Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-10-09 16:23

Geplaatst: 07-10-09 16:23

welkom voor de nieuwe mensen hier.

het is ongelofelijk hoeveel ik in alle verhalen herken.
en ik prijs me nog gelukkiger dat mijn moeder beter is geworden.

sonjim ik vind het belangrijkste dat kinderen als ons leren om zich niet weg te cijferen, inzien dat het niet hun schuld is en vooral kind leren blijven en niet de zorgende volwassen rol op zich nemen.

fidele ik heb weinig herinneringen aan de periode voor de opnames.. wel van school maar van thuis nauwelijks. de periode van mijn 10de-18de was vooral dikke ellende.. anorexia zat er bij mijn moeder ook nog eens bij, wat het extra gecompliceerd maakte.

**Geplaatst**: 07-10-09 16:24

Geplaatst: 07-10-09 16:24

Dat beschrijf je mooi troi. Sterker, hier kan ik kracht uitputten.
Bedankt hier voor.

**Geplaatst**: 07-10-09 18:42

Geplaatst: 07-10-09 18:42

@ aardbeitje :(:)

Ik bedacht me trouwens net dat ik van iemand las ze zich heel schuldig voelde omdat ze bij een chantage actie van haar moeder heel bot had gezegd dat ze best even het mes wilde halen. Dat zit me ontzettend dwars, namelijk dat ze zich schuldig voelt hierover, ik vindt dit namelijk zo'n beetje de enige goede reactie mogelijk. Juist een complimentje van mijn kant dus.

Zo frustratie gespuid

Wellicht verraad ik hier ook wel een beetje mijn aangeleerde hardheid maar ik meen het echt bloedserieus..

**Geplaatst**: 07-10-09 19:33

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 07-10-09 19:33

Ik denk ook dat het soms echt het beste is, inderdaad aangeven dan doe je dat maar, alleen als hulpverlener zou ik toch twijfelen om dat aan een kind te adviseren want wat als het dan echt gebeurt, hoe verwerk je dat als kind dan.

**Geplaatst**: 07-10-09 19:43

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 07-10-09 19:43

Ik ben geen hulpverlener natuurlijk dat als eerste. Verder word ik kotsmisselijk van mensen die hun kinderen opzadelen met dergelijke belachelijke schuldgevoelens. Bovendien ben ik er van overtuigd dat als mensen flink dreigen ze het niet zullen doen, enkel aandacht vragen. Pas als mensen niks meer zeggen ga ik me zorgen maken.

Bedoel ik niet naar jou hoor (ik weet dat ik fel kan overkomen) maar naar dergelijke ouders/mensen.

**Geplaatst**: 07-10-09 19:44

Geplaatst: 07-10-09 19:44

Heb ik idd ook wel eens gezegd. Maar ook serieus hoor, als je namelijk ECHT niet meer wil leven omdat leven voor jou een hel is, maak er dan alsjeblieft een eind aan... Net als dat we ooit, toen mijn ouders nog bij elkaar waren gevraagd hebben of ze ipv polsen doorsnijden of voor de trein springen alsjeblieft een overdosis wilde nemen omdat dat voor iedereen het minst traumatisch was....

**Geplaatst**: 07-10-09 19:49

Geplaatst: 07-10-09 19:49

Mijn moeder heeft ook bordeline, zus tevens ook.

Mijn moeder is er ongeveer 10 jaar 'uitgeweest', psychiatrisch ziekenhuis in, en weer uit, maar na 2 weken thuis weer weg. Ze hadden er nog geen naam voor. Bordeline was geen bekende naam.
Heel veel ups, maar vooral veel downs gehad.
Sinds 2 jaar heb ik mijn moeder weer. Ze is aan een nieuw medicijn begonnen (abilefy, geen idee of ik het goed schrijf xD), artsen raadde het af, omdat ze toen redelijk stabiel was, maar ze wou het proberen. Tevens kwam ze heel veel aan van die andere medicijnen, ze woogg ruim 150 kg, en bij een mensje van 1,64 is dat vrij veel

.
Deze nieuwe medicijnen zijn wondermedicijnen, bij de meeste mensen schijnen deze niet te werken, maar mijn moeder leeft weer. Ze geniet weer, kan weer koffie zetten, etc.

**Geplaatst**: 07-10-09 21:50

Geplaatst: 07-10-09 21:50

Hoe heet dat medicijn?

