Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-09-12 13:03

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 24-09-12 13:03

Vanmorgen weer psygo-educatie gehad bij het autistenteam.. gelijk Bo haar Vineland-Z onderzoeken gehad. Valt dan stiekum toch wel een beetje tegen..socialisatie een ontwikkelingsleeftijd van 4,2 en communicatie op 12 jaar. Maakt het gewoon zo moeilijk omdat ze haar tekortkoming met haar mond kan verbloemen.Maar goed, verranderd verder niks aan onze dochter (Bo is bijna 10)
De kans is dus erg groot dat wij en bv school haar overvraagt op bepaalde gebieden.
Voor ons is dit soort dingen dus een reden om een label te krijgen, want met een label is er ook hulp en kan je dingen op zijn plaats zetten.

**Geplaatst**: 24-09-12 13:28

Geplaatst: 24-09-12 13:28

F_Orumster schreef:
Om een beeld te geven hoe ADHD/ADDers denken:
(maar ik ben precies zo, dus kenmerkt niet alleen adhders).
Heb hier in het verleden veel moeite mee gehad omdat de lat op mijn wetenschappelijke stage hoog lag.
[ Afbeelding ]

Mijn partner heeft adhd, en ik wil gewoon even zeggen dat ik dit een van de beste voorbeelden vind van hoe je dat aan anderen kan uitleggen die ik al voorbij heb zien komen.
+:)+

Ik heb schuin wat door het topic gelezen, en herken toch wel een hoop zaken. En een hoop ook niet. Een volwassene die adhd heeft, normaal meedraait in de samenleving (als in 'ergens gaan werken', verantwoordelijkeid over eigen keuzes, zelfstandig wonen..) en die géén medicatie en/of therapie (coaching) krijgt? Ik kan me er niets bij voorstellen. Voor mij zegt dat verkeerde diagnose..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-12 13:54

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-12 13:54

Ik vind het verhaal van Dakotah een mooi voorbeeld van beide problemen. Enerzijds het willen labelen van kinderen door bv de school, kinderen die het label helemaal niet nodig hebben, puur omdat ze niet 100% in het plaatje passen dat ze daar willen zien. Anderzijds de kinderen én ouders! die misbruik maken van het label van een kind en dit zien als iets dat al het slechte gedrag goedpraat.

Geen van beiden is goed, en ook het eerste geval komt vaak genoeg voor. Gezien de meeste uitspraken in het topic voornamelijk gingen over 'misbruik maken van' wil ik dat toch even benadrukken. Vooral omdat het kind in kwestie door diegenen die het willen labelen vaak misbegrepen en eigenlijk niet geaccepteerd wordt (er is namelijk 'iets mis mee' volgens de school/omgeving terwijl het kind gewoon zichzelf is, dat is allesbehalve prettig om mee te moeten leven)

**Geplaatst**: 24-09-12 15:37

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 24-09-12 15:37

Tegenwoordig is het niet normaal meer om normaal te zijn. Vraag ik me af hoe dat label heet?

**Geplaatst**: 24-09-12 16:21

Geplaatst: 24-09-12 16:21

Ruga schreef:
Ik heb schuin wat door het topic gelezen, en herken toch wel een hoop zaken. En een hoop ook niet. Een volwassene die adhd heeft, normaal meedraait in de samenleving (als in 'ergens gaan werken', verantwoordelijkeid over eigen keuzes, zelfstandig wonen..) en die géén medicatie en/of therapie (coaching) krijgt? Ik kan me er niets bij voorstellen. Voor mij zegt dat verkeerde diagnose..

ADHD-ers kunnen prima voor zichzelf zorgen, prima werken en prima verantwoordelijkheid over eigen leven hebben. We zijn een hoop, maar niet compleet losgeslagen gekken

Zolang je maar rekening houdt met de beperkingen en deze als nodig weet te compenseren. Zo staat een heleboel van mijn spaargeld bij mijn vriend op de rekening, is mijn werk enorm afwisselend (en blijft het daardoor uitdagend) en vind ik daar precies de juiste balans tussen te veel en te weinig regelmaat/structuur. En over de medicatie: ik zou het dolgraag slikken - als het zou werken. Ik ga geen dingen slikken die geen effect hebben.

