Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-17 23:41

Re: Terminale zorg in Nederland

Geplaatst: 10-11-17 23:41

Maar dan ligt het dus aan de huisarts en niet de zorg. Wij kunnen en mogen niks zonder de huisarts en geloof me ik heb regelmatig met het idee gelopen; een kussen in het gezicht drukken is vriendelijker en sneller.

**Geplaatst**: 10-11-17 23:49

Geplaatst: 10-11-17 23:49

Onali schreef:
Maar dan ligt het dus aan de huisarts en niet de zorg. Wij kunnen en mogen niks zonder de huisarts en geloof me ik heb regelmatig met het idee gelopen; een kussen in het gezicht drukken is vriendelijker en sneller.

Precies dat doordat de arts hier de storende schakel was kan niemand een kant op. Althans daar vliegt een paar dagen over heen. En die paar dagen zijn heel lang als alles in je lijf spontaan breekt. Dan kom je idd op gedachtes waarvan je dacht die
hoef ik in Nederland niet te hebben

**Geplaatst**: 10-11-17 23:52

Geplaatst: 10-11-17 23:52

Onali schreef:
En de meningen rondom de zorg liepen sterk uiteen. De vader wilde 1 ding, stiefma het ander, moeders wilde weer wat anders en de cliënt wilde uiteraard ook wat anders en wij als zorg zijnde zaten tussen alle hete vuren in.

Uit interesse, welke stem weegt dan het zwaarst?

**Geplaatst**: 10-11-17 23:58

Geplaatst: 10-11-17 23:58

LadyMadonna schreef:
Onali schreef:
En de meningen rondom de zorg liepen sterk uiteen. De vader wilde 1 ding, stiefma het ander, moeders wilde weer wat anders en de cliënt wilde uiteraard ook wat anders en wij als zorg zijnde zaten tussen alle hete vuren in.

Uit interesse, welke stem weegt dan het zwaarst?

Daar liepen we dus spaak op, wij van de nachtzorg waren voor de cliënt (was meerderjarig) alleen woonachtig in huis stiefmoeder, die de regels bepaalde. Dus wij alles rapporteren en de oncologieverpleegkundige speelde buffer samen met de EVV-er tussen cliënt, familie en zorg.
We hadden onderling (dag en nachtteam en oncologieverpleegkundige) al op eigen initiatief een bijeenkomst afgesproken om de zorg te evalueren.

Ook omdat wij als nachtzorg 8 uur lang aanwezig zijn en de dagzorg niet. Wij kunnen het dus enkel doorgeven/ rapporteren en hopen dat het opgepakt wordt door EVV-er en huisarts.

Uiteindelijk heeft voornamelijk de cliënt concessies moeten doen en hij is in een week tijd flink achteruit gegaan waardoor de nieuwe regels alsnog weinig van toepassing waren.

**Geplaatst**: 11-11-17 11:56

Geplaatst: 11-11-17 11:56

Toch blijft dat triest. Je zou toch zeggen de jongen is baas over eigen leven. Ik zou stiefmoeder liefdevol toch dwingend en duidelijk buiten parkeren. {:)-:(

mens zou zich moeten schamen,

Idem de vervangende huisarts daarboven. Pijn hoort erbij? -:(-

dat is de meest walgelijke uitspraak die ik een arts heb horen zeggen. Zelfs in ziekenhuizen hebben ze het beleid dat pijn niet hoeft lmdst dat ook een genezingsproces in de weg staat. Laat staan iemands laatste dagen fijner maken door pijnbestrijding.

Blijft gek dat daar niet landelijk iets overeen gekomen kan worden. Dat behoudens zwaar gelovige principes alle protocollen gelijk zijn in dit soort gevallen. En dat patient ten alle tijden op een staat. Die heeft tenslotte niet veel keuze meer.

Triest dat je soms als huisdier beter af bent in nederland dat als mens.

