Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-10-09 17:22

Geplaatst: 19-10-09 17:22

Jouw verhaal heb ik gelezen, maar kan weinig fouten ontdekken, behalve hele erge pech. Foute diagnose kan ik niet vinden in je verhaal, behalve jaren later en ik vind het niet vreemd dat dat niet gelinkt wordt aan jouw val van tig jaar geleden.

**Geplaatst**: 19-10-09 17:31

Re: Late of foute diagnose!

Geplaatst: 19-10-09 17:31

@ Betteke, dan heb je mijn verhaal dus niet begrepen. Ik heb hier niet geschreven dat ik een foute diagnose heb gehad.

En ik weet niet wat jij pech vind. De HA wist dat ik een hersenbeschadiging had. Hij wist wat daar de gevolgen op de lange termijn ervoor konden zijn. En toch sluit uit zijn ogen en gaat hij zijn eigen weg. Walst over me heen, en stuurt me keer op keer terug naar waar ik niet hoor?

Dat noem ik geen pech, maar echt een grove fout van de HA...

**Geplaatst**: 19-10-09 17:35

Geplaatst: 19-10-09 17:35

Mjay schreef:
t kan ook anders om..... mijn oma kreeg 5 uur smorgens pijn op de borst... heeft tot 8 uur gewacht en is toen naar het spreekuur van de huisarts gefietst met een licht hart infarct.... oma toch... de HA zei nog hier had u nou best 112 voor kunnen bellen..

Ik ken het, mijn vader werd vorige week ineens niet lekker. Ook pijn op zijn borst met uitstralingen naar de rechterschouderblad. Mams heeft de spoeddokter gebeld omdat meneer tot 8 uur wilde wachten. Ineens met de ambulance naar het zkh vervoerd. Was gelukkig geen hartinfarct maar wel iets met zijn hart waar hij voor naar de cardioloog moet. En de ambulancebroeder en zuster was overigens ook boos dat hij niet eerder gebeld had.

**Geplaatst**: 19-10-09 17:46

Geplaatst: 19-10-09 17:46

Ik ben ook wel benieuwd naar de verhalen waar alle huisartsen wél het goede hebben gedaan..
Maar néé..... die hoor je niet!

Voor alle mensen die er geen vertrouwen in hebben enz.:
Maken jullie nooit fouten?

Er zullen echt geen huisartsen zijn die voor het vak kiezen met het doel om verkeerde diagnoses te stellen...
Het gebeurt! Helaas.. Maar wij mensen zijn eenmaal niet perfect en maken fouten..

**Geplaatst**: 19-10-09 18:03

Re: Late of foute diagnose!

Geplaatst: 19-10-09 18:03

weet je dat is waar, absoluut

Maar als iemand die genezen had kunnen worden met 1 antibiotica-kuur kan ik je wel vertellen dat boosheid over dit soort zaken niet uit de lucht komt vallen. En niet eens omdat ze een fout hebben gemaakt. Maar wel omdat ze mijn klachten niet serieus hebben genomen voordat het echt te laat was. Nu heb ik levenslang spier/ gewrichts/ bloedvatproblemen, maar ik ben wel naar huis gestuurd met de melding dat het tussen de oren zat. Drie jaar lang heb ik doorgelopen met mijn klachten. Want als het tussen de oren zit, ga je ook niet terug naar de huisarts.

Dus nee, foutje neem ik ze niet kwalijk. Wat ze met mij hebben gedaan wel.

**Geplaatst**: 19-10-09 18:23

Geplaatst: 19-10-09 18:23

pubelia schreef:
@ Betteke, dan heb je mijn verhaal dus niet begrepen. Ik heb hier niet geschreven dat ik een foute diagnose heb gehad.

En ik weet niet wat jij pech vind. De HA wist dat ik een hersenbeschadiging had. Hij wist wat daar de gevolgen op de lange termijn ervoor konden zijn. En toch sluit uit zijn ogen en gaat hij zijn eigen weg. Walst over me heen, en stuurt me keer op keer terug naar waar ik niet hoor?

