Bokt.nl

Kaja schreef:

Eponastable schreef:

Je bent belachelijk laag hoor Kaja.

Omdat.....

stefan3 schreef:

Ik kan alleen maar hopen dat je het kindje uiteindelijk toch nog houd.
En als je toch je besluit doorzet vind ik wel dat je ook principieel genoeg moet zijn om te weten wat er gaande is en wat je eigenlijk doet, dus kijk dan ook naar de echo, zoek dan ook uit op wat voor manier je kindje geaborteerd wordt. Anders loop je weg voor de realiteit.

Verder succes met je keuze.

Airborn schreef:

TS, met jou achtergrond, van wat je vertelt in de openings post, denk ik dat dit een stuk gecompliceerder is nog dan veel mensen hier beseffen.
Je zegt eerder last te hebben gehad van depressie. Zelf heb ik daar ook jaren last van gehad, en ik ben er, net als jij, overheen gekomen. Echter, de angst dat eht terug komt, en ook de mogelijkheid dat het terug komt, is altijd aanwezig. En dat beinvloed veel van wat je doet, en waarschijnlijk ook hoe je om gaat en bent gegaan met het zwanger zijn. Ik kan me heel goed voorstellen, dat je de mogelijkheid dat je zwanger bent voor jezelf hebt verdrongen, tot je er niet langer omheen kan. Omdat het een groot emotioneel iets is, en dat kost energie en moeite, en ik kan me goed voorstellen dat je daar tegenop ziet.

Ik denk persoonlijk dat je als je de informatie hebt gekregen over hoe ver je bent in de zwangerschap, en of abortus mogelijk is, je eerst nog goed moet nadenken wat je wil. Zet voor jezelf alles op papier, schrijf erover, en overleg met je vriend!
Daarnaast, denk ik dat het voor jou heel belangerijk is om van te voren al psygologische steun te zoeken. Je probeert je nu niet te hechten aan het kind dat je draagt, maar grote kans dat je toch een grote emotionele opdonder krijgt na de abortus, als je daar mee door gaat. Zorg daarbij voor steun, je hebt er niets aan als je er dan alsnog aan onderdoor gaat, en daarmee zou de abortus meningloos worden.

Ik snap wel dat je qua thuis situatie en emotionele situatie het niet aandurft om nu een kindje te krijgen. Kinderen, vooral babies kosten veel tijd en energie. Ondanks dat je als ouders van ze houd, is het zeker bij je eerste kindje wel vaak heel zwaar, snachts voeden, huilende baby, weinig slaap, weinig tijd voor jezelf. Hier kunnen mensen, zowel moeders als vaders, die voor de geboorte nergens last van hadden al heel veel moeite mee hebben. Laat staan als je net je leven weer op orde hebt en je nog moet wennen aan de rust en regelmaat, en aan het feit dat het ook zo kan.

Voor de andere mensen die hier reageren, vergis je niet in de invloed van depressie op iemands leven. Ik denk dat wat de TS ook doet, het heel zwaar voor haar gaat worden. En voor zowel TS, haar vriend en familie als het kindje, is het belagerijk dat TS er geestelijk niet aan onderdoor gaat. En ja, als iemand depressief is geweest, en er kans is op terugval, dan denk ik zeker dat dat een slechte situatie is om een kind in te brengen, ookal is TS al mid 20.

suusje26 schreef:

Ik had niet willen reageren...

Maar ik snap niet dat jullie zo kunnen oordelen over TS, sommige draven hier een beetje door, over verantwoording etc. Prima, maar TS heeft de keus al gemaakt, en neemt haar verantwoording op haar manier!!! Ik vraag me af wat jullie zelf zouden doen in haar situatie. Al zou ze het kind op de werled zetten, wat zou er dan mee gebeueren. Iemand riep, die liefde komt wel... Misschien wel, maar niet op de manier zoals het had moeten zijn! Ik ben ook een "ongelukje" en alhoewel mijn ouders heel erg van mij houden merk ik wel veel verschil tussen mij en mijn broer! Mijn broer was wel gepland en ik niet. Ik heb zoveel verwijten gehad dat ik er nog niet had mogen zijn want dan hadden ze dit gedaan, of zo gedaan... Nee, dat is fijn voor z'n kind!

TS, je hebt nog een pb-tje gekregen!

Vele sterkte vanmiddag!

Citaat:

Misschien krijg ik nu wel bokt over me heen, maar ik zie de big deal niet echt?
Ja ze is zwanger, ja dat is vervelend, gelukkig bestaat er abortus en dat is dan toch prima?

LifeSucks schreef:

Ik krijg net een smsje van mijn vriend (die is de hele dag aan het werk) n.a.v mijn smsje naar hem deze ochtend met de vraag of het echt over was, omdat hij me niet gedag zei.

Hij stuurt (zo ongeveer want mag niks plaatsen wat echt letterlijk is gestuurd)
waarom denk je dat ik wilde praten gister, en dat hij me vanavond een brief schrijft.

Hoe kan ik hem nou vertellen over vandaag????