Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-04-10 18:34

Geplaatst: 13-04-10 18:34

Aan iedereen: Ik ben aangenomen als praktijkopleider, ik ga leerlingen en stagiares in de zorg opleiden tot helpende, verzorgende, verzorgende IG, verpleegkundige enz.

PW: Prima als je me gewoon Zillah noemt hoor, zonder laag streepje snap ik ook dat je het tegen mij hebt

Ik heb inderdaad helemaal naar mijn lijf geluisterd maar had er wel moeite mee om tegen iedereen te zeggen dat ik naar huis wilde. |Ik was namelijk BOB dus dan moet iedereen met je mee..... haha! Uiteindelijk toch gezegd dat ik weg wilde, bleek dat de rest het ook wel beu was _O-

Yoga is inderdaad een goede ademhalingsoefening ja!

Aikon: Ik heb geen contact met lotgenoten. Ik heb het hele gebeuren een plekje kunnen geven en ben een nieuwe fase in mijn leven begonnen. Dit houdt ook in dat ik niet steeds aan vroeger herinnert wil worden, dit ligt achter me.

Biieniie: Voel je niet verplicht om antwoord te geven op iedereen. Ik denk dat iedereen het hier wel snapt als het even niet kan en je aan andere dingen denkt.

**Geplaatst**: 13-04-10 19:23

Geplaatst: 13-04-10 19:23

Maaike: Hoe ga je er nu meer balans in brengen dan? Is mooi om te weten dat er een betere balans moet komen, maar de vraag is dan nog hoe. Wat is de reden achter het uitpluizen van je verleden? Wat wil ze dat je er mee bereikt? Heeft je psycholoog dat ook verteld? De meeste psychologen zijn tegenwoordig juist heel erg op het hier en nu gericht, vandaar mijn vraag en interesse. Ik ben gewoon heel benieuwd naar het idee er achter. Wat moet het je uiteindelijk op gaan leveren zeg maar?

Aikon: Wat fijn dat er een vriendin mee gaat. Goed dat je niet alleen hoeft. Vervelend dat je nachtrust er onder lijdt. Hopelijk kun je weer verder na het gesprek. Wat voor opdrachten krijg jij mee van de psych?

Biieniie: Neem je tijd en voel je niet verplicht om te reageren. Ik heb dat ook wel eens en dat moet ook kunnen.
Wat confronterend lijkt me, dat je weer in hetzelfde patroon zit. Ik hoop dat je psycholoog je er in kan begeleiden dat je langzaam je verantwoordelijkheidsgevoel t.o.v. je familie wat moet loslaten. Dat is namelijk niet iets wat je nu zo even doet nu je psych het tegen je gezegd heeft. :(:)

Zilah: Dat klinkt als een erg leuke baan!!! De combinatie met bezig zijn met je vakkennis en deze tegelijkertijd over kunnen dragen is iets wat mij altijd erg aanspreekt. Super hoor! Wat goed verder dat je de anderen ook zover moest krijgen dat ze mee wilden. Fijn dat ze het zelf ook wel zat waren, maar dat wist je natuurlijk van te voren niet. Een extra grote pluim dus!! $*\o/*$

Pfff. Met mij gaat het niet zo lekker. Vanmiddag wel wat afleiding kunnen vinden. Ben lekker op stal geweest en daarna nog even onverwachts bij een vriendin langs. Niet lang, maar was wel even leuk. Toen ik in de auto zat naar huis voelde ik de spanning helaas weer in me op komen en mijn stemming was toen ik thuis kwam alweer tot het nulpunt gezakt. Ik voel me echt niet fijn. Mijn behandelaar heeft nog niet teruggebeld. Heb ik mooi nog even tijd om op papier te zetten wat ik hem precies wil zeggen. Ik ben benieuwd of ik nog wat van hem hoor voor donderdag...

