HomeForums » Algemeen » [MWS] Mensenwelzijn en sport

Wanneer het leven een gevecht wordt

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
     
     
    geerke

    Berichten: 31213
    Geregistreerd: 06-09-07

    Link naar dit bericht Geplaatst: 06-05-17 15:57

    Joolien schreef:
    Zo daar was ik weer.
    Miranda, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik moet zeggen dat ik neit zit te wachten op 8 jaar, maar ik snap ook wel dat het niet snel kan gaan.

    Vandaag weer een redelijke dag, ik ben toch ewer begonnen met een nieuw bijrijdpaard. En dat geeft me wel weer iets om naar uit te kijken, want ja, daar heb ik nog steeds moeite mee. Om het nut er allemaal van in te zien. Dus ik hoop dat dit me wat stimuleert om dat weer te doen :)

    Verder heb ik inmiddels bijna geen bijwerkingen meer van de medicatie, dat is wel fijn.


    Fijn dat je weer met paarden bezig bent,daar ligt je talent.Daar heb je een super gevoel voor,benut dat!
    Makes you feel better!!!!
    Anoniem

    Link naar dit bericht Geplaatst: 07-05-17 22:39

    geerke schreef:
    Joolien schreef:
    Zo daar was ik weer.
    Miranda, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik moet zeggen dat ik neit zit te wachten op 8 jaar, maar ik snap ook wel dat het niet snel kan gaan.

    Vandaag weer een redelijke dag, ik ben toch ewer begonnen met een nieuw bijrijdpaard. En dat geeft me wel weer iets om naar uit te kijken, want ja, daar heb ik nog steeds moeite mee. Om het nut er allemaal van in te zien. Dus ik hoop dat dit me wat stimuleert om dat weer te doen :)

    Verder heb ik inmiddels bijna geen bijwerkingen meer van de medicatie, dat is wel fijn.


    Fijn dat je weer met paarden bezig bent,daar ligt je talent.Daar heb je een super gevoel voor,benut dat!
    Makes you feel better!!!!


    Dank je wel Geerke, superlief dat je dat zegt.
    Ik zat gisteren nadat ik op stal was geweest wel meteen weer met zware stress op de bank, meteen gespannen door het idee dat ik een bepaald doel moet halen. Daar ga ik het nog wel met eigenaar over praten ,wil daar gewoon transparant over zijn.
    Rocamor

    Berichten: 12196
    Geregistreerd: 21-11-02

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 07-05-17 22:57

    Hoezo Joolien, het enige doel is toch genieten?
    Anoniem

    Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-17 12:53

    Rocamor schreef:
    Hoezo Joolien, het enige doel is toch genieten?


    Ja dat zou zo makkeijk zijn, maar ik weet nog niet zo goed hoe ik met paarden kan genieten. Denk ik. Of ik laat me toch weer verleiden tot andere doelen, zoals wedstrijd rijden.
    Miranda40

    Berichten: 2446
    Geregistreerd: 21-07-04
    Woonplaats: Bij de goudkust

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-17 15:07

    Ga eerst genieten van het feit dat je een stap hebt gezet om een bijrijpaardje te hebben; je doel is nu eerst om er weer naar uit te kijken om weer wat te gaan doen. De rest is nu allemaal even bijzaak. Echt, het gaat met vallen en opstaan, 2 passen vooruit en 1 pas achteruit. Stel geen meerdere doelen tegelijk want dan kom je jezelf zeker een keer tegen. Succes!!!
    ikkedus
    Berichten: 3817
    Geregistreerd: 24-09-05

