Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-03-13 20:43

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 13-03-13 20:43

Ik heb dit allemaal terug gelezen, en herken me wel in een aantal dingen

Ik zelf heb meer het probleem dat er dagen zijn dat ik niks wil/kan eten, en dagen dat ik alleen mezelf maar wil vol eten. Ik heb een depressie (al wil ik dat zelf liever niet horen) maar ik vind mezelf nooit echt mooi genoeg, er zijn dagen dat ik dan zoon dip heb, dat ik blijf eten omdat ik denk dat er toch niks aan veranderd kan worden, en er zijn dagen dat ik juist niks eet, omdat ik denk dat ik toch nog wat kan veranderen. Ik wens jullie, sowieso allemaal heel veel sterkte

**Geplaatst**: 15-03-13 21:11

Geplaatst: 15-03-13 21:11

nestle schreef:
Ik merk de laatste tijd echt weer heel erg dat ik niet "normaal" kan sporten.
Het is letterlijk alles of niks. of ik ga door tot ik niet meer kan of ik ga niet want half sporten lukt gewoon niet.
In groeps verband sporten heb ik ook een hele tijd gedaan, dit werkt wel iets beter maar ook dan ben ik zoo fanatiek dat het niet meer ontspannend ofzo is?

Merken jullie dat ook ?
Ik kan ook gewoon gestrest worden als ikk fitness apparaten zie staan maar ik niet meer mag sporten.
Ik heb nu in mijn behandeling dat ik max 2,5 uur per week mag sporten.

Geen eetstoornis hier, maar dit is toch vrij normaal? Sporten werkt verslavend

.

En ook ik vind het niet fijn om te eten in het bijzijn van mensen die ik niet goed ken (dineren dan, gewoon onderweg wat eten als je niet 'hoort' te eten vind ik geen probleem). Omdat er altijd commentaar is dat ik te weinig eet. Maar ik kan gewoon niet zoveel in 1x op. En als ze dat zeggen krijg ik geen hap meer door mijn keel. En dankzij mijn emetofobie kan ik bijna in paniek raken van zinnen als 'wat heb je goed gegeten!' . Ik HAAT het als ik zo in de gaten gehouden word :')

**Geplaatst**: 16-03-13 11:08

Geplaatst: 16-03-13 11:08

Dames, ik kopieer even mijn berichtje van http://www.ikookvanmij.nl naar hier. Ik ben wel benieuwd hoe jullie erover denken

Citaat:
Hallo allemaal,

Na een tijdje flink heen en weer te hebben geschommeld tussen wel en geen hulp willen, ben ik er nu van overtuigd dat ik de strijd tegen mijn eetstoornis niet in mijn eentje ga winnen. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat het NU moet gebeuren, voordat mijn leven helemaal instort. Mijn vriend heeft al aangegeven dat hij heel veel van me houdt, maar het niet veel langer meer volhoudt. Aangezien hij op dit moment één van de weinige stabiele factoren in mijn leven is, en ik hem absoluut niet kwijt wil, moet er dus iets gaan gebeuren.

Goed, de keuze is gemaakt, en ik moet zeggen, het lucht ontzettend op; met deze keuze komt voor mij immers ook het gevoel dat ik mijn eetstoornis serieus mag (en moet) nemen. De eerste twee dagen na mijn besluit voelde ik me geweldig: sterk, moedig en één brok energie. Als ik in de spiegel keek zag ik weer even mijn oude zelf, die van voor de eetstoornis. Alles ging even beter. Mijn vriend zag weer het meisje waar hij verliefd op was geworden, en ik was zelfs even trots dat ik 2000kcal had gegeten.

Helaas heeft dat dus niet lang mogen duren. Gisteravond stond ik weer te huilen in de supermarkt, omdat alles me te veel leek. Ik heb uiteindelijk wel gegeten (soep), en dat was een hele overwinning voor me, maar ik voelde me achteraf zó vreselijk slecht... Dat sterke, moedige meisje was nergens meer te bekennen.

