Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-01-17 20:41

Geplaatst: 16-01-17 20:41

Azmay schreef:
Sidera schreef:
Succes op deze blue monday iedereen

Ik heb juist een goede dag, gisteren voor het eerst op baby paard gezeten dus mijn week kan niet meer stuk $*\o/*$

Heb mezelf nooit depressiever dan anders gevoeld op deze maandag geloof ik

Wat leuk van je baby paard!

Ik heb me het merendeel van vandaag ook best wel goed gevoeld.
Alleen zojuist helaas minder afgesloten. Poeh wat kan ik uitkijken naar persoonlijke ruimte om even in bij te komen. Gelukkig eindelijk begin volgende week weer sleutels eigen huisje.

en hey Luca03, natuurlijk is dat niet erg!

**Geplaatst**: 17-01-17 01:43

Geplaatst: 17-01-17 01:43

Even geen tijd om bij te lezen, maar ik hoop dat iedereen goed door blue monday heen is gekomen :(:)

Met mij gaat het redelijk. Nog 9 dagen tot de slaapkliniek. Ik ben echt aan het aftellen.

Ik kwam dit gedicht tegen en vind hem bij vlagen toepasselijk. Daarom wilde ik hem ook even met jullie delen.
Misschien herkennen jullie je eigen gevoel er ook in.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-01-17 17:42

Geplaatst: 17-01-17 17:42

Ik kwam via een ander topic op dit topic terecht. Heb de eerste en laatste paar pagina's doorgelezen

mag ik mij hier ook melden?

Ik kamp al jaren met terugkerende depressies - sinds mijn 13e/14e ongeveer (ben nu 22). Soms dan heb ik een goed (half)jaar, maar uiteindelijk keert het toch weer terug. Daarnaast is sinds een aantal jaar (16e of 17e) mijn verlegenheid omgeslagen in sociale angst (of nouja, ik heb daar symptomen van, geen officiële diagnose). Sinds ik op mezelf ben gaan wonen en ben gaan studeren is zowel de depressie als de angst verergerd. Ik heb 1 goede vriendin, die helaas erg druk is dus die zie ik niet vaak, en dat is het. Voel me dus ook vaak eenzaam. Heb wel pogingen gedaan om therapie te nemen, maar uiteindelijk steeds weer afgehaakt, ik kon niet met de therapeuten overweg en vond de therapie zelf ook niet zinvol.

Heel 2016 was eigenlijk een rotjaar voor me, maar ik ben sinds begin december 5 kg afgevallen van de stress. Nu vond ik het genoeg, en heb ik uiteindelijk toch de stap gezet om naar de huisarts te gaan...

Ik heb dus donderdagochtend een afspraak bij de huisarts en wil vragen om medicijnen, i.i.g. tegen de angstklachten en als het even kan ook tegen de depressie (ik heb gelezen dat er pillen zijn die voor beide werken?). Ik zie er heel erg tegenop, zeker omdat ik op dit moment een vrij goede week heb en ik dan het gevoel heb dat ik me aanstel

daarnaast ben ik bang dat mijn huisarts zal weigeren om me medicijnen voor te schrijven en zal zeggen dat ik maar naar een psycholoog moet... -O-

**Geplaatst**: 17-01-17 18:11

Geplaatst: 17-01-17 18:11

vanspeijk schreef:
Ik kwam via een ander topic op dit topic terecht. Heb de eerste en laatste paar pagina's doorgelezen mag ik mij hier ook melden?

Ik kamp al jaren met terugkerende depressies - sinds mijn 13e/14e ongeveer (ben nu 22). Soms dan heb ik een goed (half)jaar, maar uiteindelijk keert het toch weer terug. Daarnaast is sinds een aantal jaar (16e of 17e) mijn verlegenheid omgeslagen in sociale angst (of nouja, ik heb daar symptomen van, geen officiële diagnose). Sinds ik op mezelf ben gaan wonen en ben gaan studeren is zowel de depressie als de angst verergerd. Ik heb 1 goede vriendin, die helaas erg druk is dus die zie ik niet vaak, en dat is het. Voel me dus ook vaak eenzaam. Heb wel pogingen gedaan om therapie te nemen, maar uiteindelijk steeds weer afgehaakt, ik kon niet met de therapeuten overweg en vond de therapie zelf ook niet zinvol.

