Bokt.nl

Cayenne schreef:

Dat klinkt goed ES18! Hoe lang zit je daar nog?

MDH, wat is ARFID precies of heb ik daar overheen gelezen?
Ik hoop dat ze je kunnen helpen!

Cayenne schreef:

Fijn! Heb je er voor je gevoel ook iets aan gehad?
Wil je delen wat je hebt geleerd?

Deni11 schreef:

Zouden jullie mij kunnen helpen?

Ik heb een vriendin op school die de laatste tijd een beetje aan het doorslaan. Het begon met zeggen gezonder te willen leven. En toen ging het naar opeens brood niet meer lusten en dus maar rijstwafels met avocado eten als lunch, en nu is het niets meer dan een bakje yoguhrt mee naar school en af en toe een stuk fruit, maar ondertussen wel de hele dag zeggen trek te hebben.
Daarnaast is haar vrije tijd gevult met bijbaantjes, school (hoge prestatie drang en spendeert veel tijd aan school) en anders met workouts. Al gaat ze er ooit niet fysiek aan onderdoor dan misschien wel mentaal?

Ze vindt zichzelf aan de zware kant, ze is hooguit ietsiepietsiebeetje steviger gebouwd, en wou 5 kg in 8 weken afvallen (‘eenmalig’). Daarnaast is ze bang dat ze tijdens een trip met school naar een warmer land opmerkingen zou krijgen over haar ‘dikke’ benen. ondanks dat sowieso nooit zou gaan gebeuren.

Verder weet ze precies hoeveel caloriëen in alles zit. En houdt dat haar best wel bezig.
Nu is het zo dat ze laatst eens ‘ongezond’ had gegeten (patat en later een keer gourmet) en dat ze er zo misselijk van werd dat ze moest overgeven.

Slaat dit niet een beetje door? Want voor je het weet kan ze niks meer eten zonder er misselijk van te worden en over te geven.

Ik wil haar niet bang maken of onnodig confronteren (met als gevolg dat ze niks meer zou vertellen), maar we (vriendengroep) maken ons wel een beetje zorgen, we willen het beste voor haar. Wat hebben jullie hierop te zeggen?

Avis schreef:

Vrij laat, maar nog even inhakend op jouw bericht, WithinYuuri, ik denk dat ES18 wel een waar punt te pakken heeft: irritatie speelde (speelt) bij mij gauw op als iemand anders zich ermee ging bemoeien of er zelf over begon. Ik vond en vind het fijn om te weten dat er mensen zijn bij wie ik terechtkan als ik het er wel een keer over wil hebben en ik hoop dat anderen het vertrouwen in mij hebben dat ik dat ook zal doen, mocht het nodig zijn.
Anderzijds snap ik het machteloze gevoel heel goed (ik ken het verhaal namelijk ook vanaf de andere kant) en de wens om iets te kunnen doen is zó sterk... Je vriendin lijkt me zich wel al heel goed bewust van (een deel van) haar gedrag, ik hoop dat ze er bij de psycholoog toch ook iets mee kan

Even een klaagzangupdate, pathetisch geneuzel, over hoe het met mijzelf gaat. Nog altijd niet heel erg lekker. Mijn therapie is 14 september afgerond, daarna ging het vrij vlot bergafwaarts op zowel het gebied van stemming als het gebied van eten. Heel kort gezegd gaat het nu zo slecht dat ik heb moeten stoppen met school en dat doet heel veel pijn. Ik kan er moeilijk mee omgaan dat ik 'te ziek' ben om mijn opleiding te kunnen volgen...
Verder wilde ik me (na oorlog, woede, ruzie en ook goeie gesprekken over waarom ik geen motivatie meer had om beter te worden) laten verwijzen naar Human Concern, maar daar kan ik tot januari in ieder geval niet terecht omdat ik ben verzekerd bij Zilveren Kruis en ze aan hun max Zilveren Kruispatiënten zitten dit jaar. Hup, op zoek naar een tussentijdse oplossing (die hoofdzakelijk gericht zou zijn op mijn depressie en angst), maar die doen geen overbruggingscontracten . Mag morgen lekker weer terug naar de huisarts dus.

Ik ben er de laatste tijd ook achtergekomen dat mijn eetstoornis zich al veel eerder heeft ontwikkeld én geuit dan ik eigenlijk altijd gedacht heb. In mijn vroege puberteit kon ik al dagen vasten en dan aan het einde van de dag alle calorieën aanvullen met eetbuien. Toen had mijn hoofd daar alleen nog niet zo'n bewuste last van


Ik zit nu trouwens, na heel intens restrictieve weken/maanden weer vaak aan de eetbuien en die moeten compenseren. Word er echt niet goed van (voor zover ik dat nog was haha).

Donkydonkje schreef:

Hier helaas ook een eetstoornis. Vorig jaar begonnen in een kliniek en het "stempeltje" NAO gekregen. Ben er hard mee aan het werk maar het frustreert vreselijk dat er dingen niet lukken. Ik weet dat het niet ineens allemaal goed moet gaan, maar ik ben zo een streber dat ik dat juist wel gelijk wil......