Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-10-08 15:42

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 15:42

Waar hadden ze het precies over bij Oprah?

**Geplaatst**: 06-10-08 15:45

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 15:45

Hoe stress cellen kan afbreken en dat je lichaam zich moeilijker kan herstellen omdat cellen weinig tot niet meer aangemaakt worden.
Dacht dat de artikel daar over ging (heb er snel overheen gelezen).

**Geplaatst**: 06-10-08 15:51

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 15:51

Helaas kan er nog beduidend meer dan dat mis lopen. Je kan zelfs diabetes ontwikkelen.

**Geplaatst**: 06-10-08 16:43

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 16:43

Er zijn ontzettend veel dingen die je kunt krijgen, ook hoge bloeddruk, hartfalen enz.
Toch kan die wetenschap mij niet helpen minder stress te krijgen..

**Geplaatst**: 06-10-08 17:28

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 17:28

Mij ook niet en vandaag al helemaal niet

**Geplaatst**: 06-10-08 17:30

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 17:30

**Geplaatst**: 06-10-08 18:20

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 18:20

Ik krijg er eerder meer stress van Clown

**Geplaatst**: 06-10-08 18:34

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 18:34

Ik heb nog niet de moed gehad om het te lezen...
Denk ook niet dat ik dat ga doen vandaag. Lijkt me beter van niet.

Vandaag weer bij de psycholoog geweest. Ik wist dat het niet makkelijk zou worden, maar had niet verwacht dat het me zo tegen zou vallen.
Confronterend zeg...

Verdrietig

**Geplaatst**: 06-10-08 19:14

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 19:14

Nee, mij heeft die wetenschap ook nooit geholpen minder gestresst te zijn Verdrietig

. Maar ik ben er wel gezonder door gaan eten... Maar hormonale problemen, dat herken ik wel.

**Geplaatst**: 06-10-08 19:17

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 19:17

Pollewoppy schreef:
Confronterend zeg...

Mag ik zo brutaal zijn te vragen wat confronterend was? En of je denkt dat je er (op termijn) wat aan gaat hebben aan deze therapie?

**Geplaatst**: 06-10-08 19:27

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 19:27

Dat mag je vragen, anders had ik het hier niet neergezet Knipoog

Het is confronterend omdat nu pas echt begin te merken hoe diep het zit. Hoe mijn jeugd me gevormd en heeft en me nu zo belemmert, zelfs in zo'n gesprek met de psycholoog. En ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik na vandaag even niet weet of ik er op termijn wat aan ga hebben, ik hoop het wel. Dat is ook moeilijk in te schatten, want ik klapte gewoon helemaal dicht en kon nog amper wat zinnigs uitbrengen...

Ik had alleen gehoopt dat vandaag me een beetje zou opluchten, maar dat is niet gebeurd.

**Geplaatst**: 06-10-08 19:44

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 19:44

Je moet het de tijd geven. Ik heb mijn hele leven niet lekker in mijn vel gezeten, mijn tweede burnout in 2006 gehad. Allemaal knap heavy. En ik dacht ook dat het vast nooit beter met me zou gaan. Maar sinds ik nu eindelijk bewust en diepgaand met een en ander aan de slag ben gegaan, kan ik zeggen dat ik de laatste tijd steeds langere periodes heb dat ik me beter voel en het peil van goed voelen behoorlijk hoog ligt. Ik had dit zelf niet verwacht, want ik ben ook door een behoorlijke hel gegaan, jaren lang, maar het lijkt er verdomd op dat het echt beter met me gaan. Dat het helpt dat ik met mezelf en mijn verleden aan de gang ben gegaan. Dingen uit vlakken, gaat nooit helemaal lukken, denk ik. Maar de laatste tijd ben ik het leven leuker gaan vinden en ben ik mezelf wat meer gaan accepteren en daar gaat het om. De scherpste randjes van gebeurtenissen in het verleden, lijken wat zachter te worden.

