Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-03-09 22:49

Geplaatst: 25-03-09 22:49

Ik zag zojuist een filmpje over een autistische jongen met een
soort van.. Geleide hond. Nou is het zo dat ik sinds een maand
of 5 zelf een hond heb en merk dat het mij heel erg helpt om
meer naar buiten te gaan en afleid van allerlei dingen. Ik hecht
me ook heel erg snel aan dieren en zelfs voorwerpen.
Hebben jullie een hond en hoe ervaren jullie dit?
Op school heb ik het onwijs veel over mijn hond en iedereen
wordt er helemaal gek van maar ik kan er alleen maar blij van
worden.

Het is echt míjn hond dus ik moet hem uitlaten,
eten geven en ik doe met hem cursussen
(inmiddels cursus 3, EG2) e.d.

**Geplaatst**: 26-03-09 14:25

Geplaatst: 26-03-09 14:25

10 jaar geleden wilde ik super graag een hond maar dat mocht in eerste instantie niet. in die tijd had ik het echt heel moeilijk met mezelf. school en stages en dergelijke wat niet ging. niemand die me leek te begrijpen.ik begreep mezelf niet en ik had het idee dat ik echt helemaal niets was en kon. Ik wilde zooooo graag een eigen hond. iets voor mezelf. eigenlijk wilde ik aan mezelf en anderen bewijzen dat ik toch nog wat kon. dat ik best helemaal zelf voor een hond kon zorgen. op een gegeven moment mocht het. maar 1 voorwaarde, ik zou er helemaal voor zorgen en ik moest op hondentraining. en DAT was iets waar ik echt verschrikkelijk tegen op zag. ik wilde helemaal niet onder de mensen zijn. ik ontliep het juist. maar het was de voorwaarde, anders kwam die hond er gewoon niet.
ermee ingestemd en toen mocht ik een pup gaan halen. het werd een drentsche patrijshond. chester. met chester ben ik op training gegaan. echt, ik vondt het in het begin verschrikkelijk. al die mensen om je heen en die op je letten. ik probeerde altijd zo laat mogelijk naar de training te gaan zodat de groep al bijna buiten bezig was en ik niet de drukke kantine in hoefde. weggaan precies hetzelfde. hond inpakken en wegwezen.

alles om maar niet naar binnen te hoeven.
Chester was echt m'n maatje. ik moest nu naar buiten en een buurvrouw heeft eens gezegd dat waar ze die zag, ze mij zag. en andersom. Chester was eigenlijk een beetje een kopie van mezelf. heel onzeker en afwachtend maar als hij je eenmaal kende en vertrouwde dan was het je grootste vriend. ik moest tijdens de training echt m'n best. hij reageerde heel sterk op mij en doordat hij zo onzeker was moest ik echt alles uit de kast trekken om dingen voor elkaar te krijgen bij hem. dus ook super enthosiast doen en achterlijke stemmetjes terwijl er een hele groep mensen stond te kijken.

maar het is gelukt. we zijn steeds verder gekomen met cursussen. we zijn tot de GG2 gekomen en dat was toen bijna het hoogste wat er in de gehoorzaamheid was. later ook nog behendigheid en shows. en dat waren dingen die ik anders NOOIT gedaan zou hebben. ik vond het nog wel verschrikkelijk maar ik had het idee dat ze niet naar mij keken maar naar mijn hond.en ik heb het toch maar gedaan.
helaas heb ik m'n maatje 3 jaar geleden moeten laten gaan.

maar ik blijf erbij, zonder hem had ik het niet gered. door hem heb ik dingen gedaan die ik anders nooit had gedurfd. hij heeft me echt geholpen. door hem zag ik het weer een beetje positief in en heb ik echt geknokt om m'n school en stages te halen. een maatje die je niet beoordeeld om wie en hoe je bent.

**Geplaatst**: 26-03-09 18:19

Geplaatst: 26-03-09 18:19

Geweldig toch! Ondanks het feit dat hij er niet meer is.

Mijn hond is absoluut geen kopie van mij, hij is een echte
allemansvriend en onwijs druk, niet onzeker of afwachtend.
Ik ken nu al veel meer mensen door hem en daar ben ik
hem wel heel dankbaar voor.
In de zomervakantie durfde ik gewoon níet naar buiten toe
maar nu ik een hond heb moet het en het wordt ook niet
meer eng omdat het went, omdat het normaal is.

