SusanH schreef:Is deels al besproken maar ik wil nog wel reageren hoor. HSP is deels een kracht omdat je goed aan kan voelen wat de ander nodig heeft maar tegelijk is dat ook de grootste zwakke plek, ik vind het zelf erg fijn dat ik geleerd heb hoe ik me af kan sluiten voor (negatieve) emoties van anderen, en ook dat ik genoeg zelfkennis heb om te weten wanneer ik echt weer op moet laden om tot mezelf te komen.
Waar ik zelf de meeste moeite mee heb is wanneer mensen m.n. familieleden van clienten niet tevreden zijn ik kan me dat persoonlijk erg aantrekken en er lang over blijven doormalen. Ik heb echt moeten leren om dat los te laten, bijvoorbeeld door erover te praten met collega's of leidinggevende en natuurlijk prive bijvoorbeeld met mijn man.
Die kracht dat je kunt voelen wat een ander nodig heeft, is voor mij de valkuil omdat je weliswaar voelt wat de ander nodig heeft, maar de ander nog altijd zelf de beslissing moet willen/ durven nemen dat wat nodig is te aanvaarden. Mijn grootste struikelblok is dan ook het gevoel van onmacht. Voelen dat het niet goed met iemand gaat, voelen dat er iets mis is, voelen dat de sfeer niet goed is, maar vervolgens daar niks mee kunnen omdat het aan de ander is er iets aan te veranderen. En soms zijn mensen daar nog niet klaar voor, of willen/ durven ze er niks mee te doen. Zoals hulp zoeken, of zich openstellen.
Gelukkig heb ik inmiddels beter geleerd hiermee om te gaan, want voorheen ging ik die gevoelens van bezorgheid, onmacht, onrust, etc op een niet zo handige manier uiten.
Ik zou het overigens nog steeds liever niet voelen. Heb wel eens aangegeven dat ik liever gevoelloos en hersenloos zou zijn, aangezien ik me dan niet druk kan maken om de dingen waar ik me nu wel druk om kan maken.