Heel 2016 was eigenlijk een rotjaar voor me, maar ik ben sinds begin december 5 kg afgevallen van de stress. Nu vond ik het genoeg, en heb ik uiteindelijk toch de stap gezet om naar de huisarts te gaan...

Ik heb dus donderdagochtend een afspraak bij de huisarts en wil vragen om medicijnen, i.i.g. tegen de angstklachten en als het even kan ook tegen de depressie (ik heb gelezen dat er pillen zijn die voor beide werken?). Ik zie er heel erg tegenop, zeker omdat ik op dit moment een vrij goede week heb en ik dan het gevoel heb dat ik me aanstel daarnaast ben ik bang dat mijn huisarts zal weigeren om me medicijnen voor te schrijven en zal zeggen dat ik maar naar een psycholoog moet...

Welkom hier

Een huisarts zal denk niet zo snel je geen medicatie geven, maar het is voor jou zeker de vraag of je dat moet willen, enkel medicatie maar geen hulp. Houd er rekening mee dat deze medicatie niet zomaar even genomen wordt en weer door, het geeft bijwerkingen, je raakt afgevlakt, het kan je autorijden beinvloeden en je kan niet ff lekker een avondje stappen met een paar drankjes. Ook kan je ervan aankomen of juist erg afvallen.
Er is voor iedereen hulp beschikbaar, ook voor jou. Dus ik zou je de tip willen geven, zorg goed voor jezelf en gun jezelf de hulp.

**Geplaatst**: 17-01-17 18:25

Geplaatst: 17-01-17 18:25

@janneke2: Ik heb jaren lang diep in de oliebol gezeten waarbij ik het hele leven niet meer zag zitten. Er zijn afschuwelijke dingen gebeurt en drie jaar geleden ben ik opgenomen geweest en ben ik volgestopt met verdovende middelen (zijn ze goed in hier in Frankrijk).

Medicijnen zijn wel een valkuil voor me. Ik heb dit nog niet eerder tegen anderen gezegd behalve mijn man en mijn psychiater, maar ik zou toch graag m'n verhaal 's vertellen.
Ik ben 7 jaar lang verslaafd geweest aan Tramadol (kreeg ik vw een hernia) en nam het laatste jaar zeer hoge doses, vanwege fysieke maar ook emotionele pijn. (Tramadol werkte erg goed maar je hebt er steeds meer van nodig.) In 2010 kreeg ik een Burn-out en zijn we naar Frankrijk verhuisd, naar een huisje midden in het bos. Weg uit de drukke Randstad. We hebben de eerste paar jaar enorme tegenslagen gehad en ons huwelijk heeft op springen gestaan.
Drie jaar geleden zijn we binnen Frankrijk verhuisd, maar toen kwam het tot een absoluut dieptepunt en ben ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik heb daar een half jaar gezeten en ben ik ook langzaam afgekickt van de Tramadol (en een ingreep in m'n rug wat ik NL niet kon - 'leer er maar mee leven...') maar ik was wel gewend om steeds meer pillen te nemen als iets ff niet goed ging. Toen ik uit het zkh kwam kreeg ik 3 verschillende slaapmiddelen, 3 soorten tranquillizers en 2 soorten anti-depressiva. Ik heb een jaar als een zombie rondgelopen en ging niet echt vooruit. Na een jaar ben ik weer opgenomen en heb ik andere medicijnen gekregen die minder verslavend werkten. Het ging ook langzaam weer steeds beter met me (elke drie maanden op controle), maar viel op een gegeven moment wèèr terug.
Ik grijp vrij makkelijk naar méér medicijnen wanneer ik me niet goed voel en daarom gaat mijn man over de distributie van de med's. In oktober jl. is het finaal mis gegaan, in een vlaag van paniek heb ik een heel doosje AD's geslikt (ik kreeg geen Valium meer en dacht dat als ik maar genoeg AD's nam ik ook verdoofd zou zijn) en een halve fles sterke drank. Resultaat: hartstilstand, coma en opname op de IC.
Ik ben toen radicaal gestopt met àlle medicijnen en ik voelde me als herboren. Het voelde alsof ik een tweede kans kreeg. Ik heb zelfs een tattoo laten zetten als herinnering. Sindsdien ben ik weer elke 4 weken op controle, maar begin December begon ik toch weer somber te worden en sinds een maand slik ik toch weer het Anti Depressivum.
Met behulp van de medicijnen, goede gesprekken met de psychiater, verslavingsarts en psycholoog en niet te vergeten de enorme steun van mijn man en mijn vrienden ben ik er weer bovenop gekomen en heb mezelf een leefschema aangemeten wat me helpt om positief in het leven te staan.
En het gaat harstikke goed, maar afgelopen vrijdag viel ik toch weer terug en ben ik enkele dagen erg down geweest. Gisteren heb ik twee extra AD ingenomen en enkele uren later kreeg ik toch weer energie om dingen te gaan doen en vandaag voel ik me weer helemaal goed. Misschien was het suggestief dat ik me beter ging voelen van extra pillen, maar het werkte wel.