Op stal was het nichtje van de eigenaar met haar paard wezen stappen. Ik was op de spuitplaats met de hond bezig. Ze stapt af en het paard doet wat onrustig en ze geeft hem er toch van langs met haar zweep, echt niet normaal. Alle dieren (paarden en honden) waren helemaal over de zeik. Het is me al eens eerder opgevallen dat ze niet veel kan hebben van een paard en in mijn ogen soms te heftig reageert. Wilde me er alleen niet mee bemoeien. Tot vandaag, want dit ging me echt te ver. Ik heb haar gevraagd wat er gebeurde waarom ze zo boos werd, om zo mijn gesprek in te leiden (wilde niet meteen met commentaar komen en het leek me beter om op haar verhaal te reageren). Ze zei dat hij bang was met afstappen en dat dat gisteren ook al zo was. Ze zei dat ze er klaar mee was. Ik heb gezegd dat mij dit niet de juiste manier leek om het aan te pakken, omdat ze hem zo alleen maar banger maakt. Ze benadrukte nog een keer dat ze het gewoon zat was en ik zei dat ik begreep dat het haar frustreerde en herhaalde dat ik dit niet de manier vond. Ook heb ik gezegd dat ze zelf moet weten wat ze er mee doet, maar dat ik dit niet de oplossing vind. Achteraf ben ik wel een beetje trots op mezelf hoe ik het heb aangepakt. Ik heb haar niet persoonlijk aangevallen, ben heel netjes gebleven, maar heb wel heel duidelijk laten merken wat ik er van vond

Zou ik eerder nooit gedaan hebben...

**Geplaatst**: 13-04-10 22:33

Geplaatst: 13-04-10 22:33

Jeminee ik had ook voor iedereen een heel verhaal getypt maar helaas viel mijn computer uit!
Ik ben echt veelste onrustig.
Ik zal het even proberen uit te leggen.
Ik woon bij mijn moeder maar het gaat heel slecht met haar (psygisch)
Ze is aan de zware medicijnen en zorgt erg slecht voor zichzelf!
Dit is al eens eerder gebeurt en toen trok ik het wel maar ik merk dat ik het nu gewoon echt slecht trek omdat ik zelf ook genoeg aan mijn hoofd heb.
Ik moet hier ook eigelijk echt weg, maar het probleem is dat ik me paard betaal en daarnaast gewoon niet genoeg geld heb om een kamer te huren ect.
En meer werken is nu ook geen optie.
Dus eigenlijk moet het paard weg maar dat wil ik echt echt echt niet!!!
En dan nog dit.
Mijn oude pony die ik ongeveer 10 maanden geleden heb verkocht aan een meisje bij ons op stal.
Na erg veel wikken en wegen en een besluit dat mij super zwaar viel. Maar ik dacht dat ik het goed deed. Niets bleek minder waar. Het meisje komt zelf bijna nooit en laat haar door iedereen doen. Nou heb ik hier niet over te zeggen maar ik zie het wel allemaal gebeuren. En nu heeft ze een blessure aan haar rug en moet ze revalideren. Hoor ik op stal dat die mensen naar een nieuwe pony gaan kijken en dat ik het niet mag weten.
Oehh ik kook echt van woede en onmacht. Wat moet ik hier nou mee. Terugkopen kan ik ook niet.!
Sorry dat het alleen over mezelf gaat maar moest het even van me af schrijven.

Pw:Die ademhalingstherapie is via de methode van dixhoorn.
Ik mag niet gewone ademhalingsoefeningen doen want dat raak ik in paniek en denk ik dat ik stik. Het is een speciale manier waarbij je door ontspanningsoefeningen in een bepaald ritme vanzelf goed gaat ademen. Het is wel een fijne manier en ze kijken naar jou als persoon en welke oefeningen voor jou geschikt zijn.
En wat super goed van je dat je tegen dat meisje gezegt heb dat het niet de oplossing is. Nu weet zij dat het niet kan en blijf jij er ook niet mee rondlopen. STOER!

