Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-11-12 20:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-12 20:58

Hier gaat het weer wat beter... moet nog wel wachten op de intake. 2 dagen geleden de hele avond lopen huilen omdat ik mijn lievelingspoown zo mis.

**Geplaatst**: 21-11-12 09:29

Geplaatst: 21-11-12 09:29

Welkom Noliita :wave:

Wat houdt MBT in?
Purny weet je al wanneer je intake plaats gaat vinden?
Mindfull is het nog gelukt de kleine naar school te doen? Lijkt me moeilijk meid; vriend die vandaag thuis is, jij die er alles aan doet om een huis te vinden waar de hond ook welkom is. Gaat je niet in je koude kleren zitten :(:)

Ik mag vandaag na 5 weken weer naar mijn psychologe. Heb een hele onrustige nacht gehad. Heb alleen maar over haar gedroomd. Werd echt heen en weer geslingerd. Merk gewoon dat ik het moeilijk vindt om haar los te laten

Ze heeft al zoveel voor mij betekent maar eens houdt het op. Welke therapieen zou ik nu nog kunnen doen? Overdag voel ik me redelijk maar ik ben de laatste tijd weer zo ontzettend moe, weinig tot geen eetlust en drinken doe ik bar weinig. Wil morgen wel even een afspraak maken met de huisarts. Gelijk even bloed laten prikken. Meer uit voorzorg.

**Geplaatst**: 21-11-12 14:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-11-12 14:26

pfffftttt terug van het gesprek. Heb alleen maar gehuild. Maar om nu te zeggen dat ik er wat mee opgeschoten ben

Weet het gewoon even niet meer. Ook mijn gevoelens gaan volledig met mij aan de haal. Ga zo maar eens even een uurtje liggen, kijken of ik me daarna wat beter voel

**Geplaatst**: 21-11-12 16:19

Geplaatst: 21-11-12 16:19

Ook ik wil me melden.
Ik sta vreselijk negatief in het leven en kan ook soms agressief zijn. Hierdoor is het sinds gister uitgegaan met mijn vriend na 5 jaar. Eindelijk heb ik toegegeven dat ik misschien wel hulp nodig heb, maar ik schaam me zo ontzettend!

**Geplaatst**: 21-11-12 16:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-11-12 16:36

Miranda40: Ik heb 7 december mijn intake bij Indigo. Door eerdere gesprekken die ik heb gehad ben ik gediagnostiseerd met een aanpassingsstoornis. Nu ga ik de stap zetten om er zelf aan te werken.

**Geplaatst**: 21-11-12 16:53

Geplaatst: 21-11-12 16:53

Als eerste welkom Little Rose. 5 jaar een relatie en nu uit; dat is nogal wat. Hoe voel je je er onder? Ik denk dat het wel goed is om hulp te gaan zoeken. En dat je je er voor schaamt geeft niets maar weet wel dat je niet de enige bent die om hulp vraagt. Praat er over met je huisarts. Sterkte :(:)

Heb net wat boodschappen gedaan maar liep echt als een kip zonder kop door het winkel. Kan alleen maar huilen

Wil eigenlijk alleen zijn maar eigenlijk ook weer niet. Heb net mijn ouders gebeld, die gaan volgende week dinsdag op vakantie en wilde voor die tijd nog eens langskomen, en dan krijg je gelijk te horen: ja maar is Dick (mijn man) dan niet thuis. Nee ma want die is druk met werk en het weekend houden we graag voor het gezin. Nou dat kan er dus bij haar niet in. Ja want we zien elkaar al zo weinig. Kan ik er wat aan doen dat mijn zus bij elke wis wasje bij mijn ouders zit en niet graag thuis zit als de kids vrij hebben.

**Geplaatst**: 21-11-12 19:56

Geplaatst: 21-11-12 19:56

@ Mindfull: Gesprek met de verslavingsdeskundige ging niet door, gesprek met psycholoog/orthopedagoog wel. Daar heb ik het gehad over mijn angsten en om die om te draaien in reëele gedachten.
@ LittleRose & Noliita: Welkom!

Het gesprek met de verslavingsdeskundige was dus verplaatst naar vanochtend om 9 u, en daarna zou ik creatieve therapie hebben. Helaas werd ik ziekig wakker, dus ik heb afgebeld. Verder de halve dag geslapen en toen ik vanmiddag wakker werd ging het wel weer. Omdat ik zo onrustig ben de afgelopen week heb ik net valeriaanpillen gekocht, eens kijken of dat helpt. Ik heb natuurlijk ook diazepam, maar die wil ik echt voor noodgevallen gebruiken.