Mijn situatie is dus verre van stabiel. Echter, wanneer ik over mijn eetstoornis praat, of het er met de buitenwereld over moet hebben, is het in mijn ogen allemaal veel minder erg. 'Ik stel me aan', gaat er dan door mijn hoofd. 'Ze zullen me uitlachen, een aandachtstrekker vinden'. Hoewel ik graag hulp wil, houden deze gedachten me echt tegen. Aan de ene kant ben ik bang niet serieus genomen te worden, aan de andere kant ben ik bang dat het té serieus genomen wordt. Ik ben bang dat het eerst slechter wordt voordat het beter wordt. Dat ik toch alles kwijtraak, met of zonder hulp. Dat mijn leven compleet in gaat storten...
Daarnaast weet ik ook niet of ik voor een eetstoornis moet aankloppen, of voor iets anders. Ik ben van mening dat ik niets goeds verdien, dat ik beter iemand anders had kunnen zijn. Ik vind mezelf echter niet (altijd) dik, en geef bijvoorbeeld niet over. Wel eet ik dagelijks aanzienlijk minder dan is aanbevolen (laten we het op ongeveer de helft houden). Ik heb echter geen ondergewicht en menstrueer nog. In mijn hoofd 'leeft' als het ware een andere persoon, die in alle opzichten beter is dan ik: iedereen vindt haar aardig, ze is overal goed in en hoeft bijna nergens moeite voor te doen. Ik ken haar al sinds mijn 12e, en sindsdien is ze nooit meer weggegaan. Soms droom ik weg naar 'haar leven', en voor mijn gevoel besta ik dan zelf niet meer. Fysiek lijkt ze intussen op me (dat is ook anders geweest), maar qua innerlijk zijn we compleet verschillend. Eigenlijk is ze alles wat ik wil zijn. Ik weet niet of ik nu hulp moet zoeken voor een eetstoornis, of misschien iets anders. (persoonlijkheidsstoornis oid? Ik heb werkelijk geen idee.)

Al die angsten weerhouden me ervan om de werkelijke stap te zetten. Ik durf niet naar een huisarts te gaan om me door te laten verwijzen, en ik durf het niet aan mijn studiebegeleider te vertellen. Ik wil dat het mijn probleem blijft, mijn geheim.

Nu is mijn vraag: Hadden jullie deze angst ook? Hoe zijn jullie hier overheen gekomen? En hoe heb je uiteindelijk hulp gezocht? Wat heeft dat voor invloed op jouw leven gehad?

Ik hoop dat jullie mij misschien kunnen helpen om verder te komen, want één ding weet ik zeker: zoals het nu gaat, wil ik niet verder.

Love,
Swan

ps. Excuses voor een mogelijk rommelig verhaal, ik heb het allemaal redelijk snel van me afgeschreven, voordat mijn pro-hulpbui weer voorbij was.

**Geplaatst**: 16-03-13 11:57

Geplaatst: 16-03-13 11:57

Als soep een overwinning is dan stel je je zeer beslist niet aan. Niet-eetgestoorde mensen eten zonder nadenken een kom soep. En nog een kom soep, en stokbrood met kruidenboter, en hebben eerder op de dag ook al gegeten.

Een eetstoornis heeft altijd een reden, een dieper liggende oorzaak. In behandelingen is daar dus ook ruimte voor. Maar meestal is het belangrijk eerst de eetstoornis te stabiliseren - anders ga je namelijk proberen aan die andere problemen te werken, maar duik je steeds dieper in je eetstoornis om daarmee om te kunnen gaan. Als er een persoonlijkheidsstoornis of ander psychisch probleem zou spelen wat een specialistischer behandeling vereist komt dat wel ná die eetstoornisbehandeling.

En ik denk dat iedereen die stap vreselijk eng vindt.

Uiteindelijk is het een kwestie van doen. Gevoel uitschakelen en op verstand alles regelen. Naar de huisarts gaan en om een verwijzing vragen en dan 'gewoon' bellen voor een intakegesprek. En alvast rekening houden met de woorden 'dagbehandeling' en 'opname' en je daar niet enorm door laten afschrikken.

**Geplaatst**: 16-03-13 12:18

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 16-03-13 12:18

De eerste stappen naar een beter leven door behandeling zijn DOOD eng.
Maar je kan beter meteen in het diepen duiken.
Ik heb zo vaak hulp aangeboden gekregen , gedacht dat ik het ging doen en dan op het laatste moment alles afgeblazen omdat ik in mijn 'veilige' wereld wou blijven.
Maar er is zo veel meer dan alleen die kleine wereld van je eetstoornis.