Dat noem ik geen pech, maar echt een grove fout van de HA...

Ik heb je verhaal wel begrepen, maar ik zie geen fouten, sorry.

**Geplaatst**: 19-10-09 18:29

Re: Late of foute diagnose!

Geplaatst: 19-10-09 18:29

Ik wel Betteke. Ze vraagt om een verwijzing naar en neuroloog. Meerdere keren. Die krijgt ze niet, immers bij de GGZ zou ze goed zitten. Gezien haar achtergrond is een verwijzing naar een neuroloog geen verkeerde vraag. En iedereen heeft per definitie recht op een second opinie. Hij had dus gewoon door moeten verwijzen.

**Geplaatst**: 19-10-09 18:42

Geplaatst: 19-10-09 18:42

Anya schreef:
Ik wel Betteke. Ze vraagt om een verwijzing naar en neuroloog. Meerdere keren. Die krijgt ze niet, immers bij de GGZ zou ze goed zitten. Gezien haar achtergrond is een verwijzing naar een neuroloog geen verkeerde vraag. En iedereen heeft per definitie recht op een second opinie. Hij had dus gewoon door moeten verwijzen.

Dat bedoel ik dus ook. Maar kreeg het niet goed uit gelegd

**Geplaatst**: 19-10-09 18:54

Geplaatst: 19-10-09 18:54

Het gaat over foute diagnoses, de diagnose was niet fout. Waar waren je ouders/verzorgers in dit verhaal? Een puber krijgt een ha niet snel overtuigd, lijkt mij meer een taak van de ouders.
Verder vind ik het wel heel erg voor je hoor, begrijp me niet verkeerd.

**Geplaatst**: 19-10-09 19:01

Re: Late of foute diagnose!

Geplaatst: 19-10-09 19:01

ja de diagnose was wel fout... de diagnose was nl ggz. En daarheen wordt je gestuurd als je een al dan niet chronische psychische aandoening hebt, danwel verslaafd bent. Bijvoorbeeld: manisch depressief, angststoornissen e.d. Maar een neuroloog behandelt juist problemen die ontstaan als gevolg van fysieke beperkingen in het lijf (hetzij door ziekte, hetzij door letsel). Kortom: diagnose is fout.

En tenminste had er bij de huisarts sprake moeten zijn van gerede twijfel en had hij een verwijzing naar een neuroloog moeten verrichten.

**Geplaatst**: 19-10-09 19:31

Geplaatst: 19-10-09 19:31

ktink schreef:
Voor alle mensen die er geen vertrouwen in hebben enz.:
Maken jullie nooit fouten?

Het gaat er vooral ook om hoe je met de fouten omgaat. Een arts die een fout heeft gemaakt maar echt en oprecht bekent, probeert om het beste vervolg te zoeken en betrokken is, wordt door de meeste mensen vergeven. (Echt waar! Onderzoek in Amerika heeft uitgewezen dat er tegen artsen die fouten toegeven veel minder claims ingediend worden, ZELFS als het terecht was geweest om wel een claim in te dienen omdat het daadwerkelijk om iets verwijtbaars ging.)

De meeste mensen kunnen begrip op brengen voor fouten. Maar niet voor de manier waar ermee om wordt gegaan. De reactie die ik namelijk vaak bespeur is een hele verdedigende: 'jamaar we konden er niks aan doen want we hebben maar 5 minuten per patient' en 'jamaar de patienten zelf zoeken alles op op internet en daardoor wordt het steeds lastiger', 'jamaar dan had je maar beter moeten zeggen wat er was', 'jamaar dan hadden je ouders er maar op aan moeten dringen want naar pubers luisteren ze niet', 'jamaar je overdrijft het ook wel een beetje, vind je niet', 'jamaar iedereen komt maar voor elk wissewasje naar de arts', 'jamaar dan had je niet zolang moeten wachten en veel eerder langs moeten komen' (vooral leuk in combinatie

) etc etc.