In de vakanties ging ik op den duur gewoon hélémaal niet
meer naar buiten omdat ik geen reden had om te gaan en
ik niet meer durfde.. Terwijl wanneer er gewoon school is
durf ik veel beter omdat het dan zegmaar.. Normaal is.

En nu ga ik lekker paardrijden.

Zojuist trouwens ook nog een super rapport binnen gekregen.

**Geplaatst**: 27-03-09 22:09

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-03-09 22:09

ooooh jeee ... ik heb het weer de afgelopen dag(en)! Ik word weer helemaal zot van twijfels: is deze studierichting wel wat ik wil? kan ik dit wel aan? hoe lang houd ik dit nog vol? hoe gaat het thuis allemaal aflopen? komt het allemaal wel op zijn pootjes terecht? ben ik wel goed bezig? ..... het blijft maar komen!
momenteel zijn het vooral de eerste 3 vragen die me wakker houden :s maar ik kom er (weer maar eens) niet uit, vorig jaar heb ik deze richting gekozen omdat ik al te lang twijfelde, ik moest de knoop echt doorhakken .... maar ik voel me nog steeds niet volledig zeker over die keuze en nu begint de echte twijfel dus terug op te komen omdat het einde van het schooljaar nadert en ik dus nu weer zeker van moet zijn of ik verder wil ofzo ...

**Geplaatst**: 04-04-09 11:14

Geplaatst: 04-04-09 11:14

Ohhhh ik ben bóós! -:(-

Ik zit hier nu op de camping waar we internet hebben...
Heb ik maar 1 lange broek waar 2 giga chocoladevlekken op zitten ter hoogte van het kruis!
Een vlek vind ik niet erg, wel ter hoogte van mijn kruis. }:0

'ja hij lag op je kamer dus ik heb hem ingepakt, dan had je hem in de was moeten gooien'
Terwijl die broek daar lag met het idee dat ik er nog mooi even mijn beesten mee schoon kon maken omdat ik dan toch vies word.

Nu het leukste: en maar 1 paar sokken!
Sokken die ik gister met rijden aan had, dus hartstikke smerig en vochtig.
Daarnaast verslijt je hier wel wat sokken, ik zit hier in een caravan dus alles wel vochtig en ik heb heel gauw last van vochtige sokken.

'Ja dan trek je je andere sokken aan'
Ja hallo, dat zijn skisokken! Ik zou verdorie laarzen gaan passen in een ruitersportzaak, dat kan daar dus niet mee!
Dan kan ik toch niet met ski-sokken aankomen?
'Dan kijk je eerst of ze die laarzen hebben'
Die hebben ze dat heb ik gezien in die 10 minuten dat ik nog kon kijken want ze gingen alweer dicht met die kromme openingstijden.
Ik kom al niet eens met die sokken in mijn schoenen.
Daarnaast heb ik altijd dunne naadloze sokken met badstof voet anders word ik gek.

Grrrrr, ik heb nog tot zondag...
Die kl*teruitersportzaak gaat om half 1 dicht dus dat zal ook wel weer niet lukken op deze manier!
Ik wil al weken kijken voor laarzen en wat andere spullen en vorige week lukte het ook al niet!

**Geplaatst**: 04-04-09 11:24

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 04-04-09 11:24

Hoi Allemaal..
Ik heb me in het begin van dit topic eens gemeld...daarna niet weer.
Maar ik ben van de week naar iets heel moois geweest over autisme.
Zal het even opzoeken:
http://www.hoofdkwartier.org/pages/begin.htm

Hier kun je meemaken hoe het is om autisme te hebben...echt zo raar...t was een filmpje van 8 minuten en ik had me toch hoofdpijn na die tijd! heel raar...maar ook heel mooi!
Moet je gewoon meegemaakt hebben!
Op de site kun je zien waar dat allemaal komt... dus vast ook wel bij jullie in de buurt!

**Geplaatst**: 04-04-09 11:31

Geplaatst: 04-04-09 11:31

* Mijn hoofd ploft bijna uit elkaar momenteel *
Raar?
Wat voor filmpje was dat dan?
Enne hebben ze ook een normale mensen versie?