**Geplaatst**: 24-09-12 16:23

Geplaatst: 24-09-12 16:23

Heino schreef:
Ruga schreef:
Ik heb schuin wat door het topic gelezen, en herken toch wel een hoop zaken. En een hoop ook niet. Een volwassene die adhd heeft, normaal meedraait in de samenleving (als in 'ergens gaan werken', verantwoordelijkeid over eigen keuzes, zelfstandig wonen..) en die géén medicatie en/of therapie (coaching) krijgt? Ik kan me er niets bij voorstellen. Voor mij zegt dat verkeerde diagnose..

ADHD-ers kunnen prima voor zichzelf zorgen, prima werken en prima verantwoordelijkheid over eigen leven hebben. We zijn een hoop, maar niet compleet losgeslagen gekken Zolang je maar rekening houdt met de beperkingen en deze als nodig weet te compenseren. Zo staat een heleboel van mijn spaargeld bij mijn vriend op de rekening, is mijn werk enorm afwisselend (en blijft het daardoor uitdagend) en vind ik daar precies de juiste balans tussen te veel en te weinig regelmaat/structuur. En over de medicatie: ik zou het dolgraag slikken - als het zou werken. Ik ga geen dingen slikken die geen effect hebben.

Ja, maar sommige mensen snappen niet helemaal dat je niet gestoord bent en als mensen het blijven herhalen...

**Geplaatst**: 24-09-12 21:22

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 24-09-12 21:22

Ik vind ook dat tegenwoordig wel erg snel labels worden geplakt; tegelijkertijd ben ik erg blij met mijn diagnose Asperger. Ik was namelijk elke dag misselijk, vaak met overgeven. Bleek na 5 jaar onderzoek en leed dat het gewoon kwam omdat ik teveel prikkels binnenkreeg en daarvan overstuur raakte. (daarnaast nog meer problemen maar dit was het vervelendst) Na me 5 jaar constant ziek te hebben gevoeld weet ik nu eindelijk waardoor het komt en hoe ik het kan voorkomen.

**Geplaatst**: 25-09-12 12:17

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 25-09-12 12:17

Ik denk dat de mensen die hier zo tegen dat 'labelen' aanschoppen de mensen zijn die zelf niet zijn opgegroeid met een gezinslid met een 'label' en ook niet werken met mensen met een 'label'. Ze komen ze hooguit tegen denk ik dan, anders kan ik me niet voorstellen dat je hier zulke reacties plaatst.
In deze tijd is het voor mensen die 'anders' zijn heel erg moeilijk om een plek te vinden in de maatschappij. Zouden zij geen recht hebben op bepaalde potjes, dan zijn dit de mensen die gigantisch tussen wal en schip vallen. Is dat in jullie ogen beter dan een 'label' waarmee ze op hun eigen manier toch meedraaien en gelukkig kunnen zijn?

**Geplaatst**: 25-09-12 12:26

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 25-09-12 12:26

Maar Lante: met een label kun je ook erg tussen wal en schip vallen. Er gaan deuren open, maar ook deuren dicht. En het is bovendien toch wel heel jammer dat 'gewoon' een beetje flexibiliteit, of wat extra aandacht, vrijwel niet mogelijk zijn. Dat zijn wat mij betreft wel legitieme bezwaren tegen de labeltjesdrift.

**Geplaatst**: 25-09-12 12:30

Geplaatst: 25-09-12 12:30

stef schreef:
Ik zie "mijn kind heeft ADHD " regelmatig als excuus voor: " ik hoef mijn kind niet op te voeden", helaas...

helemaal mee eens.

