Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-02-10 13:07

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:07

ik merk wel dat ik het moeilijk vind dat mensen boos op me zijn of kritiek op me hebben.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:10

Geplaatst: 25-02-10 13:10

@ ilse, heel goed!!! Ik heb inderdaad ook nog wel eens de pesters tegenover me gehad die toen dachten wel even met me aan te leggen, nou mooi niet! Ik was best wel een player op een gegeven moment. Zo was er ook een jongen die ik in de 2e wel leuk vond, maar hij wilde echt niets met mij (hij zat ook in de 5e ofzo). Die kwam ik een paar jaar later in de kroeg, hij heeft maanden achter me aan gelopen, dat voelde toch wel erg leuk. Kruipen zal je!

Misschien moeten we maar eens meeten, dan doen we een groepsessie, bokt therapie _O-

**Geplaatst**: 25-02-10 13:11

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:11

Ik ben voor.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:11

Geplaatst: 25-02-10 13:11

melsh schreef:
zonnebloem18 schreef:
Oogcontact is idd ook zo'n ding ik vind dat echt heel moeilijk, moet mezelf er echt toe zetten iemand aan te kijken en dan hou ik het ook maar een paar seconden vol.
Zoek altijd iets anders om naar te kijken een kopje thee, mijn handen, een papiertje alles om iemand maar niet aan te hoeven kijken.

Laatst was ik ergens aan het werk (post bezorgen) en daar waren wat kinderen 8 tot 10 jaar wat aan het klieren.
Ze begonnen achter me aan te lopen en lawaai te maken enz., ik voelde me echt meteen weer dat meisje op school en toen ik klaar was met de straat ben ik naar huis gefietst en heb ik echt even zitten janken.
Ik doe het stuk nu alleen nog maar onder schooltijd en nu het vakantie is voel ik me daar echt niet prettig, ik laat me gewoon op mijn kop zitten door een stel kinderen.

Oogcontact is het grootste struikelblok, ja. En omdat ik mensen niet kan aankijken, denken ze altijd dat ik lieg...

Ook ik ben op de basisschool en mavo ontzettend gepest. Het werd door vooral mijn moeder niet serieus genomen, ook door de scholen in kwestie niet. Tijdens de afwas 'savonds werd er vaak gevraagd hoe het was op school, als ik dan eerlijk was dat ik werd gepest of weer achterna was gezeten werd er gezegd, niet zo aanstellen, zal wel meevallen.

Dit stukje over oogcontact herken ik mezelf heel erg in. Mijn moeder en zusjes denken daardoor ook dat ik niet te vertrouwen ben, met als resultaat dat ik op dit moment geen contact met m'n zusjes meer heb en mijn moeder spreek ik nog sporadisch en meestal over de telefoon en dan nog hoor ik twijfels bij haar als ik iets leuks over mijn kids vertel. Dit is voor mij ook erg pijnlijk, ik mis nog steeds een moeder (al heb ik die voor mijn gevoel nooit echt gehad op de manier dat mijn zusjes een mama hadden).

Mensen vertrouw ik ook niet snel, je zal veel moeite moeten doen om echt bij me binnen te komen. Ik betrek ook alles op mezelf, mensen die lachen in een winkel... gaat over mij wss... Heb nu uiteindelijk ook hulp gezocht en merk wel dat ik nu anders ga denken... theorie is zo makkelijk alleen de praktijk... grrr.

Ik blijf dit even volgen. Fijn topic!

**Geplaatst**: 25-02-10 13:17

Geplaatst: 25-02-10 13:17

hyppolyte schreef:
@ ilse, heel goed!!! Ik heb inderdaad ook nog wel eens de pesters tegenover me gehad die toen dachten wel even met me aan te leggen, nou mooi niet! Ik was best wel een player op een gegeven moment. Zo was er ook een jongen die ik in de 2e wel leuk vond, maar hij wilde echt niets met mij (hij zat ook in de 5e ofzo). Die kwam ik een paar jaar later in de kroeg, hij heeft maanden achter me aan gelopen, dat voelde toch wel erg leuk. Kruipen zal je!

