mairead schreef:In dat tv programma waar rijke mensen ruilen met arme mensen zag ik ook eens een gezin waarbij 1 van de kinderen een ernstige erfelijke aandoening had. Bijna geen geld want medicijnen voor vader en zoon zijn duur.
Maar vader was voor het fokken al bewust dat hij zijn mannelijke nakomelingen zou kunnen belasten met zijn aandoening. Hij was zelf nl ook drager en lijder. Er was zelfs bekend dat hij zelf nog een milde variant had en dat hij evt zonen mss wel met een hele zware variant zou kunnen belasten.
Oudste zoon was volgens mij gezond. Maar ze hebben toch voor een tweede gekozen en daarbij was t dus wel raak... meteen een heftige variant van de aandoening.
Volgens mij was ik 1 van de weinige kijkers die totaal geen medelijden had. Want dit wéét je toch?
Ze hadden imo niet eens moeten beginnen aan kinderen of alleen aan meisjes (kunnen we dat al beinvloeden tegenwoordig?). En anders hadden ze na de eerste gezonde zoon hun blessings moeten tellen...
Ik heb wel medelijden. Met het kind. Die heeft er niet om gevraagd.
Ik heb ook een erfelijke aandoening. Mijn moeder wist niet dat ze die had, anders was ik er nooit geweest. Had voor mij beter geweest. Ik zit al in de ziektewet met beperkingen, chronische pijn en ben maar 25...
Mijn moeder heeft niet echt last van de ziekte. Ik heb veel last. Kind van mij heeft er een goede kans op dat het nooit zal kunnen lopen. Dat wil ik een onschuldig kind niet aandoen en ik word dan ook razend als mensen met ziektes maar gedachteloos gaan voortkweken!