Het ging gisteren en vandaag wat beter met de spanning. Ik voel me goed, ben alleen begonnen met overgeven gisteren. Nu ook kotsmisselijk we bijten door, als ons prulletje maar gezond is.
De cysten kunnen groeien en barsten werd mij uitgelegd. Dat kan schade aan de eileider geven. Maar dat kan de operatie ook dus is kiezen tussen 2 kwaden
Dat klopt, op dit moment zwanger raken is echt niet mogelijk. Of het weghalen van de cystes daarin verbetering geeft is dus de vraag aangezien ik al ernstige schade aan de eileiders heb. Omdat ik al regelmatig echo's kreeg kunnen we ook nog even afwachten of de cystes vanzelf kleiner worden. Dan is het qua ingreep 'makkelijker' en kan het mogelijk gecombineerd worden met het doorspuiten van de eileiders.
Op zich zijn de klachten wel te doen (heb er al jaren last van blijkt achteraf), dus ik denk dat we sowieso nog een week afwachten tot de volgende echo/afspraak.
@Benangeliqu; kun jij iets zeggen over hoe het weghalen ging/napijn enz?
Ik moest 2 nachten blijven want kon niet plassen nadien. Dat komt echt n bijna nooit voor dus was gewoon pech. Pijn in mijn buik had ik eigenlijk niet maar wel in mijn schouders. Ze blazen je buik om op om er goed bij te kunnen en die lucht stijgt op. Dat duurde enkele dagen
Hier nog niet veel verandering helaas. Eind nov maar weer een afspraak maken net een nieuwe baan dus kan nog geen vrij krijgen
Spullen
Berichten: 597
Geregistreerd: 10-04-14
Geplaatst door de TopicStarter: 31-10-15 20:23
Heftig Caroline! Lastige situatie ook... Ga voor je duimen dat ze vanzelf wat krimpen. Hoe groot is de kans daarop?
SP, ga dan weer hard voor je duimen.
Voel me eigenlijk best schuldig dat ik zo blij loop te doen. Weet dat jullie het ook allemaal zo graag willen en dan lees ik weer wat terug... Misschien moet ik me terugtrekken uit het topic.
Spullen, je mag er echt van genieten hoor! Zelf heb ik ook al een dochter inmiddels, en volgens mij meerdere hier. Alleen maar fijn om ook 'succesverhalen' te lezen lijkt mij.
Hoe groot de kans is dat de cystes vanzelf krimpen is afhankelijk van of het hormoon gerelateerd is of niet. Maar ik heb dus al vaker cystes gehad (ook vrij grote) en er is nog nooit iets geknapt voor zover bekend. Dus daar maken we ons nu nog niet heel erg veel zorgen om.
Lief voel me wat bezwaard, maar wil iedereen hier ook blijven steunen. Vind t echt super dat iedereen zo meeleeft, dat doet me echt goed. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte!
cobiie
Berichten: 7543
Geregistreerd: 26-02-03
Woonplaats: het mooie dorp Nieuwerkerk ad ijssel
Geplaatst: 31-10-15 21:48
Hier een stille meelezer die graag Spullen (voorzichtig) wil feliciteren.
Zelf al meer dan 6 jaar bezig en nu toch maar besloten de mallemolen in te gaan ivm leeftijd. Er is niets aanwijsbaars waarom het niet wil lukken. Er zitten bij mij wel een paar grote vleesbomen die er mogelijk uit moeten maar ze zitten op zich gunstig dus geen reden om niet zwanger te worden. Aangezien onze eigen ziekenhuis het niet meer weet hebben wij komende week een afspraak in het Erasmus.
Moe word ik wel van de botte opmerkingen van veel mensen, gelukkig niet van mijn meest gewaardeerde vrienden. Soms is het wel moeilijk van je af te laten glijden als je een poedersuiker dag hebt.
Mijn zwager en zijn vrouw hebben maandag hun eerste kindje gekregen, een prachtige baby. Wij zijn gelijk die avond langsgeweest.
Hier al 6 1/2 jaar bezig pff gaat hard ! Volgende maand poging 5 iui. Ik verwacht er eigenlijk niks van na 4 pogingen is er helemaal niks gebeurd of veranderd. Er is ook niets te vinden dat vindt ik zo raar. Er moet toch iets zijn
Moeilijk hoor als er niks te vinden is. Lijkt me nog moeilijker dan als er een aanwijsbare oorzaak is, je zit toch elke maand weer in de spanning van 'zou het nu dan...'.
Voelen jullie je soms ook zo mislukt? Ik heb echt dagen dat ik de hele dag alleen maar kan janken omdat ik me nutteloos, niet compleet, mislukt en voel alsof ik er niet toe doe. Mensen in mijn omgeving geven me soms (waarschijnlijk onbewust) dat gevoel. Zonder kinderen lijk je echt niet mee te tellen soms het gevoel is meestal het heftigst als ik weer ongesteld geworden ben
Spullen; tuurlijk mag je wel blij doen! Het is je van harte gegund!
Wij zijn wat dat betreft nog niet zo lang bezig. Ik kon redelijk snel de molen in door mijn schildklier. Maar ik ken wel het gevoel van mislukking en machteloosheid. Vooral als dan mensen die van niks weten en die direct zwanger waren zeggen: ja kinderen is zeker niks voor jullie. Ook omdat jij natuurlijk zoveel bezig bent met je sport.
Die mensen moet je gewoon een klap voor hun hoofd geven! Wat ik vaak heel bot zei was dat ik geen kinderen kon krijgen. Dat werkte vaak wel... Maar is ook niet leuk
Het allerstomst vind ik als mensen (met kinderen) zeggen: 'ach, kinderen hebben is ook niet alles hoor, hartstikke druk, nooit tijd voor jezelf en slecht slapen 's nachts, dus wees maar blij dat je dat nu nog niet hebt' of: 'wil je die van mij een tijdje lenen? Dan wil je ze echt niet meer' Echt, die mensen kan ik wel villen. Heb er alles voor over om slechte nachten te maken, mn tijd in te leveren en een druk bestaan te hebben voor een baby. En ja, ik snap heus wel dat het soms zwaar is...
Veel mensen kunnen het zich niet voorstellen hoe slopend het is als het allemaal niet zo makkelijk gaat en dat is dan hun manier om jouw 'gerust te stellen'. De meeste bedoelen het niet eens onaardig. Misschien toch goed om dat hardop te zeggen: joh, ik zou er alles voor overhebben om slapeloze nachten te hebben. Misschien realiseren ze zich dan wat ze zeggen.
Door dat soort 'onbegrip' heb ik dit topic ook geopend. Om hier wat meer medestanders te vinden.
Ja zelfde als ze zeggen wanneer ik weer eens aan het kotsen ben van de pregnyl ja is voor het goede doel en jij wil nu eenmaal een kind. Ja als je zwanger bent mag je dat zeggen, maar bij mij is de kans aanwezig dat ik voor niks aan het kotsen ben. En ik klaag er echt niet over want het hoort erbij. Maar soms schiet dat echt even verkeerd.
Overigens zeg ik dat ook gewoon. En datzelfde meisje presteerde het om te zeggen oh, naja dat heb je soms en liep weg.