**Geplaatst**: 22-11-12 11:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-11-12 11:11

Welkom Amanda en Little Rose

Jorine, Valeriaan hielp mij tijdens mijn zwangerschap heel goed. Je wordt er lekker slaperig van.

Bij mij gaat het helemaal niet goed. Was gisteren bij de huisarts voor een receptje voor de migraine medicijnen die ik heb. Hij polste even hoe het ging en ik brak... Nu wil hij me laten opnemen en eigenlijk lijkt het me heerlijk. Even weg uit de dagelijkse onzin.

Mijn vriendin heeft meteen aangegeven dat ze voor mijn dochtertje wil zorgen dus ik ben er hard over aan het nadenken om het te doen. Morgen ga ik overlegggen met de psych, eens kijken wat hij er van vindt.
Vertel nu ook gewoon aan iedereen hoe slecht het met me gaat, de juf en het schoolhoofd, vrienden en kennissen, mijn ouders. En het neemt een enorme last van mijn schouders om me niet meer groot te hoeven houden, om gewoon ok te zijn als het niet gaat, als ik sta te trillen of gewoon mijn zinnen niet kan afmaken.
Ik merk in gesprekken dat ik halverwege de draad ook kwijt ben. Hebben jullie dat ook?
Het is zo vervelend om dom te zijn... Ben het niet gewend, ben netjes naar de universiteit geweest en nu kan ik nog niet in 1 volzin uitleggen waarom mijn dochtertje even uit logeren gaat...

Nouja, het zal allemaal wel weer goed komen, zie het nu niet zo heel somber in gelukkig, hoewel dat ook zomaar weer kan omslaan...

**Geplaatst**: 22-11-12 11:56

Geplaatst: 22-11-12 11:56

Bedankt!
@ Miranda: ik voel me er vreselijk onder, maar ik hoop dat ik idd met wat hulp eruit kom. En hij wil me ook wel terug als die ziet dat ik veranderd ben dus ga er ook keihard m'n best voor doen!

**Geplaatst**: 22-11-12 12:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-11-12 12:30

@Mindfull: Je bent niet dom, het loopt gewoon niet zoals je het wilt. Nog 2 weken wachten voor mij. Mijn huisarts weet nu ook wanneer de intake is.

**Geplaatst**: 22-11-12 15:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-11-12 15:25

Mindfull ik heb met je te doen. En de stap om je op te nemen zet je niet zomaar. Dat de dokter je dat adviseert zegt dus wel hoe jij eraan toe bent. Dat je vriendin voor je dochtertje wil zorgen is natuurlijk super lief. Hoeveel jaar is je dochtertje?

**Geplaatst**: 22-11-12 17:14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-11-12 17:14

Mijn dochtertje is 6 jaar oud en al een hele slimme meid. Ze krijgt dus ook wel alles mee. Probeer haar dan ook alles zo goed mogelijk uit te leggen en haar "te betrekken" bij de belangrijke beslissingen...

**Geplaatst**: 23-11-12 11:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 11:10

6 jaar is inderdaad een leeftijd om alles te horen en te zien. Zie ik maar aan ons zoontje. Die is dan inmiddels 10 maar weet nog heel goed wat er met mij is gebeurd toen hij 4 was; dat beeld vergeet hij nooit meer. Wel fijn om te horen dat je haar er ook bij betrekt. En fijn dat je een vriendin hebt die dan voor je dochtertje wilt zorgen.
Sterkte vandaag met het gesprek. Ben benieuwd wat er uitkomt. De stap naar opname is niet makkelijk maar ik kan praten uit ervaring en het heeft mij alleen maar sterker gemaakt.

**Geplaatst**: 23-11-12 12:32

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 12:32

Zo weer terug van de psycholoog. Vandaag eens een sessie zonder eindeloos huilen, gewoon zakelijk en informatief, met een kleine uitstap naar de afgelopen week op het einde.

We hebben alle opties besproken en inderdaad, weer even slikken om te horen hoe erg het met me is...
De opties:

een psychiatrische afdeling in het ziekenhuis: maximaal 3 maanden, intensief, maar waarschijnlijk te kort om wat te kunnen bereiken in mijn geval.
En psychiatrische instelling: waarschijnlijk heel goed, maar daarna weer terug in het normale leven, wat nu al zo op lossen schroeven staat, gaat het effect groot genoeg zijn om daarna niet te hervallen als ik weer verder moet? En het zoeken naar een huis etc. zal moeilijk zijn.
Dag opname: 4 dagen in de week, intensief bezig zijn, met het voordeel van de woensdag en de weekenden thuis.

