Als ik zo al deze verhalen lees herken ik zoveel van mezelf in voorbeelden.
Bijvoorbeeld, wat dat aanraken betreft, ik heb er een gloeiende hekel aan. Er zijn wel uitzonderingen, want tegen m'n beste vriend kruip ik graag aan. Da's dan één van de weinige. Heeft niets met verliefdheid of wat te maken, puur het feit dat ik hem 100% vertrouw.
Ook raak ik in paniek als ik serieuse gesprekken moet voeren. Mijn mentoren zgegen ookj dat ze niets van mijn gedachtengang snappen.
Ik wil structuur. Ik kan slecht tegen veranderingen. Een vriend van mij leerde ik kennen toen hij verkering had met een meisje. Dit ging na 3 jaar uit. Ik heb er ENORM veel moeite mee om hem met een ander meisje te zien.
Paar voorbeelden waar ik me duidelijk in herken.
Jordy schreef:Er valt met mij slecht te comminuceren als het om serieuse dingen gaat,ik begrijp vaak dingen niet,raak soms volledig in paniek en doen dan raarste dingen,kan moeilijk mijn emoties uit en als ik het doe,doe ik het op de verkeerde manier (met je kop tegen de muur bonken en haren uit me kop trekken),mijn stemming is vreselijk wisselend,ene moment ben ik vrolijk en er hoeft maar iets te gebeuren en dan ben ik boos,verdrietig,en dan daarna weer blij.
Manou schreef:Mijn problemen liggen vooral op het sociale vlak. De laatste tijd ben ik toch weer erg onzeker over mijn contacten. Ik ben namelijk zo bang dat mensen wel vriendelijk tegen me doen, maar me eigenlijk niet mogen en dat ik dat niet merk.
Shanna schreef:ik ben bijvoorbeeld heeel koppig en moeilijk van mijn standpunt af te brenegn, en sociaal sta ik ook niet sterk.. komt ook omdat ik op de basisschool enorm werd gepest.
Tsjaa of ik hier last van heb weet ik niet. Ik weet alleen dat ik een paar punten heb waar ik erg last van heb. Vooral dat communiceren. Mensen kunnen me af en toe gewoon niet volgen, terwijl ik heel goed weet waar ik zit met mijn hoofd.
Mijn beste vriend zei ook eens; dan ben ik met je aan het praten over mijn nieuwe paard, ga jij verder over het uitgaan van afgelopen zaterdag...
Tsja...