Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-08-14 20:26

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 12-08-14 20:26

Sorry trouwens dat ik hier zo kom binnenvallen. Moet ik me eerst voorstellen?

Afijn, ik typ hier onder de naam Wipher (ooit een paard geweest van mij

)
Ik ben 20 jaar oud en ben op mijn 14e voor het eerst in gevecht gekomen met eten. Daarvoor was ik al geen gemakkelijke eter. Rond mijn 16e ben ik voor het eerst opgenomen, daarna volgden er jaren met verschillende opnames (ziekenhuis en klinisch) en verschillende behandeltrajecten. Nu gaat het al een jaar redelijk goed, ik blijf stabiel op het streefgewicht van de kliniek. Ik kom nog 1x per 6 weken bij een dietiste, verder spreek ik niemand meer. Dus ja, het gaat heel goed! Had niemand verwacht, maar ik ben er bovenop gekrabbeld. Het zal wel altijd een gevoelig punt blijven van me, maar goed.

Bij vragen, stel ze gerust!

**Geplaatst**: 12-08-14 21:10

Geplaatst: 12-08-14 21:10

Wipher schreef:
Het gevoel dat de eetstoornis niet het probleem is, maar het gevolg, is denk ik ook de waarheid. Meestal geld dit voor mensen met een eetstoornis. Problemen met eten ontstaan vaak niet doordat iemand 'gewoon wil afvallen', vaak zit er een veel diepere oorzaak onder. Het zou dus heel goed zo kunnen zijn dat jij je problemen hebt ge-uit door middel van gaan minderen/rommelen met eten.

Hoe gaat het nu? Heb je nu hulp, volg je een behandeling?

Dat wel ja, wat je beschrijft. Alleen het voelt te makkelijk bij mij. Té gemakkelijk. Nu ik een stok achter de deur heb laat ik het zoals het is en wil ik verder gaan zoals het vroeger was. Helaas is mij weer volledig los laten gaan geen optie voor de mensjes hier -O-

Op dit moment zit ik tussen bijna ziekenhuis uit en ambulant in. En das behoorlijk poedersuiker aangezien ik geen controlerende eter ben en van mij verwacht wordt, door het ziekenhuis, een eetschema te volgen. Ik wil daarom zo snel mogelijk geheel bij ambulant terecht komen want daar kan ik intuïtief eten (zolang ik een eetdagboek bij houd, zodat de diëtiste kan oordelen). En dat thuisziekenhuis waar ik in terecht ga komen geeft mij behoorlijk veel stress dus dat zegt genoeg denk ik haha.

Maar. Eerst was ik bijna vastbesloten om gewoon mijn neus op te halen en gewoon intuïtief te gaan eten zodra ik thuis ben. Maar nu begin ik wel in te zien dat ik het me daarbij op de lange termijn alleen moeilijker maak, en me dat dus niets oplevert. Dus volgende keer als de dokter er weer is, nog eventjes navragen hoe lang het duurt totdat alles volledig volgens de ambulante hulp gaat.

~~Nogal egopost, sorry :'$~~

Wel mooi dat het bij jou nu al een jaar goed gaat!
Dat het een gevoelig punt blijft is begrijpelijk, maar dat zal met de jaren hopelijk wat vervagen?

Soms schrik ik van de leeftijden die hier, en op andere media, genoemd worden. Hoe jong de meesten wel niet zijn

**Geplaatst**: 12-08-14 21:55

Geplaatst: 12-08-14 21:55

Ik meld mij ook. Ik heb geen eetstoornis maar een vriendin wel. Zou graag eens ervaringen willen horen van mensen die in dezelfde positie staan of hebben gestaan.
Ik lees mij wel wat in en heb vorige week een duidelijke grens gesteld..

Het liefst via pb omdat ik het niet netjes vind alles op bokt te kwakken.
Er bestaat immers zoiets als privacy.

**Geplaatst**: 25-08-14 10:10

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 25-08-14 10:10

Welkom allen!

Cowgirl, zou je toch iets meer informatie kunnen geven? Een eetstoornis is een heel breed begrip, dat kan gaan van anorexia tot bulimia tot BED of NAO. Als wij niet weten om wat voor ES het gaat en hoe de situatie is, kunnen we je natuurlijk ook geen gerichte info geven

**Geplaatst**: 27-08-14 11:42

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 27-08-14 11:42

Wanneer mensen je geen duidelijkheid kunnen geven met iets wat betrekking heeft op het eten.
Zeer frustrerend.

