
Met mij gaat het niet zo.. Heb steeds stukjes meegelezen hier en wil zo graag reageren op iedereen, maar het lukt me gewoon niet. Heb weer voortdurend koppijn, kan niks hebben en voel weer regelmatig woede opkomen.. Loop alleen maar te foeteren en te schelden en ik hoef maar iets te laten vallen of verkeerd te doen en ik ontplof zowat. Voor de paarden heb ik steeds minder geduld en kan me er maar moeilijk voor openzetten momenteel.. Vraag me soms af wat ik er ooit leuk aan heb gevonden, echt ervan genieten doe ik maar weinig. ik zie het gewoon niet meer..
Mijn opkomende woede kan ik nergens in kwijt en weet op zulke momenten niet waar ik er mee heen moet.. Op andere momenten voel ik weer bijna niks en voel ik me nog te slap om wat te doen.. en kan het me allemaal weinig schelen. Contact ga ik uit de weg, ben het liefst alleen. Heb al 2 dagen achter elkaar gemiste oproepen van een vriendin, maar kan het niet opbrengen om terug te bellen, heb geen zin om met iemand te praten.. Ook ben ik laks in reageren op berichtjes of smsjes van mensen..
Dinsdag begint de therapie. Ben aan de ene kant klaar om de confrontatie aan te gaan en wil er echt voor gaan nu.., maar ergens ben ik bang om nu eindelijk aan te gaan wat ik al die tijd voor me uitgeschoven heb, mijn gevoel, mijn verdriet, kwetsbare kant, mijzelf.. Het word tijd dat ik er eens echt aan ga werken ipv uit de weg te gaan.., maar ergens ben ik er best zenuwachtig over..
Sorry voor de egopost..

Iedereen een dikke