Ik hoop ook werkelijk dat zwager niet nog veel langer hoeft te lijden. Zijn levensverwachting is min twee jaar. Was al stervende ruim twee jaar geleden. Heeft inmiddels al zeker vier bijna dood ervaringen gehad. Fijn lang gesprek mee gehad donderdag aan de telefoon. Over de keuze waarom, over zijn bijna dood ervaringen. Hoe mijn zus en zijn broers zus en vader reageerden op het bericht. Over hoe hij heeft lopen piekeren hoe dit te vertellen. Hij maakte zich meer zorgen over de reactie van anderen dan zijn keuze te willen sterven. Zwaar maar mooi

**Geplaatst**: 11-11-17 12:33

Re: Terminale zorg in Nederland

Geplaatst: 11-11-17 12:33

Het lastige aan een protocol is dat de situaties waarin iemand sterft zo verschillend zijn.
Als voorbeeld neem ik even mijn vader. Hij kon niet meer slapen (over 3 maanden elke mogelijke slaapmedicatie geprobeerd, enkel de eerste 2 dagen effect, dan weer niet slapen. Veel bijwerkingen van de verschillende medicatie, bovenop het niet slapen). Zijn lichaam was op, kon niet meer, ook niet meer door het niet slapen. De huisarts twijfelde dus best over het geven van dormicum, gezien er dan geen weg meer terug zou zijn. Zij zag gelukkig ook dat dat het enige was dat mijn vader de mogelijkheid gaf om te slapen. De laatste dagen van zijn leven heeft mijn vader genoten van zijn rust en van het slapen. De eerste week werd hij nog geregeld wakker, was dan redelijk helder. Een van die dagen werd hij wakker en zei dat wij (die graag even met hem wilden praten) stil moesten zijn, want hij wilde nog even verder slapen. Het was fijn dat hij zo van die rust genoot.

**Geplaatst**: 12-11-17 12:33

Re: Terminale zorg in Nederland

Geplaatst: 12-11-17 12:33

Vorig jaar is mijn opa overleden.
Hij heeft euthanasie gehad.

Een paar jaar daarvoor heeft hij een hersenbloeding gehad waardoor hij aan 1 kant verlamd was en bijna niets meer zelf kon. Dat was al verschrikkelijk voor een man die tot dan toe altijd bezig was en geheel zelfstandig was.
In de jaren na de hersenbloeding is het steeds slechter gegaan en moest hij ook regelmatig een bloedtransfusie hebben.

Op een gegeven moment heeft hij besloten dat hij niet meer wou, maar nog wel gewacht tot mijn moeder terug kwam van vakantie.
Daarna was alles binnen een week geregeld, ook omdat hij waarschijnlijk binnen een korte tijd toch zou overlijden werd er ook niet moeilijk over gedaan, al zijn er wel de nodige gesprekken geweest met huisarts en dergelijke voordat het zover was.

Er werd ook verteld dat het een gunst is en de huisarts altijd mag weigeren.
Bij mijn opa was het een huisarts in opleiding dus vond het erg mooi dat zij het aandurfde.

In die laatste week is iedereen nog langsgeweest om afscheid te nemen en alleen de kinderen en partners zijn erbij geweest toen het zover was.
Volgens mijn moeder ging dit heel rustig en was opa ook echt blij dat het eindelijk zover was.

De moeder van mijn stiefvader heeft palliatieve sedatie gehad. Die was al jarenlang dement.
Hoe het precies is gegaan weet ik niet meer, maar wat ik van mijn stiefvader heb begrepen was het echt verschrikkelijk en heeft het ook lang geduurd voordat ze uiteindelijk overleden was.

**Geplaatst**: 12-11-17 12:51

Geplaatst: 12-11-17 12:51

Wat betreft euthanasiewens als je eigen huisarts weigert MOET hij je door te verwijzen naar een collega! Euthanasie is een recht wat je hebt.
Er zijn een aantal criteria waar je aan moet voldoen bij euthanasie, dit wordt beoordeeld door een SCENarts. Daarna is het een kwestie van een datum uitzoeken iom je eigen huisarts.