Ik schrik er echter toch van dat ik nog steeds terugvallen kan hebben.
De psychologe heeft al eens genoemd of ik niet richting de Overgang ga (ik ben 48). Ik hoop 't niet, daar ben ik nog helemaal niet aan toe...
Pfff, het is een heel verhaal geworden, dank je wel voor het willen lezen.

Ik vraag me af, zijn er meer mensen die makkelijk naar medicijnen grijpen als het niet goed gaat? En hoe ga je daar mee om?

**Geplaatst**: 17-01-17 18:37

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-01-17 18:37

Heftig Marjolein, wat goed dat je een tweede kans heb gekregen.
Ik heb er geen ervaring mee, omdat ik het niet aan zou durven om plots 2 ad's extra te slikken.

Hier gaat trouwens weer een stuk beter, kan weer naar de toekomst kijken hiep hoi. Ik kruip wel weer uit dat dal.

**Geplaatst**: 17-01-17 18:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-01-17 18:46

Jeetje wat een verhaal Marjolein :(:)

Ik krikg mijn pillen altijd al via de psychiater en denk dat dat ook wel een van de betere manieren is. Ben verslaafd geraakt aan de AD die ik voor het slapen kreeg dus die moet ik nu afbouwen maar dat geeft slapeloze nachten. Verder wel zo geweest dat ik op kleine hoeveelheden reageer en dus nooit zomaar meer pak, zeker niet na een overdosis in de kennissenkring op dat gebied. Heb wel een goed gevoel bij het hele behandelsysteem want de medicatie en therapie gaat via dezelfde instelling en op die manier is er ook vrij veel controle en overzicht.

Het gaat nu alsnog een beetje mis maar via de huisarts lijkt mij helemaal niets

**Geplaatst**: 17-01-17 18:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-01-17 18:49

Ik heb wel via de ha, maar dat gaat ook gewoon goed gelukkig

**Geplaatst**: 17-01-17 18:51

Geplaatst: 17-01-17 18:51

Joolien schreef:
Ik heb wel via de ha, maar dat gaat ook gewoon goed gelukkig

Mijn huisarts is een tof wijf maar een afspraak maken duurt 2 weken en ze is een flinke chaoot dus ik denk dat het met mij dan toch escaleert uiteindelijk

**Geplaatst**: 17-01-17 18:53

Geplaatst: 17-01-17 18:53

Azmay schreef:
Joolien schreef:
Ik heb wel via de ha, maar dat gaat ook gewoon goed gelukkig

Mijn huisarts is een tof wijf maar een afspraak maken duurt 2 weken en ze is een flinke chaoot dus ik denk dat het met mij dan toch escaleert uiteindelijk

Haha bij mij is het andersom, als ik naar de psychiater wil, moet ik minstens 2 weken wachten, ha kan ik vaak dezelfde dag nog terecht. En mijn huisarts is fijn om mee te werken, maar wel kritisch. Wat ik achteraf wel goed vind.

**Geplaatst**: 17-01-17 18:57

Geplaatst: 17-01-17 18:57

Ik krijg m'n medicijnen ook via de psychiater, en dan elke vier weken een evaluatie-gesprek.

**Geplaatst**: 17-01-17 19:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-01-17 19:08

Ik heb vandaag echt een geniet momentje met mijn mooie paardje gehad, en wat is het toch een braaf paardje. Het heeft even geduurd voor ik haar accepteerde (ik vond haar steeds te klein en te iel), maar nu ik me voor haar open stel, krijg ik er zó veel voor terug

**Geplaatst**: 17-01-17 19:11

Geplaatst: 17-01-17 19:11

Ik krijg m'n AD ook via psychiater en heb elke 2 weken evaluatie.