En dat vind ik niet correct. Ik ben een volwassen vrouw, als een arts een fout heeft gemaakt dan is dat jammer, maar fouten maken is menselijk, daar kunnen we als volwassenen over praten. Je biedt je oprechte excuses aan, je zoekt een manier om het op te lossen, en dat is het dan. Alleen... die twee stappen komen (in mijn eigen bescheiden opinie maar helaas ook die van vele, vele kennissen en door de aard van mijn vrijwilligerswerk zijn dat VEEL mensen die met het medische circuit te maken hebben) niet zo gek vaak voor.

Wat zo vaak gebeurt is dat het wordt weggeredeneerd: het was geen fout, en als het al een fout was dan toch ZEKER niet van die arts. Die reactie zie ik hier in het topic ook erg vaak terug. Dat is een houding waar ik weinig begrip voor op kan brengen.

**Geplaatst**: 19-10-09 19:41

Re: Late of foute diagnose!

Geplaatst: 19-10-09 19:41

Amen Shadow.

Wat betreft fouten maken is menselijk en komt in elk beroep voor; helemaal waar maar het is nogal een verschil of het om mensenlevens gaat of om de administratie van het één of ander.

**Geplaatst**: 19-10-09 19:57

Geplaatst: 19-10-09 19:57

Anya schreef:
ja de diagnose was wel fout... de diagnose was nl ggz. En daarheen wordt je gestuurd als je een al dan niet chronische psychische aandoening hebt, danwel verslaafd bent. Bijvoorbeeld: manisch depressief, angststoornissen e.d. Maar een neuroloog behandelt juist problemen die ontstaan als gevolg van fysieke beperkingen in het lijf (hetzij door ziekte, hetzij door letsel). Kortom: diagnose is fout.

En tenminste had er bij de huisarts sprake moeten zijn van gerede twijfel en had hij een verwijzing naar een neuroloog moeten verrichten.

Diagnose is oorzaak van de aandoening, niet de behandeling. Wat betreft de behandeling zijn er meer wegen die naar Rome leiden en verwijzing naar de GGZ is niet per definitie fout bij NAH.

**Geplaatst**: 19-10-09 20:02

Geplaatst: 19-10-09 20:02

Het probleem met de verhalen op bokt (trouwens op elk forum) is dat het maar van 1 kant verteld wordt. Wij moeten alles maar voor waar aannemen, daar heb ik grote moeite mee.
Als er iets fout gaat wordt de schuld al snel in de schoenen van de hulpverlener geschoven, terwijl een heleboel mensen zelf ook fout zitten door het achterhouden of niet goed doorgeven van relevante informatie.

Dat artsen wat sneller hun excuses mogen aanbieden ben ik met je eens Shadow. Fouten maken is menselijk, maar los het dan op een fatsoenlijke manier op.

**Geplaatst**: 19-10-09 20:04

Geplaatst: 19-10-09 20:04

Anya schreef:
ja de diagnose was wel fout... de diagnose was nl ggz. En daarheen wordt je gestuurd als je een al dan niet chronische psychische aandoening hebt, danwel verslaafd bent. Bijvoorbeeld: manisch depressief, angststoornissen e.d. Maar een neuroloog behandelt juist problemen die ontstaan als gevolg van fysieke beperkingen in het lijf (hetzij door ziekte, hetzij door letsel). Kortom: diagnose is fout.

En tenminste had er bij de huisarts sprake moeten zijn van gerede twijfel en had hij een verwijzing naar een neuroloog moeten verrichten.

Jij hebt het volledige medische dossier van Pubelia begrijp ik hier uit.

Ik weet wat een neuroloog doet, tussen de diagnose en behandeling zitten tig jaren. Als je al die jaren ontevreden bent ga je toch naar een andere ha.
Als mijn bakker zijn brood niet lekker is zoek ik ook een ander.