Euthanasie kan trouwens ook niet prettig zijn om te zien, spierschokkingen ed. (is het zelfde als euthanasie bij dieren en ook bij slachten, heeft te maken met chemische reacties in het lichaam)

Palliatieve sedatie wordt gedaan bij een levensverwachting van minder dan 2 weken. En zolang als dat het hart het volhoud blijf je leven.

Kwa eten/ drinken ed, mensen denken altijd dat je eerder overlijdt omdat je niet meer eet.
Het is juist het tegenovergestelde, juist omdat je overlijdt eet en drink je minder. Er is vanuit je lichaam geen behoefte meer naar.

Ik probeer het altijd uit te leggen als wanneer je in schok bent. Als je bijvoorbeeld in schok raakt na groot bloedverlies stopt je lichaam met het sturen van bloed naar de minder belangrijke delen, benen/ armen en uiteindelijk minder belangrijke organen.
Dat is met overlijden ook zo, benen worden grauw en koud, lijkvlekken kunnen al zichtbaar zijn. Minder belangrijke organen stoppen ermee (toch ineens nog ontlasting krijgen omdat de darmen leeglopen, dit kan vlak voor het overlijden nog gebeuren, maar vaak ook daarna) of produceren minder. Je hart, longen en hersenen blijven het langst werken.

Dat verminderd bewustzijn is niet altijd aanwezig vlak voor het overlijden, heb het nu al een paar meegemaakt dat de cliënt geestelijk bij was. Is niet fijn trouwens, voor de cliënt niet, de familie niet en ook voor mij niet.

**Geplaatst**: 12-11-17 13:37

Geplaatst: 12-11-17 13:37

Toen mijn moeder euthanasie Wilde, kon dat niet omdat zij een aantal hersentumoren had. Het was te laat om actieve euthanasie aan te vragen.
Daarna is mijn vader lid geworden van de Nederlandse Euthanasie Vereniging en heeft allerlei formulieren ingevuld en vastgelegd wanneer hij zelf niet meer in staat is om dit aan te vragen er actieve euthanasie moet worden gepleegd. De vereniging helpt je ook met het vinden van een arts.

**Geplaatst**: 12-11-17 16:21

Re: Terminale zorg in Nederland

Geplaatst: 12-11-17 16:21

Euthanasie is echt ingewikkeld.
Dat het een gunst zou zijn: nee - dat was vroeger toen het stiekem gebeurde.
Dat het een recht is : nee.
Dat de arts het recht heeft om te weigeren: ja - maar daar hoort de plicht bij om goed in contact te blijven en toe te zien op correcte doorverwijzing.

Als 2 artsen (eigen arts plus arts van "scen", stichting consultatie euthanasie nederland) beide de overtuiging hebben dat het iemands eigen, duurzame wens is en er sprake is van uitzichtloos en ondragelijk lijden - kan de arts stervenshulp geven zonder strafrechtelijke vervolging.

En daarmee is hopelijk ook duidelijk dat 'nu' een verklaring invullen 'voor als ik het dadelijk niet meer kan zeggen' ingewikkeld is.
Als geen van beide artsen echt een gesprek kan voeren val je als mens buiten de criteria van de wet. Wellicht kan de verklaring gebruikt worden om palliatieve sedatie relatief snel in te zetten, maar verder niet.

**Geplaatst**: 12-11-17 16:31

Geplaatst: 12-11-17 16:31

Mijn vader heeft het ook met zijn huisarts besproken. Die heedt een kopie vd verklaring en als mijn vader niet meer aanspreekbaar is, dan ben ik gemachtigd om de beslissing te maken voor mijn vader, maar dan is het inderdaad palliatieve sedatie.

**Geplaatst**: 12-11-17 16:58

Geplaatst: 12-11-17 16:58

Janneke2 schreef:
Euthanasie is echt ingewikkeld.
Dat het een gunst zou zijn: nee - dat was vroeger toen het stiekem gebeurde.
Dat het een recht is : nee.
Dat de arts het recht heeft om te weigeren: ja - maar daar hoort de plicht bij om goed in contact te blijven en toe te zien op correcte doorverwijzing.