**Geplaatst**: 17-01-17 19:43

Geplaatst: 17-01-17 19:43

vanspeijk schreef:
Ik kamp al jaren met terugkerende depressies - sinds mijn 13e/14e ongeveer (ben nu 22). Soms dan heb ik een goed (half)jaar, maar uiteindelijk keert het toch weer terug. Daarnaast is sinds een aantal jaar (16e of 17e) mijn verlegenheid omgeslagen in sociale angst (of nouja, ik heb daar symptomen van, geen officiële diagnose). Sinds ik op mezelf ben gaan wonen en ben gaan studeren is zowel de depressie als de angst verergerd. Ik heb 1 goede vriendin, die helaas erg druk is dus die zie ik niet vaak, en dat is het. Voel me dus ook vaak eenzaam. Heb wel pogingen gedaan om therapie te nemen, maar uiteindelijk steeds weer afgehaakt, ik kon niet met de therapeuten overweg en vond de therapie zelf ook niet zinvol.

Balen hoor, wat een stapeling van ellende!

Citaat:
Heel 2016 was eigenlijk een rotjaar voor me, maar ik ben sinds begin december 5 kg afgevallen van de stress. Nu vond ik het genoeg, en heb ik uiteindelijk toch de stap gezet om naar de huisarts te gaan...

Ik heb dus donderdagochtend een afspraak bij de huisarts en wil vragen om medicijnen, i.i.g. tegen de angstklachten en als het even kan ook tegen de depressie (ik heb gelezen dat er pillen zijn die voor beide werken?). Ik zie er heel erg tegenop, zeker omdat ik op dit moment een vrij goede week heb en ik dan het gevoel heb dat ik me aanstel daarnaast ben ik bang dat mijn huisarts zal weigeren om me medicijnen voor te schrijven en zal zeggen dat ik maar naar een psycholoog moet...

dat je "maar" naar de psycholoog "moet", dat is/zou afschuiven van het zuiverste water zijn!
Vooral als je eerdere 'pogingen ' tot therapie zonder succes achter de rug hebt.

Er zijn idd pillen die zowel tegen angst als depressie kunnen werken : de ssri groep. De eerste 6 weken word je er akeliger van - en het akeligste vind ik dat het nergens voor nodig is.
Ik had ooit van beiden last en kwam bij de orthomoleculaire arts terecht, die heeft volgens de regels der kunst eerst mijn bijnieren opgekalefaterd en is daarna begonnen met de natuurlijke variant op de ssri: L-Tryptofaan plus vitamine B complex plus onderzoek naar de andere hulpstoffen. Binnen een paar dagen had ik de stijgende lijn te pakken, nul bijwerkingen (omdat je lichaam de stoffen in deze vorm kent en kan bufferen bij een teveel).

Maar een goed gesprek over "dat je iets nodig hebt", dat kan geen kwaad. In tegendeel, in je eentje aanmodderen 'is het echt niet'.
Heb je zelf ideeën over wat er zo rond je 12e of 13e mis ging, dat er een depressie op volgde...?
Heb je ideeën over of er een patroon in zit, als "het kreng" weer terug komt....?
Wat ging er mis bij de psychologen...?
Gesteld dat je minder verlegen zou zijn, sociale angst zou hebben, zou dat van grote invloed zijn, of misschien toch weer niet...?

Het kan erg zinnig zijn, om over dit soort dingen van gedachten te wisselen - en in mijn ervaring werkt 'het resultaat van de brainstorm' vaak beter dan "doe mij maar pillen" (ssri of de tryptofaan groep) of "zucht, ik ga wel weer anders leren denken".

**Geplaatst**: 17-01-17 21:50

Geplaatst: 17-01-17 21:50

Marjolein_B schreef:
@janneke2: Ik heb jaren lang diep in de oliebol gezeten waarbij ik het hele leven niet meer zag zitten. Er zijn afschuwelijke dingen gebeurt en drie jaar geleden ben ik opgenomen geweest en ben ik volgestopt met verdovende middelen (zijn ze goed in hier in Frankrijk).