Biieniie: Wat een rot situatie! Ik herken het wel een beetje, heb je wel goede hulp. En heb je dat toen wel gehad?

Aikon: Heel veel succes met het gesprek!

Zillah: Wat leuk en positief allemaal! Gaat het verder ook goed met je?

Het is allemaal beetje een wervelstorm in mijn hoofd vandaar dit een beetje vage bericht!

**Geplaatst**: 14-04-10 04:11

Geplaatst: 14-04-10 04:11

Ik ben alweer een tijdje wakker en word er echt sch*tziek van

Lig steeds aan het gesprek met mijn behandelaar van afgelopen maandag te denken. Eigenlijk ben ik gewoon boos op die man _-:(

Gogo: Irritant is dat he? Heb je een hele tijd voor niks zitten typen. Heel frustrerend.

Wat een ontzettend lastige situatie. Voor zowel jou als voor je moeder. Ik begreep dat je moeder ernstig depressief is. Ik ben zelf zwaar depressief geweest en kan me dus wel een beetje voorstellen hoe het is. Ik kan me goed voorstellen dat het voor jou nu teveel is zo met je eigen zorgen. Is je moeder alleen aan de medicijnen of zit ze ook in therapie?

Ik begrijp dat je je paard niet weg wil doen, zeker in deze situatie niet. Moeilijk hoor. En dan het verhaal van je pony nog. Begrijp ik het goed dat ze op dezelfde stal staat? Of in ieder geval dicht in de buurt? Dat is wel een nadeel, omdat je dan wel alles mee krijgt, maar er niks aan kan doen. Maar goed, daar heb je niks aan. Je zult toch moeten proberen om het los te laten, hoe moeilijk dat waarschijnlijk ook klinkt (en is, omdat je er steeds meer mee geconfronteerd wordt). Veel meer dan van je af schrijven en / of praten kun je hier niet mee. Je er boos om maken werkt, zeker nu, alleen maar in je nadeel. Zeg steeds tegen jezelf als je erover begint te piekeren: "Ik kan er niks aan doen, het is zo" Natuurlijk mag je er gevoelens bij hebben, maar koken van woede is geen gepaste emotie in dit geval. (Lekker makkelijk geschreven he? Kan ik heel goed, als ik in jouw schoenen zou staan zou ik waarschijnlijk hetzelfde voelen..)

Goed dat je d.m.v. een ontspanningsoefening tot de juiste ademhaling komt. Ik schreef ook in één van mijn eerdere posten dat je bij een gewone ademoefening, waarbij bijvoorbeeld gezegd wordt dat je 6x per minuut moet ademen en 2 sec. in, 4 sec. uit en dan 2 sec. niks, ook spaansbenauwd kan worden, omdat je je teveel focusd op die cijfertjes. Dan kun je beter 8 of zelfs 10 keer per minuut ademen, zodat je in ieder geval rustig ademt. Toen ik die testen heb gedaan werd er ook uitdrukkelijk bijgezegd dat als ik me door de oefeningen juist onrustiger ging voelen, ik meteen moest stoppen. Dat is ook de reden waarom hij de oefening het liefst zo simpel mogelijk mee geeft, namelijk: verleng je uitademing. Zijn argument is dat je dan minder hebt om over na te denken. En zeker bij perfectionistische mensen is dat belangrijk. Die willen alles goed doen en raken gefrustreerd of in paniek als ze het idee hebben het fout te doen (niet de 'juiste' frequentie). Het aantal keren per minuut dat hij geeft is dan ook absoluut een richtlijn, want geen mens is tenslotte hetzelfde.

