bromfiets schreef:Let op: De volgende reactie kan triggerend werken, als je daar niet tegen kan moet je hem niet lezen....
Ze willen me wel helpen als ik zelf naar ze toe ga en dat kan ik nu niet, dat durf ik niet want dan heb ik mezelf wss niet meer onder controle. Ik voel me zo ontzettend waardeloos dat ik er het liefst mee zou stoppen, maar dat kan ik niet maken. Dus loop ik maar rond als een zombie.... Het is toch eigenlijk gek dat voelen zo veel pijn kan doen? Ik haal me weer allerlei dingen in het hoofd waar ik eigenlijk niet aan zou moeten denken, iedereen die me ooit in de steek heeft gelaten komt weer voorbij en dat doet pijn. Ik kwel mezelf enkel door na te denken, want mijn geedachten zijn niet vrolijk. Maar ik kan het niet stoppen. Het is ook tot me doorgedrongen dat alles wat ik doe voor een ander is, om anderen tevreden te stellen. Als ik iets voor mezelf zou willen is het alleen maar verdwijnen, ik kan niks anders bedenken.
Die od en het snijden was gisteren, ik vind het jammer dat het niet beter heeft geholpen.
Sorry voor mijn wazige verhaal, maar ik heb ze even niet allemaal op een rijtje.
probeer jezelf toch even uit handen te geven meis,
en probeer weer te beseffen dat je het leven toch wel leuk vind
niet voor anderen, maar voor jezelf!
omdat jij het leuk hebt met je paarden en omdat jij gek bent met je honden!
en natuurlijk is het omgekeerd ook zo, je paarden zijn gek met je evenals je honden!
lieverd je zit daar niet voor niets,
maar je bent al zover gekomen...probeer na deze stap terug
toch weer tien stappen vooruit te doen, zoals je dat eerder ook zo goed gedaan hebt!
heel veel sterkte, houd je taai !