Verschrikkelijk!
Zowel de akelige zaken als het volproppen met verdoving...
(Accoord, ik ben Hollandse, calviniste zelfs, dus geen groot voorstander van verdoven. 'Dat zijn ook cultuur verschillen....')
Maar los van de subtiliteit - je vraagt om hulp, en dan krijg je een verslaving - grrrr!!

Citaat:
Medicijnen zijn wel een valkuil voor me. Ik heb dit nog niet eerder tegen anderen gezegd behalve mijn man en mijn psychiater, maar ik zou toch graag m'n verhaal 's vertellen.
Ik ben 7 jaar lang verslaafd geweest aan Tramadol (....)
maar ik was wel gewend om steeds meer pillen te nemen als iets ff niet goed ging.
(...)
Ik schrik er echter toch van dat ik nog steeds terugvallen kan hebben.
De psychologe heeft al eens genoemd of ik niet richting de Overgang ga (ik ben 48). Ik hoop 't niet, daar ben ik nog helemaal niet aan toe...
Pfff, het is een heel verhaal geworden, dank je wel voor het willen lezen.

Ik vraag me af, zijn er meer mensen die makkelijk naar medicijnen grijpen als het niet goed gaat? En hoe ga je daar mee om?

....ik ben gewend "om in te grijpen" als het niet goed gaat.
Maar ik heb dan ook bakken "goede middelen" tot mijn beschikking.

Laat je niet afschepen 'het is de overgang'!
Accoord, ik had mijn eerste opvlieger met 49, dus het zou kunnen. Maar: er is een gemeenschappelijke factor : je bijnieren. Ik slim in overleg met de orthomoleculaire arts L-Carnitine en dat is erg prettig spul. Soms heb ik het extra warm, maar verder vergaat het mij op mijn 56ste zeer wel (al mis ik mijn cyclus).

En terugval en terugval is twee. "Voor ieder mens geldt, dat het leven toppen en dalen kent", dat zeggen alle oma's. Vraag 1 is, of we het hebben over de Alpen of de Utrechtse heuvelrug.
Vraag 2 is waardoor het wordt veroorzaakt - en zoals gezegd, de diagnose bij depressie is nogal slordig.

(De ziekte raakt lichaam en geest, alleen maar de DSM is beslist onvoldoende mbt de psyche en de meeste mensen krijgen niet eens een lichamelijk onderzoek, 'maar wel pillen'

.) Als er weinig duidelijkheid is, moet je ook qua aanpak maar gokken wat zou kunnen werken....

Ff concreet mbt 'die goede middelen. Ik had ooit een uitstekend therapeute die 'dramde' mbt de 'oefening van de vijf zintuigen'. (Alle 5! Onderzoek ze!!)
Begin ermee, zodra je je rot voelt: "wat wil ik nu ruiken? " We hebben ook van tijd tot tijd gesproken over geur, zij deed me het boek van Margriet Dudok van Heel aan de hand, over essentiële olie voor honden en paarden. Uiteraard: je kunt ook die lekkere after shave op doen en momenteel brand ik wierook die ik heb "afgekeken" op yogales.
Vraag twee: "welke thee wil ik nu drinken? " Ik houd niet van de winter, (om niet te zeggen : ik ben wat vatbaar voor winterdepressie 'sad'). Dus drink ik warmhoudthee: met gember, zoethout en pepermunt. Of ook wel: glas half vullen met warm water, sinaasappelsap en een beetje yoghurt en kaneel. Of een prakje cacaopoeder en sinaasappelsap met gember, kaneel en bessen op siroop. Mjum!
De kleuren die ik draag zijn doorgaans rood, geel, oranje: warm, graag! ! Maar omdat de winter gelukkig overgaat: ik heb T-shirts in alle kleuren van de regenboog in de kast. En een aantal verschillende foulards voor over de bank.
"Wat wil ik nu voelen met mijn huid?" Warmte, dus, nu. Mooie zachte omslagdoek, goede stoffen - maar massage kan ook, of lekker je spieren losschudden.
"Wat wil ik nu horen? " Uiteraard lieve woorden. Maar mijn cdverzameling zet ook zoden aan de dijk. Momenteel moet het vooral vrolijk en a tempo zijn, als ik verdriet heb is er een stapel cd's met harpmuziek (staat al in de bijbel, zo oud als de mensheid: van een harp kalmeer je).

