Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-02-20 18:23

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 17-02-20 18:23

Ik zou zeggen lees het boek “ de maakbare man” van Maxim Februari en je krijgt zijn antwoord...

Het antwoord op deze vraag is zo persoonlijk dat iedereen dat anders zal beantwoorden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-20 18:35

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-20 18:35

Hey Autumn, van harte welkom!

Autumnn schreef:
Ik ben wel heel benieuwd of je alles *downstairs* dan ook laat veranderen en hoe dat in zijn werk gaat. Het lijkt me namelijk echt super raar om dan "opeens" een heel ander geslachtsdeel te hebben

Volgens mij heb ik deze vraag al ergens in de krotten van het topic beantwoord, maar gezien dit vraagstuk continue blijft terugkomen wil ik het best nog een keer meepakken.

Vooropgesteld heb ik eigenlijk niet enorm veel dysforie als het gaat om 'downstairs'. Om het even subtiel uit te drukken heb ik op bijvoorbeeld seksueel vlak ook niet het soort rol waarbij ik het 'mis'.

Nu heb ik er vandaag toevallig dus wel over nagedacht in de auto (je moet toch wat :')

), gedeeltelijk omdat het onderwerp van verplichte sterilisatie bijvoorbeeld ter sprake kwam op het nieuws en me dat deed nadenken over verdere operaties en transgender zijn in het algemeen. Voorlopig neem ik genoegen met de operatie waar mijn borsten verwijderd worden. Daarnaast begin ik steeds meer te denken aan een operatie om mijn baarmoeder te laten verwijderen, maar dat is nogal een groot vraagstuk. Stel dat ik écht mijn droomman tegenkom die mijn hart sneller doet kloppen en waarbij ik ineens een kinderwens krijg dan zou het ergens wel mooi zijn als dat biologisch je eigen kind kan zijn, maar ik heb de laatste tijd echt bijzonder veel nachtmerries gehad over zwanger zijn en een kind baren. Ik merk dat het (... sinds ik seksueel actief ben :')

) toch ergens onderliggend wat spanning geeft. Maar goed, die operatie komt sowieso pas later aan bod en zou ik alleen doen als ik het dus écht zeker weet. Want ja, dat weet ik dus nu nog niet.

Daarna zou ik pas gaan nadenken over verdere operaties aan de 'downstairs' regionen. Zoals ik al noemde: ik mis het eigenlijk niet. Tuurlijk had ik er dolgraag mee geboren willen worden, maar ik heb eigenlijk wel vrede gesloten met hoe de situatie daaronder op dit moment is. Het verandert niks aan het beeld wat ik van mezelf heb, het verandert niet hoe andere mensen me zien én met de juiste partner hoeft het ook helemaal niets uit te maken wat je hebt.

Enne.. zoals iemand ooit op een feestje zei: "Als je niks hebt kun je mooi alle maten kiezen in de vorm van een strap-on." _O-

pien_2010 schreef:
Autumn als Gilles die al zo vreselijk open is dit wil delen, doet hij dat echt wel.
Je vraagt toch ook niet aan mij wat mijn bh cup is of hoe mijn schaamlippen eruit zien?
Of anders gezegd vind ik dit vragen die te privé antwoorden verlangen. Gaat ons dus niets aan.
Maar dat is mijn mening.

Heel lief van je Pien! Ik vind het op zich in dit topic wel passen en ik maak me er ook niet zo heel druk over. Mensen zijn nou eenmaal onwijs nieuwsgierig naar dit onderdeel van het proces en ook bij 'Hij is een zij' en in vlogs komt het wel ter sprake om die reden.

Ik heb vandaag trouwens mijn nieuwe paspoort en rijbewijs aangevraagd. Volgende week kan ik dan eindelijk voor het eerst mijn nieuwe naam en geslacht zien op officiële documenten. :):)

Ik zou bijna om het te vieren een weekendje flixbussen plannen. _O-

Om nog even terug te komen op het eerdere onderwerp aan de hand wat tiwi1969 zegt:
Het is inderdaad per persoon zó verschillend. Mijn verhaal en mijn reis hoeft niet te zijn wat andere mensen doormaken. Daarom vind ik het zo fijn dat er nu meerdere mensen in dit topic zijn die stukjes van hun verhaal willen delen.

