Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
SusanH schreef:Ergens kan ik me wel vinden in wat Meflower aangeeft, dat we maar vinden dat alles moet kunnen. Natuurlijk gun ik andere mensen het geluk van de wereld en heb ik zelf makkelijk praten met 1 gezond kind, en makkelijk zwanger geworden maar er zitten wel grenzen aan vind ik. Niet alles wat kan moeten we ook zomaar goed vinden en toepassen. Maar goed, waar je dan de grens trekt is niet iets waar je zo 123 uitkomt met zijn allen.
Brainless schreef:Kijk, iedereen begrijpt dat draagmoederschap een zware opgave is.
Je doet dit omdat je graag je naaste gelukkig ziet, helemaal na alle ellende/verdriet van niet zwanger kunnen worden.
Maar kun je als naaste, iemand waar je zo van houdt, het wel "aan doen" om zo'n hele moeilijke taak te laten volbrengen?
Is je kinderwens zo groot dat je je zus door de medische molen laat gaan en alle gedoe erom heen?
Met alle "problemen" en spanningen die erbij komen?
LCharlotte schreef:Ik zou me een leven zonder kinderen niet kunnen en niet willen voorstellen, ik kan me dus voorstellen dat men daar alles voor over zou hebben. Als draagmoeder neem je zelf een gedeelte van de risico's voor rekening. Je weet wat er kan gebeuren en je besluit zelf of je dat wel of niet aan wilt gaan.
LCharlotte schreef:Kan inderdaad, maar er kan zoveel. Er zijn ontzettend veel verhalen te lezen over draagmoeders waar wél alles naar wens is verlopen. Het kán fout gaan maar het kan ook goed gaan, en dat is een kans die men moet nemen. Bovendien denk ik als je zelf nuchter bent, al zwanger bent geweest (je weet ongeveer wat er op je af gaat komen) en als je elkaar goed kent dat er echt al eea uit te sluiten is.
Ik denk dat je niet aan draagmoederschap moet beginnen als je zelf een kindje zou willen hebben dat in jou groeit ondanks het feit dat het niet jouw kindje is. Ik ben daar misschien (te) nuchter in maar zo zie ik het.
Boras schreef:LCharlotte schreef:Kan inderdaad, maar er kan zoveel. Er zijn ontzettend veel verhalen te lezen over draagmoeders waar wél alles naar wens is verlopen. Het kán fout gaan maar het kan ook goed gaan, en dat is een kans die men moet nemen. Bovendien denk ik als je zelf nuchter bent, al zwanger bent geweest (je weet ongeveer wat er op je af gaat komen) en als je elkaar goed kent dat er echt al eea uit te sluiten is.
Ik denk dat je niet aan draagmoederschap moet beginnen als je zelf een kindje zou willen hebben dat in jou groeit ondanks het feit dat het niet jouw kindje is. Ik ben daar misschien (te) nuchter in maar zo zie ik het.
Ik begrijp je standpunt, maar als je zegt dat je eea kunt uitsluiten dan zeg ik nee dat kan nooit op voorhand.
De aanwezige nuchterheid zal pas blijken na 9 maanden zwangerschap en op het moment dat het kind officieel afgestaan moet worden.