**Geplaatst**: 19-10-09 20:05

Geplaatst: 19-10-09 20:05

m'n moeder had een dubbele breuk in d'r vinger (was van dr verzorg paard afgevallen)
Werd naar huis gestuurt met gekneust en lekker in beweging huiden }:0

**Geplaatst**: 19-10-09 20:14

Geplaatst: 19-10-09 20:14

Mijn huisarts heeft me 4 jaar door laten lopen met galstenen en de bijbehorende galkolieken.
Hij had al meteen 'door' dat het probleem bij mij tussen mijn oren zat,
heb er zelfs een jaar voor bij een psycholoog gelopen.
Na 4 jaar zat ik er helemaal door, ben samen met mijn man naar het spreekuur gegaan
met de houding dat ik pas wegging als er wat zou gebeuren.
Toen kon er eindelijk een echo gemaakt worden, diagnose gesteld, galblaas er uit en einde van de ellende.
Maar sorry? Dat denk je toch niet hè.

De huisarts die ik daarna kreeg heeft er nog nooit 1 keer naast gezeten. Tsja...het kan dus wel...

**Geplaatst**: 19-10-09 20:36

Geplaatst: 19-10-09 20:36

Betteke schreef:
Als je al die jaren ontevreden bent ga je toch naar een andere ha.
Als mijn bakker zijn brood niet lekker is zoek ik ook een ander.

Die keuze heb je helaas niet altijd. Ik heb jaren geen vaste huisarts gehad, omdat de praktijk werd opgedoekt en geen enkele huisarts meer nieuwe patienten aannam. De patienten van de oude praktijk werden verdeeld en elke week kreeg je weer een andere die die week de zaken op moest vangen. Verschrikkelijk! Je kon zelfs niet terug naar dezelfde huisarts voor dezelfde klacht.

Daarnaast vind ik dat een bakker misschien een slechte bakker mag zijn, maar bij een huisarts mag je meer verwachten. Het is GEEN verkoper, maar iemand met een beschermd beroep, met een zekere professionele standaard. Als een bakker z'n zaak om zeep wil helpen door beroerd brood te bakken, moet hij dat helemaal zelf weten (zolang het maar geen schade toebrengt aan de gezondheid van z'n klanten.) Maar een arts heeft m.i. die vrijheid niet, en de plicht om niet alleen maar arts te zijn, maar ook om een goede arts te zijn. Fouten maken gebeurt iedereen, maar je moet wel je best doen om zorgvuldig te blijven handelen.

**Geplaatst**: 19-10-09 20:45

Geplaatst: 19-10-09 20:45

Je moet niet alles zo letterlijk nemen Shadow.

Het was maar een voorbeeldje, natuurlijk is een arts wat anders dan een bakker. Zelf heb ik nooit problemen gehad met overstappen naar een andere ha, vandaar dat het mij niet zo ingewikkeld lijkt.

**Geplaatst**: 19-10-09 20:53

Geplaatst: 19-10-09 20:53

Betteke schreef:
Je moet niet alles zo letterlijk nemen Shadow.

Nou ja, het gaat niet om de bakker uiteraard, maar ik vind dat 'als het je niet zint dan ga je maar naar een ander' niet volstaat bij artsen. En hoewel het voorbeeld misschien wat simplistisch was, denk ik dat die houding wel degelijk vaak een rol speelt. Helaas.

**Geplaatst**: 19-10-09 21:00

Geplaatst: 19-10-09 21:00

Daar verschillen we dan duidelijk van mening.

**Geplaatst**: 19-10-09 21:00

Geplaatst: 19-10-09 21:00

Helaas werkt dat hier niet zo. Hier kan je niet zomaar naar een andere HA gaan.

Was iig duidelijk dat ik niet bij het GGZ hoorde, want heb geen persoonlijkheidsstoornis oid... en ik hoorde dus wel bij een neuroloog, of revalidatie centrum. Ja, dit is al vast gesteld!