EDIT: Sorry jongens, sinds ik Deens aan het leren ben gaat mijn Nederlands echt hard achteruit. Vergeef me voor wat spel- en grammaticafouten.

**Geplaatst**: 17-02-20 19:15

Geplaatst: 17-02-20 19:15

pien_2010 schreef:
Autumn als Gilles die al zo vreselijk open is dit wil delen, doet hij dat echt wel.
Je vraagt toch ook niet aan mij wat mijn bh cup is of hoe mijn schaamlippen eruit zien?
Of anders gezegd vind ik dit vragen die te privé antwoorden verlangen. Gaat ons dus niets aan.
Maar dat is mijn mening.

He joh, reageer eens niet zo overdreven zeg. Ik vraag daar toch ook niet naar? Beetje een rare vergelijking

**Geplaatst**: 17-02-20 19:33

Geplaatst: 17-02-20 19:33

Hiraeth schreef:
Heel lief van je Pien! Ik vind het op zich in dit topic wel passen en ik maak me er ook niet zo heel druk over. Mensen zijn nou eenmaal onwijs nieuwsgierig naar dit onderdeel van het proces en ook bij 'Hij is een zij' en in vlogs komt het wel ter sprake om die reden.

Gelukkig dat het OK is voor je. Je hebt in ieder geval de nieuwsgierigheid bevredigd

.
Het is inderdaad heftig om je vruchtbaarheid op te moeten geven vroeger, en zeker iets voor deze tijd om je af te vragen hoe ver je wil gaan. eerder in dit topic is het al ter sprake gekomen, maar er is een docu (jij kent hem vast) van een man, die voor dat hij de totale operatie deed met zijn partner (ook een man) nog een kind kregen die hij dus gedragen heeft. Dat was zo ingrijpend om te zien wat dit deed met hem. Maar hij deed het toch puur vanwege de enorme kinderwens.
Dus ik begrijp heel goed dat je hier goed over gaat nadenken. Er komen veel facetten bij kijken Gilles. Ik vind dat je dat mooi beschrijft.

Hiraeth schreef:
Volgende week kan ik dan eindelijk voor het eerst mijn nieuwe naam en geslacht zien op officiële documenten. Ik zou bijna om het te vieren een weekendje flixbussen plannen.

$*\%/*$ reden voor een feestje man!

**Geplaatst**: 17-02-20 19:57

Geplaatst: 17-02-20 19:57

Hiraeth schreef:
Om nog even terug te komen op het eerdere onderwerp aan de hand wat tiwi1969 zegt:
Het is inderdaad per persoon zó verschillend. Mijn verhaal en mijn reis hoeft niet te zijn wat andere mensen doormaken. Daarom vind ik het zo fijn dat er nu meerdere mensen in dit topic zijn die stukjes van hun verhaal willen delen.

Dit kan ik alleen maar beamen

Hiraeth schreef:
Daarnaast begin ik steeds meer te denken aan een operatie om mijn baarmoeder te laten verwijderen, maar dat is nogal een groot vraagstuk

Hier ben ik ook mee bezig. Ik wil het wel zeker, ook omdat ik geen kinderen wil. Maar er zijn redelijk wat routes die ook van invloed zijn op het resultaat, slagingskans en type genitaliënoperatie die je wil.