Hoe eng de stap ook is , mij hielp het door te denken, ik kan altijd weer terug naar me eetstoornis want ik weet hoe dat moet.
Dat was vertouwd dus dat kon ik als de beste.
Dus als ik de wereld zonder ES niet aankon , kon ik altijd nog terug.
Maar ik moest het van me zelf wel eerst geprobeert hebben

**Geplaatst**: 16-03-13 12:37

Geplaatst: 16-03-13 12:37

Hey zag net dit topic voorbij komen...
En ik heb helaas ook een eetstoornis.
Ben me er voorheen nooit echt bewust van geweest maar nu ik therapie heb voor mijn burnout ben ik doorverwezen door mijn psychiater.
Helaas een wachttijd van 3 maanden voor een intake maar de stap is gezet.
Eten is een obsessie voor mij. Ik zit nooit vol. Ik heb 24 uur per dag drang naar eten en het lukt met wel om dit te onderdrukken maar vaak kan ik me niet inhouden. Als ik niets eet gaat het goed. Perfect zelfs maar zodra ik iets eet kan ik niet stoppen met alle gevolgen van dien dat ik probeer de ckal weer krijt te raken door te laxeren( ik kan niet braken opwekken) of me gigantisch rot te voelen omdat ik gefaalt heb. Ik doe ook hardlopen, sporten paardrijden en ben best fit maar ook te zwaar. Heb vorig jaar een streng dieet gevolgd. Was heerlijk, zat weer op een perfecte bmi ( mijn lichaam takelde wel af maar ja wat je al niet over hebt om af te vallen). Maar zodra ik weer zelf kon bepalen wat ik at ging het weer de verkeerde kant op en is het zelfs verergerd. Ik heb hier eigenlijk al last van vanaf toen ik klein was. pubertijd werdt het erger. En nu ben ik 28 en ben ik me eindelijk er van bewust dat ik een eetstoornis heb ( door hulp) en kan ik er iets aan doen.
Heel moeilijk vind ik het dat "normale" mensen het niet snappen dat je niet "gewoon" kunt eten en niet teveel zoals ik vaak doe. Het is een verslaving. Net zoals drugs, alcohol en roken. Mensen snappen dat wel. Maar met al die dingen kun je stoppen en er niets meer van nemen. Eten kun je niet zeggen dat je er helemaal mee stopt je moet toch iets eten om te overleven. Het is zoooo moeilijk. Vooral omdat er zoveel onbegrip is bij anderen als je het er over hebt.

**Geplaatst**: 16-03-13 23:34

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 16-03-13 23:34

Hoe reageren jullie, als men weer eens begint over afvallen en dieëten?
Mijn rugharen gaan dan bijna overeind, ik vind dit zo moeilijk om aan te horen...

"dan eet ik toch even niet?"

**Geplaatst**: 16-03-13 23:43

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 16-03-13 23:43

Meestal reageer ik daar niet of zo weinig mogelijk op. Als mensen horen dat ik een eetstoornis heb gehad vragen ze soms hoe ik dat dan deed om af te vallen. Op dat soort vragen antwoord ik liever niet, en dat zeg ik dan ook.

Ik weet dat ik dat moeilijk vind om te horen wanneer mensen bezig zijn dat ze willen gaan afvallen, dat ze weinig of niks eten of dat ze al zoveel kilo kwijt zijn. Dan ga ik mezelf daarmee vergelijken en krijg ik het altijd weer moeilijk. Ik probeer me dus buiten dat soort gesprekken te houden, als zo'n onderwerp wordt aangehaald ga ik daar niet op in.

**Geplaatst**: 17-03-13 14:50

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 17-03-13 14:50

DaniBanani, Nestle, bedankt voor jullie reacties!

Jullie geven me heel veel hoop!
Ik heb me intussen ingeschreven bij een huisarts (dat mocht ook wel eens, anderhalf jaar na mijn verhuizing), en ik hoop binnenkort mijn probleem te kunnen uitleggen. Vind het ontzettend spannend, maar ik ben nu wel zo ver dat ik inzie dat er iets moet gebeuren. Heb gister mijn tutor op de hoogte gesteld van het feit dat ik tegen een aantal problemen oploop met het studeren, en vandaag twee vriendinnen ingelicht.
Ik heb nu echt de kriebels in mijn buik, zo gespannen ben ik. Maar ik heb het gevoel dat ik op de goede weg ben!