**Geplaatst**: 06-10-08 20:13

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 20:13

Om maar een voorbeeld te geven. Toen ik ca. 5 jaar oud was, had ik vaak enge dromen. Ik droomde vaak dat een "monster" mijn slaapkamer binnen kwam en het op me had voorzien. Ik werd dan vreselijk bang en ging onder de dekens liggen. Daar lag ik te zweten van angst en ik kreeg het steeds benauwder. Ik wilde dan dolgraag mijn ouders roepen, maar durfde dat niet, omdat ze dan kwaad werden. Ik lag zo steeds banger en benauwder te worden tot ik het uiteindelijk niet meer vol hield en toch maar om mijn ouders riep. Die natuurlijk boos waren...
Op die leeftijd plaste ik nog geregeld in mijn bed, misschien ook van stress (of door de enge dromen). Ook weer een reden voor mijn ouders om boos en gefrustreerd te zijn. En ik schaamde me dood.
Dit is me altijd bij gebleven en ik heb daar erg onder geleden als kind. Jaren lang heb ik die ervaringen weg gestopt en er niet (te veel) aan willen denken. En er nooit tegen iemand over gesproken. Nu ben ik er juist wel veel aan gaan denken en in eerste instantie is het best pijnlijk. Echter al dergelijke ervaringen weg stoppen en proberen er nooit meer aan te denken en nooit over te praten, heeft nooit geholpen en nooit gewerkt. Want nu ik er eindelijk wel aan ben gaan denken, lijkt het steeds wat minder pijnlijk te worden, lijk ik het (eindelijk) te "verwerken". Nu ben ik medeleven gaan voelen voor dat bange kind. Nu ben ik gaan zien dat dat kind er niet "op uit" was haar ouders het leven zuur te maken. Ik ben de situatie nu door MIJN ogen gaan bekijken en niet meer door die van mijn ouders. Eindelijk je eigen waarheid hebben voor zaken is heel belangrijk. Dan kan je gaan in zien dat je geen mormel, een kreng en een last was, maar gewoon een kind.
Dit is maar 1 voorbeeld van mijn ervaringen en belevenissen, maar zo zijn er talloze ervaringen geweest die heel pijnlijk en frustrerend zijn geweest. En waardoor ik klein, onbelangrijk, minderwaardig, monddood en ondergeschikt ben gehouden. En waarbij ik vrijwel nooit mijn eigen grenzen heb mogen stellen en mijn gevoelens en mening van geen enkele waarde waren, ik er geen recht op had. Nu beetje bij beetje worstel ik me hier van los. En naarmate dat steeds een beetje lukt, hoe beter ik in mijn vel ga zitten. En hoe meer mijn zelfvertrouwen groeit.

Laatst bijgewerkt door Himyar op 06-10-08 20:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-10-08 20:18

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 20:18

Himyar schreef:
Je moet het de tijd geven. Ik heb mijn hele leven niet lekker in mijn vel gezeten, mijn tweede burnout in 2006 gehad. Allemaal knap heavy. En ik dacht ook dat het vast nooit beter met me zou gaan. Maar sinds ik nu eindelijk bewust en diepgaand met een en ander aan de slag ben gegaan, kan ik zeggen dat ik de laatste tijd steeds langere periodes heb dat ik me beter voel en het peil van goed voelen behoorlijk hoog ligt. Ik had dit zelf niet verwacht, want ik ben ook door een behoorlijke hel gegaan, jaren lang, maar het lijkt er verdomd op dat het echt beter met me gaan. Dat het helpt dat ik met mezelf en mijn verleden aan de gang ben gegaan. Dingen uit vlakken, gaat nooit helemaal lukken, denk ik. Maar de laatste tijd ben ik het leven leuker gaan vinden en ben ik mezelf wat meer gaan accepteren en daar gaat het om. De scherpste randjes van gebeurtenissen in het verleden, lijken wat zachter te worden.

hoi, sorry dat ik zo binnen val hier,
maar ik vroeg me af hoe zet je jezelf open,
ik ben 2 jaar geleden naar de psygoloog geweest maar, ik leidde de gesprekken meer dan zij, en ik niet echt het gevoel gehad dat ik er wat aan had.
Momenteel ben ik na een licht puntje nog dieper gezakt, en word mij vanuit mijn omgeving aangeraden om weer heen te gaan, maar ik vraag me af of dit nut zal hebben, aangezien ik me zo afsluit en dus diepgaande gesprekken omzeil.

**Geplaatst**: 06-10-08 20:25

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 20:25

Eerlijk gezegd, denk ik niet dat de psychologe mij echt heel veel geholpen heeft. Daarvoor zijn er sowieso te weinig keren geweest dat ik heen ben geweest.
Ik denk eigenlijk dat veel van het "werk" toch uit jezelf moet komen. Of je moet echt een goede therapeut hebben voor misschien wel een paar jaar. Aangezien je vaak maar eens in de paar weken heen gaat voor maar een uurtje, moet er sowieso toch altijd wel een hoop uit jezelf komen. Ik ben gewoon heel veel gaan lezen en veel over vroeger gaan denken, op fora gaan kletsen en wat meer met mensen in mijn omgeving. Gewoon een select groepje mensen waar je dingen aan toe durft te vertrouwen. En deze methode helpt mij.