Je hebt voor mannen 2 types. Phalloplastiek en metaidoioplastisk. Bij Phalloplastiek maak je van een stuk huid(van de onderarm of bovenbeen) een "normale" tot grote.. Uhh...ya know..
Bij metaidoioplastiek maak je van wat je hebt(want dat groeit aan de testosteron) een kleine.
Ik wil(bijna zeker) metaidoioplastiek met verlengde plasbuis, maar dat is een redelijk risicovolle operatie door de verlengde plasbuis. Volgens mij is het complicatie percentage 60%, dus ik wacht nog een tijdje. Al denk ik wel dat als ik de mastectomie heb gehad de dysphorie 'down under' flink gaat toenemen omdat er wat wegvalt. Maar er zijn ook 2 types om de baarmoeder weg te halen, waarvan er 1 met een robot. Maar omdat je dicht bij de blaas zit heb je ook hier veel kans dat het mis kan gaan.

Verder ben ik het wel eens met Pien, als in, het gaat in principe niemand wat aan wat er in mijn broek zit. Ik vertel het nu, omdat ik de informatie over hòe het gaat wel wil delen, maar als ik geopereerd ben ga ik niet in in geuren en fleuren vertellen hoe het eruit ziet, ik wil geen trauma's veroorzaken :')

Wat miijn wensen daarintegen heb ik geen problemen mee

**Geplaatst**: 17-02-20 19:59

Geplaatst: 17-02-20 19:59

Van wat ik weet en ervaren heb, zijn er veel transgender personen die uiteindelijk niet dé geslachtsveranderende operatie ondergaan. Ik snap dat ook wel, zeker FtM lijkt het me ontzettend ingewikkeld en ingrijpend, met risico's op infectie etc.
Als een FtM aan de testosteron gaat, gaat wat de clitoris was vaak ook groeien geloof ik, waardoor er een mini-penis ontstaat. Voor sommigen is dat al voldoende en is vooral die borstverwijderende operatie het belangrijkst. En dan is er ook nog de optie om wat de vagina was dicht te maken. Maar dit is allemaal van wat mij is verteld, ik weet het niet zeker en ik weet ook niet of ik het helemaal goed verwoord nu.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-20 20:09

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-20 20:09

Dankjewel voor de aanvullende informatie vikawiek! Ik ben eigenlijk zelf niet de beste transman om te spreken over transgender zijn, want negen van de tien keer moet ik zelf nog dingen googlen voor ik ergens antwoord op geef. Ik doe gewoon m'n ding en denk overal een beetje over na, maar vooral dus in stapjes. Alle terminologie rondom operaties gaat bij mij eigenlijk bijna het ene oor in en het andere weer uit, helemaal als het een 'ver van m'n bed' show is.

Daarnaast kan ik me nu dus wel helemaal gaan inlezen, maar het blijft telkens doorontwikkelen en tegen de tijd dat ik wél wensen heb kan het wel heel anders zijn.

Ik wil daarmee trouwens niet zeggen dat ik geheel een leek ben, maar net als op politiek vlak doe ik zeg maar net genoeg om bewuste keuzes te maken.

**Geplaatst**: 17-02-20 20:44

Geplaatst: 17-02-20 20:44

Het gaat goed met ons. Met mijn kuiken en met mij. Ik regel, ik bel en ik rijd heen en weer. En mijn kuiken zie ik langzaam veranderen in een haantje. We zetten stappen, we maken soms zelfs sprongen! Ja, het gaat echt goed met ons.

Maar dan als ik moe ben of alleen of als het donker is, dan komen de tranen. Dan is het verdriet onstuitbaar, en de vele tranen zo zout dat mijn ogen er van prikken. Ik huil hard op, snik hoorbaar en oncontroleerbaar. Een niet tegen te houden ingehouden rouw komt naar buiten.

En niet omdat mijn dochter een zoon is geworden. Nee dat is het niet. Het is om het ongelukkige gevoel wat ik bespeur bij mijn kind. Hoeveel we ook samen bereiken, we moeten het allemaal zelf maken. En hij wil gewoon zijn. Jongen zijn, man zijn. Niet man maken.

