Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
ThreeFingers schreef:Je moet leren er mee om te gaan, dat er mensen zijn die dingen anders ervaren en dingen die voor jou als vanzelfsprekend zijn, andere helemaal niet zien...
Je zult echt vaker dit soort dingen meemaken en soms kun je er beter tegen dan de andere keer.
smileydees schreef:Ik merk het bij mijn dochter, het is dag in dag uit aanpassen, incasseren, leren en proberen voor jezelf te zorgen...
Wat zijn dieren dan toch heerlijk!
amoj schreef:Heb het ook wel eens geprobeerd op te schrijven, maar dan zat ik daar met pen en papier en wist ik niet wat ik nou op moest schrijven.
Ik ben trouwens wel benieuwd, hebben jullie een relatie? En is jullie vriend ook een hsp?
Ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik merk dat ik me vooral aangetrokken voel tot (veel) oudere mannen. 15/20 jaar ouder dan mij. Jongens van mijn leeftijd vind ik niks aan.
Mijn ouders en vriendinnen vinden het maar raar, maar ik kan er niks aan doen, ik kies niet bewust oudere jongens uit.
smileydees schreef:Ik merk het bij mijn dochter, het is dag in dag uit aanpassen, incasseren, leren en proberen voor jezelf te zorgen...
Wat zijn dieren dan toch heerlijk!
Miss_Caroo schreef:Ik denk dat je als HSP ook best wel uit kan gaan en in de drukte kan zitten. Ik kan dit in ieder geval wel, maar moet me eerder terugtrekken en de rust opzoeken om bij mezelf te blijven, of eerder gezegd, weer tot mezelf te komen
Laat ze aub niks verspreiden over HSP, vind ik. Er is nu redelijk wat info en meer aandacht hoeft het niet te krijgen vind ik. In ieder geval niet van mensen die geen HSP/gevoelig zijn.
Het is net als voedsel. Eet alleen datgene waar geen reclame voor gemaakt wordt, haha.
Flowerbomb, ik heb dat wel eens met mijn paard. Hij is erg lomp maar ook erg gevoelig. Ik erbij als gevoelige die erg op dieren is afgestemd. Toch bots ik vaak met mijn paard, vind ik. En ik me altijd maar afvragen.. Ik kan toch zo goed naar ze luisteren en me op ze afstemmen, waarom lukt het dan niet...?
Mijn paard heeft me duidelijk een hele grote belangrijke les te leren. En ik leer het vanzelf wel.
Wat mij altijd duidelijk maakt dat ik even te gevoelig ben is als ik 'het geheel' niet meer zie. Ik ga op in kleine details en vergeet waar het om draait. Ik zweef met alle winden mee en de stam ontbreekt zegmaar... Herkennen jullie zit ook?
Ook vind ik als ik naar mezelf kijk, ik me al redelijk heb aangepast aan de norm, de maatschappij. Je begint vanzelf anders te denken, heel vreemd. Ik voel me er wel goed bij. Het is mijn schild. Diep in mijn kern ben ik nog steeds dezelfde
Aria_zz schreef:Ja dat klopt wel, maar juist omdat niemand er iets van kent is er ook weinig begrip voor. Maar het is vaak aan de hsp zelf om het te zeggen
Arabesk schreef:Ik zou doodgaan in een appartement met allemaal geluiden van buren.
Miss_Caroo schreef:Ook vind ik als ik naar mezelf kijk, ik me al redelijk heb aangepast aan de norm, de maatschappij. Je begint vanzelf anders te denken, heel vreemd.