Alles wat jullie schrijven herken ik zo. Het is ongeveer 4 jaar geleden begonnen. Ik was heel veel thuis door maar 2 uur per week school en ik kon geen baantje vinden. In die tijd was ik eigenlijk alleen maar alleen. Toen begonnen ook vervelende dromen met slaapverlamming. Die resulteerde in lichamelijke oververmoeidheid overdag. Ik kon eigenlijk niet fietsen, nog geen 5 minuten naar de winkel. Alles was te zwaar. In die tijd ging het dus vooral lichamelijk heel slecht. Ik heb school weer opgepakt en ben ook gaan fitnessen (krachttraining). Dit heeft voor alle lichamelijke klachten geholpen, ondanks dat ik mezelf echt de mount everest over moest tillen.
Nu gaat het echter sinds ongeveer 3 kwart jaar geestelijk moeilijk. Ik lach weinig, heb wel plezier in school. Maar het gevoel dat ik mensen aan het weg duwen ben door 'overthinking'. Ik herken de patronen uit duizenden, maar ik kan niet stoppen met denken.
Toch push ik vrolijk verder en wil ik absoluut geen medicijnen/hulp. Heb niet het gevoel dat ik zo zeer inzichten nodig heb. Wat wel weet ik ook niet, vandaar dat ik er in blijf hangen.
Oké dit lucht een beetje op