Het is voor een moeder onverteerbaar je kind ongelukkig te zien. Als moeder doe je je uiterste best (de een meer dan de ander) om alle ellende die je kind tegen komt in zijn leven weg te poetsen. Om de weg voor hem glad te maken. Maar het blijkt onmogelijk. Ik kan hem helemaal niet behoeden voor pijn en verdriet. En dat is niet waar ik voor getekend heb toen ik moeder werd. Dat vertellen ze je er niet bij.

Dit zijn de momenten dat ik mijn vader mis. Al 10 jaar dood, was alcoholist en ik mis hem niet heel vaak. Maar hij kon als geen ander met een paar woorden, en mijn hoofd in zijn armen, stevig tegen zijn borst gedrukt, alle ellende weg poetsen.

En dan kijk ik naar mijn kuiken, hij lijkt zoveel op hem, op mijn vader. Krachtig, vastberaden en vooral praktisch. En dan denk ik: ach hij is er ook wel. Hij helpt op een andere manier dan je zou verwachten. Hij heeft de genen doorgegeven die wij nodig hebben voor dit proces.

Tnx dad ❤️

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-20 20:46

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-20 20:46

Julhan.

Wat kan jij práchtig schrijven. De manier hoe jij zoveel liefde in woorden om weet te zetten is echt een zeldzaam talent.

**Geplaatst**: 17-02-20 20:48

Geplaatst: 17-02-20 20:48

Geen probleem!

ik heb toevallig dit gesprek al gehad met de psycholoog, en ik volg een Transman uit het Verenigd Koninkrijk en die had er een aantal videos over gemaakt.

Ik had trouwens laatst een telefoontje, maar dat was een onbekend nummer en daar hou ik niet zo van. Daarnaast had ik niet bepaald m'n dag en ik was op stal. Dus ik nam redelijk boos m'n telefoon op, was het een lieve mevrouw van het Vu :')

dat ze een met nog een kliniek gingen samenwerken en of ik ook op de lijst wou om daar geopereerd te worden. Ik heb ja gezged, dus daar krijg ik binnen 6 week bericht van

Ik heb in Mei weer een afspraak staan, ik ga toch maar bij de endocrinoloog vragen naar een ander type testosteron. Ik krijg nu Sustanon elke 3 weken, maar ik merk dat in week 2 ik me echt poedersuiker voel. Ik ben daar redelijk gevoelig voor met een veranderende hormoonspiegel. Ook toen ik nog ongesteld werd was het echt drama, met puberteitsremmers was het 1 week lang prut al ging het toen ook slechter met me, en met testosteron was het eerst de avond voor ik een prik moest dat m'n dwanggedachtes opspeelden. Maar nu is het toch weer al een aantal maanden dat ik in week 2 me gewoon poedersuiker voel, gelukkig geen extra dwanggedachtes. Dus ik ga vragen om de type die je 1 keer in de 3 maanden krijgt, kan wel zijn dat ik die niet helemaal vergoed krijg

Julhan :(:)

**Geplaatst**: 17-02-20 21:19

Geplaatst: 17-02-20 21:19

Als je last hebt van het schommelen in de hormonen, is de gel die je dagelijks gebruikt dan geen optie? Dat gebruik ik ook, omdat ik van mezelf al niet heel stabiel ben/was en ze bij het VU toendertijd het risico van schommelende hormonen daar niet bij wilden nemen. Daarmee heb je niet die pieken en dalen die je met injecties wel hebt.

Wat betreft de operaties: Ik stam uit de tijd dat het nog verplicht was om gecastreerd te zijn om je geslacht voor de wet aan te mogen passen, dat was voor mij dus überhaupt niet iets waar ik over na hoefde denken.
Anders was het dat ook niet geweest denk ik, maar voor mensen nu is het wel een extra zorg. Behoud je het 'leidingwerk', dan zal je ook vast zitten aan van die typische vrouwendingen (controles/uitstrijkjes/risico op ongesteldheid?). Laat je het weghalen, is elke kans op het kiezen voor kinderen voor altijd weg, en heb je het risico op complicaties wat je altijd zal hebben bij operaties.