Ik vind het ook ontzettend lastig als mensen in mijn bijzijn over afvallen en diëten praten. Vooral als het mensen zijn die helemaal niet dik zijn. Tenenkrommend... Daarnaast voelt het soms bijna respectloos, want als zij al af moeten vallen, hoe zit het dan wel niet met mij? Natuurlijk is dat een kromme redenering, maar zo voelt het wel een beetje...

**Geplaatst**: 17-03-13 17:31

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 17-03-13 17:31

@xSwanHeart
Goedzo meis ! 1 van de eerste stappen is geestelijke voorbereiding, je heb nu al een stap gezet door je in te schrijven bij een huisarts. Volgende stap is er heen gaan !
Hoe ging dat met je vriendinnen ? Wees niet bang ze te vragen voor afleiding of dat soort dingen als je het moeilijk hebt. Want dat vond ik heel moeilijk tot ik de vraag kreeg:Zou jij een vriendin helpen als ze naar jou toe komt met de vraag of ze naar je toe mag komen omdat ze het moeilijk heeft?
Mijn antwoord was dan altijd ja, dus toen werd het iets makkelijker om vriendinnen te vragen.

Ik was toevallig net op een verjaardag waar niet veel mensen weten van me ES en daar ging het ook massaal over diëten en afvallen....
Ik moet me altijd heel erg inhouden zeker als ik onwaarheden hoor.
Der ging na een tijdje een hele discussie over hoeveel kcal een stukje appeltaart had blablabla.
Toen had ik dus heel veel moeite met me stukje taart nog op te eten terwijl ik me net had voor genomen het gewoon te doen.
Ik word altijd een beetje jaloers (ahh dat klinkt heel raar :')

) omdat zij wel mogen afvallen en niks eten en ik niet.

**Geplaatst**: 17-03-13 19:27

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 17-03-13 19:27

Swanheart: veel van jouw angsten heb ik ook gehad. En vele anderen met jou. 't Is normaal dat je bang bent, dat is bijna iedereen die aan een eetstoornis wil werken. Ook is het heel normaal dat het je niet in 1x lukt 'normaal' te eten. Anders had je dat al wel gedaan natuurlijk! Ontzettend goed dat je de stap wil gaan zetten! Je kunt prima beginnen met aan je eetstoornis werken, als blijkt dat je meer of andere hulp nodig hebt, wordt dat in de loop van je proces wel duidelijk en kun je ervoor kiezen andere hulp te nemen. Het komt goed, meis, echt waar!

**Geplaatst**: 18-03-13 11:38

Geplaatst: 18-03-13 11:38

EngeltjeS schreef:
Hoe reageren jullie, als men weer eens begint over afvallen en dieëten?
Mijn rugharen gaan dan bijna overeind, ik vind dit zo moeilijk om aan te horen...

"dan eet ik toch even niet?"

Ik probeer er niet op te reageren. Vooral omdat ik anders nogal explosief kan reageren.
En inderdaad, ik heb dan vaak ook de reactie om dan maar helemaal niet meer te eten.

**Geplaatst**: 19-03-13 12:12

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 19-03-13 12:12

Inderdaad ook mijn nekharen gaan ervan overeind staan, gister in de sportschool ook mensen: ja wij zijn op dieet, en dan van 'normaal' naar extreem... dus naar de sportschool (op de fiets! 10km fietsen ofzo) banaan mee voor daarna, 'savonds alleen maar rauwkost eten... pff dat houd geen mens vol! Ik dacht ik zeg er maar niet te veel over.. maar kan me er boos over maken.
ik heb op mijn werk ook een collega die man is echt dik, en drinkt iedere dag op het werk een 1,5 liter cola fles leeg. Bij de lunch koopt hij standaard iets van 2 mars-repen en een sauzijzenbroodje oid. Ook heeft hij altijd nog zijn brood bij.

Ik heb al een paar keer gedacht om hem erover aan te spreken (en dan niet zo afkattend als bij mij altijd gedaan werdt; dat is niet goed voor je; zou je dat wel doen; ieder pondje gaat door het mondje enz..enz..enz..)
Maar ik denk dat ik het toch maar niet doe, maar ik vind het echt erg om aan te zien, om te zien hoe iemand zijn lichaam zo aan het mollesteren is (want dat is het gewoon eigenlijk, je kan mij niet vertellen dat al die snacks en liters cola gezond voor je zijn!).