**Geplaatst**: 07-10-09 21:51

Geplaatst: 07-10-09 21:51

troi schreef:
@ aardbeitje

Ik bedacht me trouwens net dat ik van iemand las ze zich heel schuldig voelde omdat ze bij een chantage actie van haar moeder heel bot had gezegd dat ze best even het mes wilde halen. Dat zit me ontzettend dwars, namelijk dat ze zich schuldig voelt hierover, ik vindt dit namelijk zo'n beetje de enige goede reactie mogelijk. Juist een complimentje van mijn kant dus.

Zo frustratie gespuid

Wellicht verraad ik hier ook wel een beetje mijn aangeleerde hardheid maar ik meen het echt bloedserieus..

Ook een aai over je bol voor jou. :(:)

Ik moet zeggen dat ik het hierover met je eens bent. Het is ongelovelijk hard om te zeggen, maar misschien wel het beste.. Ik heb hier het lef niet voor om te zeggen tegen mamslief en ik weet dat zij in staat is zichzelf dan echt wat aan te doen.. Denk ik ..

**Geplaatst**: 07-10-09 22:00

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 07-10-09 22:00

troi dat was ik.. maar schuldig voel ik me er niet over hoor

ik was gewoon zo klaar met al die emotionele chantage.
ik had een hart van steen zei ze toen.. ja.. ik moest wel.

ik heb ook een hekel gekregen aan mensen die dreigen met dingen of chanteren. daar trap ik echt niet in. wat dat betreft ben ik ook hard geworden.. wil je dat? hier ik help wel!

linchen wat fijn te lezen dat jouw moeder ook baat heeft bij medicijnen en nu beter gaat +:)+

ik ben ook echt weer door dit topic meer gaan waarderen dat alles bij ons nu zo goed gaat en ik weer van haar kan houden en kan zien wat een goed mens ze is (met hulp van pillen, maar who cares?)

**Geplaatst**: 08-10-09 01:26

Geplaatst: 08-10-09 01:26

O ik herken hier ook veel.

Mijn moeder was BTW nooit officieel gediagnoseerd met Borderline maar op het een of andere manier kwam ik erbij en heb ik wat research gedaan, en het past precies.

Over dat extreem klagen als ze wat hadden; mijn moeder was wel gediagnoseerd met ADHD.. nou en als ze wat fout deed dan lag het allllltijd maar aan het feit dat ze ADHD had! Ze heeft ook nooit sorry oid gezegd voor fouten die ze maakte oid.

Draaikolk; je omschrijft het ook precies voor mij, over dat tijd doorbrengen met je moeder. Ik heb dat ook nooit kunnen ervaren. En ik werd jaloers als ik het hoorde van andere mensen dat ze zo'n band met hun moeder hadden, of zo goed ermee kon praten, of dat hun moeder hun ergens mee wou helpen... En net wat je zegt, ik misde het wel en nu nog steeds.

WenK, dat ken ik ook; dat nooit 'leuk' of 'gezellig' doen. Mijn moeder ging altijd maar in haar eentje zitten op haar slaapkamer als we bezoek hadden. Ze zei altijd dat ze het maar vervelend vond want zij kon geen Nederlands verstaan. Ik snap het enig zins wel, maar als jij niet gezellig bij zit en vragen stelt oid, nee dan gaat er ook niemand uitgebreid met je zitten praten. Ik vond het altijd jammer dat ze nooit bij ons wou zitten, en voelde me altijd schuldig dat ze dan alleen zat..

EDIT:
Suze; chanteren ken ik ook ja

Deed mijn moeder altijd toen we kinderen waren. Wouden we niet luisteren, dan werd er iets afgepakt. Ze kon niets met haar woorden/acties uitvoeren dus dan maar op de materialisch manier doen. Jammer. Uiteindelijk werkte dan ook niet en toen gebruikte zij haar woorden wel....Vaak ruzie gehad...schelden en al.

En over dat zelfmoord.. Tja als ik zou horen dat mijn moeder het deed, zou ik het geloven... moeilijk om te zeggen maar als ik zie hoe zij leven ervaart... ik vind het knap dat het nog niet gebeurd is. En ik vind het heel moeilijk om daaraan te denken, ik zou denk ik echt een schuld gevoel krijgen... en dan echt fiets up zijn..

... ik vind het zo jammer en moeilijk om van een afstand te moeten kijken terwijl ik soms zo een gevoel heb dat ik haar kan helpen, maar dat het ten koste zou gaan van mijn eigen leven. Ik zou geen leven meer hebben!

