Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Angela_ schreef:Bij mij helpt dus blijven meekijken, maar misschien is het niet zo handig voor jou om te gaan kijken als je niet van naalden houdt. Als ik wegkijk voel ik me altijd minder lekker op de een of andere manier.
Bhodi schreef:Ik duim voor je Lau! Ik heb helaas geen tips, want ik kan me helemaal voorstellen hoe jij je moet voelen. You’ve got this!!!
Angela, we zitten samen op hetzelfde wachtbankje, mijn nod is ook 11 oktober![]()
We zijn officieel begonnen met wachten. Ik ben heel erg benieuwd
Bhodi schreef:Ik duim voor je Lau! Ik heb helaas geen tips, want ik kan me helemaal voorstellen hoe jij je moet voelen. You’ve got this!!!
Angela, we zitten samen op hetzelfde wachtbankje, mijn nod is ook 11 oktober![]()
We zijn officieel begonnen met wachten. Ik ben heel erg benieuwd
Bhodi schreef:Het is hier stilhoe gaat het met jullie?
Ik ben vandaag 4 dpo en wil 12 oktober gaan testen, merk dat ik er niet echt mee bezig ben, het is af en toe even: oja misschien ben ik wel een baby aan het bouwen
Yltje schreef:Ik voel me enorm dommig… wat is dpo? Ik heb het gevoel alsof ik nog helemaal geen kind zou moeten mogen krijgen. Ik heb me niet ingelezen, ik heb geen idee “hoe te beginnen” (klinkt ook zo lekker vaag, spiraal dr uit en klussen maar he. Zo ver zijn we dan ook) ondanks dat ik eigenlijk wel iets meer zou willen kunnen gaan testen enzo, zit ook te twijfelen over ovulatie testen omdat ik nooit echt een regelmatige cyclus heb gehad maar aan de andere kant “vergeet” ik me in te lezen, ik denk er gewoon niet aan als ik na het werk thuis kom.
Eigenlijk wil ik ook gewoon dat het gewoon gebeurd zonder dat ik er echt mee bezig zou moeten zijn, al heb ik ergens een beetje angst dat dat niet gaat lukken. Alsof ik een voorgevoel heb dat het bij mij niet vanzelf zal gaan. Mijn vriend is best een stukje ouder en heeft zelf ook al kinderen dus bij hem zit het wel goed. Maar ondanks dat ik wil dat het ‘spontaan’ blijft heb ik toch een beetje tijdsangst en constante twijfel.![]()
Ik wil heel graag, maar dan denk ik weer ja wat als het allemaal niet zo lukt.. moet ik dat dan gewoon als teken zien dat het niet zo heeft mogen zijn? Ik heb tot een jaar geleden nooit getwijfeld, ik wilde geen kinderen. Maar toch gaan rammelen, ik ben stiefmoeder en als ik kijk naar dat onvoorwaardelijke wat die kids naar hun papa en mama hebben, dat wil ik ook ervaren.![]()
Goed.. ik wilde even ventileren haha, ik zal meestal een stille meelezer blijven en vooral heel erg met jullie meehopen!