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-17 15:41

    De paardenstress is voor mijook bekend. Ik ben tijdens de meest acute crisisfase gestopt met rijden. Het gaf me meer stress dan ontspanning. Nou moet ik zeggen dat ik met dat paard ook geen klik had en het rijden ging ook niet lekker.
    Inmiddels ben ik 2 jr verder en heb ik wel een paardje dat ik mag rijden. Ik rij heel soms buiten, maar dressuurmatig aan de slag lukt nog steeds niet. Ik kan, net als jij aan geeft, niet omgaan met rijden met een doel. Ik hoop dat dat wel weer gaat komen. Ik mis het nml wel.
    Ik ben nu 2 jr verder en redelijk stabiel. Ik heb nog steeds AD en blijf dit ook gewoon nog slikken. Uiteindelijk wil ik afbouwen en flink afvallen en dan pak ik het paardrijden wel weer meer op. Ik ben gezegend met genoeg mensen wiens paard ik mag rijden als ik wil.
    Bottom line: geef jezelf de tijd. De stap om open te zijn naar de eigenaar is een hele goede. Ik heb dat ook gedaan en er is steeds positief op gereageerd. En ga gewoon lekker freubelen zonder doel.
    emil01

    Berichten: 754
    Geregistreerd: 13-05-09

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-17 18:48

    Ik herken de paardenstress ook, ben mede daarom een paar jaar geleden van de dressuur overgestapt op western. Allemaal nieuw voor me, en leg me zelf dus ook geen ander doel dan genieten op. Voor mij werkt het, ik hoef niet te laten zien hoe goed ik het al kan, zeg gewoon dat ik er net mee begonnen ben en alleen maar recreatief........
    Anoniem
    Berichten: 510
    Geregistreerd: 14-12-15

    Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-17 19:55

    Het is weer zover. Voor mij nu 'officieel' ondanks dat het altijd bleef sluimeren.

    In de controlekamer in mijn hoofd zette de zwartheid een teen tussen mijn deur. Ik probeerde hem dicht te houden, maar na jaren was ik moe. De donkere massa glipte langzaamaan de kamer in. Één klauw op de knop, mijn vinger vervangend. Toen twee. drie.
    Tot alles is overgenomen. De zwartheid kijkt me ineens verontwaardigd aan, 'waar ben jij mee bezig? ik hoor hier!' en duwt me de hoek in. Hij wordt groter en groter. Hij is nu de enige die mij beheerst. Soms krijg ik nog een vingertje op een knop, maar als mijn kracht afzwakt duwt het beest me weer weg. Ondertussen word ik kleiner en kleiner. Ik ben er nog, maar het is uitzichtloos.

    Mijn reis wordt weer te groeien. Maar wil ik dit wel? Meerdere keren vocht ik tegen de zwarte gedaante, maar altijd hield hij de deur open. Twee verschillende psychologen, de sessie was fijn maar de volgende dag verdwenen. Toen ik stopte geen verschil. Alles kost energie, met school kan ik niet verder, mijn dromen spatten uit elkaar. Het idee om een nieuwe therapeut te vinden schrikt me af en vermoeit me. Weer iemand waar ik allemaal vragen van krijg, me voor open moet leggen zonder resultaat. Het kost meer energie dan dat ik produceer.

    Ik begin pas net en het is weer enorm zwaar. Alles gaat door en niemand weet van mijn situatie; immers ik ook niet. Opleiding voelt onbelangrijk en heel zwaar. Ik heb geen begrip van tijd en na een paar dagen zonder structuur voel ik me doelloos. Ik moet meer slapen, maar er is geen tijd voor. Paard. Werk voor paard. Lichaam behandelen.

    En ik ben het zwarte beest. Die denkt: yes, een nieuwe ziel. Kwetsbaar als wat.

    Mijn paard is waarom ik leef. Maar zelfs hij kost energie. Het is een te grote stap om hem te verkopen om zo de verantwoordelijkheid weg te halen zodat ik de ruimte heb om mezelf te laten verdwijnen. Ik wil ook niet verdwijnen, ik wil dat ik nooit had bestaan. EN ik wil opgeven. Me overgeven, dagen in bed ellendig voelen. Maar er is geen tijd.

    edit: Sorry Joolien, ik ben nog niet echt een helpend of positief persoon. Ik hoop dat het oké is dat ik zomaar mijn verhaal hier dump en het van me afschrijf. Hopelijk kan wat virtuele medestandersteun ook mij helpen weer het vlammetje op te lichten.
    onpaard

    Berichten: 3273
    Geregistreerd: 28-03-13

    Link naar dit bericht Geplaatst: 14-05-17 22:56

    Joska wat kan jij mooi schrijven, misschien een talent die je moet benutten.

