Sanet schreef:Nou dat lijkt me dus echt wel een onwijs ramp scenario. Want dan heb je dus alle ellende rond de zwangerschap blijkbaar al gehad. Kind is er ook al uit. Dus die argumenten tellen dan niet meer mee.
Ik wil dan nog steeds geen kinderen, maar ja, het is er al wel. Dan kiezen voor afstaan ter adoptie lijkt me heel erg moeilijk. Het is wel jouw kind en in dit geval ook nog in een relatie, dus je staat er niet alleen voor.
Moet je dan een “oeps” je levensplannen om zeep laten helpen? Mja, het is er al wel...
Ik weet niet hoor. Dat kind heeft er ook niet voor gekozen en jijzelf dan ook niet. Moet dan maar de rest van je leven daarmee opgescheept zitten? Of kies je dan de “morale” kant en hou je het kind en doe je het zo goed als dat je kunt...
Ja jeetje ik hoop toch ook echt dat ik die keuze nooit zal moeten maken. Lijkt me niet te doen.
Gewoon echt helemaal niet.
Aan de andere kant denk ik toch dat de keuze voor adoptie juist misschien wel makkelijk zou zijn. Als je je rationeel bedenkt dat waar jij enorm zou moeten schipperen om het kind een plek te bieden (acuut verhuizen en wat niet meer)(want in je studentenkamer mag je niet wonen met een kind) terwijl je het eigenlijk niet wil zijn er ook talloze koppels die ongewenst kinderloos zijn en die direct in de auto zouden springen om het kindje van je over te nemen.
Nee echt, wat een horror
pfff