Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-03-11 13:32

Re: Hypersensitief (HSP)

Geplaatst: 17-03-11 13:32

Eerste wat ik doe als ik thuiskom: bh uit! En ik ga ook liefst naar een goede lingeriezaak waar ze de bh helemaal aanmeten.

**Geplaatst**: 17-03-11 13:33

Geplaatst: 17-03-11 13:33

Hier nog iemand !
De hele lijst kan ik aanvinken! pfff echt vermoeiend .

**Geplaatst**: 17-03-11 13:34

Geplaatst: 17-03-11 13:34

Duke schreef:
Heeft niet iedereen last van labeltjes? Ik vond het al gek dat mijn man er tegenkan. Eerste wat ik doe met nieuwe kleding is de labeltjes verwijderen. Liefst helemaal met de aanhechting en alles. En als er ook maar iets van wol in kleding zit, hoef ik het echt niet dragen (maar ik dacht eigenlijk dat dat voor iedereen zo geldt).

Mijn dochtertje van 4 wil ook altijd de labels eruit. Dat jeukt volgens haar. Mijn man denkt dat dat door mij komt. Dat ik haar het verkeerde voorbeeld laat zien. Toch merk ik bij haar ook al tekenen van HSP.

Ja dat is ook wel zo hoor. Soms vraag ik me ook gewoon af of sommige dingen beetje over the top zijn. Want bijv. bij zulke tests staan vragen als: je kunt goed sferen aanvoelen en blabla. Maar iedereen heeft dat wel in zich om een bepaalde sfeer te kunnen voelen/zien als je net binnenkomt bij een verjaardag van iemand ofzo. Dat hangt ook sterk samen met lichaamstaal.
Maar hsp's die krijgen toch iets meer signalen door qua lichaamstaalals 'gewoon'' iemand? of heb ik dat verkeerd begrepen?

**Geplaatst**: 17-03-11 13:49

Geplaatst: 17-03-11 13:49

Nou, dat van die sfeer voelen is juist iets wat ik merk dat anderen dat minder hebben. Ja, als het extreem te merken. Iedereen merkt wel of een feestje/verjaardag gezellig is of niet. Maar echt de sfeer als je een leeg huis binnenloopt. Misschien dat iemand hooguit zegt dat het kil of gezellig eruit ziet. Maar die voelt het topje van de ijsberg.

Maar inderdaad met die tetst. Net die van 100 vragen gedaan. Maar zeker 20 vragen kan iedereen wel 'heel waar' invullen. Ik bedoel: wie presteert er nou niet minder als iemand op zijn vingers kijkt/over zijn schouders meekijkt? Ik ben trouwens volgens die test 'waarschijnlijk hoogsensentief'. Ik ben volgens mij niet onzeker of introvert genoeg.

Want die vragen kon ik met 'absoluut niet waar' invullen. Ik ben juist best zelfverzekerd en extravert.

Wel iets typisch wat jullie misschien herkennen: ik kijk nooit iemand recht in de ogen, tenzij ik bewust een reactie wil uitlokken. Ik kijk altijd naar iemands mond als ik met die persoon sta te praten. Dacht eigenlijk er nooit bij na. Maar als ik iemand recht in de ogen kijken, dan gaat het helemaal mis. Er gebeurt teveel. Het is te intens. Ik weet ook nooit wat voor kleur ogen iemand heeft. Wel of hij/zij z'n tanden goed poetst.

Laatst bijgewerkt door Duke op 17-03-11 13:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-03-11 13:56

Re: Hypersensitief (HSP)

Geplaatst: 17-03-11 13:56

Ik kijk ook bijna nooit in iemand ogen. Tot een paar maanden gelezen had ik daar geen besef van. En op een dag zag ik het bij mezelf, dat ik alleen naar de mond kijk wanneer ik met mensen praat.
Best wel niet zo netjes!
Alleen merk ik wel dat mensen die ik beter ken, of waar ik al helemaal voor open stond voordat ik ze beter leerde kennen, dat ik ze dan wel recht in de ogen kijk. Maar nooit langer als een paar tellen.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:08

Re: Hypersensitief (HSP)