    Geen ervaring met depressie maar ik wil je wel sterkte wensen en een virtuele knuffel geven.
    Anoniem

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-05-17 18:23

    Even geen fut of kracht om op anderen te reageren, en ook niet via pb. Als je daar vervolgens boos om wordt, snap ik dat niet zo goed. Als je namelijk mijn situatie snapt, snap je ook dat er niet altijd energie is om te antwoorden toch?
    Enieway, ik ben weer verder gegaan met het afbouwen van de ad en het is weer mis. Vandaag voelde ik me in de middag plots helemaal niet lekker, eerst lichamelijk, daarna geestelijk. Inmiddels is het een uitdaging om maar een beetje veerkrachtig te blijven. Ik baal ervan dat ik me zo poedersuiker voel door het afbouwen, maar ik kan dat bijna niet opvangen. Het wordt direct zwart-wit, als in stoppen of doorgaan met vechten. Ik ben gewoon zo moe, het doet zo'n pijn.
    Rocamor

    Berichten: 12196
    Geregistreerd: 21-11-02

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-05-17 18:45

    Joolien, zijn er echt mensen boos omdat je niet reageert?

    Apart.

    Lang leve de ik-wil-jouw-aandacht-en-wel-nu mentaliteit van sommige mensen...

    Fijn dat je hebt kunnen genieten van Barcelona. Dat geeft aan dat het nog wel kan

    Hopelijk ben je snel weer stabiel
    XLeandrosX
    Berichten: 3200
    Geregistreerd: 01-09-06

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-05-17 19:17

    Ik lees al een tijdje mee maar heb nog niet gereageerd. Vind dat lastig omdat ik zelf ook niet goed in m'n vel zit. Maar wil toch even reageren. Mensen die boos worden omdat je niet reageert snappen het echt niet.
    Neem de tijd, pak je rust, doe wat goed voelt en doe vooral waar jezelf zin in hebt.
    ikkedus
    Berichten: 3817
    Geregistreerd: 24-09-05

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-05-17 19:57

    Niks om boos te worden. Het is jouw topic en gezien de omstandigheden zal iedereen begrijpen dat je niet altijd zal reageren.
    Wellicht dat mensen ongerust worden als er echt niets meer gepost wordt. Gezien de aard van dit topic is dat ook begrijpelijk toch?
    Ik herken het zwart-wit denken heel erg. Er hoeft maar iets tegen te zitten en ook ik schiet gelijk weer naar hele donkere gedachtes.
    Kop op en denk vooral echt aan jezelf nu. You CAN do it! Ik stuur virtuele kracht naar je toe ✨✨✨✨✨✨✨✨
    Maartje1990

    Berichten: 22375
    Geregistreerd: 05-06-06
    Woonplaats: Kessel (Limburg)

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-05-17 20:13

    Jolien: ik had natuurlijk gezien dat ik geen antwoord had maar uiteraard ben ik niet boos!
    Anoniem
    Berichten: 510
    Geregistreerd: 14-12-15

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-05-17 23:43

    Ik snap je vermoeidheid. En de pijn. Het is heel zwaar, nooit eens een moment rust. Daarom wordt na verloop van tijd de keuze om op te geven erg aanlokkelijk. :(:)

    Je bent heel sterk dat je dit al jaren zo volhoudt. Je mag oprecht trots op jezelf zijn, ook al zal je je 9 van de 10 keer alleen maar ellendig voelen. Koester de goede momenten.

    Ik wens je veel sterkte met het afbouwen. Ik heb er geen ervaring mee maar het klinkt heel zwaar; op zich logisch, het is hele heftige medicatie. Neem je tijd.

