Bokt.nl

quera schreef:

Ik ben illegaal hier

BopjeBo schreef:

Hoi Dilan93, oef dat is wel een dingetje, daar moet je toch wel even heel goed duidelijkheid over krijgen bij je vriend.
Ik wilde ze sowieso nooit, maar door een burn-out heb ik toch wel getwijfeld, was toen weer vrijgezel en 34 jaar, had gevoel mn leven weer op de rit moest krijgen en op dit gebied de laatste kans had. Toen mn huidige vriend tegen gekomen die vanaf begin af aan heel duidelijk was een kinderwens te hebben, ik dacht dat zo'n leven met hem mij prima zou passen. Paar jaar later bleek ik niet zwanger te kunnen worden zonder heel medisch traject. Toen is het voor mij heel duidelijk geworden dat ik absoluut geen kinderen wil, wordt daar zeker weten heel ongelukkig van. Mn vriend daarin tegen vind dat echt heel erg dat hij zn kinderwens opzij moet zetten, maar wil er niet voor uit elkaar. We zijn inmiddels 40 en 49, dat is natuurlijk ook weer anders als dat je begin 30 bent. Het blijft toch een problematisch onderwerp bij ons wat veel verdriet geeft. Weet zelf ook niet altijd mee om te gaan en of we niet beter uit elkaar konden gaan. Zelf heb ik heel erg het idee dat mn vriend geen realistische kijk op kinderen hebben heeft. Mijn broer kreeg kids en dat was een flinke eye opener, dat wilde ik echt niet. Als ik bedenk hoe mn dagen eruit gaan komen te zien wordt ik daar echt niet gelukkig van.

BopjeBo schreef:

Hoi Dilan93, oef dat is wel een dingetje, daar moet je toch wel even heel goed duidelijkheid over krijgen bij je vriend.
Ik wilde ze sowieso nooit, maar door een burn-out heb ik toch wel getwijfeld, was toen weer vrijgezel en 34 jaar, had gevoel mn leven weer op de rit moest krijgen en op dit gebied de laatste kans had. Toen mn huidige vriend tegen gekomen die vanaf begin af aan heel duidelijk was een kinderwens te hebben, ik dacht dat zo'n leven met hem mij prima zou passen. Paar jaar later bleek ik niet zwanger te kunnen worden zonder heel medisch traject. Toen is het voor mij heel duidelijk geworden dat ik absoluut geen kinderen wil, wordt daar zeker weten heel ongelukkig van. Mn vriend daarin tegen vind dat echt heel erg dat hij zn kinderwens opzij moet zetten, maar wil er niet voor uit elkaar. We zijn inmiddels 40 en 49, dat is natuurlijk ook weer anders als dat je begin 30 bent. Het blijft toch een problematisch onderwerp bij ons wat veel verdriet geeft. Weet zelf ook niet altijd mee om te gaan en of we niet beter uit elkaar konden gaan. Zelf heb ik heel erg het idee dat mn vriend geen realistische kijk op kinderen hebben heeft. Mijn broer kreeg kids en dat was een flinke eye opener, dat wilde ik echt niet. Als ik bedenk hoe mn dagen eruit gaan komen te zien wordt ik daar echt niet gelukkig van.

Dilan93 schreef:

Vraagje trouwens, hoe zit het bij jullie partners? Mijn vriend wil namelijk wel kinderen. Hebben jullie allemaal partners die ook geen kinderen willen?

BopjeBo schreef:

Mijn vriend schrok dus niet van hoe het bij mn broer ging, want dat ligt puur aan de opvoeding en hoe je ermee omgaat. In de praktijk denk ik dat mn vriend een vriendje van zn kind zou worden ipv opvoede ouder, puur gebaseerd hoe ik zie hoe hij met andere kinderen omgaat. En dan zou ik uiteraard een soort moederheks worden omdat ik de enigste pedagogisch opvoedende ouder zou zijn. En moet er niet aan denken dat mn eigen leven zou moeten draaien om het gezinsleven als moeder de vrouw, jakkie bah dat is de reden dat ik zeker geen kinderwens heb. Ben veel ste veel gehecht aan mn eigen leven en te kunnen doen en laten wat ik zelf wil. Mijn vriend is van mening dat kinderen juist voor levensgeluk zorgen. Groot verschil dus, maar heb ook de indruk dat hij totaal geen idee heeft hoe het ons leven samen zou veranderen en veel ste makkelijk en rooskleurig erover denkt

RoosG schreef:

Mijn vriend wou wel graag kinderen, maar wist bij onze eerste kennismaking al dat ik daar anders in stond. Sterker nog, bij zijn ex kreeg hij bijna een kind, totdat zij een miskraam kreeg. Ik wist dus aan het begin van onze relatie dat hij wel vruchtbaar was
Inmiddels is hij meer van 'als het ooit komt, dan komt het' dus ik doe er gewoon alles aan om dat te voorkomen. En dat weet hij ook hoor. Zeker nu al zijn vrienden kinderen krijgen, zegt hij steeds vaker hoe heerlijk hij ons leven vind. Gewoon altijd weg kunnen, lage kosten, flink sparen, geen zorgen.
Mijn schoonmoeder reageert er wel heel irritant op als ik zeg dat ze van ons geen kleinkinderen hoeft te verwachten. "Ach, doe toch normaal, natuurlijk krijgen jullie kinderen" Dus ik praat er niet meer over met hun, want dat verantwoorden de hele tijd heb ik geen zin in. En ik voel dan wel telkens een soort sociale druk, alsof ik gek ben en zij niet. Dus daarom lees ik zo graag hier mee, voel ik me weer even normaal

watchthesky schreef:

Wij krijgen binnenkort een tantezegger.
M’n ma: “moeten jullie niet ook een box neerzetten voor de kleine?”
Nee. Nope. Nein. Never.
Ik wil er best op passen... Tegen de tijd dat het zindelijk is en kan praten. Over een jaar of vier of zo.

watchthesky schreef:

Wij krijgen binnenkort een tantezegger.
M’n ma: “moeten jullie niet ook een box neerzetten voor de kleine?”
Nee. Nope. Nein. Never.
Ik wil er best op passen... Tegen de tijd dat het zindelijk is en kan praten. Over een jaar of vier of zo.

watchthesky schreef:

Wij krijgen binnenkort een tantezegger.
M’n ma: “moeten jullie niet ook een box neerzetten voor de kleine?”
Nee. Nope. Nein. Never.
Ik wil er best op passen... Tegen de tijd dat het zindelijk is en kan praten. Over een jaar of vier of zo.