Misschien moeten we maar eens meeten, dan doen we een groepsessie, bokt therapie

kan wel een hele opluchtig zijn voor sommigen.

wat ik zelf altijd nog ervaar is dat ik altijd het gevoel blijf houden dat ik nergens bij hoor.
gelukkig ben ik wel over de zware paniekaanvallen heen en kan nu ook rustig met zelfvertrouwen mijn woordje doen.

mensen zullen nooit mijn "ding"zijn of worden, maar gelukkig weet ik ook dat niet alle mensen zo zijn en heb ik een paar fijne vrienden.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:18

Geplaatst: 25-02-10 13:18

dat van dat oogcontact herken ik ook, heb er vooral last van mijn meederen (leidinggevenden e.d.) en mannen die ik leuk vind.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:18

Geplaatst: 25-02-10 13:18

Oh jeetje gamble, dat is wel heel erg, als je ouders je dan vertellen dat je je niet zo aan moet stellen. Mijn ouders hebben tenminste wel altijd achter me gestaan. Van de middelbare school periode wisten ze niet echt veel, ze hebben echt geen idee van wat er daar allemaal is voorgevallen, maar van wat ze wel wisten, zijn ze altijd voor me opgekomen.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:22

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:22

jeetje gamble, niet fijn dat je ouders niet achter je stonden.

mijn ouders waren gelukkig wel anders, mams heeft me zelf een keer meegenomen shoppen omdat ik (heel naïef) dacht dat ik met hippe kleding wel populairder zou zijn.
toen ik een keer thuis kwam met een bloedneus is ze ook gelijk naar het schoolhoofd gestapt, mams was woest!

**Geplaatst**: 25-02-10 13:23

Geplaatst: 25-02-10 13:23

Ik ben ook nooit zo van het oogcontact, maar dat heeft meer met mijn concentratievermogen te maken, hoewel ik in sommige gevallen oogcontact wel erg vervelend vind. Maar eigenlijk is oogcontact ook erg intimiderend, wat bij mij het beste werkt, is kijken naar een deel van het gezicht, dan denken mensen namelijk wel dat je ze aankijkt. Nadeel in mijn geval is dan weer dat ik heel erg op bepaalde dingen gaan focussen als er iets niet klopt aan een gezicht. Dus dan wordt een al grote neus, echt big mega huge _O-

**Geplaatst**: 25-02-10 13:25

Geplaatst: 25-02-10 13:25

ik moet zeggen dat de pesterijen bij jullie wel heftiger waren dan bij mij.

Ik ben ook wel geslagen en bij de keel gegrepen, maar ik raakte dan zo buiten zinnen dat ik mijn pester finaal in elkaar mepte.
Er waren twee zusjes die mij altijd pestten en ook sloegen. Ik ben ooit zo pissig geworden dat ik ze met de hoofden tegen elkaar heb geslagen.

Als iemand me nu nog aan de keel zit (voor de grap ofzo), sla ik m zo op z'n muil. dat is gewoon een reflex geworden.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:27

Geplaatst: 25-02-10 13:27

Ik ben vroeger ook erg gepest geweest. Toen ik in het eerste middelbaar zat, zat ik in een erg leuke klas. Ik had veel vriendinnen. In een andere klas zat een meid die wij niet leuk vonden. Ze was erg verwaand. We negeerden haar gewoon en maakten veel plezier.
Het volgende jaar werden de klassen omgegooid. Ik kwam als enige van mijn vriendengroep in een andere klas. Net in de klas waar die ene meid ook inzat, samen met haar vriendinnen. Mijn vriendinnen stelden al voor dat ik zou vragen om van klas te veranderen, maar dat vond ik een beetje overdreven. Ik zat toen nog vol zelfvertrouwen en stelde dat het allemaal wel mee zou vallen.

Ik raakte dus ook wel aan de praat met die ene meid. Zij reed ook paard. We trokken meer en meer met elkaar op (en haar vriendinnen). Mijn vriendinnen vonden dat niet leuk. Ik zei daarop dat die meid eigenlijk best nog meeviel als je ze beter leerde kennen en dat ze haar niet zomaar moesten veroordelen. Gevolg was dat mijn vriendinnen ook niet echt meer iets met mij te maken wilden hebben.

Het ging een tijdje erg goed. We waren eigenlijk een groepje met 4 meiden, met die ene meid dan eigenlijk als 'centrale' persoon. Zij had het eigenlijk voor het zeggen. Hoe langer we samen optrokken, hoe meer het mij opviel dat zij eigenlijk heel vaak andere kinderen pestte en ons daarin meetrok. Ze deed heel veel dingen die eigenlijk absoluut niet door de beugel konden (zoals bijvoorbeeld op een of andere manier achter de accountgegevens van een klasgenoot zijn mailadres komen, mails die hij naar verschillende meiden stuurde lezen, uitprinten en aan zijn vriendin bezorgen). Ik vond dat niet leuk en kwam er tegenin. Ik zei dat ik daaraan niet langer wilde meedoen.

En toen heeft ze zich dus volledig tegen mij gekeerd. Alles wat zij dat schooljaar verkeerd gedaan had ging ze in mijn schoenen schuiven. En er nog dingen bij verzinnen. Ze ging ook mij echt pesten, uitschelden, zelfs fysiek pijn doen.