Als 2 artsen (eigen arts plus arts van "scen", stichting consultatie euthanasie nederland) beide de overtuiging hebben dat het iemands eigen, duurzame wens is en er sprake is van uitzichtloos en ondragelijk lijden - kan de arts stervenshulp geven zonder strafrechtelijke vervolging.

En daarmee is hopelijk ook duidelijk dat 'nu' een verklaring invullen 'voor als ik het dadelijk niet meer kan zeggen' ingewikkeld is.
Als geen van beide artsen echt een gesprek kan voeren val je als mens buiten de criteria van de wet. Wellicht kan de verklaring gebruikt worden om palliatieve sedatie relatief snel in te zetten, maar verder niet.

Omdat je na het spreken van beide artsen nogmaals JA moet kunnen zeggen op het moment van de euthanasie.
En dat maakt het zo verdomde triest dat alles in werking is gezet en dat de dag al is afgesproken of nog niet (dat men wacht op de persoon; vandaag is de dag) Als je op het moment van euthanasie geen ja kan zeggen gaat het hele feest gewoon niet door.

**Geplaatst**: 12-11-17 17:21

Re: Terminale zorg in Nederland

Geplaatst: 12-11-17 17:21

Ik begrijp uit de formulieren van mijn vader dat ik dan ja kan/moet zeggen, als hij dat niet meer kan. Mijn vader heeft ook precies opgeschreven onder welke omstandigheden.

**Geplaatst**: 12-11-17 17:40

Geplaatst: 12-11-17 17:40

Electra63 schreef:
Ik begrijp uit de formulieren van mijn vader dat ik dan ja kan/moet zeggen, als hij dat niet meer kan. Mijn vader heeft ook precies opgeschreven onder welke omstandigheden.

Ik heb hetzelfde uitgezocht met mijn eigen vader. Het blijkt in de praktijk gewoon heel lastig als de patiënt zelf wilsonbekwaam is. Je moet toen je nog helder van geest was echt heel helder en concreet op papier hebben staan waar de grens ligt. Dat mag zelfs niet een piepklein beetje vaag of voor meerdere interpretaties vatbaar zijn. En probeer dat maar eens nauwkeurig op te schrijven, het moment dat de grens is bereikt. Dat is moeilijk hoor! Dan moet je ook nog minimaal eens per jaar die verklaring bevestigen. Je kunt namelijk in theorie de tussentijd van gedachten veranderd zijn en dat risico willen ze niet lopen. Je kunt dus niet zomaar zeggen: 'een ander beslist wel voor me als het zover is.' Er is veel meer voor nodig.

Voor een familielid met ALS en een kennis met kanker ging het allemaal vrij makkelijk. Die maakten afspraken met een arts en zodra het moment daar was werd het zonder problemen geregeld (kost wel tijd. Geen kwestie van vandaag roepen dat je morgen dood wilt natuurlijk). Maar zodra je ook maar iets aan je cognitieve vermogens begint te mankeren of bijkomende psychische klachten hebt, dan is het bijna onmogelijk om nog wat geregeld te krijgen.

Artsen zijn zelden bereid om de grenzen op te zoeken. Voor je het weet sta je voor de tuchtraad of zelfs voor de strafrechter. Ik snap best dat patient of naaste familie dat soms uitlegt als onwil.

**Geplaatst**: 12-11-17 17:49

Geplaatst: 12-11-17 17:49

De vereniging geeft advies hoe je dit moet opstellen. Mijn vader heeft inderdaad precies opgeschreven wanneer dit voor hem genoeg is. Hij kaart dit ook regelmatig aan bij zijn huisarts. Juist omdat het bij mijn moeder niet mogelijk Was, heeft mijn vader zich er helemaal in verdiept en adviezen ingewonnen hoe hij dit alles moest regelen. Om te voorkomen dat hij zo'n lijdensweg als mijn moeder niet wil. Voor zichzelf niet, maar ook niet voor zijn kinderen.