Pff merk dat ik er weer een beetje ontdaan van ben.... hihi..
Sorry maar moest het even kwijt.

**Geplaatst**: 19-03-13 15:13

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 19-03-13 15:13

Haha ja, ik kan zelf ook nogal kriegel worden van mensen die roepen dat afvallen zo moeilijk is en dan ongegeneerd van alles in hele grote hoeveelheden naar binnen proppen :')

Ik word soms ook gek van opmerkingen als 'ja maar jij bent dun, jij kunt het wel hebben' of 'eet eens wat meer'. Alsof het zo makkelijk is. Ik zou graaaag een beetje aankomen! Maar blijkbaar zijn opmerkingen als 'je lijkt wel een skelet' wel geaccepteerd en 'wat ben je een vet varken' niet...

**Geplaatst**: 22-03-13 20:54

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 22-03-13 20:54

Ladies, hoe gaat het met jullie?

Ik ben druk bezig met hulp zoeken, maar op het moment leidt dat alleen maar tot een terugval

Heb zelden zo weinig gegeten en me zo rot gevoeld. Het liefst kiep ik alles er direct weer uit! Eigenlijk is de hele week in een waas aan me voorbijgegaan. Ik ben er wel, maar krijg amper iets mee.
Ik probeer mezelf een beetje te motiveren met positieve liedjes, maar het gaat moeilijk. Mijn vriend is vanmiddag weer voor twee dagen naar zijn ouders gegaan, dus helaas kan ik komende dagen ook niet op hem steunen. Hoe ga ik in godsnaam dit weekend doorkomen?! (Gelukkig werk ik twee volle dagen, dat biedt wel enige afleiding.)

**Geplaatst**: 22-03-13 21:03

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 22-03-13 21:03

Het liedje 'ik hou van mij' van Harry Jekkers al geprobeerd?

(over dat 'eruit gooien'... ik kan me daar zoo totaal niks bij voorstellen! Ik ga liever dood dan dat ik overgeef, ben daar zo vreselijk bang voor...)

**Geplaatst**: 22-03-13 21:08

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 22-03-13 21:08

Nee, nog niet, die ga ik zo even proberen!

Dank voor de tip iig!

Ik gooi het er overigens niet uit. Voel me wel vies en 'bang' omdat ik gegeten heb, maar ben een jaar of twee geleden gestopt met overgeven. Ik vond het zó mensonterend... Nee, hoe bont ik het ook maak, dat doe ik niet meer. (Wat dus niet betekent dat de drang er niet meer is. Want die is er zeker!)

**Geplaatst**: 22-03-13 22:04

Geplaatst: 22-03-13 22:04

Hallo Meiden,

Ik heb dit forum doorgelezen en ik voel de strijd door jullie woorden heen.
Ik hoop echt dat jullie proberen door te gaan met proberen om door te gaan!
En hulp vragen is geen schade!
Er zijn vaak nog momenten dat je valt en het liefst blijf je liggen in het stof, maar dat is niet de oplossing zelfs als het heel moeilijk en zwaar is.
Er is altijd ergens hoop

Je hoeft het niet alleen te doen.

Ik weet hoe moeilijk het is om elke keer weer stappen te zetten, want die gedachten en je angsten zijn vaak zo sterk aanwezig.
Die "stem"of "persoon" in je hoofd zegt steeds dat niet eten veel beter is en dat je zwak bent als je weer gaat eten.
Ik ken dit wel.
Ik ben niet goed met woorden dus als ik iemand kwets of verdrietig maak, vergeef mij dan, want ik wil echt niemand hier pijn doen!
Ik wil juist steunen.

Zelf heb ik Anorexia gehad:
Dat is nu niet meer te zien aan mijn lijf (waar ik mij diep voor schaam, maar ik heb medicijnen waardoor ik voller ben geworden).
Het klinkt raar, maar ik schaam mij voor mijn lijf, want in mijn hoofd ben en moet ik nog steeds dat slanke meisje zijn.