Voor nu is dus besloten om even een aantal weken proberen zo door te gaan. Een plek voor mij en mijn dochtertje te vinden, zodat ik een "thuis" heb.
Als ik aangeef dat niet aan te kunnen kunnen we per direct ingrijpen en van plan veranderen.

Zodra ik alles op poten heb: gaan we waarschijnlijk voor de optie van de dagopname, dan heeft mijn dochtertje het minste impact en ook financieel gaat dat een heel stuk schelen. Daarbij heb ik dan toch ook een zekere vrijheid en kan ik zelf ook nog het een en ander regelen als ik dat wil.

Het blijft heel raar om te merken dat iemand serieus ingaat op een opname vraag, dat iets wat je jaren als een grapje gebruikt (in een instelling zitten/gek zijn) iets is wat werkelijkheid lijkt te worden...
Psychiatrisch patient van de afdeling psychiatrie in het ziekenhuis... dan denk je toch aan hele zware gevallen en daar hoor ik toch niet bij?

**Geplaatst**: 23-11-12 14:36

Geplaatst: 23-11-12 14:36

Wat zijn jullie allemaal sterk als ik dit lees!

Zelf niet in therapie gezeten, hoewel het niet veel scheelde, en zelf uit mijn dip omhoog geklommen! Ondanks mijn jonge leeftijd van 19 jaar al heel veel meegemaakt en alles op een keer eruit gegooid! Stond op het punt om hauptonomie (ofzo iets) te proberen, dat is therapie door middel van aanrakingen (dus alles lettelijk los masseren), maar toch vanaf gezien en op eigen kracht er weer bovenop gekomen.

Soms nog last van wat ik heb meegemaakt, maar kan er steeds makkelijker over praten en ben er heel open in

**Geplaatst**: 23-11-12 14:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 14:58

hallo,

voor iedereen die het nodig heeft: :(:)

en sterkte...

hier begint de diazepam steeds minder te werken (al binnen een week) en heb ik met de psychologe besproken om er maar weer mee te stoppen en om dan eerder bij haar aan de bel te trekken.

Verder het een en ander besproken over de verdere aanpak en begonnen met de eerste stappen te nemen om mijn leven meer in eigen hand te krijgen...
zo wil ik graag 15 a 20 kilo afvallen, dus ga ik nu op zoek om een leuke sport te vinden die bij mij pas en kan met mijn rug (hernia).
ook ga ik kijken naar de slechte eetgewoontes en kijken welke slechte gewoonte ik het makkelijkst kan veranderen (dus stap voor stap tot goede eetgewoontes komen ipv een crashdieet oid...
ook moet ik leren om echt eigen keuzes te gaan maken en me dan niet laten beinvloeden door mijn moeder...en op die manier meer loskomen van mijn moeder...

verder voel ik me nog steeds onrustig, snel geirriteerd en gespannen, mar alleen in de momenten eigenlijk dat ik niet actief bezig ben...dus wanneer ik "rustig" op de bank zit bijv.
ik begin daarin ook een patroon te ontdekken...als ik me zo onrustig voel, ga ik ook gelijk naar webshops en kijken welke kleding ik leuk vind en zou willen kopen...het is sinds deze week dat ik me daar bewuster van ben geworden en nu heb ik ook deze week nog niet daadwerkelijk echt iets gekocht (wat eerder wel gebeurde)...en hoop dit vol te houden, gezien ik graag zsm veel wil sparen zodat we dan eindelijk een volgende stap in ons leven kunnen zetten (gezinsuitbereiding)...

