Perlina schreef:Niet banketstaaf bedoeld hoor, maar is dit niet een beetje overdreven? Het is niet dat er iemand dood is ofzo (wat verschrikkelijk, veel sterkte..) Ik snap best dat dit voor jullie angstig kan zijn, maar zo'n reactie lijkt me wat overdreven, werkt misschien ook wel averechts?
Ik vind jou verschrikkelijk onbeschoft, sorry dat ik het zeg maar jij hebt geen flauw benul wat wij meemaken, dus toon voor ons wat respect en verlaat dit topic, want met jou komen we niet verder.
(sorry hoor maar hier kan ik niet tegen)
) waarin een vrouw was gestikt in haar eigen braaksel, dat zag je dan in beeld. Vanaf die tijd heb ik het en alhoewel ik volwassen ben en op sommige punten heel realistisch kan denken, blijft de angst. Ik loop soms uuuuuuuren zuchtend en puffend door het huis, omdat ik eigenlijk moet overgeven, maar ik het niet wil. Soms lukt het om het weg te zuchten, om het te laten "zakken" en dan hoef ik niet over te geven, soms lukt het ook niet en moet ik, soms wel 5 uur later, alsnog overgeven. Maar het feit dat ik het weg KAN zuchten en hijgen, maakt dat ik het altijd probeer, al ben ik een dag compleet ellendig. Dan voel ik het ook als een overwinning dat ik niet heb hoeven overgeven.
er is voor de rest niemand ziek geworden,dus het was wss gewoon een slechte vleeskroket. ben ik ook ff blij dat mijn vriend niet gemakkelijk ziek wordt
en fijn dat ie alweer beter was, dat kan weleens wat vekeerds eten