**Geplaatst**: 27-08-14 20:12

Geplaatst: 27-08-14 20:12

Het gaat om anorexia wat nu zo'n 2 jaar speelt en de diagnose is eind vorig jaar gesteld.
Begin dit jaar heeft ze het eerste deel van de therapie doorlopen en begin sept begint het 2e meer gerichte deel en dan 2x per week een halve dag.
Ze zit sinds 2 weken volledig in de ziektewet. Ik heb daar zelf een aandeel ingehad door naar haar werk te gaan nadat er iets gebeurd was.
Ik weet inmiddels dat anorexia patienten enorme controlers zijn en de realiteit uit het oog verliezen. Dus als ze het zelf niet doet dan moest op dat moment een ander maar even ingrijpen.

Gelukkig kunnen we goed praten en heeft ze weer een klein beetje rust nu ze thuis zit en word het probleem voor mijn gevoel beetje bij beetje geaccepteert.
Ook ikzelf begin het nu wat meer te accepteren maar het begrijpen vind ik erg lastig omdat ze lichamelijk de laatste 4 jaar ook in de prak heeft gezeten en daar zo voor heeft moeten knokken voor herstel zover dat mogenlijk was. Ik vind het dan ook moeilijk te begrijpen dat ze zichzelf dit nu aandoet. Want je hele leven houd gewoon op.

We zullen zien de komende maanden, ik hoop gewoon dat ze ergens nog wat energie heeft heeft om er voor te gaan. Makkelijk zal het niet worden. We hebben wel een doel op gesteld voor volgend jaar maart om naar de equitana te gaan. Ik hoop dat ze dan in zoverre hersteld is dat ze een dag volhoud en dat we samen ergens normaal iets kunnen gaan eten.

**Geplaatst**: 27-08-14 22:15

Geplaatst: 27-08-14 22:15

Cowgirl schreef:
Ik vind het dan ook moeilijk te begrijpen dat ze zichzelf dit nu aandoet. Want je hele leven houd gewoon op.
.

Mag ik hier even mijn vraagtekens bij plaatsen? Ik vind dit geen fijne uitspraak. Ik ben van mening dat een eetstoornis een stóórnis is, en niet iets wat je jezelf kan aandoen. Het is geen 'probleempje wat je je jezelf aanpraat'. Mag ik vragen waarom je er op die manier over denkt?

**Geplaatst**: 28-08-14 08:48

Geplaatst: 28-08-14 08:48

Het is ook lastig te begrijpen. Want uiteindelijk doet ze het zichzelf inderdaad aan - zij is de enige die kan bepalen wel of niet te eten. Maar geloof mij maar: als ze die knop 'gewoon' om kon zetten had ze dat echt wel gedaan. Een eetstoornis is een hel, een nachtmerrie, en niemand houdt daar moedwillig aan vast. Maar een eetstoornis staat nooit op zichzelf, en soms is het de enige houvast voor iemand die haar andere problemen niet meer het hoofd kan bieden. Net als een alcoholist die steeds meer drinkt om te vergeten dat hij zich schaamt voor zichzelf. En daar bovenop komt nog het fysiek verslavende aspect, want ook een eetstoornis is verslavend.

Probeer trouwens wel voorzichtig te zijn met het stellen van doelen. Zoiets kan ook voor extra spanning en, uiteindelijk, fikse teleurstelling zorgen, waardoor ze juist slechter gaat eten. Leuke uitjes plannen is hartstikke goed maar zorg wel dat jij niet ontzettend boos of gefrustreerd raakt als het haar toch niet lukt, om zowel haar als jezelf te beschermen.

**Geplaatst**: 29-08-14 02:08

Geplaatst: 29-08-14 02:08

Wipher schreef:
Cowgirl schreef:
Ik vind het dan ook moeilijk te begrijpen dat ze zichzelf dit nu aandoet. Want je hele leven houd gewoon op.
.