**Geplaatst**: 23-11-12 15:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 15:43

Mindfull wat wil je bereiken met de opname? Dat is een vraag waar alleen jijzelf antwoord op kan geven. Ik snap dat een opname voelt als of je echt 'gek' bent; daar horen toch alleen maar mensen die echt psychisch in de war zijn? Zo dacht ik dus ook met mijn 1e opname. Ik ben opgenomen geweest op een open afdeling (PAAZ) van het ziekenhuis waar ook mijn psychologe en psychiater zit. Toen ik op die afdeling kwam vond ik het doodeng. Beeldde ik het me niet in? Wat moeten zij allemaal wel niet mankeren? Doordat ik op vrijdag binnenkwam mocht ik het eerste weekend niet naar huis. De 1e dag ging wel maar toen ik mee eenmaal overgaf merkte ik pas dat ik echt 'ziek' was. Wij hadden een heel dagprogramma: eten deed je altijd met z'n allen, dagopening en dagsluiting om te vertellen hoe het met je ging en verder hadden we allerlei soorten therapieen. Moet zeggen dat ik daardoor weer structuur kreeg. De 2e keer dat ik opgenomen werd, was voor mij de stap minder groot omdat ik al wist wat mij te wachten stond. Door de opname heb ik geleerd weer structuur te krijgen in mijn leven: opstaan, douche, aankleden, eten, 2 dingen op een dag inplannen, meestal een uurtje rusten tussendoor. Het heeft mij echt een heel eind op weg geholpen.

Ik hoop echt dat jullie samen snel een 'thuis' vinden. En wat fijn dat je wat achter de hand hebt; dat als het echt niet gaat, je gelijk hulp kunt krijgen. Ik moet zeggen dat ik hele goede ervaring heb. Het idee dat je 24 uur hulp hebt als het nodig is, er altijd wel iemand is die naar je wilt luisteren. Sterkte meid :(:)

Lammie kunnen ze de diazepam dan niet opvoeren?

**Geplaatst**: 23-11-12 15:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 15:54

@ Mindfull: Ik sluit me helemaal aan bij het verhaal van Miranda. Ik dacht er ook zo over toen ik opgenomen werd (voor zo ver ik dat nog doorhad) en in de weken/maanden daarna. Maar je komt er al gauw achter dat er niet alleen maar 'gekken' zitten, het zijn allemaal mensen die iets mankeren. En je komt er inderdaad zelf ook achter dat je wat mankeert en je leert je er een beetje aan over te geven en mee om te gaan. Wij maakten trouwens wel vaak grapjes op de afdeling dat we in een gekkengesticht zaten

@ Lammie: Wat jammer dat je nu al merkt dat de diazepam minder goed werkt. De dosering opschroeven zal niet zoveel helpen, want binnen een week ben je daar alweer aan gewend en wordt het alleen maar moeilijker om weer zonder te kunnen. Misschien is zwemmen een leuke sport voor je? Of is dat te belastend voor je rug? Ik heb zelf toen ik opgenomen was een tijdje gezwommen, vond ik altijd wel fijn en ik viel er ook wat door af.

De valeriaan helpt wel een beetje, heb ik het idee. Ik heb nog wel mijn paniekmomentjes en zo, maar die algehele onrust is iets minder. Merk alleen wel dat ik in mijn gedachten heel vaak bezig ben met de dood en andere suicidale/destructieve gedachten.

**Geplaatst**: 23-11-12 16:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 16:03

@ miranda40, zoals Jorine en mijn psycholoog en huisarts zeiden zou ik dan binnen een paar dagen weer aan een hogere dosering gewend en moet ik nog meer met als gevolg dat ik zo door ga tot de maximale dosis en dat zelfs dat niet genoeg is dus nu wil de psycholoog mij op deze manier helpen.
Zwemmen is inderdaad erg fijn en ik ben een poosje samen met mijn zus gegaan, maar dat werkte niet...maar alleen gaan durf ik eerlijk gezegd niet (erg onzeker over mijn eigen lichaam en bang dat ik dan net als vroeger dan gelijk weer wordt gepest)...
ik ga nu in ieder geval per 1 december fysiofitnes doen bij mijn huidige fysiotherapeut...maar wil daarnaast nog wel iets erbij doen...

**Geplaatst**: 23-11-12 16:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 16:09

Ik ben ook heeel onzeker over mijn lichaam en heb ook niet het mooiste figuur, daarom ging ik altijd in mijn eentje zwemmen. Ik was banger voor de mening van mensen die ik kende dan voor wat vreemden van me vonden. En ik ging altijd op hele rustige momenten, was vaak de enige in het hele bad.
Hardlopen etc. valt af denk ik? Misschien skeeleren?

**Geplaatst**: 23-11-12 16:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 16:21

Dan is het fijn Lammie dat je psycholoog je op deze manier wilt helpen

.