Ik had op dat moment niemand meer op school, op één jongen na (die ook gepest was door haar). Iedereen in de klas en zelfs heel wat mensen uit andere klassen waren razend op mij. Iedereen schold mij voortdurend uit en verweet mij de ergste dingen.

Het heeft een hele tijd geduurd vooraleer ik terug mensen durfde te vertrouwen. Uiteindelijk maakte ik wel terug vrienden (alleen jongens), het waren echter geen hechte vriendschappen. Dat heb ik nog steeds niet echt, ik heb wel een relatie en dan nog een echte vriend, die alles van mij weet en waar ik veel mee omga (ik kende hem al voor dit alles gebeurde). Die meid is altijd blijven volhouden in het pesten en mij zwart maken bij anderen. Gelukkig wisten de mensen waar ik later mee omging wel van de situatie, dus die hechtten niet veel belang aan wat zij zei.

Maar ik ben door het hele gebeuren helemaal veranderd. Ik heb geen zelfvertrouwen, ik ben erg jaloers (ben erg bang dat mensen mij toch opeens niet meer leuk vinden en dat ik dan weer alleen kom te staan) en ik ben niet in staat om echt hechte vriendschappen op te bouwen (helemaal niet met meiden).

Het ergste is dat zij nu opeens terug in beeld is gekomen. Ik ben bij een rijvereniging en onlangs was zij opeens toeschouwer bij een wedstrijd die door onze vereniging georganiseerd werd. Het is nu weer 6 jaar geleden dat ik in de middelbare school zat, maar ik werd razend en erg paniekerig toen ik haar zag. Ik heb mij vrijwel de hele dag achter de schermen verstopt. Die keren dat ik dan toch eens op het parcours stond ofzo, stond ze aan de kant naar mij te wijzen en vanalles te vertellen. Ik kreeg ook erg lelijke blikken toegeworpen.

Maar.. dat is nog niets.. Het blijkt nu dat ze ook een paard gekocht heeft en dat ze van plan is in de zeer nabije toekomst bij ons in de vereniging te komen. We zijn maar een kleine vereniging (zo'n 15tal rijdende leden, ruim genomen, en nog wat niet-rijdende leden) en we hebben een hele gezellige groep. De mensen van de rijvereniging zijn ook zowat de enige mensen die ik mijn 'vrienden' noem. Blijkbaar is een van onze nieuwere leden een goede vriendin van haar. Ook mijn enige vriend (niet mijn partner, maar gewone vriend) trekt tegenwoordig veel met haar op. Ik hoorde hem gisteren nog tegen andere leden in de vereniging vertellen over hoe geweldig die meid is en hoe leuk het zal zijn als zij bij ons in de verening komt (terwijl hij mij al kent van voor het hele pestgebeuren en dus het hele verhaal heeft meegemaakt, heeft gezien wat het met mij gedaan heeft en ook weet dat ik haar absoluut niet meer in mijn leven en dus ook niet in onze vereniging wil).

Pfff.. Een lang verhaal is het geworden, maar ik ben echt radeloos.. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen
ergens wil ik dan ook uit de vereniging vertrekken, maar de vereniging was het enige dat ik nog had in de tijd dat ik gepest werd, en ik heb er nu ook nog bijzonder veel aan. Ik wil dat allemaal echt niet verliezen..

**Geplaatst**: 25-02-10 13:27

Geplaatst: 25-02-10 13:27

[STW] Pesten op het werk, ontslag geven...

ik heb overgewicht en had dit vroeger ook. Ik beet op de middelbare school flink van me af en uiteindelijk accepteerde iedereen me zoals ik ben en had ik een rots aan zelfvertrouwen!!! Nu mag ik niet meer opkomen voor mezelf of ik krijg commentaar en dreigementen.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:34

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:34

zo juleke. da's wel heftig. het zegt ook wel iets over jouw eerste vriendenclub dat ze je zo laten vallen...
maar gezien de leeftijd die jullie toen hadden, snap ik de redenering wel. je bent vrienden met die, dus niet met die.. zo werkt dat op de middelbare school. irritant.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:37

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:37

Pfoe, er zijn weer heel wat verhalen bij gekomen.
Dat verhaal van juleke vind ik echt erg... Zeker omdat het je dus nog steeds achtervolgt...