Kleine toevoeging: ik vind persoonlijk dat er tegenwoordig voor ALLES een excuus wordt gezocht. Toegeven dat je dommer bent, een onopgevoed kind bezit of asociaal bent dat bestaat niet meer. Ik vind het allemaal maar schijnheilig gedoe.

Laatst bijgewerkt door unicorn_kiss op 25-09-12 12:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-09-12 12:36

Geplaatst: 25-09-12 12:36

Ik zie heel veel dat mensen met een kind met bijvoorbeeld ADHD zich continu moeten verdedigen tegen mensen die vinden dat ze hun kind niet goed opvoeden. Vaak durven ze niet eens meer in het openbaar op te voeden, want als je een kind even bij de arm pakt, dan gaat menig wenkbrauw al fronsend omhoog, maar als ze het niet doen ook... Het is niet zo simpel als het lijkt.

@Shadow: Ik ben niet voor labelen, maar wel voor die flexibiliteit en aandacht, alleen is die er niet meer of in ieder geval te weinig in deze maatschappij. Mensen oordelen keihard oer andere mensen, met name als niet in het standaard plaatje passen.

**Geplaatst**: 25-09-12 12:38

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 25-09-12 12:38

Lante, mee eens. En dan is een label soms nog net het minste van de twee kwaden. Maar er wordt er nog steeds keihard geoordeeld, voor een echte oplossing moeten we denk ik toch een andere kant op.

**Geplaatst**: 25-09-12 12:43

Geplaatst: 25-09-12 12:43

Ik merk dat dus helemaal niet in mijn omgeving!
Bij mij is het juist dat de leraar van mijn dochter zegt o laat dat huiswerk maar zitten, wanneer dat zoveel strijd oplevert.
Terwijl ik dan juist zeg, tja maar in de echter grote mensen wereld kan ze ook niet zeggen ik wil/kan het niet. Dus hoeveel strijd dit ons ook kost (en geloof me dan is er strijd en strijd hoor dat is niet te vergelijken met een ongelabelt kind)
Ze moet gewoon aan die tafel zitten en dat huiswerk maken.

Maar in een ander geval Mijn zoon moet bewegen. hij kan niet stilzitten.
En dan kan ik twee dingen doen. hem verbieden te bewegen, of het hem in een bepaalde maten toe te staan.

Ik kies het 2e omdat het dan binnen de perken blijfd. kies ik het eerste dan kan ik wachten op de bom die GAAT ontploffen.
En dan kan jij zeggen dan moet je je kind opvoeden. Ja dat doe ik binnen mijn regels en kaders, en niet in die van jou?

Ik merk juist als er mensen in de buurt zijn die geen begrip hebben voor gelabelde kinderen , IK me meer probeer de kinderen "netjes" te laten doen. Terwijl juist DIT ervoor zorgd dat het escaleert.
Maar dat is ook met mijn 2 andere kinderen, dat komt omdat mensen zo weinig meer kunnen hebben van kinderen. Ze moeten zich vooral zeer netjes en rustig gedragen, doen ze dit niet dan moeten de ouders ze beter opvoeden, of er moet haast wel een labeltje achter zitten.

en zo wordt het dus ervaren door een moeder die 2 labelkinderen heeft en 2 ongelabelde kinderen.

* ik gebruik je en jou, niet specifiek, dus voel je niet aangevallen.

**Geplaatst**: 25-09-12 12:50

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 25-09-12 12:50

Ik herken wat je schrijft! En het is ook raar soms hoor!
Ik heb een keer hier op bokt iemand gezien die schreef 'Nou ik heb ook autisme, maar geen sociale beperkingen hoor, neenee, en ook dat vooroodeel dat autisten zoveel structuur nodig hebben gaat niet op hoor, echt niet'
Hoe kom je dan in 's hemelsnaam aan de diagnose autisme :')

Ik vind het wel naar dat de 'oude generatie' zo valt over de gedragsstoornissen. Dat het vroeger geen naam had wil niet zeggen dat het er niet was... Ik kan ook wel zeggen 'Nee joh, reuma, da's gewoon een populair verschijnsel, vroeger had je gewoon een beetje pijn in je gewrichten en nu heet het ineens reuma!'

