vikawiek schreef:Ik heb toch nog wat te zeggen, een paar dagen geleden wist ik het niet te omschrijven.
Een angst die ik heb (die ik zeer overdrijf waarschijnlijk) is dat ik voor de rest van m'n leven "die transgender" zal zijn. In de familie dat het altijd het gesprek is, stalgenoten die het te weten krijgen en me anders gaan behandelen, hoe een baas het accepteerd als ik moet vertellen dat ik geopereerd word en waarom, eventuele partners die me misschien wel vermoorden als ik vertel transgender te zijn. En dan zie ik Nikkie. Een succesvolle vrouw die van haar kunst haar werk heeft gemaakt en dat mensen haar zien als gewoon Nikkie. Dat geeft me ergens zekerheid dat het, zelfs met mij, toch echt wel goed komt
Waarschijnlijk heeft alles wat je tot nu toe in je leven hebt meegemaakt, direct bijgedragen tot het vormen wie je nu bent. Logisch, je bent nog maar achttien! Maar dat betekent dat je het gevoel wellicht nog niet kent dat het leven doorgaat en bepaalde (grote, vormende) gebeurtenissen simpelweg op de stapel gaan van ervaring en je deze niet meer actief in je dagelijks leven meeneemt of betrekt. Met andere woorden: nu sta je er nog volop in, maar over pak 'm beet 5 jaar ben je omringd door mensen die niet eens weten dat je ooit anders dan Yoeri (leuke naam trouwens) hebt geheten. En in die tijd ben jij al een stuk meer gesetteld en ben je gewoon wie je bent.
Misschien zul je zelfs merken dat dit proces een stuk sneller gaat bij anderen dan bij jou en dat ze het al geaccepteerd hebben of er niet meer over nadenken terwijl jij er nog dagelijks mee bezig bent. Dat kan heel confronterend zijn... of juist fijn.