**Geplaatst**: 17-01-17 23:01

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-01-17 23:01

Wow Janneke2, dank je wel voor je mooie woorden en suggesties.

**Geplaatst**: 18-01-17 23:14

Geplaatst: 18-01-17 23:14

Meld me ook maar weer,...
Zit sinds juni in het traject haptonomie en psychische hulp, na de bodem van de put erg dichtbij te hebben gezien. Half november ongeveer merkte ik echt; 'het gaat beter'. Dus e.e.a. wat afgebouwd in overleg met de therapeuten. Nu om de 1,5 maand nog heen.
Alleen sinds afgelopen weekend zit ik weer een beetje 'op de wip'. Hoopte eigenlijk dat ik gewoon een rotdag had, maar die hoop is denk ik vals. Heb weer wat tintelingen en rillingen door m'n lijf, ik voel gewoon dat het spanning is. Geestelijk gaat 't nog redelijk (denk ik), ik maal nog niet echt.
Ik slaap alsof ik in coma lig, maar ondertussen droom ik veel waardoor ik toch erg gaar wakker wordt.
Morgen maar weer een telefoontje plegen. Ik ga over 2,5 week op vakantie en keek er zo naar uit om daar echt van te genieten i.p.v. de laatste jaren dat het als een film aan me voorbij gaat...

**Geplaatst**: 18-01-17 23:18

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-01-17 23:18

Wat heftig allemaal Marjolein. Ik durf niet extra AD te nemen.
Heb twee keer heftige bijwerkingen (lichamelijk en vooral geestelijk) gehad. Eerste keer van kleine dosis citalopram en tweede keer om ze me een ander merk fluoxetine gaven. Heeft al met al wel 3 maand geduurd totdat ik niet meer over de zeik was van de AD en het ging werken...

**Geplaatst**: 18-01-17 23:22

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-01-17 23:22

Hier zitten de hulpverleners zò vol :-( minimaal 6 weken wachten voor ik naar de psychiater kan en 3 weken voor de psycholoog. Ze plannen ook niet ver van te voren ofzo erg balen.

Nu weer een rotweek terwijl mn psych maar zegt dat ik me beter voel en niet luistert als ik zeg dat dat niet zo is

ppffft

**Geplaatst**: 18-01-17 23:31

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-01-17 23:31

@pimaude Wat waardeloos zeg dat je niet binnen afzienbare tijd heen kunt.
Vind 't ook vreemd dat ze zegt dat je je beter voelt terwijl jij dat niet zo ervaart? Zou een ander zoeken dan. De psycholoog moet je wel serieus nemen en geen rare uitspraken doen omdat ze (mijns inziens) geen tijd heeft. Zo lees ik het.

**Geplaatst**: 19-01-17 00:35

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-01-17 00:35

Jep, ik twijfel al even over hem maar denk dat ik toch een andere ga vragen. Is ter overbrugging tot mijn andere therapie begint maar daar sta ik ook alweer 4 maanden op de lijst en nog niets over gehoord. Dus toch maar aankaarten al is dat eng

**Geplaatst**: 19-01-17 04:53

Geplaatst: 19-01-17 04:53

Bagger he die wachtlijsten. Ik heb nu eindelijk hulp na 1,5 jaar wachtlijst, van een spv een keer in de 2 weken. Ik heb echt niet het gevoel dat het helpt, maar wil er ook niets van zeggen want ik heb eindelijk hulp.

**Geplaatst**: 19-01-17 13:51

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-01-17 13:51

Wat is een spv ?

**Geplaatst**: 19-01-17 13:54

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-01-17 13:54

sociaal psychiatrisch verpleegkundige

**Geplaatst**: 19-01-17 21:27

Geplaatst: 19-01-17 21:27

Ik heb vandaag gebeld en kan volgende week donderdag al terecht.
Als het echt spoed was wel vandaag nog zei m'n behandelaar. Nou, heb maar gezegd dat ik nog geen touw bij me heb of bij een dak sta

. Hij moest erg hard lachen en zei dat ik inderdaad niet zo overkwam :')

. Vandaag heb ik een wat betere dag gelukkig maar nog niet zoals 't wezen moet.