**Geplaatst**: 14-04-10 05:52

Geplaatst: 14-04-10 05:52

Ik vond in deze vroege uurtjes een topic over perfectionisme. Ik heb daarin gereageerd. De TS vond zelf dat ze er niet echt veel last van heeft. Het hoeft natuurlijk ook niet, perfectionisme kan ook heel goed positief zijn. De meesten hier in het topic lopen er echter wel in vast. Vandaar dat ik hier dezelfde vraag stel als in dat topic:

Wanneer word perfectionisme een probleem?

Voor de geïnteresseerden:

[LZP] Perfectionisme: als goed nog beter moet...

Laatst bijgewerkt door Pollewoppy op 14-04-10 06:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-04-10 06:11

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 06:11

Nou, ik heb bokt ook wel gezien nu.
Ga toch nog maar even mijn bed in. Gelukkig hoef ik straks niet naar de groep en kan ik een beetje uitslapen...

**Geplaatst**: 14-04-10 10:08

Geplaatst: 14-04-10 10:08

Pw:
Nou ik heb denk ik denk zo een nacht gehad als jij! Ongeveer 3 uur gelapen:S
Wat jij zecht klopt ook, en de pony staat inderdaad nog bij mij op stal. Ik was ook eigelijk op de goede weg en kon het redelijk los laten. Tot ik dus hoorde dat er een nieuwe kwam. En dan ga je malen. Wat doen ze dan met haar? Moet ze dan weg. Of nog erger dood omdat ze nu een blessure heeft!
Mijn moeder is onder behandeling van een psychiater, eerder is ze opgenomen geweest maar toen was ik nog een stuk jonger.
Ik merk gewoon dat ik nu een vast en regelmatig leven nodig heb, en dat heb ik dus juist totaal niet.!
Maar adem jij chronisch verkeerd of heb je aanvallen?
Want ik adem chronisch verkeerd, tenminste dat zei mijn die vrouw waarvan ik de theraphie krijg. Wel merk ik dat als ik me heel druk maak ik er veel meer last van heb.
Ik wil zo graag gewoon weer rustig zijn in me hoofd.
Maar daar heb jij waarschijnlijk ook behoefte aan.
Je gaat je behandelaar bellen toch?
Ik hoop dat dit jou een beetje rust kan geven!
Heb jij medicatie om te slapen?
En ga jij wel gewoon elke dag naar de paard? Want ik ga wel elke dag gewoon maar vraag me af of het goed is! Omdat ik elke keer als ik ervandaam kom sta te trillen als een rietje en helemaal misselijk ben.
Ik ga je stuk over perfectionisme nog even lezen en hoop dat je nog even hebt kunnen slapen!

**Geplaatst**: 14-04-10 10:21

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 10:21

Fijn he zo'n nacht? Hoe voel je je nu? Ik voel me wel redelijk, de dip komt waarschijnlijk vanmiddag. Dat is meestal zo bij mij na zo'n verrotte nacht.

Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt om de pony. Bovendien is het zo dat als je al niet lekker in je vel zit, zulke berichten je nog net iets meer bezighouden dan ze normaal al doen. Een soort vicieuze cirkel.

Ik kan me goed voorstellen dat je nu juist een stabiele omgeving nodig hebt. Het moet een hele lastige situatie voor je zijn dat thuis ook geen veilige haven is waar je je rust vind. Structuur is nu inderdaad belangrijk, ook voor je moeder, alleen kunnen jullie dat elkaar nu net niet bieden. Heel moeilijk meid, ik heb ook niet echt tips of adviezen voor je hierin.

Ik adem ook chronisch verkeerd. Echt aanvallen heb ik niet, wel merk ik dat ik bij spanning nog slechter ga ademen. Ik zet mijn adem vast en ga bovenin zitten zeg maar. Ik adem dan niet meer door mijn buik. En dit zorgt er op zijn beurt weer voor dat ik me alleen maar onrustiger ga voelen. Ook weer een vicieuze cirkel.

Ik heb gister de voicemail van mijn behandelaar ingesproken. Wacht nu op een telefoontje terug van hem. Ik hoop dat hij terugbelt, anders zeg ik het gesprek voor morgen misschien wel af.

