Wandelen is daar een mooi voorbeeld van. Maar ik denk dat bijvoorbeeld ook iets als Yoga, of Tai Chi best geschikt zouden zijn. Ze zijn fysiek wel uitdagend, maar echt tot het gaatje is het ook niet. Uiteindelijk draaien beiden om balans en rust. Concentratie. In contact komen met je lichaam. Rust vinden in je zelf. Zoiets lijkt me voor jou op dit moment heel erg geschikt. Jou grootste probleem is denk ik op dit moment dat je hebt afgeleerd naar je lichaam te luisteren. Dit soort activiteiten kunnen je er echt bij helpen om er juist weer mee in contact te komen. Kwa doorslaan, zou je met jezelf kunnen afspreken op welk vast tijdstip je gaat, en alleen dat klasje mag doen en daarna naar huis moet. Maar uiteindelijk gaat het natuurlijk om waar je jezelf het fijnste bij voelt

! Dat is het allerbelangrijkste.

Fijn dat het bezoek aan de school je goed heeft gedaan! Vandaag even extra lief voor jezelf, om het te verwerken.

**Geplaatst**: 20-12-18 14:06

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 20-12-18 14:06

Ha TS, ik heb alleen jouw reacties gelezen dus wellicht is mijn suggestie al eerder genoemd. Je wilt graag meer bewegen (sporten?) maar weet nog niet precies hoe dat vorm te geven toch? Je zou eens naar running therapie kunnen kijken: volgens de website: "de kern van de runningtherapie is het gebruik van hardlopen om de psychische conditie te verbeteren. "

http://www.runningtherapie-nederland.nl/

Wie weet heb je er wat aan. Veel sterkte.

**Geplaatst**: 20-12-18 16:18

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 20-12-18 16:18

Dapper van je dat je naar school geweest bent!
Dat je jezelf voorheen een betere versie van jezelf vond dan nu, is begrijpelijk, maar als t goed is/ althans ik hoop dat deze periode je ook iets gaat brengen waardoor je er als herboren uit komt!
Wat brengt jou depressie je in positieve zin? Zorg je beter voor jezelf? Ben je liever voor jezelf etc?

Je zegt dat je als je naar de kern kijkt dat je redenen hebt om depressief te zijn. Voel je de behoefte daar iets over te delen dan staat Mn pb open!
Wees lief voor jezelf, je bent een topper!

**Geplaatst**: 15-02-19 15:39

Geplaatst: 15-02-19 15:39

Hoe is het nu?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-19 13:10

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-19 13:10

MarlindeRooz schreef:
Hoe is het nu?

Wat lief dat je ernaar vraagt.
Het gaat zozo. Ik heb goede momenten en dan probeer ik ook even de deur uit te gaan. Daarna ben ik vaak wel compleet gesloopt. En daartegenover zijn er veel momenten dat ik ervan overtuigd ben dat dit nooit meer goed komt en dat ik voor niets op de wereld ben. Dat zit ik ook wel heel diep hoor en de kunst is dan om erover te praten. Gelukkig heeft mijn vriend wel snel door wanneer ik in zo'n dip zit, hij zorgt heel goed voor me.

De cognitieve gedragstherapie en groepstherapie hebben onvoldoende opgeleverd, aan het begin van dit jaar zat ik weer op de waardes waar ik een half jaar geleden ook mee begon.
Nu krijg ik in april een persoonlijkheidsonderzoek om toch verder te graven naar invloeden uit mijn verleden die mij zo gevormd hebben. In de tussentijd ga ik nog wel naar de psycholoog om te blijven praten.

Ik ben nu twee keer bij de bedrijfsarts geweest, die is ook heel begripvol en geeft me genoeg tijd om te herstellen.

**Geplaatst**: 18-02-19 10:59

Geplaatst: 18-02-19 10:59

Hoi Jolien,

fijn dat je vanuit je werk in elk geval niet wordt opgejut! Nou die zinnetjes nog...!

ik hoop maar dat je er niet al te down van geworden bent, dat de cgt en groepstherapie weinig hielpen. :(:)

Je steekt er tijd en moeite in en het resultaat klinkt niet erg opwekkend.

'Blijven praten', met je lief en met een psycholoog die jij vertrouwt is natuurlijk prima, en uitstekend dat er 'op het programma staat' dat je de diepte in gaat. Want maar constant "omgaan met" nare zinnetjes (er op moeten reageren, jezelf vertellen dat je ze niet moet geloven, etc ) is gigantisch vermoeiend.

En "depressie bloeit op uitputting", je lichamelijke conditie is in die zin ook erg belangrijk. Liefst compleet met het meten van je cortisolgehalte.

En hopelijk vinden jullie een goede manier om de rottige zinnetjes de nek om te draaien. (Bijvoorbeeld zou het met trauma samenhangen, dan graag het trauma de nek omdraaien, etc.)

**Geplaatst**: 18-02-19 11:11

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 18-02-19 11:11

Jolien, heel begrijpelijk.. Bij mij hebben de CGT en groepstherapie ook niet geholpen. Ik ging juist verder achteruit.