Petpa schreef:Soms is een vertrouwde omgeving niet langer voldoende.
Stel dat de partner wat overkomt dat langer duurt dan een paar dagen.
Wat dan?
Thuiszorg komt niet 24 uur p/d in huis.
Moet TS dan 24 uur p/d aanwezig zijn?
Ik kan je nu al vertellen dat TS dat absoluut niet gaat doen.
Ik woon al sinds mijn 16e niet meer bij mijn moeder, dat wil ik ook graag zo houden.
Petpa schreef:In je openingspost schreef je het volgende:
"Hij is mantelzorger voor haar. Hij is elk moment van de dag bij haar om haar te helpen met haar dagelijkse dingen, haar overeind te helpen als ze valt - en dat gebeurt vaak - en te zorgen dat ze genoeg eet en drinkt. Ze komen behalve bij de supermarkt nergens meer. Hun sociale leven is zeer zeer beperkt."
Dit komt op mij over als dat je moeder geïsoleerd wordt.
Heb je eraan gedacht om Veilig Thuis in te schakelen?
Er is zeer recent een gesprek geweest met Veilig Thuis, vooral orienterend. Om mijn bericht dat je quote wat te rectificeren, want toen ik dat schreef had ik nog geen met haar doorgebracht zonder dat hij erbij was; ze drinkt en eet nog goed, gelukkig, en dat overeind helpen doen mijn broer en ik niet. Dat kan ze zelf. Partner helpt haar dus eigenlijk te snel. Wat wel vooral een probleem is is het val-gevaar.
Mellow schreef:En toch mag je best eens uitspreken dat als er nu iets gebeurd je hem persoonlijk verantwoordelijk houd.
Ferme taal, niet je kwaadheid laten zien/emotie maar wel dat dingen anders moeten.
Zoals ik al eerder schreef heb ik het idee dat Partner zelf ook alles niet 100% meer heeft en als er thuiszorg komt zien die dat ook en dat wil hij misschien wel niet erkennen of dat mensen het zien?
Wat een vervelende positie zit je in . Eigenlijk een soort gijzeling, want je durft je woede niet eruit te laten omdat je bang bent dat je dan je moeder niet meer kan zien.
Eigenlijk vind ik dat de casemanager een beetje aan het pappen en nathouden is. Beetje zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Het lijkt haast een beetje "gijzelneming" op alle vlakken. Want als jullie te ver pushen dan pusht hij alles weg.
Je zegt dat je moeder "te goed" is voor opname, is dat echt zo?
Als ik lees dat hij je moeder bijna bij alles moet helpen.
Misschien is het juist wel om deze situatie te doorbreken goed dat je moeder opgenomen gaat worden.
Zijn er in de buurt geen mooie woonvormen waar ze terecht kan?
Ik vind ook dat de CM te voorzichtig is. Partner is vooral ontzettend bang om de regie kwijt te raken en als gevolg daarvan houdt hij alles af. Onze insteek is ook niet om haar uit huis te halen, maar om het hen thuis makkelijker en vooral veiliger te maken. Maar ook daar wil hij tot nu toe dus niet aan meewerken.
Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat als hij morgen terug is uit het ziekenhuis, hopelijk heeft hij er eens goed over nagedacht.
pmarena schreef:Ik vind het eigenlijk best wel lüllig dat moeder uit haar vertrouwde omgeving weg zou moeten alleen maar omdat haar partner te trots / eigenwijs / whatever is om wat hulp te aanvaarden....dat moet toch anders kunnen
En voor hem zelf is het toch ook niet fijn zo. Die onrust, enorme afhankelijkheid.
Hij zou imo juist minder afhankelijk zijn als ze wat hulp accepteren en zelf wat meer de regie houden van thuis blijven wonen - met hulp.
In plaats van dat het op een moment als nu heel snel gierend uit de klauw dreigt te escaleren omdat hij teveel alles naar zich toe trekt, hulp wegduwt en niks regelt.... en de problemen dus acuut groot zijn zodra zich een situatie als nu voordoet.
Hij moet er 'gewoon' voor zorgen dat hij minder verantwoordelijkheden heeft. De zorg niet meer alleen op hem neer komt. Dat hij minder zwaar belast wordt. Minder alles naar zich toe trekt. En dat er meer hulp standaard is zodat het geen ramp is als hij wat mankeert.
Hij bewijst NIEMAND een dienst ermee door als een soort martelaar alles op zich te nemen en alle hulp te weigeren en weg te duwen. In tegendeel zelfs... Er moet toch een manier zijn om tot hem door te dringen dat hun tijd samen in dat huis alleen maar korter wordt op de manier zoals hij nu bezig is....

Ja, dat is ook exact mijn frustratie. En je eerste punt is ook waar het om draait. Het zou voor haar echt heel sneu zijn als zij weg moet omdat hij te eigenwijs is.
pmarena schreef:Ja ik vind de situatie voor moeder ook echt zorgelijk klinken... het klinkt alsof ze zoveel meer plezier uit het leven zou kunnen halen als partner en niet zo overheen zou helicopteren.... het klinkt ook echt als een situatie die snel nog veel schrijnender kan worden.... als ze echt al zo slecht is en er te weinig hulp voor haar achter de hand is.
Hopelijk komt er een doorbraak op de 1 of andere manier.
Ook hier weer met je eens.
Mijn moeder zou het echt goed doen in een omgeving waar ze wat meer gestimuleerd en geprikkeld wordt en wat meer sociale contacten heeft.
Hulp staat aan alle kanten klaar om ingezet te worden, zodra partner daarmee akkoord is.
Iemand vroeg nog naar contact met de buren geloof ik, dat is er wel een beetje.
Bonnelover schreef:Is er geriatrische arts ooit bij je moeder geweest? Die zou ook kunnen helpen
Niet recent, ik zal dat bij de huisarts neerleggen.