Bokt.nl

Bzoem schreef:

Nou m'n stage weet het hoor.
Fantastisch. Kreeg gelijk de vraag of ik dan wel dacht dat ik geschikt was voor het werk.

Bzoem schreef:

Ik vraag me al even af of rensiepensie het over mij had.
Ik merk namelijk dat ik anders wil gaan posten, omdat ik het idee kreeg dat ik wellicht als een 'aansteller' word gezien.

Bzoem schreef:

Nouja ze reageerde net alsof ik m'n collega's tot last zou zijn omdat ik bepaalde dingen niet zou kunnen.
Ze dacht gelijk dat ik niet zou kunnen plannen, dat ik altijd moeite zal hebben met de dag opstarten, dat het de bedoeling is dat ik leer om begeleidingsplannen te maken en dat het niet zo moet zijn dat ik als een extra client begeleidt moet worden.
Misschien was het niet zo heftig als ik mij nu herinner, maar het schoot bij mij verkeerd en ik klap dan dicht. Wist ook niet wat ze van me wilde horen en kon dus ook niet uitleggen hoe ik het zag.

rensiepensie schreef:

AD(H)D heeft wel degelijk met ongeduld te maken. En ook met laksheid. Wat mij toch wel op valt is een behoorlijke generatie kloof tussen de mensen op dit forum. In leeftijd ofwel ervaring. Zo heeft een gedeelte de hele mallemolen doorlopen qua behandelingen, en heeft een gedeelte slechts het "idee" dat ze het ook wel eens zouden kunnen hebben. Het is helaas zo de Ad(H)D echt een mode verschijnsel is. Iedereen scoort wel een aantal puntjes op de diagnose kaart in deze drukke chaotische dagen van tegenwoordig. Ik ben ook getest op borderline en bipolaire stoornis. Niet verrassend dat ik daar ook heel hoog in scoorde. Nou ik durf toch met zekerheid te stellen dat ik niet bipolair ben. Om maar even een voorbeeld te geven over hoe het er aan toe gaat tegenwoordig in de psychologie. In ik ben niet de enige die dit spelletje kent.

Het is wel makkelijk om je achter je ad(H)D te verschuilen als je eenmaal de diagnose hebt gekregen. "Zie je wel dat ik er niets aan kan doen!" Maar daar ga je echt niet verder mee komen. Je zult je elke dag in moeten zetten om een planning te maken, en je daar aan te houden. Niet tot 10 maar tot 100.000 tellen, voor de vierde keer, als iemand je irriteert en je op het punt staat hem iets aan te doen. Je zult elke dag een checklist bij moeten houden. Je zult heel veel aanpassingen moeten doen. En dat waarschijnlijk voor de rest van je leven.

Het irriteert me dus als mensen de slachtofferrol gaan spelen. Je kunt er namelijk wel degelijk iets aan doen. Het gaat niet vanzelf. Je zult er hard aan moeten werken en keuzes moeten maken die niet leuk zijn. En zelf als je je 100% inzet, is het af en toe nog steeds een chaos, en wordt je duizelig van je zelf omdat je je hele huis doorrent op zoek naar wat je ook al weer aan het doen was,

Accepteer hetgeen wat je echt niet kunt voorkomen,maar ga met al het andere eerst eens keihard aan het werk voordat je je erachter verstopt.