Onzin, ik weet het, maar wel vergelijkbaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 12:57

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 12:57

Wat betreft dat opvoeden, dat is ook weer zoiets waar tegenwoordig ongeschreven regeltjes voor bestaan, wat dan weer grote druk op de ouders kan leggen en wat hoegenaamd niet hoeft te passen bij alle kinderen. Maar andere ouders staan dan wel met het vingertje klaar als ouders met een lastiger of 'ingewikkelder' kind het anders aanpakken. Evenmin positief en/of goed naar mijn mening. Als mensen zich wat meer met zichzelf zouden bemoeien had ik dit topic waarschijnlijk niet hoeven openen

**Geplaatst**: 25-09-12 13:52

Geplaatst: 25-09-12 13:52

Magrathea schreef:
Ik herken wat je schrijft! En het is ook raar soms hoor!
Ik heb een keer hier op bokt iemand gezien die schreef 'Nou ik heb ook autisme, maar geen sociale beperkingen hoor, neenee, en ook dat vooroodeel dat autisten zoveel structuur nodig hebben gaat niet op hoor, echt niet'
Hoe kom je dan in 's hemelsnaam aan de diagnose autisme

Ik vind het wel naar dat de 'oude generatie' zo valt over de gedragsstoornissen. Dat het vroeger geen naam had wil niet zeggen dat het er niet was... Ik kan ook wel zeggen 'Nee joh, reuma, da's gewoon een populair verschijnsel, vroeger had je gewoon een beetje pijn in je gewrichten en nu heet het ineens reuma!'

Onzin, ik weet het, maar wel vergelijkbaar.

Een groot probleem bij veel mensen die als kind al gediagnosticeerd zijn met autisme of een aan autisme spectrum stoornis is dat ze de beperking niet willen of kunnen accepteren. Daarom ontkennen ze ook de problematiek, maar dat wil niet zeggen dat de problemen er dan ook niet zijn.

Tegenwoordig is acceptatie heel belangrijk en wordt hier vrij veel aandacht aan besteed (al dan niet met enig succes), maar dat was een 20 jaar terug zeker niet het geval.

**Geplaatst**: 25-09-12 14:13

Geplaatst: 25-09-12 14:13

Wilde eerst eigenlijk niet reageren, omdat sommige meningen in dit topic me persoonlijk best kwetsen...

Ik ben aan het begin van dit jaar gediagnosticeerd met ADD, net voor ik 20 werd. In die 20 jaar is het niemand opgevallen hoeveel moeite sommige dingen mij kosten, het werd afgedaan als luiheid. Zelfs de afgelopen drie jaar op de uni, toen ik telkens weer jaar 1 moest overdoen en ik gemiddeld 10 uur per dag studeerde, en desondanks toch zakte, vonden mensen dat ik 'dus' lui was.
Talloze onderzoeken moeten laten doen voor ik een diagnose kreeg, dus 'zomaar' een labeltje krijgen?

Vind het trouwens ook heel bijzonder dat mensen blijkbaar én een gedegen opleiding tot psychiater hebben gevolgd én ook nog precies weten hoe of wat iemand denkt/voelt. Het is zo makkelijk te roepen ja, die en die heeft geen X, want hij doet wel/niet Z! Ja, zo lust ik er nog wel een paar... En al zou een diagnose onterecht gesteld zijn, dan nog heeft die persoon alleen zichzelf ermee. Leven en laten leven.

Krijg een beetje het idee dat mensen er niet tegen kunnen als mensen 'anders' behandeld worden. Stiekem bang dat je achtergesteld wordt?