**Geplaatst**: 08-10-09 08:02

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 08-10-09 08:02

Hebben jullie gister Ned 3 gekeken? Daar was een thema-avond over zelfdoding en ik vond dat wel heel interessant. 1 meisje was gediagnosticeerd als Borderliner en heeft er dus idd een eind aan gemaakt. Haar zus zei ook: als je het leven echt niet meer ziet zitten, wie zijn wij dan om te zeggen dat je moet blijven leven?

Vond het een heel indrukwekkend en herkenbaar programma, zag en hoorde veel terug van wat ik van mijn moeder hoor bij de mensen die pogingen gedaan hebben en herkende heel veel bij de mensen die "aan de zijlijn" stonden...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-09 09:43

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-09 09:43

Zo, even bijgelezen, veel verhalen en welkom voor alle nieuwkomers

Jeetje, veel herkenning hier, er worden ook veel frustraties geuit, heel belangrijk +:)+

Ik heb ook wel eens gehad hoor, rijd maar tegen een boom, ik zal je niet missen. Ik heb het nooit gezegd, maar wel gedacht.

Ik zal vanmiddag even op zoveel mogelijk mensen reageren, maar ik moet nu naar school, en ik heb het erg druk, pfff. Wordt lastig maar ik ga me best doen

Sterkte allemaal, ik word altijd een beetje depri als alles weer naar boven komt door dit topic...

**Geplaatst**: 08-10-09 09:53

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 08-10-09 09:53

hallo allemaal,
pff wat een heftige verhalen lees ik hier..
Ik zou graag dit topic blijven mee volgen.
Mijn nicht heeft sinds kort ook de diagnose borderline gekregen ( na een mislukte zelfmoord poging). Wij in de familie zijn erg begaan met haar en zoeken dus op onze eigen manier informatie om hier mee om te gaan.
Zelf is ze met vlagen heel open over dit onderwerp,maar toch zien we niet wat er echt in haar koppie omgaat.
Ze gaat nu 5 dagen in de week naar de dagbehandeling, maar het gaat niet zo goed met haar.
ik hoop hier een stukje wijzer te worden over hoe ik er voor haar kan zijn.

**Geplaatst**: 09-10-09 09:49

Geplaatst: 09-10-09 09:49

Citaat:
Wat ik heel erg gemist heb is een "thuisgevoel" een plek waar je jezelf kunt zijn en tot rust kunt komen.

Thuis was het altijd op je tenen lopen, nadenken bij alles wat je zei en deed en dan nog was het nooit goed.

Zo herkenbaar.
En zelfs nu ik alweer jaren op mezelf woon blijf ik opletten "hoe moeders gezicht staat".
In wat voor bui ze is.

Ik heb wel regelmatig gezegd dat ze zichzelf dan maar moest doden.
Op die momenten was ik het spuugzat en erg gestrest.

Nu is mijn moeder niet alleen maar slecht hoor.
Ze is erg creatief met knutselen.
Is altijd bereid om op haar kleinkinderen te passen.
Alleen ook hier geldt weer dat je een grens moet trekken.
Het is mijn zoon. En zij is maar oma.
En die keer dat ze mijn zoon niet terug wilde geven heb ik serieus overwogen aangifte van ontvoering te doen.

**Geplaatst**: 09-10-09 10:19

Geplaatst: 09-10-09 10:19

hoi iedereen

Mijn Stiefbroertje zijn moeder heeft ook borderline .
Mijn vraag is nu kan dit erfelijk zijn ? Want mijn stiefbroertje vertoont wel erg veel van dit soort gedrag , alles grenzeloos , geef je 1 vinger , pakt je beide handen(figuurlijk) enz .

We hebben sinds kort een brief van de HA gekregen om door verwezen te worden naar een kinderarts / en allerlei testen .
Hij heeft ons niet het hele traject door gestuurd als het ware omdat hij weet wat dit kind allemaal heeft meegemaakt en hij geeft toe dat dit kind niet alles goed heeft zitten....

Groetjes Sanne

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-09 13:46

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-09 13:46

Borderline is erfelijk volgensmij, maar je krijgt ook een deel mee door opvoeding.

Welkom allebei, ik hoop dat je er wat aan hebt tymokyana.