Ik heb inderdaad medicatie om te slapen, maar die gebruik ik niet elke nacht. Dat wil ik liever niet. De nacht hiervoor had ik al wat ingenomen, dus wilde deze nacht niet nog een keer door. Door mijn spanning en onrust wist ik wel hoe laat het was en dan ben ik 'bang' om naar bed te gaan, omdat ik waarschijnlijk toch niet slaap. En dat idee werkt ook tegen, want dan kun je de klok er op gelijk zetten dat het inderdaad een beroerde nacht wordt. En zo geschiedde...

Ik heb geen eigen paard. Ik groom al 15 jaar bij een hobbymatige springruiter. Ze is tegenwoordig niet meer actief in de wedstrijdsport en heeft alleen nog wat jong spul en wat fokmerries. Heb alle paarden die er nu staan van veulen af aan meegemaakt. Ik ben inmiddels verhuist en woon meer dan 50 km uit de buurt. In combinatie met mijn therapieën en de afstand is het teveel om iedere dag te gaan. Ik ga ongeveer 2x in de week. 1x keer door de weeks en op zaterdag.

Ik durf niet te zeggen of het wel of niet goed voor je is. Het heeft denk ik twee kanten. Lichamelijk klinkt het alsof het heel intensief voor je is. Maar misschien doet het je mentaal wel heel goed. Ik denk dat het belangrijk is dat als je geweest bent, je verder niet teveel energievragende activiteiten hebt, want dat je dan je energiereserves keer op keer blijft leegtrekken. Het blijft toch een beetje kijken en proberen wat voor jou het beste werkt.

Hoe voel jij je nu?

**Geplaatst**: 14-04-10 10:30

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 10:30

Het klinkt misschien een beetje softy maar de nachten dat je geen medicatie wil gebruiken kun je valtisper proberen. Het is homeopathisch maar het helpt mij soms wel! Neem er dan gewoon 4 in en dan slaap ik redelijk.
Ik hoop dat jou behandelaar je snel belt, maar is het voor jou niet slim om gewoon wel te gaan. Ander blijf je er maar tegenaan hikken en word het een nog groter probleem.
En als je er heen gaat kun je het dan altijd nog met hem bespreken toch?
Ik voel me nog steeds onwijs zenuwachtig en het vooruitzicht is dan meestal dat ik daarna is stort. Maar ja anders slaap ik vanmiddag nog wat bij.
Ik had eigelijk school vandaag maar kan het gewoon niet opbrengen. Ik durf ook niet, kom tot de conclusie dat ik mijn leven aardig aan het vergallen ben.
Ik hoop echt voor jou dat je het uit kunt praten met je behandelaar want hij is toch degene niet jou uiteinderlijk moet helpen!!
Ik denk dat wat jij zegt wel klopt over mijn paard, als ik niet ga word ik thuis al helemaal gek.
Heb jij nog kunnen slapen?

**Geplaatst**: 14-04-10 10:36

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 10:36

Valdisper heb ik ook al wel geprobeerd en het helpt bij mij helemaal niet. Meestal nam ik er dan ook 4, maar ik merkte er gewoon niks van. Dan maar even doorbijten he

Ik zal even uitleggen hoe het zit. Donderdag is een gesprek met mijn begeleider van de deeltijd erbij. Ik wil niet in gesprek voordat dit is uitgesproken. Dus als ik niks van hem hoor en morgen af zeg, heb ik a.s. woensdag weer een gesprek alleen met hem en dan is er alle ruimte om het uit te spreken. Ik vind het gewoon niet netjes om hierover te beginnen met iemand erbij die er niet bij geweest is en er dus niks mee te maken heeft. Snap je? Dat is een beetje mijn idee erachter. En ik kan gewoon niet doen alsof mijn neus bloed morgen en zonder het er over te hebben een gesprek in gaan. Misschien een beetje zeikerig en ik weet ook niet of ik uiteindelijk het lef zal hebben om af te bellen

maar dat is hoe ik er nu over denk.