    Mijn PB-box staat altijd open, ik weet niet of ik je kan helpen maar je hart mag je altijd luchten. :)
    onpaard

    Berichten: 3273
    Geregistreerd: 28-03-13

    Link naar dit bericht Geplaatst: 30-05-17 22:45

    Hoe gaat het nu met je? Hopelijk een stukje beter. Wish you the best :*
    Anoniem

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 10:11

    Ik lig nu voor pampus op de bank na een paar drukke dagen. Ben ook wel erg down.
    Vorige week ging t ook minder, ik heb weer een goede eye-opener gehad, over dat ik eigenlijk ontzettend angstig ben, voor van alles. Voor reacties van anderen vooral, maar ook voor de dood, om mensen te verliezen. En dat heb ik al heel lang, alleen nu voel ik het pas echt. En dat verstevigt alles, maar vooral het trauma. Dus dat is wel intens.
    Individu
    Berichten: 731
    Geregistreerd: 18-03-17

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 10:49

    Ik ben ook zo angstig en neurotisch. Ook voor de dood en andere mensen. Hun oordeel, mening, reacties. Jezelf bevrijden van deze angsten moet je sterk voor zijn. Bereid om te incasseren en dan toch tegen jezelf te zeggen: ik ben oké, wat de ander ook zegt of vind.

    Angst voor de dood is een lastige. Ik ben soms zo bang voor het leven dat de gedachten aan de dood me juist rustig maakt. Maar soms ben ik ook bang dat het echt gebeurt en dan word ik er niet rustig van. Ik heb een haat liefde verhouding met de dood. Maar dood gaan we allemaal. Is onvermijdelijk. Het idee van doodgaan loslaten is denk ik het beste Joolien.

    Je kunt je gedachten corrigeren of stoppen. Jezelf toespreken of een halt toe roepen. Maar soms zijn het geen gedachten maar is het puur een gevoel van angst. Uitzitten. En weten dat het net als alle voorgaande keren ook weer voorbij gaat.

    Je bent geliefd. Een waardevol mens. Het leven geeft om jou. Je gaat niet dood. Je mag er zijn en je mag genezen en gelukkig worden. Iedereen gunt je dat. Na het verwerken van je trauma's en negatieve emoties breekt er een nieuwe periode aan voor je. En dan hoef je alleen maar te durven loslaten en genieten.
    onpaard

    Berichten: 3273
    Geregistreerd: 28-03-13

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 13:26

    Angsten voor de dood zijn zinloos. De tijd die je daaraan verspilt moet je eigenlijk besteden aan iets leuks.

    Door je angst verander je niks. Je hebt het niet in de hand en door er bang voor te zijn blijf je niet langer leven.

    Conclusie zet het van je af. En verander je gedachtengang. Zo simpel is het.

    Zorg er voor dat je goed uitgerust bent. Vermoeidheid versterkt angsten.
    Laatst bijgewerkt door onpaard op 31-05-17 13:31, in het totaal 1 keer bewerkt
    Anoniem

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 13:29

    Nou zo simpel is het niet, want het heeft bij mij te maken met trauma. Ik kan dus niet simpel zeggen 'ach het is irrationeel, zet het van je af en weer door.' Was het maar zo simpel ;)
    De angst is een tijd lang gegrond geweest, dus dan gaat je lijf zich daar helemaal naar aanpassen. Dat zet je niet even uit.
    Rocamor

    Berichten: 12196
    Geregistreerd: 21-11-02

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 13:36

    Joolien, geen idee of het aan te raden is, maar heb je de mogelijkheid te spreken met mensen met een NDE / BDE? De man van mijn collega heeft jaren terug een BDE gehad. En de verhalen die hij erover vertelt zijn zo mooi, dat dat bij hem, maar ook bij anderen (en bij mij) de angst heeft weggenomen.

    Worden bepaalde angsten bij jou momenteel verstevigd omdat je ook aan het afbouwen bent? En hoort dat bij je genezingsproces (angsten die heviger worden, omdat je ze onder ogen kunt komen voordat je ze vrij kunt laten?)

    Een opmerking als "zet het van je af, verander je gedachtengang, zo simple is het", is natuurlijk wel waar, maar dat moet je wel kunnen leren.

