Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly







Hihihi... 



haha. Maar moet er nog even over nadenken hoor!
), en ik besef ook dat dit de lessen zijn die ik moet leren. Het heeft mij gevormd en zal het blijven doen. Tot zover is er dus ook geen probleem. Echter hebben gebeurtenissen flinke littekens gevormd en ben ik alles tot een balletje gaan oprollen. De afgelopen jaren ben ik bv op mijn eigen manier ook weleens stukje bij beetje aan het verwerkingsproces van het overlijden van mijn vader gaan werken. De boosheid die ik had is al stukken minder, maar het is er nog steeds. En hoe ga je daar mee om? Hoe ga je met zulke zware dingen om die je wel vormen, maar ook elke keer een gat in je hart slaan als het ware. Dat ik er mee bezig ben geweest zegt niet dat ik er nu geen last meer van heb. En hoe zit het met mijn hele familie bijvoorbeeld. Dat ik nu weer erg veel moeite heb met mijn familie is omdat ik altijd een gezin heb willen hebben waar het eens niet moeilijk loopt. En na jaren van verdriet en ga zo maar door gaat het nu alweer mis, terwijl ik zo'n mooie nieuwe start gekregen heb doordat mijn moeder weer een man vond waar ze gelukkig mee is. 
). Op een grappige manier gezegd, maar met een grote kern van waarheid.
Hahaha... ) Ga er toch eens over lezen.
En morgen belt de huisarts mij even op 's middags.

), maar gewoon pure houden van en geven om elkaar als heel dierbare vrienden. En in deze tijd mis ik 'm alleen nog maar meer. Dus ben zo'n beetje door het dolle heen dat ie komt. En dan vind ik het ook zo leuk dat mijn moeder meteen ook zo enthousiast is als ik het vertel, en dat ze meteen vraagt of ie ook hierheen komt
Hihihi...
Hihihi... Maar dat is meer mijn issue