**Geplaatst**: 17-02-20 21:25

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 17-02-20 21:25

En eicellen invriezen, is dat geen optie? Of had je dat moeten doen vóór de start van testosteron?
Dan heb je wel een draagmoeder nodig om een embryo uiteindelijk uit te laten groeien - ik weet eigenlijk niet hoe de wetgeving op dit moment daarvoor is...

**Geplaatst**: 17-02-20 21:45

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 17-02-20 21:45

Interessant dit ... In mijn beleving was het heel logisch om als je transgender bent, zowel "boven" als "onder" aan te laten passen zodat je transitie "compleet" is.

@Julhan: je eigen genen mogen er ook zijn. Volgens mij is hier geen sprake van een generatie overslaan maar zijn ze systematisch overgedragen.

**Geplaatst**: 17-02-20 21:47

Geplaatst: 17-02-20 21:47

Eicellen invriezen kan of voordat je begint met testosteron, maar ook nog daarna. Dan moet je alleen weer stoppen en wachten tot de hele zaak weer op gang is gekomen.

Ik zit nu dus op dat punt waar ik moet gaan bedenken of ik eicellen in wil laten vriezen en ik heb in eerste instantie gezegd van wel, mijn moeder kreeg pas op latere leeftijd een kinderwens en ze vertelt nog regelmatig hoe erg dat was en wat voor keuzes ze genomen heeft om kinderen te kunnen krijgen (uiteindelijk heeft ze twee kinderen gekregen toen ze 42 en 47 was).
Dat verhaal heb ik iets te vaak gehoord om te durven zeggen "ik wil nu absoluut geen kinderen en ik weet zeker dat dat over 20 jaar nog zo is" en daarnaast ben ik groot voorstander van zo veel mogelijk opties open houden, maar eigenlijk weet ik helemaal niet of ik het wel zo'n goed idee vind. Ik heb vandaag al netjes een verwijsbrief gehaald maar ik merk eigenlijk dat ik gewoon heel, heel slecht geinformeerd ben. Ben nu dus maar aan het googlen want ik heb de vage hoop dat ik tot de conclusie kom dat ik het net zo goed/beter niet kan doen, scheelt weer een waarschijnlijk bijzonder vervelende ingreep. (psych wilde niet al te veel zeggen over hoe het in zijn werk ging dus ik vertrouw er niets van)

Mocht iemand hier trouwens beter geinformeerd zijn of nog (wijze) raad of zo iets hierover hebben dan ik dan mag je pb'en (of het hier in het topic dumpen), want uhm, help?

**Geplaatst**: 17-02-20 22:07

Geplaatst: 17-02-20 22:07

_roodvos_ schreef:
Eicellen invriezen kan of voordat je begint met testosteron, maar ook nog daarna. Dan moet je alleen weer stoppen en wachten tot de hele zaak weer op gang is gekomen.

Ik zit nu dus op dat punt waar ik moet gaan bedenken of ik eicellen in wil laten vriezen en ik heb in eerste instantie gezegd van wel, mijn moeder kreeg pas op latere leeftijd een kinderwens en ze vertelt nog regelmatig hoe erg dat was en wat voor keuzes ze genomen heeft om kinderen te kunnen krijgen (uiteindelijk heeft ze twee kinderen gekregen toen ze 42 en 47 was).
Dat verhaal heb ik iets te vaak gehoord om te durven zeggen "ik wil nu absoluut geen kinderen en ik weet zeker dat dat over 20 jaar nog zo is" en daarnaast ben ik groot voorstander van zo veel mogelijk opties open houden, maar eigenlijk weet ik helemaal niet of ik het wel zo'n goed idee vind. Ik heb vandaag al netjes een verwijsbrief gehaald maar ik merk eigenlijk dat ik gewoon heel, heel slecht geinformeerd ben. Ben nu dus maar aan het googlen want ik heb de vage hoop dat ik tot de conclusie kom dat ik het net zo goed/beter niet kan doen, scheelt weer een waarschijnlijk bijzonder vervelende ingreep. (psych wilde niet al te veel zeggen over hoe het in zijn werk ging dus ik vertrouw er niets van)

Mocht iemand hier trouwens beter geinformeerd zijn of nog (wijze) raad of zo iets hierover hebben dan ik dan mag je pb'en (of het hier in het topic dumpen), want uhm, help?