    Als ik zeg: denk niet aan een roze olifant, denkt het gros aan een roze olifant. Aan iets anders denken klinkt leuk en simple, maar in hoeverre ben je dan bepaalde zaken aan het verdringen (want ik wil aan iets anders denken).

    Terwijl ik een antwoord op je opmerking over "hoe denken anderen over mij" zat te bedenken, bedacht ik me ineens dat jij juist degene bent die als eerste bij me opkomt als een angstige ruiter zich meldt. Die kun jij zo ontzettend goed ondersteunen. Jammer dat je dat nog niet zo goed bij jezelf kunt.
    kiki1976

    Berichten: 17707
    Geregistreerd: 17-04-10
    Woonplaats: Kop van Noord Holland

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 13:42

    Alleen een hele dikke knuffel voor jouw :(:)

    Ze zeggen altijd dat angst een slechte raadgever is. Maar als angst lang gegrond zijn geweest is het ook vreselijk moeilijk om dat zomaar uit te schakelen.
    Maar aan de andere kant zie ik met enige regelmaat een stoere vrouw voorbij komen, gedreven door de energie om de buien (hoe meer oliebol ze bevatten hoe beter) achterna te chasen als stormchaser. De fonkels in je ogen bij de filmpjes, zeker bij een hoop oliebol.
    Ik hoop dat we (om in jouw termen te spreken) een hoop serieus paasei krijgen zodat je kan doen wat je graag doet. Waarvan je geniet, gedreven word, en daardoor een makkelijker proces krijgt met het afbouwen en de moeilijke periode achter je te laten.
    onpaard

    Berichten: 3273
    Geregistreerd: 28-03-13

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 14:18

    Omdenken gaat niet in een keer maar is iets wat ook jij kan Jolien.

    En zo simpel is het wel alleen jij ziet het nog niet.

    Wat je ook hebt meegemaakt en waardoor je angst ook is ontstaan betekent niet dat je je moet laten leiden door angst.
    pien_2010

    Berichten: 48672
    Geregistreerd: 08-12-10
    Woonplaats: Limousin

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 14:34

    Joolien schreef:
    Nou zo simpel is het niet, want het heeft bij mij te maken met trauma. Ik kan dus niet simpel zeggen 'ach het is irrationeel, zet het van je af en weer door.' Was het maar zo simpel ;)
    De angst is een tijd lang gegrond geweest, dus dan gaat je lijf zich daar helemaal naar aanpassen. Dat zet je niet even uit.


    Precies, zo is dat. Fijn dat je beseft dat het zo werkt. Dat te accepteren gaat je helpen met het feit dat je trauma ooit een plek krijgt in je leven. Af en toe vaak totaal onverwacht zal het weer op laaien en zal het trauma, je het gevoel geven dat hij je helemaal vermorzeld, vaak zal hij in een hoekje liggen. Ik noem dat trauma `de draak in het hoekje`. Altijd is hij aanwezig en zal hij aanwezig zijn. Je zult hem vaak weten te bedwingen zodat hij in zijn hoekje blijft liggen, onder jouw controle.
    Dat is nu nog ondenkbaar voor je, maar als je al kunt opschrijven wat je hier schrijft, ben je duidelijk op de goede weg, ook al is je gevoel op dit moment heel erg naar er onder daar de draak erg sterk zich doet gelden.

    Knuffel Jolien. Ik vind je een geweldige vrouw en heel erg dat je het zo zwaar hebt :(:) .
    Anoniem

    Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

    Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-17 14:47

    Onpaar,d ik word er helemaal geirriteerd van als je dat schrijft, omdat ik het me echt niet voor kan stellen. En ik krijg het gevoel dat het maar een beetje weggewuifd wordt als iets simpels.
    Maar ik weet ook wel dat het zo werkt, maar ik ben er idd nog niet klaar voor.

    Dank pien, lief :* Ik hoop dat ik die draak snel in dat hoekje kan drukken, want nu is ie nog heel groot en kamervullend zeg maar.
    HomeForums » Algemeen » [MWS] Mensenwelzijn en sport