Geplaatst: 17-03-11 14:08

ik heb de 1e test gedaan en scoor daarop 21 punten , volgens de test zeer waarschijnlijk hoog sensitief.
wel is mij bekend dat ik een dotje adhd mee heb gekregen , en dat ik vaker emotioneel reageer dan rationeel , beoordeel alles om me heen met mn gevoel , en handel daar ook naar.
staat ook weer tegenover dat ik oerhollandse nuchterheid heb , overal creatieve oplossingen voor zie, vaak buiten het boekje denk (en handel) en praat voordat ik denk......
heb niet het idee dat ik er zelf moeite mee heb , maar sommige mensen hebben moeite met mij.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:11

Geplaatst: 17-03-11 14:11

Juah, maar zij stond dan echt zo bij mijn ratje met joekel van een tumor met haar ogen dicht. En dan zei ze 'het doet geen pijn maar ze vind het wel vervelend'. Tja dat had ik haar ook wel kunnen vertellen, ze wandelde altijd nog vrolijk door haar hokje, beetje onhandig, maarja.

Misschien moet ik er eens een boek over gaan kopen. HSP's, niet ratten of communicatie met dieren

. Iemand een tip?

@rachel, ja precies zo zit het ook bij mij ongeveer. Denk ik.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:13

Geplaatst: 17-03-11 14:13

Duke schreef:
Heeft niet iedereen last van labeltjes? Ik vond het al gek dat mijn man er tegenkan. Eerste wat ik doe met nieuwe kleding is de labeltjes verwijderen. Liefst helemaal met de aanhechting en alles. En als er ook maar iets van wol in kleding zit, hoef ik het echt niet dragen (maar ik dacht eigenlijk dat dat voor iedereen zo geldt).

Mijn dochtertje van 4 wil ook altijd de labels eruit. Dat jeukt volgens haar. Mijn man denkt dat dat door mij komt. Dat ik haar het verkeerde voorbeeld laat zien. Toch merk ik bij haar ook al tekenen van HSP.

Edit: nu ik erover nadenk... mijn dochter is ook een huilbaby geweest omdat ze snel overprikkeld was. Nog steeds een beetje. Ik kon haar als baby nooit meenemen naar drukke omgevingen... dat laat ook wel even een belletje rinkelen.

Ik ken genoeg mensen die labeltjes gewoon laten zitten.

En ook genoeg mensen met wollen truien ed (of oliebol/truien met hoge strakke randen bij de nek, ieks!), dus blijkbaar heeft niet iedereen er last van.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:24

Geplaatst: 17-03-11 14:24

Ik kijk wel mensen in de ogen. Ik weet ook de oogkleuren van al m'n naasten geloof ik...

maar ik kijk niet constant iemand aan, af en toe in de ogen, de mond, opzij etc. want ik weet van mezelf dat als ik iemand te lang recht aan kijk ik gefascineerd naar die ogen ga staren, het gesprek niet meer zo goed volg en dat komt heel erg raar over. :')

**Geplaatst**: 17-03-11 14:26

Re: Hypersensitief (HSP)

Geplaatst: 17-03-11 14:26

Ja dat is inderdaad wel vreemd Fif

. Ik vind het zelf altijd raar om als ik iemand aankijk, om dan op een gegeven moment weg te moeten kijken, omdat je anders inderdaad een beetje érg gefixeerd lijkt. En dat voelt dan weer vreemd. Dus dan kan je beter iemand geheel niet aankijken ^^.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:28

Geplaatst: 17-03-11 14:28

Dat heb ik ook, ik heb zoiets van als ik iemand niet af en toe aan kijk lijk ik misschien zo ongeïnteresseerd (omdat ik vaak word afgeleid door de omgeving en m'n best moet doen niet alle kanten op te kijken

) dus ik wissel meestal wat af tussen ogen/mond/omgeving ofzo. Maar ik vind ogen gewoon zo fascinerend, je kan er zoveel in/achter zien.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:31

Geplaatst: 17-03-11 14:31

Fiffill schreef:
Ik kijk wel mensen in de ogen. Ik weet ook de oogkleuren van al m'n naasten geloof ik... maar ik kijk niet constant iemand aan, af en toe in de ogen, de mond, opzij etc. want ik weet van mezelf dat als ik iemand te lang recht aan kijk ik gefascineerd naar die ogen ga staren, het gesprek niet meer zo goed volg en dat komt heel erg raar over.