Toen ik de diagnose kreeg, had een familielid van mij het lef mee te delen dat hij mijn diagnose onzin vond, want ik was lui, dus ik had die diagnose alleen maar zodat ik niet van school gestuurd zou worden. Wat is dat nou voor raars? Ik ga tegen iemand met een gebroken been toch ook niet zeggen van jezus, doe eens normaal, hou eens op met faken, alleen maar omdat je geen zin hebt in gym...

Het is zo frustrerend als eindelijk de dingen die 'gewone' mensen zo gemakkelijk doen, met veel pijn en moeite lukken, en mensen dan zeggen, zie je wel, als je het maar hard genoeg wilt. Of als iets me wél gemakkelijk afgaat van pff, ja, als het leuk is, kan ze het ineens wél!

Als je geen goed beeld hebt van wat een stoornis inhoudt (en dan bedoel ik niet ADHD= alle dagen heel drukke jongetjes en autisme = rainman...), oordeel dan ook niet, want zulke opmerkingen zijn écht kwetsend.

**Geplaatst**: 25-09-12 14:19

Geplaatst: 25-09-12 14:19

Visolie schijnt ook te helpen...

**Geplaatst**: 25-09-12 14:20

Geplaatst: 25-09-12 14:20

En minder E nummers, suiker, smaak, geur en kleurstoffen tot je nemen.

**Geplaatst**: 25-09-12 14:23

Geplaatst: 25-09-12 14:23

Ik eet lowcarb en kook alles zelf, Enrs, suiker geur kleurstoffen eet ik al niet zo heel veel.
Visolie tijdje geslikt voor andere redenen.

Ik dacht ik probeer het even. Als ik rustiger wordt van ritalin heb ik zelf tenminste een bevestiging.
Ik vind de 'medische molen' niet echt fantastisch. Nemen ze je wel serieus als je als 29jarige met leuke baan nog eens komt?

**Geplaatst**: 25-09-12 14:28

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 25-09-12 14:28

Waarom niet? Dat jij er goed mee kunt leven wil niet zeggen dat je niks mankeert, vooral als je zelf wel dat idee hebt.

**Geplaatst**: 25-09-12 14:31

Geplaatst: 25-09-12 14:31

Ja hoor ze nemen je echt wel serieus.
Juist omdat er de laatste jaren meer onderzoek naar gedaan is, weten ze ook dat dat vroeger dus niet zo bekend was, en je idd als "moelijk"of als "dom" bestempeld.
Nu weten we inmiddels dat een pdd nosser echt niet dom hoeft te zijn, soms zelfs zeer slim, alleen deze heeft wat andere geragingen dan de ander...

Zelf ben ik er achter gekomen dat mijn gedrag, mijn denken, mijn reacties op... ook niet "normaal" zijn.
Toen ik hier achter kwam wilde ik er niks van weten. kom op zeg ik ben volwassen heb een baan, ga weer een opleiding doen en heb 4 kinderen. overgens door mijn kinderen(gelabeld en ongelabeld) ben ik er achter gekomen.
Nu is het zover dat ik me ga laten onderzoeken en testen, dat heeft nog 5 jaar geduurd na het eerste O wacht eens... moment.

Ik ga me niet laten testen om er lekker makkelijk van af te komen. Nee ik ga me juist laten testen zodat ik voor mezelf het bevestigd (of onbevestigd) krijg en er wat aan kan doen. Misschien dat ik dan juist nog harder kan werken aan een normaal leven en normale omgangsvormen.
Ik vind het spannend ja, want wat moet een volwassene nu nog met een eventuele diagnose?
Maar als ik daardoor mijn leven beter op de rit kan krijgen, en beter voor mijn kinderen kan zorgen, dan doe ik dat toch?

**Geplaatst**: 25-09-12 14:37

Re: Iedereen een label?

Geplaatst: 25-09-12 14:37

Het zou al een hoop schelen als ze de diagnose als ADHD vaststellen aan de hand van aanvullende onderzoeken op fysiek gebied (hersenen, genen, etc.) ipv aan de hand van alleen vragenlijsten en gesprekken.