**Geplaatst**: 04-04-09 11:33

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 04-04-09 11:33

Daar ben ik ook wel benieuwd naar

**Geplaatst**: 04-04-09 11:37

Geplaatst: 04-04-09 11:37

“Ik ben blij dat ik dit heb gezien, het bevestigt wat onze zoon altijd zegt: het is vaak een orkaan in mijn hoofd”

Heeeeel herkenbaar, je wil mijn hoofd momenteel echt niet voelen kan ik je vertellen.

Best apart eigenlijk, geen idee wat ik me er bij voor moet stellen.
Ik zal de buuf eens tippen, misschien vind die het wel leuk om eens heen te gaan.
Dan skup ik meteen mijn ouders en broertje er heen.

**Geplaatst**: 06-04-09 23:31

Geplaatst: 06-04-09 23:31

Wie weet hoe je een "buitenstaander" kan uitleggen hoe je een vol/stormachtig hoofd voelt en ontstaat?? wanneer ik last heb van een "vol" hoofd en storm in m'n kop dan denkt mijn collega meteen dat ik ergens over loopt te piekeren en wil ze weten door welke problemen die volle kop is ontstaan. ze gaan er zeg maar vanuit dat het puur alleen maar door negatieve ervaringen van die dag onstaat en dat ik daar over loopt te piekeren/dingen achter houd.

maar dit ontstaat toch niet alleen maar door onverwerkte problemen/negatieve dingen?? het is toch eigenlijk zo dat alles wat je die dag(en) hebt meegemaakt, in je hoofd niet goed verwerkt wordt en als het ware opstapelen?? Een soort file veroorzaakt op de snelweg op de weg naar de garage's waar het opgeslagen moet worden. Dus zowel positieve als negatieven dingen en eigenlijk alles wat je gezien/gehoord/geroken enz. hebt?? Of zie ik dit verkeerd?

**Geplaatst**: 06-04-09 23:45

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 06-04-09 23:45

Kantoorcollega? Schets een situatie van stapels werk, rinkelende telefoons, wachtende collega's etc oftewel stress stress stress daar krijgt elk mens storm van in zijn hoofd. En anders heb je nog iemand anders omschrijving die het over zoiets als een 12 koppig kabouterorkest had. Voor meer beschrijvingen misschien beter ff in het adhd topic vragen ipv autisme topic

**Geplaatst**: 07-04-09 13:11

Geplaatst: 07-04-09 13:11

moonfish13 schreef:
* Mijn hoofd ploft bijna uit elkaar momenteel *
Raar?
Wat voor filmpje was dat dan?
Enne hebben ze ook een normale mensen versie?

Dit is voor normale mensen bedoelt om te snappen hoe het is om autisme te hebben.
Op de site staat wel veel informatie.
Je kreeg zegmaar een koptelefoon op en toen moest je naar 3 beeldschermen tegelijk kijken en dan hoor je alles door elkaar enzo...heel apart. Moet je gewoon meegemaakt hebben.

**Geplaatst**: 08-04-09 20:29

Geplaatst: 08-04-09 20:29

Agossie, probeer ik mijn account te activeren op een forum
voor jongeren met autisme wil dit vervolgens niet lukken..
Stuur ik een mail naar het de beheerder.. Vergeet ik mijn
inlognaam erbij te vermelden, allemaal heel onhandig.
Zó typisch.

Mijn moeder wilt trouwens ook graag naar het bovenstaande.

**Geplaatst**: 09-04-09 16:57

Geplaatst: 09-04-09 16:57

Alwiene schreef:
Kantoorcollega? Schets een situatie van stapels werk, rinkelende telefoons, wachtende collega's etc oftewel stress stress stress daar krijgt elk mens storm van in zijn hoofd. En anders heb je nog iemand anders omschrijving die het over zoiets als een 12 koppig kabouterorkest had. Voor meer beschrijvingen misschien beter ff in het adhd topic vragen ipv autisme topic

Is dit voor mij bedoeld??? ik heb het asperger syndroom en geen ADHD

**Geplaatst**: 09-04-09 17:15

Geplaatst: 09-04-09 17:15

*Ik heb niet het hele topic gelezen, mijn excuus daarvoor maar heb even een vraag*

Ik heb een jongen in de klas zitten, 4e jaar MBO, hij is denk ik 19 of 20. Hij heeft ook een soort van autisme, wat en hoe precies dat weet ik allemaal niet.

