Doubtles schreef:Ik heb welgeteld 5 dagen een spiraal gehad. Het zetten ging goed, maar later op de dag kreeg ik zo'n pijn... Kon niet zitten, liggen, staan of bewegen. Na een paar dagen huilen en me geen houding weten te geven heb ik gesmeekt bij de huisarts of hij m eruit wilde halen. M'n lijf gaf een heel duidelijk signaal af. In eerste instantie weigerde hij en zei hij dat ik er doorheen moest. Maar ik ben niet vertrokken tot dat hij dat kreng eruit heeft gehaald.
Verder veel gelezen over cystes, losraken, innestellen, etc. Daar had ik vooraf niets over gehoord.
Klinkt bekend. Verstandig, vertrouw altijd op je lichaam!
Ik heb 3 jaar een koperspiraal gehad tot mei dit jaar.
Had wel af en toe pijn tijdens de seks maar dat rekende ik toe aan het XL geslachtsdeel van meneer.
Van de een op andere dag was het foute boel.
Liep met een vriendin in de stad en viel uit het niets bijna flauw van de pijn.
Zsm zo ongeveer kruipend naar huis gegaan maar de klachten werden erger en ik begon te bloeden.
Weeën van de pijn volgden. Achteraf bleken dat ook echt weeën te zijn omdat mijn lichaam zelf probeerde het spiraaltje te verstoten.
2 uur en tig pijnstillers later ben ik naar de huisartsenpost gebracht die me met spoed doorverwezen naar de SEH in het ziekenhuis.
Daar op de verloskamer is geprobeerd na onderzoek het spiraaltje te verwijderen.
Poging mislukte en werd een tweede arts bij geroepen.
Ik heb werkelijk nog nooit zoveel pijn gehad en zo hard geschreeuwd.
Degene die mee was zat aan de andere kant van de gang en die zei dat ik harder schreeuwde dan de vrouwen die lagen te bevallen. Ik heb een hoge pijngrens, maar dit was absoluut de hel. Echt horror.
Achteraf bleek dat het spiraaltje verzakt was en ter plaatse was gaan irriteren met baarmoeder ontsteking als gevolg.
Ik heb 3 antibiotica kuren gehad en ik weet niet hoeveel pijnstillers.
Ben een maand niet in staat geweest om normaal te functionerenen heb nog steeds steken af en toe.
Geestelijk heb ik ook een klap opgelopen.
Blijvende schade is niet uitgesloten. Nou scheelt het dat ik toch geen kinderen wil, maar leuk is anders.
Never ever nooit meer.
De kans dat dit een ander gebeurt is klein, maar wel aanwezig.
En je hebt het niet door. Pas als het helemaal mis is.
Het zetten was ook geen pretje overigens, ondanks verdoving, maar wel te doen.