Hier wss ook een HSP'er , herken heel erg veel dingen wat jullie hier allemaal opschrijven. Ook bovenstaande maak ik dagelijks mee. Ik heb zelf ook wel het idee dat ik ook dieren en vooral paarden goed kan aanvoelen.. ik had een hele hechte band met mijn merrie, we waren écht 2 handen op 1 buik. Ik kon haar stemming zeer goed aanvoelen, al vanaf een km afstand als ze aan kwam rennen. Hebben meer mensen dit?

**Geplaatst**: 17-03-11 14:33

Geplaatst: 17-03-11 14:33

Dat intuïtieve gevoel heb ik dus ook. Ik heb dat gevoel nu een aantal keren genegeerd en dat heb ik geweten. Tegenwoordig laat ik me gewoon leiden door m'n gevoel. Als iets of iemand niet goed voelt, stop ik er direct mee. Jammer voor de omgeving, maar ik moet gewoon echt aan mezelf denken.

Trouwens, ik ben vroeger geen huilbaby geweest. Zelfs bij m'n geboorte geen snik gelaten. De laatste tijd huil ik wel wat vaker (bij films

), maar ik zit dan ook bijzonder slecht in m'n vel.

En het dieren aspect.. Tsja, ik kan nog altijd beter met dieren dan met mensen overweg. Ik voel me meer mezelf bij ze. En blijkbaar is dat gevoel ook wederzijds, want het valt me op dat dieren naar me toe trekken. Katten komen bij me op schoot zitten in huizen waar ik niet zo vaak kom en waar de beestjes niet bij hun baasjes op schoot willen. Honden en paarden worden rustiger bij mij. Klinkt misschien opschepperig en niet bijzonder, maar ik voel het als iets waar ik iets mee moet doen. En daar ben ik nu dan ook hard mee bezig

**Geplaatst**: 17-03-11 14:35

Geplaatst: 17-03-11 14:35

Ik ben ook geen huilbaby geweest.

Huilde heel weinig.

Ben al van kinds af aan gek op dieren, daar voel ik me echt fijn bij

fijner dan bij sommige mensen.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:47

Geplaatst: 17-03-11 14:47

Tja, ik ben wel dierenliefhebber. Maar ik doe er niets mee. Ik 'praat' niet met dieren. 'Lees' dieren niet. Ik besteed weleens extra aandacht aan hoe een dier zich gedraagd en overkomt. Vooral met paarden, maar ik steek er geen extra energie in.

Ik heb ook het idee dat ik wel een sterke band met mijn paardje heb, maar dat dat nog sterker zou zijn, als ik er meer aandacht aan geef. Maar goed, ik heb een gezin, baan, huishouden. Ik moet mijn tijd, energie en aandacht verdelen. Ik haal dus niet alles uit mijn relatie met mijn paard dan ik zou willen.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:50

Geplaatst: 17-03-11 14:50

Wat een bron van herkenning is dit topic... Ik wilde eerst wat herkenbare stukjes quoten, maar dan zou ik bezig blijven.

Momenteel heb ik een gigantische dip als gevolg van die gevoeligheid en zie ik het dus ook echt als een zware last. Ik voel me niet van deze wereld en daardoor voel ik me soms erg eenzaam. Ik zie en voel zoveel pijn, ellende en onbegrip in de wereld en ik kan het zo moeilijk loslaten.

Ik voel me alleen ècht goed en helemaal mezelf bij mijn dieren. Bij mijn paard voel ik me altijd sterk en goed, heb ik overzicht en weet ik wat ik wil en waar ik voor sta. Zij zet alles in perspectief voor me. Maar soms glipt dat gevoel op weg naar huis alweer helemaal weg.
En dat onbegrip, mensen die het gewoon niet zien... Ik vind dit gevaarlijk, omdat ik er voor wil waken dat ik mijn waarheid als de waarheid ga zien. En toch 'zie' (of voel) ik dingen waar ik niet omheen kan, maar niemand schijnt hetzelfde te ervaren... Ik ben duidelijk in de minderheid in wat ik voel en denk, dus het gevoel 'gestoord' te zijn komt regelmatig boven. En toch vind ik er ook steeds vaker mijn weg in. Nu heb ik dus een dip (depressie-gevoelig herken ik enorm), maar ik geniet ook vaak genoeg van mijn 'anders' zijn. Het echte, diepe contact dat ik met dieren en sommige mensen kan hebben is waanzinnig en geeft zoveel kracht en energie. De keerzijde is weer dat ik een diep dal terecht kom zodra ze wegvallen.