**Geplaatst**: 06-10-08 20:29

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 20:29

Wat mij heel erg helpt is een keer in de 2 weken naar de psycholoog, die me ook goed helpt.
Veel verschillende boeken lezen en praten met mensen die heel dicht bij me staan en waar je dingen tegen durft te zeggen helpt mij ook ontzettend goed.

**Geplaatst**: 06-10-08 20:45

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 20:45

ik zal morgen hier is naar de contact persoon op de facultied gaan om te vragen naar een psygoloog in de buurt,
Ik zou graag met personen die dicht bij mij staan willen praten maar daar ligt o.a. een deel van het probleem. De afstand is ver maar als ik bij mijn familie ben lijkt die afstand alleen maar groter.
Mijn vriend staat voor me klaar maar er zijn dingen die hij voor mijn gevoel niet begrijpt.

Boeken lezen is misschien wel een goed advies maar ik zou niet weten wat voor boeken....

ik zal dit forum trouwens ook eens in de gaten houden, en wat ik ook al las, me nogmaals aanzetten om iets van me af te schrijven.

**Geplaatst**: 06-10-08 21:33

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 21:33

Ow hymjar, wat jij beschrijft over je eigen waarheid vinden klinkt zo bekend!!

Ik ben trouwens nog steeds bang dat ik me niet echt beter voel, maar doe alsof. Voor mezelf.
Ik heb al minder huilbuien, maar verder nog steeds veel onrust..

**Geplaatst**: 06-10-08 22:11

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 22:11

Himyar schreef:
Eerlijk gezegd, denk ik niet dat de psychologe mij echt heel veel geholpen heeft. Daarvoor zijn er sowieso te weinig keren geweest dat ik heen ben geweest.
Ik denk eigenlijk dat veel van het "werk" toch uit jezelf moet komen. Of je moet echt een goede therapeut hebben voor misschien wel een paar jaar. Aangezien je vaak maar eens in de paar weken heen gaat voor maar een uurtje, moet er sowieso toch altijd wel een hoop uit jezelf komen. Ik ben gewoon heel veel gaan lezen en veel over vroeger gaan denken, op fora gaan kletsen en wat meer met mensen in mijn omgeving. Gewoon een select groepje mensen waar je dingen aan toe durft te vertrouwen. En deze methode helpt mij.

Daar ben ik ook van overtuigd. Een psycholoog kan je er misschien een beetje in sturen, maar veel meer verwacht ik er niet van.
Ik ben ook boeken aan het lezen en dat is verhelderend. Je moet toch echt zelf gaan ontdekken dat niet alle mensen gelijk zijn en dat er ook echt wel mensen zijn waar je wel je verhaal bij kwijt kunt.

Je hebt ook gelijk met het de tijd geven. Dat blijft een lastig punt voor mij, maar dat moet ik echt in gedachten houden. Soms vraag ik me gewoon af hoe diep je moet gaan. En in die periodes vind ik het erg lastig om de positieve dingen te blijven zien. En zo'n periode heb ik nu weer. Daar kom ik ook wel weer door. Wat je schrijft over jezelf accepteren is een hele belangrijke, ook bij mij. Want daar zit een heel groot deel van het probleem. Ik denk heel minderwaardig over mezelf en ben erg onzeker.
En het verleden draai je niet terug, maar inderdaad, de scherpe randjes moeten er af, zodat je er mee kan leven. Hoe bij die scherpe randjes eraf kunnen, daar moet ik dus nog even goed over nadenken...
Toch probeer ik het als uitdaging te blijven zien, hoewel dat veel makkelijker gezegd is dan gedaan. Maar nu ik bewust bezig ben met dingen uit het verleden, kan ik aan mezelf gaan werken, waardoor ik mezelf misschien meer ga leren waarderen. Maar soms wordt het gewoon even teveel, zoals vandaag bij de psycholoog. Dan zie ik het even niet meer zitten, want dan zie ik een hele berg problemen en ik zie mezelf die me niet kan uiten, maar vreselijk gefrustreerd rondloopt omdat het me zo in de weg zit.

Omdat ik makkelijker van me afschrijf wat me dwarszit dan dat ik het direct moet zeggen in een gesprek, heb ik nu met mijn psycholoog afgesproken dat ik dingen op schrijf die me dwarszitten en naar haar mail. Dan heeft zij tenminste een idee, want ik kon het haar vandaag echt niet duidelijk maken, omdat ik dichtklapte. Misschien dat ze daardoor het volgende gesprek wat meer kan sturen en ik op die manier mijn gedachten wat op een rijtje kan zetten. Het valt me niet mee, om te moeten mailen, maar het is beter dan face-to-face over voor mij moeilijke dingen te moeten praten.