Specifieke verschillen tussen mensen met ADHD en mensen zonder ADHD zijn namelijk fysiek vast te stellen.

Ten onrechte medicatie voor ADHD krijgen is immers ook niet best en kan bepaald gedrag zelfs versterken/ uitlokken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 14:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 14:41

Lady_M schreef:
Vind het trouwens ook heel bijzonder dat mensen blijkbaar én een gedegen opleiding tot psychiater hebben gevolgd én ook nog precies weten hoe of wat iemand denkt/voelt. Het is zo makkelijk te roepen ja, die en die heeft geen X, want hij doet wel/niet Z! Ja, zo lust ik er nog wel een paar... En al zou een diagnose onterecht gesteld zijn, dan nog heeft die persoon alleen zichzelf ermee. Leven en laten leven.

Dit klopt niet. Kinderen of jongeren krijgen ook gerust een diagnose waar ze niet zelf om gevraagd hebben, dus een ander heeft ze ermee, zij niet zichzelf.
Daarnaast, en misschien een beetje offtopic, ken ik ook echt wel genoeg gevallen van kinderen die naar psychologen gesleept zijn tegen hun zin omdat bv ouders vonden dat dit nodig was, niet omdat ze dit zelf wilden. Blijkbaar is dat zelfs zo erg dat mijn psychologe aan mijn moeder vroeg of ik (de patiënt) wel wist dat mijn moeder haar belde voor een afspraak. Dat vraagt zo iemand niet zonder reden.

@ gummie: Dat ben ik echt volledig met je eens. Ik snap ook niet waarom dit niet gedaan wordt. Medische testen zijn een stuk betrouwbaarder dan de interpretatie van psychologen of psychiaters. (Zeker als de lijn tussen wel/niet erg dun is)

**Geplaatst**: 25-09-12 14:43

Geplaatst: 25-09-12 14:43

F_Orumster schreef:
Ik dacht ik probeer het even. Als ik rustiger wordt van ritalin heb ik zelf tenminste een bevestiging.
Ik vind de 'medische molen' niet echt fantastisch. Nemen ze je wel serieus als je als 29jarige met leuke baan nog eens komt?

En dit vind ik dus te erg om met woorden te beschrijven. Weet jij eigenlijk wel wat Ritalin is, en wat het met je kan doen bijhalve rustig maken? Zomaar even kijken of t ergens te ritselen valt om uit te proberen.... Sorry maar als je op zon manier over dat middel denkt, dan is het denk ik wel belangrijk om de molen in te stappen. Ik zeg niet dat je het niet moet gaan gebruiken, maar het is niet in middel waar je zo even mee kunt experimenteren en uitproberen om te kijken hoe het werkt zonder professionele begeleiding ( huisarts/Ggz) De dosering is voor niemand gelijk. Voor mij voldoet 3x20 mg om 9 uur te overbruggen. Heb 25 mg geprobeerd in overleg met degene die mij begeleid, nou ik dacht dat ik helemaal doordraaide. Heb letterlijk 3uur lang met zware hartkloppingen gezeten. Het was heel eng. Gebruik ik 17,5 mg, dan merk ik totaal niets.
Dus om zo maar even te zeggen voor t uitproberen, niet doen dus.

Sorry als t een beetje bot overkomt, maar dit zijn reacties waar ik mij echt kwaad om maak. Je hebt hier niet te maken met een paracetamolletje, maar met een medicijn wat wettelijk onder speed valt, en nog strafbaar is ook om zo maar even weg te geven aan iemand zonder kennis van zaken.

Dus mijn advies, stap toch in die molen, overleg wat je mogelijkheden zijn. Misschien mag je op begeleiding het middel wel uitproberen zonder dat je een label krijgt, maar dan kun je het veilig aanpakken en met goede begeleiding.