Een hoop verdriet en gemis is het zeker. Het voelt alsof er een stukje van mezelf is overleden. Het voelt zo leeg en zo eenzaam. Hte gemis van je zwangere buik waar je veel te snel afschied van hebt moeten nemen. Ik zou zo graag nog eens een dag met ze door willen brengen. De leegte willen vullen. Mijn eigen kinderen willen leren kennen. Wat dat betreft is de tekst van het bidprentje ook heel toepasselijk.
Jullie kleine voetjes hebben nooit het gras gevoeld
en jullie kleine neusjes hebben nooit een mooie lentedag mogen ruiken
Jullie haartjes hebben nooit gewapperd in de wind
en jullie oortjes hebben nooit een noot muziek gehoord
Jullie handjes hebben nooit kunnen spelen
en jullie beentjes hebben nog nooit op deze wereld kunnen staan
Maar wij hopen dat jullie wel liefde hebben gekend
en dat jullie hebben gevoeld dat jullie papa en mama eeuwig van jullie zullen houden
Het is gewoon zo hartverscheurend. Zo oneerlijk.