Ik schipper steeds tussen de goede en slechte kanten van dit gevoelig zijn. Als ik me goed voel wil ik er iets mee doen (en doe ik dat ook, ik probeer mijn steentje bij te dragen in het helpen van dieren en mensen). En als ik me slecht voel wil ik me voor altijd afsluiten van de rest van de wereld, want alles dat ik opvang doet me dan pijn. Ik vermijd om die reden trouwens ook altijd het nieuws, ik kan er nooit tegen. Leed waar ik niks aan kan doen is echt vreselijk voor me.

Verder ook veel herkenning in de gevoeligheid voor geluiden, licht , kleding (liefst alleen soepele stof; veel jurkjes en rokjes om 'bewegingsruimte' te hebben), mensenmassa's etc. Maar daar kan ik inmiddels wel mee omgaan, ik weet wat ik trek en wat ik moet doen om niet overprikkeld te raken en dat lukt meestal wel. Maar de gevoeligheid voor leed en emoties is iets waar ik nog altijd mee worstel.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:52

Geplaatst: 17-03-11 14:52

Ik heb ook inderdaad dat ik sfeer aanvoel, daarbij voel ik ook gevoelens van anderen en sla die op.. als ik dan in bed lig komt het eruit..*word ik opeens heel boos of heel blij ofzoo..*
Ook heb ik dat ik problemen van andere oppik *zonder dat ze het er overhebben* en daar dan weken mee rondloop...
@fifill ik voel me fijner bij dieren dan bij alle mensen... bij mensen ben ik nooit rustig.. is mijn hoofd altijd ol.. bij de dieren raakt mijn hoofd leeg

!

**Geplaatst**: 17-03-11 14:54

Geplaatst: 17-03-11 14:54

Ik kijk mensen juist wel altijd in de ogen. Bij een andere HSP'er die dicht bij me staat herken ik ook altijd direct de blik die ik (volgens anderen) ook kan hebben; alsof je dwars door iemand heen kijkt en dieper leest dan wat er gezegd wordt. Ik heb ondertussen wel geleerd dat ogen een hoop zeggen, en ik merk dat ik meer naar ogen kijk dan naar de mond.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:55

Geplaatst: 17-03-11 14:55

Ik kijk naar ogen als ik me daar goed/sterk genoeg voor voel, want wat komt daar een hoop door naar binnen. Anders kijk ik ook naar de mond.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:55

Geplaatst: 17-03-11 14:55

Fiffill schreef:
Dat heb ik ook, ik heb zoiets van als ik iemand niet af en toe aan kijk lijk ik misschien zo ongeïnteresseerd (omdat ik vaak word afgeleid door de omgeving en m'n best moet doen niet alle kanten op te kijken ) dus ik wissel meestal wat af tussen ogen/mond/omgeving ofzo. Maar ik vind ogen gewoon zo fascinerend, je kan er zoveel in/achter zien.

Jeetje ja dat heb ik ook net als pfff labeltjes overal uitknippen, kan niet tegen kriebel/prik BH`s ( kant en rouches ), als kind heel trots ik mocht een panty aan, jippie. Nou ik wist niet hoe snel ik dat ding weer uit moest hebben brrrrrrr net als wollen en kol truien brrr als ik er aan denk. Vroeger moest ik thuis helpen met afwassen en als ik dan lang met mijn handen in het water had gezeten en dan de theedoek moest beetpakken iiiiiiiiiiiiiieeeeeeeek brrrr heel rot gevoel. Bij eieren haal ik altijd de navelstrengeltjes eruit hihihi en de vetrandjes werden van het vlees gepeuterd.

Kom niet graag waar veel mensen komen, pik ook gelijk emoties op. Met ruimtes, gebouwen, huizen maar ook buitengebieden zijn er fijne plekken maar ook plekken waar ik weer weg moet. Voel snel emoties van anderen, of personen echt zijn of nep nou ja enz enz

**Geplaatst**: 17-03-11 14:56

Geplaatst: 17-03-11 14:56

Ik geniet juist van mijn HSP. Ik voel me bevoorrecht dat ik echt, echt kan voelen. Echt kan genieten van zoiets simpels als een stukje natuur. Ik voel intens met alle vezels in mijn lichaam. Dat ik zo intens dingen kan (aan)voelen. Ik vind dat geweldig en kan er zelfs een soort high van worden als ik me laat meeslepen. Denk vergelijkbaar met 'manisch' zijn.