Wij hadden zo nu en dan ook lol op de afdeling. Weet je, je zit er niet voor niets, je praat met elkaar, deelt verhalen met elkaar. Zo heb je ook lotgenoten. Je zit tenslotte 24 uur met elkaar 'opgezadeld'. Wij zeiden altijd: dit is het gekkenhuis en wij zitten op het hoofdkantoor _O-

. Soms denk ik ook wel eens terug aan die tijd, de structuur, de mensen, de verpleging. Je krijgt toch een soort van band met elkaar. En natuurlijk heb je ook tijd voor jezelf. Heb daar bijv. veel gepuzzeld maar me ook teruggetrokken op mijn kamer (sliepen dan wel met 6 meiden op een zaal). En 's avonds keken we tv of we deden een spelletje met elkaar.

**Geplaatst**: 23-11-12 16:43

Geplaatst: 23-11-12 16:43

_Jorine schreef:
Ik ben ook heeel onzeker over mijn lichaam en heb ook niet het mooiste figuur, daarom ging ik altijd in mijn eentje zwemmen. Ik was banger voor de mening van mensen die ik kende dan voor wat vreemden van me vonden. En ik ging altijd op hele rustige momenten, was vaak de enige in het hele bad.
Hardlopen etc. valt af denk ik? Misschien skeeleren?

hardlopen vind ik persoonlijk niet leuk en veel schokken te verduren in mijn rug dus ook niet fijn, al zou het van fysio best mogen...zolang ik niet meer pijn krijg...

**Geplaatst**: 23-11-12 16:44

Geplaatst: 23-11-12 16:44

Ja ik heb ook zeker lol gehad, leuke momenten gehad en een band opgebouwd met de mensen die tegelijk met mij ongeveer kwamen en net zo lang moesten blijven als ik. Het lijkt me wel verschrikkelijk om met zoveel anderen te slapen, was echt blij met mijn eigen slaapkamer+badkamer.

**Geplaatst**: 23-11-12 18:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-11-12 18:07

Ik lag de eerste weken maar met 1 iemand en daarna met 5. Ik lag lekker bij het raam en vond het niet zo erg. Lag er meestal als eerste in, oordoppen in en ronken maar hihi. Alleen de nachtverpleging vol d ik soms minder.

**Geplaatst**: 24-11-12 09:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-11-12 09:58

Wat ontzettend fijn om jullie ervaringen te lezen. Jullie zijn inderdaad ook niet "gek" dus heel fijn om te lezen dat ik niet "raar" zou zijn...
Miranda, het is een goede vraag die je stelt, wat zou ik willen bereiken.
Als ik mijn dochtertje even helemaal buiten beschouwing laat en dus helemaal alleen aan mijzelf denk lijkt het me heerlijk. Even weg van alles, me niet druk maken over bloemkool of spercibonen, leesmoeder zijn, de rekeningen die betaald moeten worden, de post die vandaag weer komt en de stress van mijn vriend etc. Het gevoel dat ik eigenlijk moet werken, dat ik niet presteer en dat ik niets waard ben.
Daar is iedereen gelijk en kan ik alles echt even laten voor wat het is. Dat lijkt me heerlijk.
Daarbij kun je als je opgenomen bent natuurlijk heel erg intensief aan de gang met jezelf, met je problemen en hoop ik echt dat ik er sterker uit zal komen, sneller dan wanneer ik 1 keer per week ga praten met de psycoloog.

Maar wat mijn psych zei is helemaal waar. De basisvoorwaarden voor het leven : onderdak, woning, geld, eten, en een veilig thuis zijn in mijn geval niet ingevuld en een gouden regel in de psychologie is dat je niet kunt werken aan het verleden als het heden niet in orde is.
Eigenlijk heel logisch. Op het moment dat ik mij laat opnemen zijn in 1 keer alle basisvoorwaarden in orde en kun je dus versneld aan de gang met het verleden. Maar, gaat het genoeg zijn om daarna alles weer tegen te komen? Kan ik daarna alle problemen aan?
Of kan ik beter nu zorgen dat de randvoorwaarden geschapen worden en daarna intensief aan de gang?

Ik heb nu voor het laatste gekozen met als extra idee een opstelling waarin mijn dochtertje ook nog eens een beetje ontzien wordt. Ik denk dat dat nu het beste voor iedereen is.
Daarnaast wordt ik natuurlijk enorm goed in de gaten gehouden en gaan we dit binnenkort opnieuw evolueren.
Vandaag weer kijken bij een huis, en ik hoop dat ik met een weekje of 2 kan verhuizen dan...