**Geplaatst**: 12-11-17 18:02

Geplaatst: 12-11-17 18:02

Electra63 schreef:
De vereniging geeft advies hoe je dit moet opstellen. Mijn vader heeft inderdaad precies opgeschreven wanneer dit voor hem genoeg is. Hij kaart dit ook regelmatig aan bij zijn huisarts. Juist omdat het bij mijn moeder niet mogelijk Was, heeft mijn vader zich er helemaal in verdiept en adviezen ingewonnen hoe hij dit alles moest regelen. Om te voorkomen dat hij zo'n lijdensweg als mijn moeder niet wil. Voor zichzelf niet, maar ook niet voor zijn kinderen.

Gelukkig heeft hij advies ingewonnen en het goed opgeschreven. De mijne heeft dat ook gedaan.

Heel veel mensen doen dat niet. Of te laat. En die komen van een koude kermis thuis. Een kennis van ons was bijvoorbeeld al te dement en dus wilsonbekwaam toen werd vastgesteld dat hij Alzheimer had. Die heeft uiteindelijk een jaar als een baby in een luier mogen liggen in het verpleeghuis tot een longontsteking hem onlangs eindelijk de das omdeed. Iets wat hij nooit, maar dan ook nooit zo gewild zou hebben.

Ik snap dan wel dat familieleden wel eens boos worden.

**Geplaatst**: 12-11-17 18:06

Geplaatst: 12-11-17 18:06

En zelfs als je het duidelijk op papier hebt blijft het heel moeilijk en is het zeker geen zekerheid dat het op het moment zelf ook daadwerkelijk nog lukt. Op dit moment word heel voorzichtig nagedacht over die wetgeving bij mensen met dementie. Zeker als er sprake is van dementie is dat namelijk moeilijk, als iemand wilsonbekwaam is door bijvoorbeeld een autoongeluk en in coma ligt is er al meer mogelijk. Het probleem bij dementie is ook dat men vaak vooraf aangeeft dat niet te willen, maar daarna gaat het proces zo geleidelijk dat als er inderdaad sprake is van "lijden" men niet meer in staat is die beslissing te nemen.

Wat betreft eten en overlijden, die discussie is men al langer over bezig. Overlijd men omdat men niet eet? Of eet men niet meer omdat je overlijd? Ik ben zelf overtuigd van het tweede. Uitdroging is daarnaast 1 van de meest comfortabele sterfmethodes als het moment daar is. Het overlijden gaat rustig en zonder extra pijn. Alleen het dorstgevoel maakt het moeilijk.

**Geplaatst**: 12-11-17 18:49

Geplaatst: 12-11-17 18:49

Mijn vader kon op een gegeven moment simpelweg niet meer drinken of eten. Het kwam er net zo hard weer uit.
Maar zijn lichaam was al bezig met sterven terwijl hij nog volkomen helder was. En vanaf dat moment gaat het snel. Zaterdagavond merkte hij dat hij niets meer binnen kon houden, maandagochtend vroeg is hij overleden. Je ziet het ook wel, het gezicht verandert ook.

**Geplaatst**: 12-11-17 20:44

Geplaatst: 12-11-17 20:44

En wat als je alles op tijd goed geregeld hebt met artsen en familie bij dementie. Het op papier hebt laten vast leggen wat de grens voor jou is. En de tijd verstrijkt en de dementie slaat toe. Maar de patient veranderd ook en vind dat hij nog best wel leuke dagen heeft. Ziet niet hoeveel zorg zijn vrouw en familie om hem heeft. En vervolgens zegt meneer tegen de arts op de vraag of hij al zover is om een datum af te spreken: nou nee, dat hoeft voor mij niet zo.
Zijn vrouw stond er zowat naast te stampvoeten van dat wil hij wel!
De arts kan dan geen euthanasie uitvoeren. Je kunt immers niet tegen iemand die dement is zeggen: afspraak is afspraak dus...
De documentaire waarin dit te zien was, was jaren terug op tv te zien en sindsdien denk ik wel anders over euthanasie bij dementie. Volgens mij is dit alleen mogelijk als je op tijd (en misschien te vroeg) zelf de beslissing neemt.

