Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-06-25 09:59

Geplaatst: 23-06-25 09:59

Hier een man en dochter met een officieel stempeltje, een dochter die te jong is om te testen maar veel kenmerken vertoont en ik, die na het hele traject rondom dochterlief, eigenlijk ook wel heel veel herkenning zag, maar nooit getest is.

De oudste zit nu in groep 3 en wij hebben dit schooljaar ook een behoorlijke strijd gehad met school, waaruit vooral bleek hoe weinig (actuele) kennis er is over HB (de juf: "Nou, zolang ze niet zelfstandig en foutloos het hele rekenboek doorwerkt, denk ik niet aan hoogbegaafdheid").

Uiteindelijk op eigen houtje laten testen (KIQT+) en met de uitslag naar de juf: duidelijk (U)HB. Toen kwam er iets meer aandacht voor, maar in een grote, drukke klas met veel kinderen die juist achterblijven, is het helaas echt te weinig. Het resultaat is een enorm gefrustreerd meisje thuis. Lang verhaal kort: na de zomervakantie gaan beide kinderen naar een andere school. Helaas geen voltijd HB-onderwijs, omdat we dat hier in de stad niet hebben, maar naar een reguliere basisschool waar veel meer aandacht is voor hoogbegaafdheid en het ook bovenschools goed geregeld is. Ik hoop dat volgend jaar makkelijker wordt.

Wat mezelf betreft: ik heb totaal niet de behoefte om mezelf te laten testen, dus ik weet het niet officieel, maar sinds ik met de HB-bril naar mezelf kijk, ben ik wat milder geworden. Ik snap nu dat ik collega's wat meer stap voor stap moet meenemen in mijn proces, omdat ik in mijn hoofd van A naar Z ga, maar zij de tussenliggende stappen wel nodig hebben om me te volgen

En wat betreft het niet testen in onze generatie: mijn man (38) is wél getest als kind. Ik (35) niet. En zo ken ik nog wat mannen van onze leeftijd die getest zijn. Mijn theorie is dat meisjes gewoon veel minder vaak getest werden, omdat ze zich doorgaans veel meer aanpassen aan de groep en dus minder opvallen. Daar komt nu gelukkig meer aandacht voor.

Laatst bijgewerkt door Kikka op 23-06-25 10:01, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-06-25 10:00

Geplaatst: 23-06-25 10:00

upendo schreef:
Ik ben nu 33 en wel op mijn 8ste getest met het doel wel of niet HB, dus dat dat in die tijd niet gedaan werd klopt niet..

Het kon zeker wel, maar er was veel minder aandacht voor dan nu. Zolang je niet vastliep op school was je 'gewoon wat slimmer en dat is toch juist fijn'.

**Geplaatst**: 23-06-25 10:02

Geplaatst: 23-06-25 10:02

Kikka schreef:
Hier een man en dochter met een officieel stempeltje, een dochter die te jong is om te testen maar veel kenmerken vertoont en ik, die na het hele traject rondom dochterlief, eigenlijk ook wel heel veel herkenning zag, maar nooit getest is.

De oudste zit nu in groep 3 en wij hebben dit schooljaar ook een behoorlijke strijd gehad met school, waaruit vooral bleek hoe weinig (actuele) kennis er is over HB (de juf: "Nou, zolang ze niet zelfstandig en foutloos het hele rekenboek doorwerkt, denk ik niet aan hoogbegaafdheid").

Uiteindelijk op eigen houtje laten testen (KIQT+) en met de uitslag naar de juf: duidelijk (U)HB. Toen kwam er iets meer aandacht voor, maar in een grote, drukke klas met veel kinderen die juist achterblijven, is het helaas echt te weinig. Het resultaat is een enorm gefrustreerd meisje thuis. Lang verhaal kort: na de zomervakantie gaan beide kinderen naar een andere school. Helaas geen voltijd HB-onderwijs, omdat we dat hier in de stad niet hebben, maar naar een reguliere basisschool waar veel meer aandacht is voor hoogbegaafdheid en het ook bovenschools goed geregeld is. Ik hoop dat volgend jaar makkelijker wordt.

Wat mezelf betreft: ik heb totaal niet de behoefte om mezelf te laten testen, dus ik weet het niet officieel, maar sinds ik met de HB-bril naar mezelf kijk, ben ik wat milder geworden. Ik snap nu dat ik collega's wat meer stap voor stap moet meenemen in mijn proces, omdat ik in mijn hoofd van A naar Z ga, maar zij de tussenliggende stappen wel nodig hebben om me te volgen

En wat betreft het niet testen in onze generatie: mijn man (38) is wél getest als kind. Ik (35) niet. En zo ken ik nog wat mannen van onze leeftijd die getest zijn. Mijn theorie is dat meisjes gewoon veel minder vaak getest werden, omdat ze zich doorgaans veel meer aanpassen aan de groep en dus minder opvallen. Daar komt nu gelukkig meer aandacht voor.