Op Fora kletsen helpt inderdaad ook wel. Daar vind ik een stuk herkenning en begrip, waardoor ik me niet zo'n vreemde snuiter voel. Wat af en toe begin ik echt aan mezelf te twijfelen. Dan vraag ik me af of het ooit nog goed komt...
Het is fijn om dan te lezen dat meer mensen dit hebben gehad en nu toch (met vallen en opstaan) weer een beetje opkrabbelen. Dat is fijn. Gisteren heb ik trouwens voor het eerst sinds tijden weer even spontaan gelachen. Dat deed me goed. Mijn vriend ging eieren koken en wilde er eerst een gaatje inprikken tegen uitkoken. Ik dacht dat ik een betere manier wist en zei: Je kan het beter zo doen. Ik druk dat ei op het prikkertje, maar veel te hard, dus prik dwars door het hele ei heen. Alles zat eronder. Het was fijn om daar samen gewoon weer even ouderwets om te kunnen lachen. En die momenten probeer ik vast te houden. Die zullen langzamerhand wel weer steeds meer komen...

BarbaLala schreef:
Ow hymjar, wat jij beschrijft over je eigen waarheid vinden klinkt zo bekend!!

Ik ben trouwens nog steeds bang dat ik me niet echt beter voel, maar doe alsof. Voor mezelf.
Ik heb al minder huilbuien, maar verder nog steeds veel onrust..

Sluit me volledig bij je aan. Je eigen waarheid vinden is inderdaad zo waar.
En wat je schrijft Barbalala over je beter voor doen dan je je voelt, je bent niet de enige. Ik doe het ook. Als ik dan vervolgens thuis ben, baal ik weer ervan. Ik heb ook weer heel erg die onrust. Trillende benen en armen en handen, zere spieren en fikse hoofdpijn. En dan toch in staat zijn om je bij andere beter voor te doen dan je je voelt. Tja, waar zijn we met z'n allen mee bezig he? Was het maar zo simpel om eens echt voor jezelf te kiezen en echt te kunnen accepteren dat het nu eenmaal even zo is. En ik denk dat dat voor de meeste (net als bij mij) toch nog steeds erg moeilijk is. Ik blijf het toch nog steeds voelen als falen en zwakte van mezelf. En al weet ik dat het niet zo is, toch is dat gevoel blijkbaar nog steeds sterker.

Vragen jullie je ook wel eens wanneer het weer een beetje normaler gaat worden? En dan bedoel ik niet terug naar de oude situatie, maar gewoon weer kunnen genieten van leuke dingen. Weer dingen ondernemen i.p.v. me terugtrekken in bed en liever alleen willen zijn. Ik voel me soms echt een slappeling, omdat ik me er niet toe kan zetten om wat nuttigs te gaan doen...

**Geplaatst**: 06-10-08 22:17

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-10-08 22:17

Inderdaad, ik voel ook de laatste tijd ineens veel tintelende ledematen, heel raar :S
En idd die hoofdpijn.
Ja, voor jezelf kiezen is het moeilijkste wat er is.
Zowieso assertief zijn vind ik moeilijk.
En mezelf gelijk zien aan anderen helemaal.
Ik stond gister in de pizza winkel en er stond een ex klasgenoot van me en ik dacht; "ik ben net zoveel waard als haar."
Maar ik voelde het gewoon niet, voor mijn idee is het niet zo, zijn anderen meer en kijkt iedereen op mij neer. Nagelbijten / Gniffelen

Ik denk dat heel vaak, of ik me ooit weer beter zal voelen en of het ooit helemaal goed zal komen.
Deel 1 ligt bij het herkennen en accepteren denk ik, en daar ben ik nog steeds niet uit voor mezelf.

Nu ook; ik kan me echt verheugen om weer eens uit te gaan, maar als ik dan eenmaal in een club ben, of wat dan ook; valt het zoooo tegen!

Ik wil weer worden wie ik was, maar dan de verbeterde versie van mij.