Op zich heb ik er weinig last van, nja last van.. weet niet zo goed hoe ik het verantwoorden moet. Hij heeft zijn eigenaardigheden zoals iedereen..

Maar nu hebben wij een project waarin we gewoon ingedeeld worden, nu zit ik dus bij hem. Opzich makat mij het niets uit, maar hij heeft zijn werk gewoon nooit af, er kloppen gegevens niet die van belang zijn voor anderen waardoor wij achterlopen, natuurlijk hebben wij dit aangekaart bij hem, en onze begeleider. Mja, het "probleem" is dat hij de schuld geeft aan dat hij autisme heeft, wat in mijn ogen e rniets mee te maken heeft.

Nu zou ik graag van jullie willen weten hoe wij als groepje daar het best mee om kunnen gaan..
Het gaat om een groepje van 8 mensen.

Alvast bedankt

**Geplaatst**: 09-04-09 17:29

Geplaatst: 09-04-09 17:29

Kan hij vertellen waarom het volgens hem aan zijn autisme ligt?

Ik wens je in ieder geval veel succes verder, vooral duidelijk zijn.

**Geplaatst**: 09-04-09 17:34

Geplaatst: 09-04-09 17:34

Sem_ schreef:
Kan hij vertellen waarom het volgens hem aan zijn autisme ligt?
Ik wens je in ieder geval veel succes verder, vooral duidelijk zijn.

Echt duidelijke redenen kan hij niet zeggen, maar het zijnmeer "normale" problemen, geen tijd, of hij wist het niet (terwijl wij notulen maken)..

Nja, duidelijk zijn we al vaak geweest, maar dat werkt voo rhem niet. Dan is hij snel op z'n teentjes getrapt en wordt hij boos..

Het is gewoon zo lastig omdat je weet dat hij anders kan reageren. Niemand durft hem eigenlijk aan te pakken, zoals je wel bij een ander iemand doet. En daar maakt hij in mijn ogen misbruik van...

**Geplaatst**: 09-04-09 18:05

Geplaatst: 09-04-09 18:05

*ik meld me hier*
Ik heb zelf klassiek autisme. Niet heel zwaar, teminste ik heb er nooit echte begleiding voor nodig gehad. Maar ik kan het mezelf behoorlijk moeilijk maken in mijn hoofd. wat Sem_ hier boven aan de bladzijde zegt over je aan voorwerpen en dieren hechten is echt heel herkenbaar, dat ik me aan dieren hecht vinden mensen niet zo raar maar neem nou bijvoorbeeld mijn fiets, ik heb deze fiets al bijna 8 jaar (sinds groep 8), hij heeft al tonnen reparaties nodig gehad en ziet er niet meer uit. Ik mag al heel lang een nieuwe van mijn ouders maar dat wil ik niet. Zelfs nadat mijn fiets na een avond stappen helemaal mishandeld en verbogen was heb ik hem weer door mijn vader laten maken. Ik denk dat ik die fiets onbewust koppel aan de ontelbare dingen die ik mee heb gemaakt met dat ding en er daarom geen afstand van kan doen. maarja terwijl mijn vrienden staan te gooien met hun fietsen, sta ik te janken omdat mijn fiets verbogen is

**Geplaatst**: 09-04-09 19:42

Geplaatst: 09-04-09 19:42

suusje26 schreef:
Sem_ schreef:
Kan hij vertellen waarom het volgens hem aan zijn autisme ligt?
Ik wens je in ieder geval veel succes verder, vooral duidelijk zijn.

Echt duidelijke redenen kan hij niet zeggen, maar het zijnmeer "normale" problemen, geen tijd, of hij wist het niet (terwijl wij notulen maken)..

Nja, duidelijk zijn we al vaak geweest, maar dat werkt voo rhem niet. Dan is hij snel op z'n teentjes getrapt en wordt hij boos..