Mag ik hier even mijn vraagtekens bij plaatsen? Ik vind dit geen fijne uitspraak. Ik ben van mening dat een eetstoornis een stóórnis is, en niet iets wat je jezelf kan aandoen. Het is geen 'probleempje wat je je jezelf aanpraat'. Mag ik vragen waarom je er op die manier over denkt?

Ik denk dat de situatie zo complex is dat ik het op het forum heel moeilijk vind ommijn denkwijze in tekst om te zetten. Heb er ook lang aan getwijfeld om het te plaatsen omdat tekst altijd anders overkomt dan face to face.
Ik snap heel goed dat het een stooornis is. Daar heb ik mij al in gelezen. Wij zijn er ook samen uit dat zij het heel goed snapt hoe ik en haar omgeving er over denken. En zo raar is het niet. Ik zou er niet te zwaar aan tillen.
We hebben 1 doel daar ligt geen druk op , als het niet lukt lukt het niet. Ze kwam er ook zelf mee dat ze er wel heen wou.
De onderliggende reden kwam van de week wel wat naar boven, zie mijn eerstepost. Maar ik denk zelf dat er nog meer is. Beetje bij beetje komt het eruit.

Ik laat het voorlopig hierbij. Misschien kom ik nog eens vertellen hoe het gaat of als ik tegen iets aanlop.

**Geplaatst**: 29-08-14 08:25

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 29-08-14 08:25

@ Cowgirl, mijn reactie is wellicht wat te fel geweest. Excuses daarvoor als je het zo ervaren hebt. Ik bem echter wel nog steeds benieuwd naar jouw mening, en of je werkelijk denkt dat je vriendin kan 'stoppen' wanneer ze wil en of ze het zelf in de hand heeft. Ik vind het knap van je, dat je probeert om haar zo goed mogelijk te ondersteunen, daar heeft ze vast ontzettend veel houvast aan. Nogmaals, sorry als ik te assertief gereageerd heb, dat was niet mn bedoeling.

**Geplaatst**: 29-08-14 09:58

Geplaatst: 29-08-14 09:58

Wipher schreef:
@ Cowgirl, mijn reactie is wellicht wat te fel geweest. Excuses daarvoor als je het zo ervaren hebt. Ik bem echter wel nog steeds benieuwd naar jouw mening, en of je werkelijk denkt dat je vriendin kan 'stoppen' wanneer ze wil en of ze het zelf in de hand heeft. Ik vind het knap van je, dat je probeert om haar zo goed mogelijk te ondersteunen, daar heeft ze vast ontzettend veel houvast aan. Nogmaals, sorry als ik te assertief gereageerd heb, dat was niet mn bedoeling.

Dit is niet zo'n makkelijk onderwerp, maar ik wilde er toch even op inspringen. Naar mijn mening ligt de waarheid ergens in het midden, natuurlijk kan iemand met een eetstoornis niet zomaar "stoppen" (of zoals in dit geval "beginnen"), dat geld voor iedere verslaving en anders was het allemaal niet zo moeilijk geweest.

Maar de andere kant is wel dat degene met de es de enige is die het enigzins in de hand heeft. Het is telkens een keuze om wel of niet aan die verslaving toe te geven en voor mijn gevoel maak je die keuze wel degelijk zelf. Ik denk alleen dat het niet zo voelt als je middenin die es zit, dan lijkt het alsof het je allemaal overkomt en je geen controle hebt. Misschien is just het moment dat je je wel realiseert dat je een eigen keuze hebt, het moment dat je er echt vanaf kunt komen.

Ik hoop dat ik hier niemand mee kwets, dit is echt hoe ik het zie en nogmaals : ik denk dus ook dat juist als je er middenin zit, het niet zo voelt.

**Geplaatst**: 29-08-14 10:03

Geplaatst: 29-08-14 10:03

Als het zo simpel was Tineke, dan zouden er niet zoveel mensen worstelen met hun es...
Heb je er zelf ervaring mee?

**Geplaatst**: 29-08-14 10:33

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 29-08-14 10:33

Natuurlijk is het wél waar. Er zijn zat mensen die er van af komen, als je hulpeloos bent gebeurt dat niet.
Stoornis: ja. Compleet hulpeloos en ten einde opgeschreven: vaak toch niet. Het kan lang duren voordat iemand dat inziet, maar het kan wel, er zijn hier een aantal dames die dat bewijzen

Het is heel triest dat dat niet voor iedereen zo is, maar om dan maar te zeggen dat je er geen controle over kan hebben is het andere uiterste.

