Bokt.nl

Saski_K schreef:

Een hele emotionele ervaring, van een moedig iemand die niet helemaal wilde aftakelen. Mensen die niet in die situatie verkeren, die kunnen zich niet voorstellen hoe gretig iemand zijn of haar arm uitstrekt om de beruchte spuit te krijgen. Daar ging een heel proces vanaf, van huilen, boos zijn, "dealtjes"maken, en acceptatie.....

horseyfries schreef:

Wat ik eerlijk gezegd nog altijd niet goed begrijp is dat een arts daar moeite mee heeft bij iemand van 91, 92 jaar. Daar maak je toch hoe dan ook geen gezonde spring in 't veld meer van? Op is op, en dan is het enige wat in mijn ogen nog echt helpen is, is zorgen dat ze zo gauw mogelijk zo rustig mogelijk overlijdt. Ik heb veel slechtere herinneringen aan de periode voordat ze "geholpen" werd, dan aan het laatste stukje. Dat was alleen maar een opluchting, voor haar maar ook voor ons, want zo iemand zien lijden en niets kunnen doen vreet aan je.

Milkberry schreef:

horseyfries schreef:

Wat ik eerlijk gezegd nog altijd niet goed begrijp is dat een arts daar moeite mee heeft bij iemand van 91, 92 jaar. Daar maak je toch hoe dan ook geen gezonde spring in 't veld meer van? Op is op, en dan is het enige wat in mijn ogen nog echt helpen is, is zorgen dat ze zo gauw mogelijk zo rustig mogelijk overlijdt. Ik heb veel slechtere herinneringen aan de periode voordat ze "geholpen" werd, dan aan het laatste stukje. Dat was alleen maar een opluchting, voor haar maar ook voor ons, want zo iemand zien lijden en niets kunnen doen vreet aan je.

De huisarts moet overtuigd zijn van ondragelijk lijden alvoor hij overgaat tot het euthanaseren. Als de patient naar zijn/haar idee geen ondragelijk lijden heeft/geen symptomen heeft die niet met medicatie te bestrijden zijn, MAG er geen euthanasie verleend worden.
De huisarts kijkt daarbij niet perse naar de leeftijd van een persoon.

Milkberry schreef:

Als je goede verpleging krijgt, kunnen doorligwonden voorkomen worden. Dat heeft met huidconditie te maken. Niet enkel met leeftijd.
Het is ook niet dat de huisarts het niet WIL, maar de regels omtrent euthanasie zijn vastgelegd in de wet. Overtreed de huisarts de wet, verliest hij zijn baan.

horseyfries schreef:

Dat bedoel ik dus "de huisarts kijkt daarbij niet persé naar de leeftijd van een persoon". Dat vind ik raar. Als iemand zo oud is en lichamelijk zo op en aan alle kanten doorligwonden krijgt omdat ze zich niet eens meer kan omdraaien dan lijkt mij leeftijd juist een graadmeter. Iemand die 52 is en waar nog de kans bestaat dat dat beter wordt, kan daar misschien uitkomen en achteraf nog een poos een goed leven hebben. Maar iemand van 92 daar weet je gewoon van dat dat niet meer zal gebeuren.
Ik heb het trouwens ook over palliatieve zorg ipv euthanasie, ook dat wilde hij niet geven.

horseyfries schreef:

horseyfries schreef:

Dat bedoel ik dus "de huisarts kijkt daarbij niet persé naar de leeftijd van een persoon". Dat vind ik raar. Als iemand zo oud is en lichamelijk zo op en aan alle kanten doorligwonden krijgt omdat ze zich niet eens meer kan omdraaien dan lijkt mij leeftijd juist een graadmeter. Iemand die 52 is en waar nog de kans bestaat dat dat beter wordt, kan daar misschien uitkomen en achteraf nog een poos een goed leven hebben. Maar iemand van 92 daar weet je gewoon van dat dat niet meer zal gebeuren.
Ik heb het trouwens ook over palliatieve zorg ipv euthanasie, ook dat wilde hij niet geven.

horseyfries schreef:

Milkberry schreef:

Als je goede verpleging krijgt, kunnen doorligwonden voorkomen worden. Dat heeft met huidconditie te maken. Niet enkel met leeftijd.
Het is ook niet dat de huisarts het niet WIL, maar de regels omtrent euthanasie zijn vastgelegd in de wet. Overtreed de huisarts de wet, verliest hij zijn baan.

Misschien moet je leren om niet te generaliseren. Als iemand vel over been is, geen vet meer heeft, en dus eigenlijk een hoopje botten op een bed met een papierdun velletje, dan is zelfs vaak draaien, liggen op schapenvachten, zalven, en alles wat er nog meer aan gedaan kan worden niet genoeg meer.
Zoals ik al zei..... soms is het gewoon OP.

Oscar schreef:

Wat voor mij vooral onduidelijk is, is of je zelf als patient nog invloed hebt op het moment. Wat voor de ene persoon nog een acceptabel leven is, is dat voor een ander persoon misschien helemaal niet. Bijvoorbeeld als je door een slepende ziekte in een rolstoel terecht komt, of je ledematen raken zo vergroeit dat je uiteindelijk helemaal niks meer kunt, of zo zijn er nog legio andere voorbeelden te bedenken. Voor de ene persoon zal het leven in een rolstoel nog de moeite waard zijn, terwijl het voor iemand anders misschien helemaal geen waarde meer heeft omdat daarmee alle leuke dingen voor die persoon ook automatisch wegvallen.

"Het lijkt dan aantrekkelijk de dosering morfine drastisch te verhogen in de hoop dat de patiënt buiten kennis raakt en snel overlijdt. [...] Voor geen van beide doelen is morfine echter het middel van keuze.47 52 54 (Te) hoge doseringen morfine leiden vaak wel tot sufheid, maar niet altijd tot verlies van bewustzijn. Therapeutische doseringen van opioïden (dat wil zeggen doseringen die afgestemd zijn op de mate van pijn of benauwdheid) leiden naar alle waarschijnlijkheid in het geheel niet tot verkorting van het leven, ook niet als er sprake is van hoge doseringen.[...]"

Milkberry schreef:

De huisarts moet overtuigd zijn van ondragelijk lijden alvoor hij overgaat tot het euthanaseren. Als de patient naar zijn/haar idee geen ondragelijk lijden heeft/geen symptomen heeft die niet met medicatie te bestrijden zijn