Het is gewoon zo lastig omdat je weet dat hij anders kan reageren. Niemand durft hem eigenlijk aan te pakken, zoals je wel bij een ander iemand doet. En daar maakt hij in mijn ogen misbruik van...

Heel duidelijke afspraken maken met hem. Echt met agenda erbij aangeven dat hij (naam noemen!) xyz op die dag op die tijd af moet hebben en dat die gegevens erin moeten staan.

Het kan best dat hij er misbruik van maakt, maar het echt niet snappen is net zo goed mogelijk.
Ondanks het feit dat jullie allemaal Nederlands spreken maakt nog niet dat de woorden voor iedereen exact dezelfde betekenis hebben of "even zwaar wegen".
Ik heb wel eens gezegd dat ik soms een tolk nodig heb om mijn Nederlands naar andere mensen Nederlands te vertalen. Mijn logica wijkt ook wel eens af van dat van een zgn. neurotypisch iemand.

**Geplaatst**: 09-04-09 19:54

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 09-04-09 19:54

Ik sluit me aan bij het advies van Tamary. Ook kan het zo zijn dat de taken te groot zijn waardoor hij er niet aan toekomt. Dat klinkt misschien voor jullie als een excuus, maar dat hoeft het niet altijd te zijn. Als dat zo is, zou het misschien kunnen helpen om niet 'xyz' af te spreken voor volgende week, maar 'x' na 2 dag, 'y' na 4 dagen, en dan 'z' na een week. En ook tussendoor steeds even controleren of het gebeurd is. (Dat kost niet veel extra tijd, een mailtje/even vragen in de wandelgangen kan genoeg zijn.)

Ook ben ik erg benieuwd wat de begeleider hierover zegt? Hoe zouden jullie het aan moeten pakken? Heeft hij/zij adviezen? Wat wordt er van jullie verwacht?

Overigens denk ik niet dat jullie het zomaar hoeven te accepteren. Ik vind in elk geval niet dat autisme een reden is om zonder meer mee te liften op andermans resultaten. Ik hoop dat jullie samen tot een oplossing kunnen komen, dat jullie misschien kunnen duidelijk maken wat hij zelf niet inziet. Maar als dat niet lukt: zorg dan dat je goed opschrijft wat jullie hebben afgesproken, wat jullie hebben gedaan om het probleem met hem te bespreken en met de begeleider, en wat er niet is gedaan. Want dan kun je aan het eind ook aantonen dat jullie als overige groepsleden voldoende inzet hebben getoond.

**Geplaatst**: 09-04-09 19:56

Geplaatst: 09-04-09 19:56

Dit topic vind ik nu pas..

Maar ik vind het goed dat dit topic er is. Mijn zus heeft een vorm van autisme een ergere. Weet niet hoe die heet. Maar ze is 21 en ik ben 14. Ik heb er mee leren omgaan. Moet altijd duidelijk zijn ja is ja en nee is nee. En misschien is altijd in haar voordeel. Ik ben nu tegen andere mensen ook altijd nog zo van als ik iets doe kom ik het na ook. Ik vind het zelf dan ook niet fijn dat iemand anders afspraken niet nakomt. Want bij ons thuis kwam iedereen zijn afspraken na. Anders stond mijn zus op stelten.
Ook heeft zij nog triple X. Vraag me niet wat het is

. Ze woont nu op een gezinsvervangend tehuis. En heeft een vriend. Ze slaat die vriend vaak ook enzo. Alleen durft hij het niet uit te maken want is bang dat ze flipt. Die vriend is ook geestelijk gehandicapt en in de 30 jaar. En hij weet ook als mijn zus flipt dat je dan een politie team kan bellen om haar van hem af te halen

.

Ook een meisje in mijn klas heeft autisme. Laats heeft zon iemand weet even niet meer hoe dat heet

, maar die heeft een presentatie er over gehouden. Zij heeft asperger. Maar er werd niet echt goed uitgelegd hoe we met haar om moeten gaan. Oke, ik weet heel goed hoe we met haar om moeten gaan. Maar je kan dat niet opeens door een presentatie weten. Laatst met gym werd ze boos en toen sloeg ze een jongen die er niets mee te maken had.. Onze mentor werd later boos dat wij geen rekening met haar hielden. Als iemand bij ons op school een ander slaat word die gene geschorst. Maar zij niet. Veel kinderen vinden dat oneerlijk omdat ze helemaal geen straf heeft gekregen. Opzich begrijp ik het ergens wel. Maar als ik nou opeens iemand sla dan word ik wel geschorst.

