Lusitana schreef:Ik snap wel dat je kunt zien hoe iemand ongeveer op zijn/haar goede gewicht zit, maar je kunt mij niet vertellen dat je ook ziet dat er een kilo te veel of te weinig aan zit. Of dat je iemand aan de kant zet voor die kilo, of twee.
Mijn punt is dat je kan zien dat iemand ongeveer op diens goede gewicht zit. De vele opmerkingen over de uitzondering op deze draad zijn slechts smoezen voor overgewicht door gebrek aan wilskracht/discipline.
Die ene of twee kilo zijn het punt niet doch je ziet het écht wel;
1.70 en 52 kilo is meer dan slank; te mager.
1.70 en 74 kilo is meer dan mollig; te dik.
Je ziet het beiden prima.
Uitzonderingen bevestigen de regel.

dan ga ik het vanavond nog eens goed doorlezen..

)
Ohnee, die extreme situatie mogen we niet mee tellen van HC.. BMI is nog steeds relatief en geen gradatie voor hoe 'gezond' iemand is.
) of dat er echt iets aan het veranderen is aan het "gewenste" lichaamsbeeld.
- ik ben nogal een extreme peer geloof ik, taille versus heup is 73 cm tegenover 105 cm
), ben ik naar mijn idee nog echt te zwaar. Als ik in de spiegel kijk, dan zie ik nog steeds een aangespoelde walvis. Mijn zelfbeeld is dan misschien wel enigszins pessimistisch, maar een zeemeermin ben ik nog zeker niet. Objectief gezien misschien een mollig zeehondje.
). Waarom die negatieve bijtoon ten opzichte van slanker worden er ineens is, ik snap het niet. Ik ben nog helemaal niet slank. Eerder (BMI van 20) werd ik lichamelijk gezien "gewoon" mooi gevonden en nu ik nog flink zwaarder ben dan dat, is het ineens te mager? Er zit nog een kilogram of 15 tussen hoe ik was op mijn mooist en hoe ik nu ben. Is er in 5 jaar tijd zoveel veranderd of ligt het aan mij?
en de door de onderwerpstartster opgemerkte normverschuiving naar assertief erover maakt dat toenemend zo.