**Geplaatst**: 29-08-14 12:18

Geplaatst: 29-08-14 12:18

Natuurlijk is het wel zo simpel. Je bepaalt nog altijd zelf of je wel of niet eet, wel of niet kotst, extreem sport, een behandeling aangaat...dat zijn allemaal keuzes. Zijn ze gemakkelijk? Nee, dat niet. En om allerlei redenen is het heel erg logisch dat iemand met een eetstoornis niet direct in staat is om voor zijn/haar gezondheid te kiezen, en het waarschijnlijk vaak ook niet eens als vrije keuze ervaart. Maar het is, zoals phormicola al schrijft, niet zo dat je geen enkele controle over jezelf meer hebt. Keuzevrijheid houdt niet op bij een stoornis. De keuzes zijn alleen veel gecompliceerder.

**Geplaatst**: 29-08-14 12:31

Geplaatst: 29-08-14 12:31

Dani schreef:
Natuurlijk is het wel zo simpel. Je bepaalt nog altijd zelf of je wel of niet eet, wel of niet kotst, extreem sport, een behandeling aangaat...dat zijn allemaal keuzes. Zijn ze gemakkelijk? Nee, dat niet. En om allerlei redenen is het heel erg logisch dat iemand met een eetstoornis niet direct in staat is om voor zijn/haar gezondheid te kiezen, en het waarschijnlijk vaak ook niet eens als vrije keuze ervaart. Maar het is, zoals phormicola al schrijft, niet zo dat je geen enkele controle over jezelf meer hebt. Keuzevrijheid houdt niet op bij een stoornis. De keuzes zijn alleen veel gecompliceerder.

In mijn situatie voel ik me echt gedwongen, ik heb geen keuze gehad. Dat werkt ook totaal averechts. Voelt als een pleister op de wonde. Maar keuze? Als je de 'verkeerde' keuze maakt verzinnen ze wel weer iets nieuws voor je, logisch ook

**Geplaatst**: 29-08-14 12:55

Geplaatst: 29-08-14 12:55

Jij hebt net zo goed keuzes.

Je hebt elke dag de keuze om wel of niet te eten, je hebt de keuze je te verzetten tegen een behandeling of mee te werken, om te bewegen of niet.. Tegelijk vermoed ik dat jij ook tegen jezelf in bescherming wordt genomen omdat je de ernst van de situatie niet goed in kunt schatten. Veel mensen met een eetstoornis hebben, zelfs bij extreem ondergewicht, het idee dat het niet zo erg is en dat ze heus niet dood gaan, terwijl dat wel een reëel risico is. Dan moet je iemand soms even wat minder keuzevrijheid geven. Er zijn genoeg verhalen van meiden die woest waren over hun verplichte opname/behandeling, en die pas achteraf inzagen dat ze eigenlijk hartstikke ziek waren en blij waren dat er ingegrepen is. Ik hoop voor jou dat jij dat uiteindelijk ook zo kan gaan voelen.

**Geplaatst**: 13-09-14 09:23

Geplaatst: 13-09-14 09:23

Mssn heeft Emily dat anders ervaren omdat ze minderjarig is. Dan is het al heel anders qua behandeling enzo.

Toen ik opgenomen moest worden was ik zo vastgelopen in werkelijk alles, dat het voor mij nog de enige optie was (opname). Voelt heel dubbel, aan de ene kant een keuze voor een normaal leven uiteindelijk, aan de andere kant kies je ervoor om door het stof te gaan, wat je ook niet wil. Net als het loslaten wat oh zo vertrouwd en veilig voelt.. Het is gewoon zo moeilijk..

Mensen met een ES willen heus beter worden maar het is ZO moeilijk omdat ze zoveel moeten inleveren waar ze veiligheid in vinden. Dat is echt niet makkelijk..

**Geplaatst**: 13-09-14 11:10

Geplaatst: 13-09-14 11:10

Ik heb jarenlang anorexia gehad en heb in die periode ook gebraakt. Ik ben verschillende keren opgenomen geweest en heb heel diep gezeten, maar vandaag eet ik weer. Ik heb het geregeld nog moeilijk en ik moet er wel op letten dat ik mezelf in de hand hou, anders zak ik er zo weer in weg..
Sterkte aan jullie allemaal, en mijn pb staat open!