**Geplaatst**: 25-02-10 13:38

Geplaatst: 25-02-10 13:38

Ja, ze wilden niets met haar te maken hebben en omdat ik met haar optrok dus ook niet meer met mij. Ze probeerden mij eerst nog te 'waarschuwen'. Door te zeggen dat zij 'slecht' was en door te dreigen dat ze niets meer met mij te maken wilden hebben als ik met haar bleef optrekken. Waarschijnlijk had ze toen ook al dingen tegen hen gezegd zodat ze mij volledig kon 'claimen'. Zo zit ze nu eenmaal in elkaar. Ze heeft echt aandacht nodig, alles moet rond haar draaien.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:39

Geplaatst: 25-02-10 13:39

@juleke, dat is wel echt een klotesituatie. Ik heb het ook meerdere keren meegemaakt dat vriendinnen zich tegen mij keerden en dat is echt een enorme klap, zeker als ze dan iedereen tegen je gaan opstoken. Dat heeft bij mij ook veel meer gedaan dan het pesten eigenlijk. Er zijn 2 dingen die je kunt doen, je kunt proberen om met haar te gaan praten en om een soort wapenstilstand te bereiken. Of je vertelt iedereen op de vereniging wat er is voorgevallen, zodat ze niet alles geloven wat ze tegen iedereen zegt. Sterkte in ieder geval.
@chipieke, * gaat jouw verhaal lezen *

**Geplaatst**: 25-02-10 13:44

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:44

ik ben 4 jaar gepest, en merk daar nu nog heel veel van.
bellen durf ik niet, nieuwe mensen ontmoeten vindt ik doodeng, heb totaal geen zelfvertrouwen, en vrienden maken is absoluut niet mijn sterkste punt..

ben mega depressief geworden, wat nu gelukkig beter gaat

**Geplaatst**: 25-02-10 13:48

Geplaatst: 25-02-10 13:48

Ik had er ook al aan gedacht om gewoon mijn verhaal te vertellen en op begrip te hopen. Maar ik ben bang dat mensen dan ook haar kant van het verhaal willen horen (waar op zich niets verkeerd mee is) en dat ze dan weer gaat doen wat ze toen deed. De hele situatie omdraaien en haarzelf als slachtoffer voorstellen en zeggen dat ik de 'slechte' was.

Helaas heeft ze daarin ook nog haar uiterlijk mee. Ze is best knap en is erg goed in 'onschuldig kwetsbaar meisje' spelen. Ze krijgt echt iedereen rond haar duimpje gedraaid. Daar lachtte ze vroeger altijd al mee.
Ze hield zich zelfs op haar dertiende al bezig met 'sexy' doen (zo noemde zij het) om dan veel oudere mannen te 'verleiden'. En daar slaagde ze vaak nog in ook. Ze kreeg echt iedereen gek van haar. Mannen door slijmen, en zich onschuldig, lief en 'ondeugend' voor te doen, meiden door erg symphatiek te doen en constant met complimentjes te gooien. Dat heeft ze bij mij toen ook aanvankelijk gedaan.

En van de andere kant zullen ze ook wel zeggen dat het 10 jaar geleden is, dat we toen kinderen waren en dat ze vast veranderd zal zijn. Dat zei die vriend van mij ook wel. Hij zei zelfs letterlijk dat ik mij maar moest vermannen. En dat de vereniging groot genoeg is voor ons beide. Ik moest haar dan maar negeren.

**Geplaatst**: 25-02-10 13:53

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 13:53

juleke: als ze bij de vereniging komt kan je het beste gewoon de eer aan jezelf houden en er boven staan. als je weggaat heeft zij weer "gewonnen"
spreek haar er anders eens op aan, zij is ook 6 jaar ouder en wijzer dan toen en misschien schaamt ze zich wel voor wat ze toen gedaan heeft

**Geplaatst**: 25-02-10 13:58

Geplaatst: 25-02-10 13:58

Ik ben vroeger op de basisschool gepest, en heb er nu nog wel hinder van(niet meer van het pesten zelf gelukkig

)maar ik merk wel dat ik erg onzeker ben van mezelf, faalangsten heb,en mijd grote groepen kinderen,omdat ik toch nog altijd bang ben om een grote mond te krijgen ofzo.En als ik wel 's mensen tegenkom die me vroeger gepest hebben, krijg ik toch weer dat rotgevoel,wat naar boven komt...

**Geplaatst**: 25-02-10 13:59

Geplaatst: 25-02-10 13:59

Ik ben ook niet meer van plan om te vertrekken. Ik wil proberen te doen alsof het mij niets meer doet, alsof zij lucht is voor mij. Het is anders een hele eer als ik laat zien dat ze mij nog steeds pijn kan doen.
Het is inmiddels al 10 jaar geleden. Het ergste gebeurde in het 2de middelbaar, duurde tot het 6de middelbaar en ik ben nu 6 jaar van het middelbaar af.