Als ik het goed heb onthouden krijg je als je je eieren wil laten invriezen een hormoon toegediend zodat er extra eitjes worden 'klaargemaakt' en kunnen groeien, en dan moet je terugkomen, word je verdoofd, en 'oogsten' ze dan die eitjes. Verder weet ik niet hoe het gaat omdat ik die behandeling niet heb gedaan. Ik word al naar bij het idee :brr:

Ik vind het wel kwalijk dat je psycholoog daar niks over heeft verteld, ze zijn juist voor om je hierin over te informeren en te begeleiden

Ik denk niet dat ik over ga op de gel, ik vind het eigenlijk wel fijn dat ik 1 prik moment heb en verder geen zorgen over hoef te maken. Daarnaast ben ik al lang bezig met klaarmaken door de dwangstoornis en eerlijk gezegd hoef ik niet nog een extra stap bij

**Geplaatst**: 17-02-20 22:15

Geplaatst: 17-02-20 22:15

Ja precies, dat is ook de informatie die ik heb gekregen. Op zich hoef ik ook verder niet te weten wat ze dan gaan doen, dit klinkt al horror genoeg en als ik niet weet wat ze gaan doen kan ik me er ook geen zorgen over maken :')

Als ik doorgevraagd had had hij het wel verteld denk ik maar dat heb ik dus ook met opzet niet gedaan. Ik bedenk me nu alleen dat er andere dingen zijn die ik wel wil weten (waarvan ik ook niet denk dat ik het van die psycholoog had moeten horen, maar waar moet ik het dan eigenlijk wel navragen? Bij de gynaecoloog waarnaar ik doorverwezen ben denk ik dan?) zoals hoe groot de kans op "succes" nog is als je dit later doet nadat je al hormonen hebt ten opzichte van als je het voor hormonen doet, en wat de opties zijn met die eitjes die je dan hebt (of niet meer hebt eigenlijk), hoe lang die bewaard worden, welke andere manieren er zijn om kinderen te krijgen buiten ijseitjes, dat soort zaken.

**Geplaatst**: 18-02-20 04:51

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 18-02-20 04:51

Even aanhakend op dit onderwerp. Dient de testosteron dan ook meteen als een soort 'anticonceptie' als iemand besluit de baarmoeder te laten zitten? Want een condoom is nooit 100% betrouwbaar normaliter.

**Geplaatst**: 18-02-20 06:50

Geplaatst: 18-02-20 06:50

Autumnn schreef:
Hoi, ik kom eigenlijk maar een beetje binnenvallen. Ik vind het echt supertof en leerzaam om zo alles van je te volgen. Stoer dat je het zo openlijk bespreekbaar maakt en wil je heel veel succes wensen met "de laatste loodjes ".
Ik ben wel heel benieuwd of je alles *downstairs* dan ook laat veranderen en hoe dat in zijn werk gaat. Het lijkt me namelijk echt super raar om dan "opeens" een heel ander geslachtsdeel te hebben
Spoiler:
(ik hoop niet dat je het vervelend vind dat ik dit vraag en anders geef je er maar gewoon geen antwoord op )

De vraag kan ik nog begrijpen, maar die lachen gieren brullen smilies totaal niet.

**Geplaatst**: 18-02-20 08:16

Geplaatst: 18-02-20 08:16

Iemand die heel veel antwoorden geeft is Jammidodger op YouTube
https://youtu.be/jYGrtmvd1bg

**Geplaatst**: 18-02-20 09:24

Geplaatst: 18-02-20 09:24

Ik denk dat wat ook meespeelt bij wel of niet eitjes invriezen is dat je niet weet hoe de wetgeving mbt draagmoederschap er over 20 jaar uitziet. Daar wordt nu al heel moeilijk over gedaan, bij mijn weten. Maw, misschien ga je door alle hormonale ellende, oogst je 20 eitjes en mag je ze straks nergens 'uit laten broeden'. Daar schiet je dan uiteindelijk ook weinig mee op.

