zo heb ik eens geroepen, He turk! Jat mijn fiets niet, jat dan mijn schoenveter!
Zingen doe ik schijnbaar in mijn slaap en verhalen brabbelen....
Ik merk er niets van
maar voel ergens wel schaamte als men (vooral mijn vriend) zegt ja je had het weer erg druk vannacht
...
Wát was ik boos....één maartje....hij kende haar écht niet
uiteraard kan ik me daar niks van herinneren.

Hij zo: 'Wat doe je nou? 'Ja, m'n tas word gestolen!!'
Weet ik de volgende ochtend niks meer van.
). Bij mijn vriend gaat het vaak over dat hij rijdt met de auto/traktor en ergens niet tussenkan of dat hij aan het werken is aan iets thuis en dat hij zijn onderdelen/werkmateriaal niet kan vinden. Zo heeft hij 's nachts eens gevraagd of ik de dopsleutel eens kon aangeven