Ik heb nog wel wat kunnen slapen ja.
Deprimerend he? De gedachte dat je je leven aan het vergallen bent? Maar zo moet je het niet zien hoor. Het is een periode waarin je jezelf gaat ontwikkelen en leren kennen.

Ik heb het vast al vaker gevraagd, maar liep jij nou ook bij een psycholoog of iets?

**Geplaatst**: 14-04-10 10:53

Geplaatst: 14-04-10 10:53

O ja dan snap ik het dat je het af wil zeggen! Dat vind ik niet zeikerig. Want anders is er toch een soort van spanning lijkt mij!
Ja die valdisper helpt bij mij ook niet altijd hoor maar soms heb ik het idee van wel. Aan gewone medicatie wil ik zelf niet, heb het wel een tijdje gebruikt maar ik zie hoe mijn moeder is nu ala zombie zo wil ik dus niet zijn. En ik heb wel begrip dat zij het wel gebruikt want zover als zij is ben ik gelukkig nog niet! Hoop voor haar dat het snel beter word want ik hou wel heel veel van der!

Mmm je zecht het wel mooi een periode waarin je jezelf gaat ontwikkelen die onthou ik!
Ik loop inderdaad bij een psygoloog maar ben hier pas twee keer geweest. Ik vond altijd dat ik het zelf wel kon. En maar doorgaan totdat mijn lichaam mee ging protesteren en ik alleen nog maar kon slapen en huilen.

Maar hoe lang heb zit jij al thuis dan? Of werk je wel soms?

Ps ik heb dislectie dus als er in berichten wat spellingsfouten zitten komt het daardoor 8-)

**Geplaatst**: 14-04-10 11:02

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 11:02

Goed dat je het er even bij zegt van je spelfouten

Ik vind het lief dat je zegt dat je veel van je moeder houdt. Ik zit zelf ook aan de antidepressiva, ben gelukkig aan het afbouwen. Ik had het ook echt nodig om me net even wat beter te voelen zodat ik aan mezelf kon gaan werken. Zonder dat steuntje in de rug had ik het niet gered. Ik werd er gelukkig geeb zombie van. Wel van andere medicijnen die ik een tijdje erbij gebruikt heb, maar daar ben ik gauw mee gestopt. De slaapmedicatie die ik heb word ik gelukkig ook geen zombie van.

Dat is waar ook, je was net twee keer geweest. Wel goed dat je hulp hebt. Ik heb toevallig in een ander topic net tegen iemand gezegd: "Iets zelf doen is iets anders dan iets alleen doen..." Met andere woorden, het is geen schande om hier hulp bij te zoeken.

Ik heb het zelf trouwens ook zo ver laten komen hoor. Heb mezelf eerst echt de vernieling ingedraaid voordat er een lampje ging branden dat het zo toch echt niet ging. Ik zit inmiddels bijna 2 jaar en 4 maanden thuis. Na 3 maanden ben ik weer op therapeutische basis gaan werken en toen weer voor 25%. Dit ging echter helemaal verkeerd, omdat de omstandigheden op het werk gewoon niet veranderd waren. Toen ben ik depressief geworden en weer therapeutisch gaan werken. Ik werkte in het onderwijs, dus ik was blij met de zomervakantie. Ik dacht dat ik destijds na de zomervakantie wel weer kon beginnen, maar in de zomervakantie gleed ik alleen maar verder af. Ik werd zwaar depressief en na de zomervakantie kon ik zelfs niet meer therapeutisch werken. Ik heb dat hele schooljaar niet gewerkt en ben toen mijn baan kwijtgeraakt. Ik heb nu nog geen werk, omdat ik nog volop in therapie zit. Ik doe dagbehandeling, dus werken erbij is geen optie.