**Geplaatst**: 12-11-17 20:51

Geplaatst: 12-11-17 20:51

_nathalia_ schreef:
En wat als je alles op tijd goed geregeld hebt met artsen en familie bij dementie. Het op papier hebt laten vast leggen wat de grens voor jou is. En de tijd verstrijkt en de dementie slaat toe. Maar de patient veranderd ook en vind dat hij nog best wel leuke dagen heeft. Ziet niet hoeveel zorg zijn vrouw en familie om hem heeft. En vervolgens zegt meneer tegen de arts op de vraag of hij al zover is om een datum af te spreken: nou nee, dat hoeft voor mij niet zo.
Zijn vrouw stond er zowat naast te stampvoeten van dat wil hij wel!
De arts kan dan geen euthanasie uitvoeren. Je kunt immers niet tegen iemand die dement is zeggen: afspraak is afspraak dus...
De documentaire waarin dit te zien was, was jaren terug op tv te zien en sindsdien denk ik wel anders over euthanasie bij dementie. Volgens mij is dit alleen mogelijk als je op tijd (en misschien te vroeg) zelf de beslissing neemt.

Het is gewoon heel lastig. Bovenstaande hebben wij ook al vaker gehad. Dementerende mensen die zelf zeggen dat ze nog wel willen blijven leven, en die er ook uitzien als hele gelukkige mensen. Kwaliteit van leven is ook aardig te meten bij dementerenden.
Tja, die ga je dan niet meer euthanaseren, hoe hard de familie ook roept.

Maar ook mensen die een heel compleet boekwerk hadden over euthanasie maar waarbij het niet gerealiseerd kan worden.

**Geplaatst**: 12-11-17 21:00

Re: Terminale zorg in Nederland

Geplaatst: 12-11-17 21:00

Nou - daar zeg je inderdaad eens wat, Nathalia!

Hetgegeven "dat twee artsen moeten beoordelen" vind ik wat vreemd (niets in de geneeskunde opleiding maakt dat een arts dit beter zou kunnen dan een pastor, psycholoog, etc.) maar zo luidt de wet.

Aan de andere kant: "een arts is ook een mens" en heeft er het volste recht op om helder te hebben "ik sta op het punt mijn kennis en toegang tot de medicijnkast te gebruiken om een ander mens naar de andere wereld te helpen - dit is uitdrukkelijk op verzoek en in mijn geweten kan ik dit echt ervaren als een daad van barmhartigheid".

**Geplaatst**: 12-11-17 21:11

Geplaatst: 12-11-17 21:11

idylle schreef:
Nav een topic waarin wordt aangegeven dat er 8 dagen gewacht moet worden op paliatieve verpleging. Terwijl een aantal mensen die in deze zorg werken aangeven dat dit niet kan kloppen, ben ik (en ik denk de rest vd volgers en ts) benieuwd hoe zoiets nu echt in zn werk gaat...
En mijn volgende vraag, als iemand in de laatste levensfase zit en deze raakt bewusteloos van medicatie, wordt er dan wel of geen infuus geplaats om uitdroging te voorkomen?

Nee, mijn ervaring in het verpleeghuis is hooguit vochtig maken met een 'wattenstokje' of gaaasje om de mond niet uit te drogen zeg maar.

**Geplaatst**: 12-11-17 21:43

Geplaatst: 12-11-17 21:43

Janneke2 schreef:
Nou - daar zeg je inderdaad eens wat, Nathalia!

Hetgegeven "dat twee artsen moeten beoordelen" vind ik wat vreemd (niets in de geneeskunde opleiding maakt dat een arts dit beter zou kunnen dan een pastor, psycholoog, etc.) maar zo luidt de wet.