Maar adoptie lijkt voorlopig wel gewoon mogelijk (en noodzakelijk) te blijven, en zeker ook voor paren van gelijk geslacht. Maar ik heb zelf nooit een kinderwens gehad en heb geen idee of adoptie die wens enigszins vervult zonder zelf een kind te baren.
Aan de andere kant kan ik me ook heel goed voorstellen dat je, als je je in alle lichaamscellen man voelt, wel een kind wilt maar ab-so-luut niet wilt baren.
Dus dan zou adoptie een veel logischere stap kunnen zijn als die kinderwens er toch komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-20 13:31

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-20 13:31

capopjekop schreef:
Even aanhakend op dit onderwerp. Dient de testosteron dan ook meteen als een soort 'anticonceptie' als iemand besluit de baarmoeder te laten zitten? Want een condoom is nooit 100% betrouwbaar normaliter.

Nee. Ik heb dankzij de testosteron nu geen ongesteldheid meer dus ongetwijfeld is er op het gebied van vruchtbaarheid iets veranderd, maar het UMCG heeft er heel duidelijk bijverteld dat je nog wel goed moet uitkijken.

Niet om trouwens een discussie over draagmoederschap uit te lokken, maar persoonlijk voel ik me (op dit moment) niet lekker bij het idee. Je verstoort iemands mobiliteit voor en tijd, geeft iemand kans op complicaties en vervolgens nog de pijn van een bevalling. Ik snap dat een draagmoeder daar voor kiest, maar het voelt raar om iemand anders het leed en ongemak aan te doen alleen omdat ik zelf al nachtmerries krijg bij het idee.

Daarmee veroordeel ik niet stellen en draagmoeders die deze keuze maken, want het is natuurlijk een prima oplossing. Ik wil alleen ven aangeven waarom ik er zelf nog wat vraagtekens bij heb staan.

**Geplaatst**: 18-02-20 15:12

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 18-02-20 15:12

Ik kan mij voorstellen dat dat voor jou als man heel ongemakkelijk voelt. Mannen zin sowieso kleinzeriger en daarom ook niet gemaakt om te baren.
Ik als vrouw vond zwanger zijn heerlijk en de bevalling was even zwaar maar achteraf een eitje. Inmiddels ben ik te oud dus ik ben niet meer geschikt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-20 15:18

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-20 15:18

Haha, als ik af en toe vrouwen hoor zuchten (of lees, hier op bokt) dan heb ik er zo mijn twijfels bij of iedereen dat vindt. Mijn moeder heeft dankzij mij drie maanden in het ziekenhuis gelegen en dat wordt vaak genoeg nog vermeld. _O-

**Geplaatst**: 18-02-20 16:00

Geplaatst: 18-02-20 16:00

Gilles ik vind het juist getuige van integriteit hoe je met het hele vraagstuk rondom draagmoeder denkt.
Ik vind je een fijn mens!

**Geplaatst**: 18-02-20 17:41

Re: Ik ben transgender

Geplaatst: 18-02-20 17:41

Het siert je dat je er over nadenkt, wat Pien zegt

Máár let wel, een draagmoeder wordt niet gedwongen (zover ik weet, geen idee wat er achter deur afspeelt bij mensen thuis) en sommige vrouwen kiezen er bewust voor. Om iemand die zelf om de een of andere reden niet zelf een kindje kan dragen, te helpen. Om zelf nog een keer een zwangerschap mee te maken maar niet nog een kindje erbij in het gezin (hoe omschrijf je dat netjes?) Of die willen een co- ouderschap, een beetje zoals in dit artikel. https://www.kekmama.nl/artikel/persoonl ... een-ideaal