Goedemorgen
Altijd bijzonder dat je na zo een afstand niet heel lekker slaapt, terwijl je lichaam echt wel moe is
. Adrenaline nog te hoog ofzo..
Hier mijn verslag van de Freedomtrail:
We begonnen bij de Ginkelse heide. Ze lieten een stukje horen over de parachutisten die daar in 1944 zijn geland. Heel bijzonder om te bedenken dat de hele lucht zwart moet zijn geweest van de mensen.
Daarna liepen we een stuk door een prachtig bos. De bossen rondom Arnhem zijn echt geweldig. Meerdere soorten vegetatie door elkaar en continue wat hoogteverschil wat het echt een lust voor het oog maakt. Het ene stuk nog mooier dan het andere.
Na ongeveer 13km was de eerste onbemande verzorgingspost in beeld. Daar kon je wat water pakken en genieten van de heide. Ook hier stond je weer bij een monument en stond er een bord met wat geschiedenis. De paragliders waren daar in 1944 geland:
Citaat:
Op zondag 17 september en maandag 18 september wordt deze drop en landingzone
(op het kaartje tussen KM 13 en 15) door de 1st Airlandingbrigade gebruikt. Er landen op
zondag 17 september om 1300H circa 134 zweefvliegtuigen. In Wolfheze wordt door de
Duitsers in alle haast een verdedigingslinie opgeworpen. SS-Hauptsturmfuhrer Sepp Krafft
wist door zijn verdedigingslinie twee van de drie Britse opmarsroutes te blokkeren. Vlakbij
de tunnel lopen de verkenningseenheden al in de hinderlaag van de Krafft linie.
En ja hoor, daar kwamen we bij de tunnel. Een pittoresk tunneltje waar je alleen onder door kon als je gebogen liep. Nog een stuk langer dan dat ik had verwacht. Wat het extra speciaal maakte was dat het door het aantal lopers halverwege de tunnel ook echt donker was, precies zoals ze dat in 1944 moeten hebben gezien. Echter liepen ze in 1944 niet, maar reden ze in Jeeps. Bizar dat die er überhaupt doorheen paste.
Na een aantal kms kwamen we bij de eerste bemande verzorgingspost. Ik moet toegeven, ik begon de zachte ondergrond en de heuvels al aardig te voelen. Ik loop dan misschien geregeld lange afstanden, maar asfalt en polder is een groot verschil met heuvels en bosgrond. Na een klein stukje banaan en het aanvullen van water gingen we weer verder.
Hier kwamen we in een nieuw soort bos. Wat minder vegetatie en vooral veel bomen en hoogteverschillen. Een lust voor het oog, een drama voor mijn benen
Hier merkte ik al dat ik het tempo niet heel lang meer vol zou houden. Maar de sfeer was gezellig, het gezelschap erg goed en de omgeving adembenemend, letterlijk
Na een paar heftige klimmen kwamen we het bos uit en kwamen we bij nog een monument. Ik ben zonder pauze doorgelopen want ik hield iedereen op na die heuvels.
Na een kleine pauze haalde SV en haar vriend me dan ook weer met gemak in en zijn zij verder gelopen.
Een paar 100 meter later kwam ik op een modderpad terrecht waar mijn wegschoenen het zwaar hadden. Voorzichtig lopend heb ik de 2,5km modder overbrugt. Door de wandeling was ik eigenlijk wel weer hersteld en begon ik weer hard te lopen. Hier kwam ik ene Rob tegen met wie ik de laatste kilometers heb gelopen.
Daarna kwam de laatste verzorgingspost in beeld, bij een begraafplaats:
Citaat:
De Airborne begraafplaats (officiële naam: Arnhem
Oosterbeek War Cemetery); op dit ereveld liggen
1754 militairen van de landmacht, luchtmacht en
zeemacht die in de periode van september 1944
tot april 1945 sneuvelden. De meeste van hen zijn
omgekomen tijdens de slag om Arnhem. In juni 1945
is begonnen met de aanleg van het ereveld. Veel
burgers in de omgeving hebben daarbij geholpen. In
de omgeving waren er veel veldgraven, soms zelfs in
hun eigen tuinen. Het snel verplaatsen van de graven
was dus ook in hun belang.
Heel indrukwekkend om na 37km daarheen kruisje te mogen neerleggen.
De pauze was kort vanwege de tijdsdruk en Rob en ik liepen de laatste kms snel door. Onze tactiek was: omhoog strompelen en omlaag huppelen. Want wandelen en hardlopen wilde we het niet meer noemen
Echter kwamen we nu in een omgeving die ik gewend ben, verhard en redelijk vlak. Dus mijn benen wilde weer en op het eind kon ik ook gewoon weer tempo maken. Laatste stuk liepen Rob en ik dan ook 5:30 per kilometer. Nog "even" de brug oversteken, 2 trappen op, 2 trappen af, en dan de laatste 200meter naar de finish.
Uiteindelijk heb ik er 5h26 over gedaan.
Mijn korte reactie gisteravond naar vrienden over whatsapp was: "Ik ben doodmoe en helemaal kapot. Heb de heuvels in Arnhem zwaar onderschat. Maar het was een prachtige loop met een leuke sfeer en overal waar je keek wat het geweldig. Zou het zeker nog een keer willen doen, maar ga nu wel eerst heuvels trainen
".