Owja en mijn zus is ook nog langzaam lerend.

**Geplaatst**: 09-04-09 23:20

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 09-04-09 23:20

@ Tieme, oeps, was inderdaad voor jou bedoeld, en omdat je het over storm in je hoofd had dacht ik dat je autisme en adhd had, net als ik

Geen idee of autisme storm anders is dan adhd storm, mijn storm meld me nooit bij welke diagnose die hoort

@ Supah_sky, ik hecht me énorm aan voorwerpen. Een extreem voorbeeld daarvan

Ik was een aantal jaren geleden in een restaurant en bestelde een soort grand dessert dus van alle toetjes een kleine versie. Op één van die dingen zat een klein (2cm ongeveer) groen/bruin chocolade kikkertje, en ik idioot als ik ben raakte op slag verliefd op dat 'beestje'. Resultaat -> Kikker in luciferdoosje mee naar huis, en hoewel hij met de tijd niet mooier is geworden en ik er verder niks mee doe kan ik het nog steeds niet over mijn hart verkrijgen hem weg te gooien

Ik geef weinig om kleding maar ben verliefd op mijn felix(kattenvoerfelix) t shirt, helaas ben ik laatst zo stom geweest die met een bordeaux shirtje waarvan ik dacht dat het niet (meer) afgaf in de was te gooien. Nou is mijn mooie zwart witte shirt zwart roze en gevlekt, en daar baal ik superdesuper van, maar ik kan verdorie geen tweede vinden

Ik kan verder niet zo snel meer voorbeelden bedenken maar zinnetjes als 'Dan krijg je deze dan kan je die oude tenminste weggooien' leveren bij mij hakken in het zand op ipv blijdschap

Dus ja ik snap je volledig

@ Weissjee dat van dat meisje op school vind ik vreemd, ik heb zelf Asperger, maar ik vind niet dat dat slaan kan goedpraten.
Ik heb overigens in mijn hele schoolcarriere (zonder diagnose) één keer iemand letterlijk aangevlogen, een jongen van mijn eigen lengte (en dat is klein

) en liggen rollen over de grond, ben altijd gepest op school en ik was het zo zo zo ongelofelijk zat, tja klasgenoten vonden het alleen maar prachtig natuurlijk maar ik ging gewoon echt door het lint

@ tamary, dat tolkverhaal komt me erg bekend voor, ik verzoek regelmatig om een tolk, krijg er alleen geen helaas. Al ben ik van mening (

) dat míjn Nederlands niet vertaald hoeft te worden, ik zeg immer precies wat ik bedoel, maar dat neurotypische taaltje waarin alles altijd wat anders betekent dan gezegd wordt, dat is complex

**Geplaatst**: 09-04-09 23:30

Geplaatst: 09-04-09 23:30

Ik was ook in een afgrijselijk humeur toen ik eindelijk die nieuwe
fiets kreeg in plaats van die stomme oude waar ik naderhand
dus nogal gehecht aan bleek te zijn. Mijn ouders begrepen er
werkelijk niets van (destijds was ik nog niet gediagnosticeerd)
ik was vreselijk chagerijnig en moest zelfs huilen zonder dat ik
echt kon zeggen wáárom.
Deels gezien ik zo gehecht was geraakt aan die ene fiets en ook
deels bang om met een nieuwe fiets op school te komen, want..
Stel dat de andere hem stom zouden vinden!
En dan heb ik het nog niet eens over mijn oude witte fietsje Wapje
én onze gele bananen bus, wat een drama toen die wegmoesten.

Als ik er nu aan terug denk, denk ik, goh vanwaar die ophef?

**Geplaatst**: 09-04-09 23:39

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 09-04-09 23:39

En als je op mij lijkt maak je volgende keer weer nét zoveel ophef

**Geplaatst**: 09-04-09 23:40

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 09-04-09 23:40

Haha, ja, dat zal ik zeker doen en nadien weer zo 'was dat nou nodig?'