Ik heb ook in het ziekenhuis gelegen en 6 maanden in een kliniek gewoond. Dit was natuurlijk verschrikkelijk op dat moment, maar ergens heel diep in mijn hart ben ik er blij om, want nu ben ik er nog.
Bij mij komt de ES door dat ik een vorm van autisme heb, maar ik uit mijzelf heel moeilijk en daarom sloeg het naar binnen en de enige manier om te zeggen dat het echt niet meer lukte was: niet eten tot je bijna neer valt.
Nu heb ik hulp voor mijn autisme en ik leer mij meer uiten en dat helpt mij echt.

Meiden ik wil nog even zeggen: denk aan wat je hebt, bijvoorbeeld je verzorgpony of paard!
Zij betekenen toch veel voor je?
Bij mij heeft mijn verzorgpony erg geholpen om mij op iets goeds te richten, want als je iets hebt om van te houden en voor te zorgen en dromen over te hebben, dan heb je iets om je aan vast te grijpen en dat is echt belangrijk.
Toen ik in die kliniek was, hield de gedachte: ik wil weer naar mijn verzorgpony toe mij op de been, want toen had ik een reden om te vechten.
Want voor mijzelf vechten kon ik niet, want ik ben niks waard vond ik.

Heel veel kracht toegewenst aan iedereen die nog iedere dag moet vechten tegen deze moeilijke dingen.

**Geplaatst**: 22-03-13 22:06

Geplaatst: 22-03-13 22:06

Ik wil me eigenlijk wel melden, maar ook weer niet. ik hoop dat jullie tips voor me hebben.
Al heb ik niet "offiecieel"een eetstoornis.
Maar problemen met eten heb ik wel. en dan niks eten en dan heel veel. De kilo's vliegen eraan. terwijl ik ze er juist af wil

En iedereen sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 22-03-13 22:51

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 22-03-13 22:51

De volgende vraag wil ik stellen aan de mensen die tijdens de Eetstoornis, willen afvallen:
Waar wil je persé afvallen? Wat is je doel? Wat geeft het je voor voldoening, als je je doel behaald?

In de tijd dat ik enorme last van mijn eetprobleem had, wou ik persé afvallen bij mijn buik/middel.
Mijn gedachten waren continue: in maat 36 kan ik pas écht gelukkig zijn.
Met het gevolg: Bij iedere tegenslag kroop ik de kast in, vluchtte ik naar de supermarkt, plunderde ik mijn spaarpotten en verstopte ik alles wat ik had verzameld en vervolgens niet kon opvreten.
Het gevolg daarvan: enorm schuldgevoel, een vies gevoel, onaangenaam en enorm falend.
Waardoor ik alles er weer uit wou werken, op welke (zieke) manier dan ook...

In de tijd van mijn topic, kreeg ik een PB van een hele bijzondere bokker met een heel mooi bericht.
Ik onthoud hem als volgt:
"alle gevoelens voel je in je lijf. Om precies te zijn: in je buik.
Als je verliefd bent, voel je vlinders. Als je verdrietig bent, voel je een blok in je maag. Als je boos bent, is je buik gespannen. Als je tevreden bent, kom je goed de dag door zonder teveel te eten of je schuldig te voelen."

Ik wou altijd afvallen bij mijn buik. Alle emoties die ik heb, voel ik in mijn buik.
De drang om mijn buik te laten verminderen, was een drang om minder te voelen. Om mezelf minder rot te laten voelen. Een stukje rust in mijn hoofd en lijf.

Inmiddels ben ik zo sterk, om te realiseren dat ik ook in maat 42 dol gelukkig kan zijn.
Door dit te realiseren, heb ik al veel meer rust in mijn hoofd.

**Geplaatst**: 22-03-13 22:56

Geplaatst: 22-03-13 22:56

EngeltjeS schreef:
De volgende vraag wil ik stellen aan de mensen die tijdens de Eetstoornis, willen afvallen:
Waar wil je persé afvallen? Wat is je doel? Wat geeft het je voor voldoening, als je je doel behaald?

In de tijd dat ik enorme last van mijn eetprobleem had, wou ik persé afvallen bij mijn buik/middel.
Mijn gedachten waren continue: in maat 36 kan ik pas écht gelukkig zijn.
Met het gevolg: Bij iedere tegenslag kroop ik de kast in, vluchtte ik naar de supermarkt, plunderde ik mijn spaarpotten en verstopte ik alles wat ik had verzameld en vervolgens niet kon opvreten.
Het gevolg daarvan: enorm schuldgevoel, een vies gevoel, onaangenaam en enorm falend.
Waardoor ik alles er weer uit wou werken, op welke (zieke) manier dan ook...