**Geplaatst**: 09-10-09 13:56

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 09-10-09 13:56

Borderline kan inderdaad latent aanwezig zijn (erfelijk), maar komt meestal tot uitdrukking door een trauma (en vaak in de puberteit). Ik ben opgegroeid met een vader met BPS en mijn zus heeft het ook. Ik heb al jarenlang geen contact meer met die man en ben ook niet van plan dat contact te herstellen. Hij vond dat hij niet gek was, maar dat het aan de hele wereld lag. Er was dus voor hem geen enkele genezing mogelijk omdat hij niet accepteerde dat hij weleens ziek kon zijn. Mijn zus heeft me zo'n 35 jaar lang in de rondte gemanipuleerd, weet zelf dondersgoed wat er aan de hand is en heeft ook jarenlang in therapie gezeten, maar vond het toch erg prettig om haar zus in de rondte te piepelen. Sinds een jaar heb ik het contact teruggebracht tot eens in de zoveel tijd een kaartje met teken van leven en hoe ik er voor sta en ik vind het prima zo. Er zat nog heel veel meer achter (kopieergedrag in eerste instantie, maar toen ik zelf instortte met een burnout ging ze zich ten opzichte van mij erg neerbuigend gedragen), maar ik was het spuug en spuugzat en ik had er simpelweg de energie niet meer voor en geen zin meer in om voortdurend op eieren te lopen en mijn woorden op een goudschaaltje te wegen omdat zuslief ziek is en het misschien wel verkeerd over zou kunnen komen. Ze belde overigens ook vaak genoeg op omdat ze zin had een portie ruzie te maken, maar daar heb ik snel een eind aan gemaakt. Ik heb ook heel veel gehad aan deelnemen aan de gespreksgroep van Labyrint voor familieleden van borderliners. Aanrader!

**Geplaatst**: 09-10-09 14:08

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 09-10-09 14:08

erfelijk is een moeilijk begrip omdat kinderen in gezinnen met een borderline gezinslid natuurlijk ook opgroeien in een afwijkende situatie.. Je kunt wel zeker zeggen dat het familiair is, maar of het dan komt door genen of opvoeding dat is niet duidelijk maar ook niet zo heel belangrijk denk ik.

**Geplaatst**: 09-10-09 14:32

Geplaatst: 09-10-09 14:32

mijn moeder heeft het ook.. al moet ik eerlijk toegeven dat ik het gevoel heb dat ze er alles bij gooien wat niet in de andere hokjes past (als je ziet wat voor symtomen je kunt hebben pffff)

iig heeft zij het ook,..natuurlijk weer anders als andere mensen, heb er vroeger nooit zoon last van gehad, nu iets meer omdat ik ook meer betrokken ben met de situatie thuis, hoor als er eens iets niet betaald is enc enc.

ze hebben dr vaker geprobeert te helpen maar telkens word ze uiteindelijk weg gestuurd met de zin dat ze niks voor haar kunnen doen, dan word ze weer gedwongen wegens dingen die niet goed lopen nu, om hulp te zoeken en dit doet ze netjes daar zij ook dr leven in orden wil hebben, helaas word ze dan binnen de kortste keren weer weg gestuurd dat ze niks voor haar kunnen betekenen.... nu is ze WEER aangemelt ergens in de hoop dat dit wel gaat werken.

ale mn moeder heeft het niet in de vorm van agressie problemen/snijden in zichzelf enc (deze komen hier ook in voor) maar in andere vormen...
tevens heeft een hele goede vriend van me het ook en nog een meisje die ik ken.

**Geplaatst**: 09-10-09 19:29

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 09-10-09 19:29

Over het thuisgevoel is voor mij ook heel bekend. Meer het ontbreken van een veilige haven zeg maar. Vandaar dat ik het nu in mijn eigen huis ontzettend naar mijn zin heb. En wel zo dat ik niet eens behoefte heb om op vakantie te gaan, ik geniet gewoon van thuis zijn en het gezellig maken en hebben. Ik ben heel blij dat ik een ander pad heb gekozen, uit de situatie ben gestapt en nu kan kiezen met wie ik om wil gaan. In de afgelopen 17 jaar heb ik me ook behoorlijk kunnen ontwikkelen. Doorstuderen werd thuis ook niet echt gestimuleerd want de kinderen zouden weleens slimmer kunnen worden dan pa. Tja, dat ging vrij eenvoudig, want de mensen die mij groot hebben gebracht komen van voor de Tweede Wereldoorlog dus meer dan lagere school hebben ze niet gehad. Hoe dan ook, de studie heb ik opgepakt toen ik wat ouder was en genoot ervan. Er is na het verbreken van het contact een compleet nieuwe wereld voor me open gegaan. Eerlijk gezegd, als ik nu terugkijk, heeft het voor mij voor het merendeel positieve ervaringen opgeleverd. Het enige negatieve dat ik kan verbinden aan het verbreken van het contact is dat ik een rouwproces heb doorlopen. Niet vanwege deze mensen specifiek, maar vanwege het feit dat ik geen ouders heb gehad die ik oprecht ouders kan noemen.