
Ik ben ook een verlegenheids-muts.
Bellen naar bekenden gaat me gemakkelijk af, maar bellen naar onbekenden is echt een probleem, ik durf niet eens mn dokter te bellen

Laat het ook altijd mijn mama doen hoor (Waar mama's al niet goed voor zijn)

En zoals hierboven al genoemd word, weet ik bij onbekenden me ook geen raad met mn houding en wat ik moet zeggen enzo. Ook bij mensen die 'populairder' zijn indd, weet ik ook echt niet wat ik moet zeggen

En op mijn werk heb ik hier echt totaal geen moeite mee, ik werk bij de Macdonalds (
) en het mensen helpen en ermee praten lukt me dan weer wel. Ook met mn collega's heb ik er totaal geen problemen mee, heb altijd lol ect.
Ook nu, ik heb een tijd niet meer gereden (Zo'n 2 jaar) en nu heb ik dus weer een nieuw verzorgpaard, en morgen moet ik met hem in de manege rijden. Punt 1; Ik ken daar helemaal niemand, en punt 2, mijn houding is om te janken, en t paard nageefelijk rijden lukt al helemaal niet.
Vind dit eigenlijk wel een leuk topic

Je komt daar om te leren en dat jouw houding om te janken is en dat je paard niet in de krul loopt, daar ga je daar iets aan leren doen

Die heeft altijd zoiets van je gaat het maar gewoon leren doen.
krijg steeds vervelende opmerkingen, zo van "ow, je kan niet zoveel he" waardoor ik nog een beetje verder in m'n schulp kruip. En allemaal van die steken onder water. Zo van "jaaa de andere stagiare is echt wel een talent" met een schuin oog naar mij. En voor iedereen drinken halen, behalve voor mij.

) Maar ik weet niet of dat zozeer verlegenheid is, want tegenover mijn ouders ben ik helemaal niet verlegen..