**Geplaatst**: 14-04-10 11:05

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 11:05

Ik ga maar eens even een rondje met Dinky wandelen, het is zulk lekker weer.

Gogo Wat voor paard heb je eigenlijk? (Ga even in je profiel spieken)

**Geplaatst**: 14-04-10 11:08

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 11:08

WAUW Wat een gaaf dier. Mooi bloed ook hoor! Hij heeft echt een concorde koppie.

Ik vind het gedichtje wat je erbij hebt staan zo mooi, over het accepteren, omdat hij niet zoals zij was. Ik moest even slikken bij die eerste regels. Ik heb in het begin heel veel moeite gehad met me open te stellen voor Dinky, mijn nieuwe hond, omdat hij zo anders was dan Droeffie, mijn vorige hond...

Hoezo herkenbaar...

**Geplaatst**: 14-04-10 11:12

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 11:12

Wat lief dat je dat zecht!!!
Ik heb het nog steeds wel eens maar dan denk ik hij geeft me zo veel goeds dat is niet eerlijk voor hem!!
Met honden is dat natuurlijk precies hetzelfde! Heb je wel veel steun aan je hond???

**Geplaatst**: 14-04-10 11:40

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 11:40

Jazeker. Het is een schatje.
Mijn vorige hond was een hond met een gebruiksaanwijzing en heeft mij door de zwaarste periode van mijn depressie heen gesleept. Ik dat we mede daardoor samen zo'n speciale band hadden. Hij betekende veel voor mij. (Droef in mijn profiel) We hebben hem als 16 jarige uit het asiel gehaald en hij is 18 geworden.

Deze hond is echt het tegenovergestelde en daar heb ik erg aan moeten wennen. Dat ik buiten met hem liep en dacht: Ik had hier met Droef moeten lopen, niet met jou. Ik gaf Dinky in het begin geen eerlijke kans. Nu heb ik hem geaccepteerd en waardeer ik hem om hoe hij is. In het begin vond ik hem saai en te lief. Maar ik zocht iets om me niet open te hoeven stellen. Ik zou hem nu voor geen goud meer willen (en kunnen) missen. En hij saai is hij zeker niet, hij is gewoon anders dan Droef en dat is misschien maar goed ook.

**Geplaatst**: 14-04-10 11:53

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 11:53

Ja het kan soms heel moeilijk zijn, acceptatie.
Het breekt je op omdat het gevoel niet goed is en daar voel je, je weer schuldig over tegenover je andere beest.
Maar zoiets moet groeien.
Toch denk ik dat je eerste beest het meest bijzonder is. Voor mij is dat zeker zo.
Go heeft bij mij zoo een grote plek in mijn hart. Dat gaat nooit meer weg.
Maar gelukkig kan ik nu genieten van me nieuwe spetter!
Wie zijn de andere honden in je profiel? En van Dinky heb je geen foto's??
En hoe kom je aan deze hond?
Ik heb ook een hond thuis maar hij is eigenlijk meer van mijn moeder als van mij. En ik weet nog of het om die rede is maar ik kan hem maar slecht accepteren. Heel erg eigelijk! Ik doe niet lelijk tegen hem maar ik stel me er ook niet voor open.

**Geplaatst**: 14-04-10 12:01

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 12:01

Ik zal Dinky gauw eens in mijn profiel toevoegen. Heb zeker wel foto's van hem

Je hebt volgens mij ook gelijk dat je eerste beest het meest bijzonder is. Heb thuis altijd wel honden gehad, en ook honden waar ik heel gek mee was, maar Droef was mijn eerste eigen hond, die ook nog eens in een hele bijzondere periode in mijn leven is gekomen.

Dinky komt bij een particulier weg waar ik nog steeds contact mee heb. Hij vond het heel erg dat hij de hond weg moest doen. Ik mail nog regelmatig met hem en stuur dan vaak wel een fotootje mee.

