Gewoon van tevoren opschrijven en jezelf een skup onder je achterste geven. Kom op meid, het heeft geen zin om in die slachtofferrol te blijven zitten. Je moet voor jezelf gaan vechten hoor. Niemand anders kan dat voor je doen!!!
Ik mag iig niet naar buiten... Verder hou ik mezelf bezig met breien, puzzelen, roken en slapen.
En cayenne: Ik vecht nu 27 jaar, tegen mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst, maar vooral tegen mezelf. Op een gegeven moment ben je dat vechten gewoon moeen wil je dat niet meer. Op dat punt zit ik nu. En ik zie dat persoonlijk niet als de slachtofferrol, maar als de bittere waarheid.
Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!
Berichten: 114307
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)
Geplaatst: 26-09-10 18:35
Ik weet hoe het voelt, geloof me Maar juist daarom is het zo belangrijk dat je voor jezelf opkomt. Het helpt je niet om bij de pakken neer te blijven zitten, echt niet! Ik weet waar ik over praat helaas. Je hebt nog een mooie toekomst voor je, maar daar moet je wel wat voor doen natuurlijk, en dat is het uiteindelijk allemaal waard! Maar helaas komt het niemand aanwaaien (was het maar zo makkelijk ) Uiteindelijk, wanneer jij niet wilt en het moe bent, dan kan de hulpverlening natuurlijk ook niets voor je doen. En zo beland je in die neerwaartse spiraal.
9jinte9
Berichten: 505
Geregistreerd: 09-05-09
Woonplaats: Friesland
Geplaatst: 26-09-10 21:23
bromfiets schreef:
slecht geslapen, ondanks de gedwongen oxazepam.
Nou daar heb ik in al die jaren dat ik nu in de psychiatrie werk nog nooit van gehoord!
9jinte9
Berichten: 505
Geregistreerd: 09-05-09
Woonplaats: Friesland
Geplaatst: 26-09-10 21:39
Misschien moet je het er anders wat duidelijker in zetten Ik kan me namelijk voorstellen dat anderen er net als ik er niet uithalen dat je de oxazepam op verzoek van je vriend in hebt genomen. Het komt nu over, alsof je het onder dwang van de verpleging in moest nemen.
ik vond hem niet netjes genoeg, daarom heb ik hem weggehaald. Anders ga ik me daar weer over opvreten. Het maakt niet uit hoe jullie het opvatten, maar om mijn eigen (schuld)gevoel.