sureido schreef:Desnoods met mondkapjes of iets anders, maar ik vraag me af of het buiten allemaal echt zoveel scheelt (of niet) en als dit zoveel scheelt vind ik het een plicht om al die bedrijven te redden.
Ik vind het eigenlijk nog veel meer een plicht om mensen te redden. Soms lijkt het alsof we alleen maar kunnen denken aan bedrijven, en ik gun de meeste bedrijven ook echt wel hun voortbestaan, maar mensen zijn belangrijker.
Overigens denk ik dat er ook een boel mogelijkheden zijn om de bedrijven die nu niet kunnen functioneren in te zetten voor de dingen die we nu voor corona meer nodig zouden hebben. De evenementensector voor het inrichten van veilige situaties, producenten voor beschermingsmateriaal, cultuur en horeca (gek trouwens dat cultuur hier vaak overgeslagen wordt, maar de cultuur is een belangrijke sector met veel omzet!) meer ter ondersteuning van thuiszitters en algehele kwaliteit van leven.
Mogelijkheden genoeg als we het creatief zouden willen doen. Ook andere inrichting van onderwijs zou kunnen helpen. Allemaal meer vanuit de gedachte hoe we het voor iedereen kunnen laten werken, dan terug naar zoveel mogelijk een exacte kopie van wat er was.
lenaa_tje schreef:Je weet ook niet of je dit akkefietje met graperhaus wel of niet gaat terug zien in beleid.
Ik vind direct op stappen (zonder opvolger) nou ook niet echt een oplossing.
Ik heb geen idee eigenlijk of ik opstappen een goede oplossing vind, maar ik vind het patroon zo zorgwekkend: er zitten nergens echt langerdurende consequenties aan, niet genoeg om echt de houding van de ministers te veranderen. Ik wil weer kundige maar vooral ook integere bestuurders, die echt uit zichzelf het gevoel hebben dat bepaalde dingen niet kunnen. Een minister is geen stagair die alles nog moet leren en dan foutjes maakt, en dat we dat dan prima vinden. Ik wil dat we als land onze ministers echt weer verantwoordelijk houden voor waar ze voor staan. In woord en gedrag. (Dat betekent ook stoppen met dat popi-jopi grove taalgebruik trouwens.)