Pfff. Ik heb verder nergens zin in vandaag. Moet eigenlijk eens achter de computer weg, maar het lukt me niet. Nou ja, nog een uurtje dan moet ik naar muziektherapie. Heb er nu al zin in

**Geplaatst**: 14-04-10 12:14

Geplaatst: 14-04-10 12:14

Muziektherapie?
Is dat wat?
Ik zal je eerlijk zeggen dat ik nog steeds in mijn bed lig met me laptop! Ook niet echt bevorderend!
Ik ga zo ook wat doen, want ik denk dat Rief wel graag ze box uit wil!
Pfff dit word weer zo'n dag

**Geplaatst**: 14-04-10 12:15

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 12:15

Ik ben bang dat het al zo'n dag is...

**Geplaatst**: 14-04-10 12:18

Geplaatst: 14-04-10 12:18

Even een quote van mezelf over muziektherapie en wat ik er doe.
Omdat ik moeilijk dingen liever vermijd en merk dat ik het lastig vind bij muziektherapie, ga ik vanmiddag dus weer met enorme tegenzin heen...

Pollewoppy schreef:
Bij muziektherapie werk je eigenlijk net zoals bij andere therapieën aan je hulpvraag, maar in dit geval met muziek(instrumenten). Meestal beginnen we met het luisteren van muziek. Dat mag je zelf meebrengen. Dan vertellen we allemaal wat we er van vinden en hoe je je er bij voelt. Hier zit al een stukje therapie in, omdat het niet voor iedereen makkelijk is om zijn of haar mening te geven. Zo heb ik wel eens gezegd dat ik het mooi vond, omdat de rest het ook mooi vond en ik niet durfde te zeggen als enigste dat ik het lelijk vond. Daar wordt dan naar gekeken. Bij het muziekmaken zelf krijgen we ook verschillende opdrachten, waarbij je bijvoorbeeld kijkt naar je eigen rol in het samenspel, hoe je dingen organiseert enz. Het is heel leerzaam en er komt veel meer bij kijken dan ik had kunnen denken. Zo loop ik bij muziektherapie gigantisch tegen mijn faalangst aan. Heel goed natuurlijk, want juist daar kan ik er in een veilige omgeving mee aan het werk.

(Foto's van Dinky staan als het goed is nu in mijn profiel)

**Geplaatst**: 14-04-10 12:28

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 12:28

Deze ga ik er nog even bij zetten

**Geplaatst**: 14-04-10 12:29

Geplaatst: 14-04-10 12:29

Wat een poepie!!
Echt heel leuk en die ogen

Kan me heel goed voorstellen dat je er erg blij mee bent, en wat zijn honden altijd trouw!
Muziektherapie klinkt intressant, en als het jou helpt zeker goed.
En leerzaam dus. Ga je veel met hem naar het strand? Dat doe ik wel eens met onze hond erg leuk!

**Geplaatst**: 14-04-10 12:31

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-04-10 12:31

Dinky vindt zwemmen ook helemaal geweldig, dus de goede tijd van het jaar komt er aan. We hebben hier in de buurt een leuk groot meer waar ik regelmatig met hem naar toe ga idd.

Net met wandelen heeft hij nog weer even een duik genomen in de gracht bij ons achter

Boefje...

**Geplaatst**: 14-04-10 13:08

Geplaatst: 14-04-10 13:08

Even een ego-post, ik zit er even doorheen.
Gisteren en vanmorgen een paar confronterende gesprekken gehad met mensen om me heen.
Behoorlijk wat huilbuien en vannacht niet geslapen.
Opzich zijn het positieve inzichten, waar ik wel wat mee kan, maar moet dat eerst verder onderzoeken.
Hoefde pas over 2 weken terug naar de psych, maar net maar even gemaild (want heb nog steeds geen telefoon), of ze volgende week een plekje heeft.
Straks naar de huisarts, moedervlek weg laten halen.