Ze schaamt zich er niet voor. Ik vernam van de vriendin van mijn goede vriend dat ze nog steeds niets goeds over mij te vertellen heeft. Ze noemde mij vorige week nog een 'lompe boerin' (de pester dus). (De vriendin van die vriend van mij vindt de pester overigens ook niet leuk. Tegen haar doet de pester ook vrij gemeen.)

**Geplaatst**: 25-02-10 14:01

Geplaatst: 25-02-10 14:01

Ik heb ook een pest verleden en daardoor weinig of geen zelfvertrouwen
Daardoor weer een makelijk doelwit voor andere misbruik op latere leeftijd omdat ik geen nee durf te zeggen
Omdat ik maar hoopte aardig gevonden te worden enz enz
Daardoor weer heel afstandelijk geworden geen vrienden hebben omdat je niet meer weet of het gemeend is of dat er misbruik van je gemaakt wordt
Daardoor bijna niet meer de deur uit gaan weinig sociale contacten
Daardoor depresief raken met al de gevolgen
Enz enz enz enz
En dit allemaal ten gevolgen omdat ze het zo nodig vonden om me te pesten en waarom
Ik was andere ik heb rood haar ik ben in een andere land geboren (Australie)

Met mij is alles redelijk goed gekomen
Heeft me wel een aantal jaren therapie gekost
Twee jaar geleden vond ik eindelijk een vorm van therapie die me heel goed heeft geholpen (trauma therapie)
Daar ben ik bijna een jaar in dagbehandeling geweest
Nu kan ik de dingen een plekje geven en weet ik dat niet alles wat foue gaat aan mij ligt
Ook dat iedereen mij niet aardig hoeft te vinden en ook gerust is nee mag zeggen
Ga met mijn honden naar behendigheid, zo heb ik toch een reden om de deur uit te moeten en het is nog leuk ook
Ik ben door de therapie er ook achter gekomen dat ik geen echte vriendinen hoef
Dat ik het eigenlijk veel fijner vind om op mezelf te zijn en mijn eigen dingen te doen zonder af en toe bij elkaar op bezoek te gaan of uit te gaan
Dat zijn dingen die verplichtingen schepen en dat kost me te veel energie
Hou ds wel een beetje van mijn kluizennaars bestaan

**Geplaatst**: 25-02-10 14:03

Geplaatst: 25-02-10 14:03

juleke schreef:
Ze schaamt zich er niet voor. Ik vernam van de vriendin van mijn goede vriend dat ze nog steeds niets goeds over mij te vertellen heeft. Ze noemde mij vorige week nog een 'lompe boerin' (de pester dus). (De vriendin van die vriend van mij vindt de pester overigens ook niet leuk. Tegen haar doet de pester ook vrij gemeen.)

dan is ze gewoon kinderachtig en zielig en wil ze anderen de grond in stampen om zichzelf beter te voelen.
inderdaad niet op haar reageren en zorgen dat jij geen slechte dingen over haar zegt, die komen altijd bij zo'n persoon terecht

**Geplaatst**: 25-02-10 14:10

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 14:10

Oh dan is ze wel heel erg triest, maar zulke mensen heb je er nu eenmaal tussen zitten, die hebben zelf een zooitje issues en dat reageren ze af op anderen. Erg jammer.

Gewoon zo veel mogelijk laten blijken dat jij wel verder bent gegaan met je leven en niet zo blijft hangen als een klein kind. Ook gewoon hardop zeggen. Tegenover anderen dan zorgen dat jij eigenlijk alleen maar positief blijft tegenover haar en niet vervallen in het negatieve praten. Dan wordt zij uiteindelijk gezien als de sneue persoon die teveel in het verleden blijft hangen en niet volwassen wordt. Hopelijk

.

**Geplaatst**: 25-02-10 14:14

Geplaatst: 25-02-10 14:14

Ik ben vroeger ook heel erg gepest
Ben daardoor heel erg onderdanig geworden en durf niet zo goed dingen te zeggen omdat ik bang ben dat ze me afkatten
Maar op sommige punten ben ik wel sterker geworden zoals toch beetje met me mening doordrammen (is wat anders dan in de vorige zin

) en dat soort dingen

Maar verder heb ik dus ook dat ik nog nooit een vriendje heb gehad, nu is het zo dat er iemand is die wel wat met me wilt maar ik vind m ook leuk maar gisteren toen vond ik het toch een beetje 'eng' en wist ook niet wat ik allemaal moest doen enzo

Maar dat leer ik vanzelf wel denk ik hij houdt er ook wel rekening mee