Niobe schreef:Oh wat tragisch dit...
Ik zie het in mijn directe omgeving ook. Mijn vader heeft nu al bijna 2 jaar kanker, ik kom er bijna elke dag, maar mijn broer komt een keer in de week 5
minuten binnenstormen en is voor de rest vooral druk met zijn vriendenkring.
En dan heeft mijn vader mijn moeder nog die nog goed van gezondheid is en krijgt ook buurtzorg over de vloer, dus het is nog lang niet zo tragisch als bovenstaande. Maar ik zie wel dat het mijn vader heel erg veel doet. Dan denk ik toch altijd van hoe kan je dat toch maken, het zijn je ouders die heel veel, of misschien wel alles voor je opgegeven hebben. Hoe kun je nou zo met ze omgaan?
Maar dat gebeurt veel te veel, inderdaad geen motivatie om kinderen voor op de wereld te zetten...
En als je dan dood bent (of soms zelfs al daarvoor) krijgen ze dan ruzie over de erfenis...