Rampenfilms, geweldadige films en computerspelletjes, nieuws over rampen en oorlog. Ik kan er bar slecht tegen. Wil alleen maar feel-good movies en series kijken. Comedy Central is mijn favo tv zender.
Alles over Japan: ik kijk wel, ik lees wel, maar liefst dompel ik onder in mijn eigen wereldje van mijn gezinnetje en mijn dagelijks leven. Kan echt in een cocon leven als ik er even niet tegen kan wat er allemaal in de wereld gebeurd.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:58

Geplaatst: 17-03-11 14:58

RedPassion schreef:
Wat een bron van herkenning is dit topic... Ik wilde eerst wat herkenbare stukjes quoten, maar dan zou ik bezig blijven.

Momenteel heb ik een gigantische dip als gevolg van die gevoeligheid en zie ik het dus ook echt als een zware last. Ik voel me niet van deze wereld en daardoor voel ik me soms erg eenzaam. Ik zie en voel zoveel pijn, ellende en onbegrip in de wereld en ik kan het zo moeilijk loslaten.

Ik voel me alleen ècht goed en helemaal mezelf bij mijn dieren. Bij mijn paard voel ik me altijd sterk en goed, heb ik overzicht en weet ik wat ik wil en waar ik voor sta. Zij zet alles in perspectief voor me. Maar soms glipt dat gevoel op weg naar huis alweer helemaal weg.
En dat onbegrip, mensen die het gewoon niet zien... Ik vind dit gevaarlijk, omdat ik er voor wil waken dat ik mijn waarheid als de waarheid ga zien. En toch 'zie' (of voel) ik dingen waar ik niet omheen kan, maar niemand schijnt hetzelfde te ervaren... Ik ben duidelijk in de minderheid in wat ik voel en denk, dus het gevoel 'gestoord' te zijn komt regelmatig boven. En toch vind ik er ook steeds vaker mijn weg in. Nu heb ik dus een dip (depressie-gevoelig herken ik enorm), maar ik geniet ook vaak genoeg van mijn 'anders' zijn. Het echte, diepe contact dat ik met dieren en sommige mensen kan hebben is waanzinnig en geeft zoveel kracht en energie. De keerzijde is weer dat ik een diep dal terecht kom zodra ze wegvallen.

Mooi geschreven, en ik kan me hier volledig in herkennen en bij aansluiten

**Geplaatst**: 17-03-11 14:58

Geplaatst: 17-03-11 14:58

Ik zie er zeker voordelen aan, en kan er ook echt van genieten

vooral in de avond als het donker is door een lege polder fietsen als het keihard regent, na een ontzettend warme dag. Bijvoorbeeld.

Maar het heeft ook echt z'n nadelen... vooral met uitgaan ed. merk ik dat het al snel veel van me vraagt.

Ik kijk trouwens geen tv, we hebben er niet eens een.

**Geplaatst**: 17-03-11 14:59

Geplaatst: 17-03-11 14:59

Dankjewel Shaar.

En 'fijn' dat het herkend wordt.

Duke schreef:
Ik geniet juist van mijn HSP. Ik voel me bevoorrecht dat ik echt, echt kan voelen. Echt kan genieten van zoiets simpels als een stukje natuur. Ik voel intens met alle vezels in mijn lichaam. Dat ik zo intens dingen kan (aan)voelen. Ik vind dat geweldig en kan er zelfs een soort high van worden als ik me laat meeslepen. Denk vergelijkbaar met 'manisch' zijn.

Heel herkenbaar, maar dus wel alleen als ik me 'goed' voel en en andere kant van al het leed intens voelen er even niet is. Maar dan geniet ik ook van al die 'kleine' dingen, ik kan al (positief) ontroerd raken als ik de ratjes zie slapen, daar geniet ik dan zo van!

**Geplaatst**: 17-03-11 15:00

Geplaatst: 17-03-11 15:00

@RedPassion

Wat jij schrijft heb/had ik ook. Mensen begrijpen je niet, dus ga je steeds meer in je schulp, ik dacht altijd ik zal wel niet goed snik zijn. Maar nu ik weet dat ik HSP heb kan ik er beter mee omgaan. En begrijpen dat de meeste mensen op een andere golflengte zitten. Doe ook geen moeite meer om proberen dingen uit te leggen. Ze snappen toch niet wat ik probeer te zeggen, wat erg vermoeiend is.