Aan de andere kant: "een arts is ook een mens" en heeft er het volste recht op om helder te hebben "ik sta op het punt mijn kennis en toegang tot de medicijnkast te gebruiken om een ander mens naar de andere wereld te helpen - dit is uitdrukkelijk op verzoek en in mijn geweten kan ik dit echt ervaren als een daad van barmhartigheid".

Ik snap niet helemaal wat voor punt je probeert te maken, maar de reden dat men 2 artsen laat kijken is ook om de arts de veiligheid te geven dat er goed gehandeld is volgens de eisen die gesteld worden aan euthanasie. Het moet niet zo zijn dat familie achteraf kan zeggen dat er onwettelijk gehandeld is.
En andersom dus ook om de patient te beschermen tegen misdrijven. Het feit dat je legaal iemand mag doden brengt ook haken en ogen mee. Door een tweede arts mee te laten kijken bouw je een stukje veiligheid in rondom die haken en ogen.
Een pastor is geen medici en kan dus niet bepalen of iemand uitzichtloos lijdt, idem voor een psycholoog. Het gaat om een medische handeling dus logisch dat 2 medici hier naar kijken.

**Geplaatst**: 12-11-17 22:02

Geplaatst: 12-11-17 22:02

Janneke2 schreef:
Nou - daar zeg je inderdaad eens wat, Nathalia!

Hetgegeven "dat twee artsen moeten beoordelen" vind ik wat vreemd (niets in de geneeskunde opleiding maakt dat een arts dit beter zou kunnen dan een pastor, psycholoog, etc.) maar zo luidt de wet.

Aan de andere kant: "een arts is ook een mens" en heeft er het volste recht op om helder te hebben "ik sta op het punt mijn kennis en toegang tot de medicijnkast te gebruiken om een ander mens naar de andere wereld te helpen - dit is uitdrukkelijk op verzoek en in mijn geweten kan ik dit echt ervaren als een daad van barmhartigheid".

1 van de eisen om tot euthanasie te kunnen komen is dat er geen kans meer is op verbetering. En dat zal één arts moeten beoordelen, of alle behandelopties zijn bekeken.
Een pastor zal dat niet kunnen beoordelen. SCEN artsen zijn ook geschoold in wilsbekeaamheid. Ook dat zal voor een pastor bijvoorbeeld moeilijk zijn. En tot slot zijn artsen BIG geregistreerd waarmee je een bevoegd en bekwaam iemand hebt doe zich regelmatig laat bijscholen.

**Geplaatst**: 12-11-17 23:52

Geplaatst: 12-11-17 23:52

raket schreef:
1 van de eisen om tot euthanasie te kunnen komen is dat er geen kans meer is op verbetering. En dat zal één arts moeten beoordelen, of alle behandelopties zijn bekeken.
Een pastor zal dat niet kunnen beoordelen. SCEN artsen zijn ook geschoold in wilsbekeaamheid. Ook dat zal voor een pastor bijvoorbeeld moeilijk zijn. En tot slot zijn artsen BIG geregistreerd waarmee je een bevoegd en bekwaam iemand hebt doe zich regelmatig laat bijscholen.

Accoord: de medische kant, dat zal een arts moeten doen - al is er een subtiel verschil tussen 'uitzichtloos lijden' en uitbehandeld/ geen behandelopties meer.
Geen behandelopties is nog een soort van objectief vast te stellen - uitzichtloos lijden is misschien het domein van psychiaters, wellicht huisartsen - maar eigenlijk niet van andere artsen...

En natuurlijk worden de artsen van scen bijgeschoold in zaken als wilsbekwaamheid, maar dat is een bijscholing die andere beroepsgroepen in principe ook zouden kunnen volgen. (Ik zie niet in hoezo dat voor een pastor moeilijker zou zijn - dominees zijn anders, maar niet minder grondig opgeleid, bijgeschoold etc.)

Mogelijk off topic, maar ik wens dus nadrukkelijk niet af te dingen op de zorgvuldigheid, in tegendeel.
(Dat er ten minste 2 professionals hun consent geven, de arts in kwestie recht heeft op helderheid, etc.)