De problemen die ik had kwamen enkel en alleen van mijn nah uit. Dit had de HA moeten signaleren. En niet mijn ouders. Die zijn niet medisch opgeleid.

En heb besloten dat ik er niet meer verder op in ga. Want ik krijg het toch niet beter uit gelegd.

**Geplaatst**: 19-10-09 21:25

Re: Late of foute diagnose!

Geplaatst: 19-10-09 21:25

Betteke. Nee ik heb niet haar dossier. Maar ik heb door mijn functie wél zeer vaak te maken met een kleine 40 instellingen op gebied van zorg en welzijn. Zowel behandelaars als indicatiestellers als zorgverzekeraars. En ik weet in ieder geval zeker dat bij een situatie als beschreven in deze regio altijd een check plaatsvindt of de GGZ wel de juiste instantie is of dat neurologische problematiek ook aan de orde KAN zijn.

Bij verschillende ziektes/aandoeningen zijn er natuurlijk meer wegen die naar Rome leiden. Bijvoorbeeld: ik kwam met Lyme terecht bij de huidarts (omdat niemand het herkende voordat ik een ACA ontwikkelde), maar er zijn veel lymepatienten die bij een neuroloog of een reumatoloog of een cardioloog terecht komen. Afhankelijk van welke symptomen het meest in het oog springen.

Wat ik tenminste verwacht van een huisarts is dat hij / zij meedenkt bij een gerichte vraag van een patien en niet roept dat het goed is zo. Of dat je niets hebt omdat ze niets kunnen vinden.

En nee. In deze regio zitten de huisartsen vol. Overstappen met een huisartsentekort is niet aan de orde.

En jij doet m.i. de rol van de huisarts wel heel makkelijk af. Ik ben toch een redelijk mondige wel opgeleid persoon. En ook ik heb me af laten schepen met mijn klachten. Ook ik heb me iets tussen de oren laten aanpraten. Ook ik durfde niet meer terug naar de huisarts met nieuwe klachten, want ze zouden toch niets vinden.

Ik heb mijn neus pas weer laten zien toen ik een enorme plek op mijn been kreeg. Dat was tenminste zichtbaar. Spierklachten, gewrichtsklachten, geheugenverlies, een tic bij je oog, moeheid.. kun je allemaal aan de buitenkant niet zien.

Wat was ik blij dat ik eindelijk iets aan de buitenkant had. Die ACA was het bewijs dat ik wat had. Ik kon tenminste behandeld worden en stelde me niet aan. Na een klein jaartje antibiotica slikken kan ik zeggen dat de bacterie dood is. Ik wordt niet beter. Maar tenminste ook niet slechter. En het belangrijkste: ik heb wat. Ik ben niet gek.

En de huisarts?? ik heb nooit iets gehoord dat op sorry leek. Geen woord. Het had echt heel erg geholpen als hij zoiets had gezegd.

**Geplaatst**: 19-10-09 21:33

Geplaatst: 19-10-09 21:33

Betteke schreef:
Daar verschillen we dan duidelijk van mening.

Waarover precies? Ben je van mening dat die houding van 'dan zoek je maar een ander' geen rol speelt, of ben je van mening dat die houding er wel is, maar geen probleem is?

**Geplaatst**: 19-10-09 21:50

Geplaatst: 19-10-09 21:50

Nou heb ik toevallig nogal wat medici in de familie en die belichten de zaak weer van de andere kant.

Shadow, in het geval van mijn man bijvoorbeeld. Hij heeft een banketstaaf van een neuroloog als behandelend arts. Deze man kwam in beeld toen mijn man te horen had gekregen dat hij was uitbehandeld. Als er nog wat gedaan had kunnen worden hadden wij zeker om een andere arts gevraagd en, dat weet ik zeker, ook gekregen.
De arts-patient relatie draait ook om vertrouwen, juist om vertrouwen denk ik, en als dat er niet is dan vind ik het een zeer logische stap om op zoek te gaan naar een andere arts.