**Geplaatst**: 13-09-14 22:18

Geplaatst: 13-09-14 22:18

Dani schreef:
Jij hebt net zo goed keuzes. Je hebt elke dag de keuze om wel of niet te eten, je hebt de keuze je te verzetten tegen een behandeling of mee te werken, om te bewegen of niet.. Tegelijk vermoed ik dat jij ook tegen jezelf in bescherming wordt genomen omdat je de ernst van de situatie niet goed in kunt schatten. Veel mensen met een eetstoornis hebben, zelfs bij extreem ondergewicht, het idee dat het niet zo erg is en dat ze heus niet dood gaan, terwijl dat wel een reëel risico is. Dan moet je iemand soms even wat minder keuzevrijheid geven. Er zijn genoeg verhalen van meiden die woest waren over hun verplichte opname/behandeling, en die pas achteraf inzagen dat ze eigenlijk hartstikke ziek waren en blij waren dat er ingegrepen is. Ik hoop voor jou dat jij dat uiteindelijk ook zo kan gaan voelen.

Daar ben ik er één van!

**Geplaatst**: 15-09-14 06:33

Geplaatst: 15-09-14 06:33

Broccoli schreef:
Dani schreef:
Jij hebt net zo goed keuzes. Je hebt elke dag de keuze om wel of niet te eten, je hebt de keuze je te verzetten tegen een behandeling of mee te werken, om te bewegen of niet.. Tegelijk vermoed ik dat jij ook tegen jezelf in bescherming wordt genomen omdat je de ernst van de situatie niet goed in kunt schatten. Veel mensen met een eetstoornis hebben, zelfs bij extreem ondergewicht, het idee dat het niet zo erg is en dat ze heus niet dood gaan, terwijl dat wel een reëel risico is. Dan moet je iemand soms even wat minder keuzevrijheid geven. Er zijn genoeg verhalen van meiden die woest waren over hun verplichte opname/behandeling, en die pas achteraf inzagen dat ze eigenlijk hartstikke ziek waren en blij waren dat er ingegrepen is. Ik hoop voor jou dat jij dat uiteindelijk ook zo kan gaan voelen.

Daar ben ik er één van!

Ik ook

**Geplaatst**: 15-09-14 17:48

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 15-09-14 17:48

Ik ook

**Geplaatst**: 16-09-14 20:33

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 16-09-14 20:33

Kunnen jullie mij vertellen waar je gestart bent? Ben je naar de huisarts gegaan? Krijg je de hulp vergoed? En zijn er adressen die je echt kan aanraden?

Ik heb zojuist de bodem bereikt denk ik... En ik wil hulp.

**Geplaatst**: 16-09-14 21:00

Geplaatst: 16-09-14 21:00

De huisarts ja

Mijn huisarts deed geen lichamelijke check en dat was wel zo fijn (sommigen doen het weer wel). Via de huisarts kan je doorverwezen worden naar een instantie die je verder kan helpen.

-
Ik ga waarschijnlijk de kliniek in trouwens.
Of het vrijwillig wordt of met een RM weet ik niet.

Ik wil wel heel graag intern. Maar in een eetkliniek wil ik weer niet (daar gaat t dus fout) omdat ik wel normaal kan eten, alleen dan flip ik hem helemaal. Gister dus ook weer crisisdienst hier gehad. Donderdag ff bespreken met de psych hoe en wat.

**Geplaatst**: 16-09-14 21:05

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 16-09-14 21:05

Wat bedoel je met een lichamelijke check? Mijn ha en ik liggen elkaar niet zo, hoop dat hij mij serieus neemt. Wil daarom graag wat info inwinnen om wat sterker het gesprek in te gaan

Wat voor kliniek wil je dan heen Emily?

**Geplaatst**: 16-09-14 21:39

Re: Bokkers met eetstoornissen?

Geplaatst: 16-09-14 21:39

Als je huisarts je niet ligt, zou je dan niet beter een andere zoeken? Over zoiets moet je je huisarts heel goed kunnen vertrouwen vind ik, en mag je absoluut niet het voorgevoel hebben dat hij je misschien niet serieus gaat nemen

.