**Geplaatst**: 07-10-08 04:02

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-10-08 04:02

Vooral dat laatste wat je schrijft denk ik ook vaak. Vooral als ik 's nachts weer wakker ben, wat momenteel weer erg vaak gebeurd. Ik word er echt zo gestoord van. Ik hoor te slapen, maar word gewoon idioot vroeg wakker en kom niet meer in slaap. Ik hoop dat dat ook ooit een keer weer beter word.
Voor mijn burnout en depressie had ik nooit slaapproblemen. Nu word ik wakker en begin te piekeren en kom niet meer in slaap. En dat gepieker maakt me zowieso al moe. Zie het na gisteren even niet meer zitten en vind het heel moeilijk om een beetje positief te blijven. Af en toe denk ik echt dat ik totaal mislukt ben, zoveel is er om aan te werken. Alleen die twijfel over mezelf weer sloopt me. Terwijl ik een tijdje terug juist eindelijk wat positiever begon te denken over mezelf. Ik weet wel dat het met ups en downs gaat, maar waarom lijken die downs iedere keer weer zo diep? Ik baal er zo van dat ik me dan weer zo 'makkelijk' laat meesleuren die dip in. Ik wil het zo graag positief proberen te zien, maar het lukt me even niet meer. En waarom kan ik dat hier wel uitspreken en klap ik dicht als ik dat bij een huisarts, bedrijfsarts of psycholoog wil zeggen, waarom maak ik het daar weer minder erg dan ik het voel? Misschien wel omdat ik bang ben dat ze me een aansteller vinden...

**Geplaatst**: 07-10-08 04:21

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-10-08 04:21

Ik denk dat ik vandaag toch maar de huisarts ga bellen. Eigenlijk moet ik er volgende week pas weer heen, maar ik moest eerder komen als het niet ging.
Maar aan de andere kant denk ik dan alweer Wat verwacht ik dan van hem? Maar dat weet ik eigenlijk ook niet. Want wat kan hij dan voor me doen? Ook weinig. Dus dan twijfel ik alweer of ik wel moet bellen of niet.

**Geplaatst**: 07-10-08 08:23

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-10-08 08:23

Als je zo bang bent dat mensen je een aansteller zullen vinden, ben je JUIST GEEN aansteller! Ik ken dit maar al te goed hoor, maar als je jezelf ook hiermee niet kunt accepteren, schop je dus weer jezelf omlaag. Je bent een menselijk wezen en geen robot. Menselijke wezens hebben nu eenmaal emoties. Voel je niet zwak omdat je emoties hebt. Je hoeft niet altijd "sterk" te zijn, wat dat ook moge wezen.

Nog even over het slapen: ik heb ook een lange periode gehad dat ik beroerd sliep en al vroeg weer wakker lag, malend en piekerend. Ik dacht ook dat ik er nooit van af zou raken, maar op het moment gaat het stukken beter met slapen. Het is heel akelig, maar helaas, het hoort bij een burnout.

**Geplaatst**: 07-10-08 08:41

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-10-08 08:41

Vanmorgen in de auto moest ik denken aan een van de mooiste momenten in mijn jeugd. Ik zal toen een jaar of 10 geweest zijn en ik had al vanaf mijn zesde een klein koudwater bakje van ca 25 cm met guppies.
Het was Sinterklaas en mijn opa en oma waren er en ik kreeg een aantal pakjes met aquarium spullen, een pompje, een verwarmingselement, kool en watten voor in het pompje en zo ging het nog even door. Als klap op de vuurpijl kreeg ik een schitterend aquarium van wel zo'n 45 cm lengte. Wat was ik blij en wat voelde ik me speciaal!!! Ik heb zelf de visjes en plantjes gekocht en wat was ik blij en trots met en op mijn aquarium. Ik zal die Sinterklaas avond nooit vergeten. Dat was zo speciaal. Ik had niet om een aquarium gevraagd, dus de verrassing was des te groter. Dat men zomaar had kunnen raden dat ik daar blij mee zou zijn. Het was even fijn om terug te denken aan een mooi moment. Heel ontroerend ook achteraf gezien, wat een blij en dankbaar kind ik toen was.

**Geplaatst**: 07-10-08 09:00

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-10-08 09:00

Wel fijn om te horen dat het slapen bij jou weer beter gaat sinds het helemaal wat lekkerder gaat. Dat is wel een geruststelling. Lachen

Tja en over het bovenstaande stukje: Je hebt helemaal gelijk. Ik moet nu gaan leren dat ik ook mijn emoties mag uiten. Maar dat is moeilijk, want dat heb ik thuis eigenlijk nooit kunnen doen. Daar was geen ruimte voor. Nu word ik zelf overspoeld door gevoelens en emoties, waarvan ik gewoon (nog) niet weet wat ik er mee kan en moet.