Waardoor ik alles er weer uit wou werken, op welke (zieke) manier dan ook...

Dat heb ik overwogen. nooit in mijn hoofd gehaald het daadwerkelijk te doen.Gelukkig.Maar ik heb dan ook niet officieel een eetstoornis. maar wel wat jij net omschreef!
Gewoon, omdat ik dun wil zijn. en lichter. en geen vettjes heb etc.

**Geplaatst**: 22-03-13 23:17

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 22-03-13 23:17

loisenpien4 schreef:
Bij mij komt de ES door dat ik een vorm van autisme heb, maar ik uit mijzelf heel moeilijk en daarom sloeg het naar binnen en de enige manier om te zeggen dat het echt niet meer lukte was: niet eten tot je bijna neer valt.
Nu heb ik hulp voor mijn autisme en ik leer mij meer uiten en dat helpt mij echt.

Ik heb net als jij ook een vorm van autisme, in combinatie met anorexia.

Ik heb hulp gehad voor mijn anorexia maar ik werd uit de kliniek gezet omdat mijn motivatie volgens hun niet voldoende was. Ze vonden dat ik niet genoeg over mijn gevoelens praatte met de hulpverleners en dat wat ze zeiden niet tot me doordrong. Ze hebben me aangeraden om eerst maar eens aan mijn motivatie te gaan werken en dan terug te komen voor een behandeling. Ondertussen heb ik nog een jaar ambulant hulp gehad maar ook daar hebben ze me uiteindelijk 'opgegeven'

Wat voor hulp heb jij voor je autisme? Ik heb daar nog nooit echt hulp voor gekregen, ik krijg wel begeleiding op school maar dat is enkel voor mijn schoolwerk. Ik herken me in jouw verhaal en misschien zou een behandeling gericht op autisme bij mij ook wel helpen.

**Geplaatst**: 22-03-13 23:22

Geplaatst: 22-03-13 23:22

Ik heb geen eetstoornis maar ik zit wel een beetje lastig. Mensen verklaren me voor gek, ik ben zo ontiegelijk dun ik moet eten eten eten. Ik ben 1.70 en weeg 47 kg. geloof het of niet, ik vreet zoveel. Sommige mensen weten dat van me en die vragen zich heilig af waar alles blijft. Ik vind dit eigenlijk niet leuk want ik wil eigenlijk graag juist aankomen, maar geen idee hoe want het gaat er vanzelf af. Ik ben een kilo afgevallen zonder enige reden... Niet echt een stoornis, maar ik weet niet waar ik dit anders neer kan zetten... Ik sport niet, ik ga bijna altijd naar stal met de auto.. Hoe kom ik aan?

**Geplaatst**: 22-03-13 23:46

Geplaatst: 22-03-13 23:46

Hoe oud ben je?
Eventueel kan je naar de huisarts gaan en vragen om een doorverwijzing voor de diëtiste.

Batlow schreef:
Ik heb geen eetstoornis maar ik zit wel een beetje lastig. Mensen verklaren me voor gek, ik ben zo ontiegelijk dun ik moet eten eten eten. Ik ben 1.70 en weeg 47 kg. geloof het of niet, ik vreet zoveel. Sommige mensen weten dat van me en die vragen zich heilig af waar alles blijft. Ik vind dit eigenlijk niet leuk want ik wil eigenlijk graag juist aankomen, maar geen idee hoe want het gaat er vanzelf af. Ik ben een kilo afgevallen zonder enige reden... Niet echt een stoornis, maar ik weet niet waar ik dit anders neer kan zetten... Ik sport niet, ik ga bijna altijd naar stal met de auto.. Hoe kom ik aan?

Ik lees trouwens al vanaf het begin mee, maar ik praat niet mee omdat er ook bekende van mij op bokt zitten.

**Geplaatst**: 23-03-13 00:34

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 23-03-13 00:34

Dat is misschien inderdaad een idee. Ik ben 19 jaar. Ik ga volgende week even bellen. Heb sowieso altijd onder het minimum gewicht gezeten, maar iedereen dacht dat ik door mijn eetgewoonte flink zou aankomen rond de leeftijd vanaf 17. Valt tegen, juist helemaal niet. En ik wil graag iets voller zijn dan wat bot...