Oooohhh dit is ook echt zo'n ding he. Als je hb bent maak je nooit fouten en kan je alles wel zelf zonder uitleg

**Geplaatst**: 23-06-25 10:20

Geplaatst: 23-06-25 10:20

BabiiVeeraa schreef:
upendo schreef:
Ik ben nu 33 en wel op mijn 8ste getest met het doel wel of niet HB, dus dat dat in die tijd niet gedaan werd klopt niet..

Het kon zeker wel, maar er was veel minder aandacht voor dan nu. Zolang je niet vastliep op school was je 'gewoon wat slimmer en dat is toch juist fijn'.

Dat klopt, maar het is dus minder gechargeerd dan eerder in dit topic gesteld werd.

Ik viel namelijk niet op, had alleen in groep 5 het grootste deel van de schoolbieb al wel gelezen door mijn leerboek rechtop te zetten en mijn leesboek daar weer in en kwam daardoor thuis met de vraag wat XTC precies was omdat dat voorkwam in een boek wat ik las.

**Geplaatst**: 23-06-25 10:30

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 10:30

Hahaha, ik zat ook altijd dingen te lezen die niet voor mijn leeftijd geschikt waren. Als 8-jarige was ik een trouw Libelle-lezeres

**Geplaatst**: 23-06-25 10:35

Geplaatst: 23-06-25 10:35

Hoop herkenbaarheid hier (en ook een hoop niet, maar we zijn allemaal verschillende mensen met verschillende persoonlijkheden). Hier een heel HB gezin, maar wel allemaal met wat andere facetten.

Van onze zoon, nu 9, vermoedde ik na 3 maanden al dat hij anders was dan andere kinderen. Hij was zoveel meer bezig met zijn omgeving (en was vervolgens oververmoeid omdat hij door alle prikkels niet kon slapen en wij dus ook niet. Dat 1e jaar vergeet ik graag). Maar ondanks dat hij fysiek en cognitief enorm bleef voorlopen op zijn leeftijdsgenootjes, durfden we pas met 3 jaar dat vermoeden uit te spreken. Hij is uiteindelijk met 8 jaar getest waarbij het vermoeden ook bevestigd werd. Aanleiding was iets minder leuk: zijn woedeaanvallen kwamen maar een paar keer per jaar voor, maar werden dermate heftig dat we hem niet meer konden bereiken. Hij begon weg te lopen en erger, waarop we hulp gezocht hebben. Hij heeft maar 2 gesprekken gehad, maar dat bracht voldoende herkenning om als de emoties te hoog worden, dat aan te kunnen geven bij ons of zijn juf, zodat we actie kunnen ondernemen (vaak gaan we direct naar het bos om te wandelen, groen en beweging brengen rust in zijn hoofd, magisch).

We hebben enorm veel geluk gehad met zijn school. Ik herken gelukkig totaal niet de verhalen over niet meewerkende scholen ondanks dat hij op een heel klein buurtschooltje zit. Hij heeft groep 3 en 4 in 1 jaar gedaan, waardoor hij nu in groep 6 zit. Cognitief zou hij makkelijk nog een jaar kunnen overslaan, maar emotioneel is dit goed. Zijn juf is zelf HB en herkent veel bij hem. Het is heel leuk om die interactie te zien. Gaat het over het heelal, doet mijn zoon zijn spreekbeurt over de elementen die werden gevormd bij de oerknal en dan zorgt de juf dat ze genoeg gegoocheld heeft om scherpe vragen te kunnen stellen. Bij de jaarlijkse musical mag hij een liedje begeleiden op piano. Hij krijgt een aangepast programma. Hij moet natuurlijk de basisvaardigheden opdoen en wordt daarop ook getoetst, maar hoeft niet eindeloos te herhalen. Daarnaast zit hij in een uitdagingsgroep met kinderen van andere scholen, waar hij ook weer vriendjes opgedaan heeft. Maar ook op school en op sport heeft hij vriendjes genoeg. Ze zijn meestal wel 2 jaar ouder. Dus al met al doet hij het goed, hoewel het voor hem altijd een uitdaging is om aan de ene kant voldoende intellectuele en creatieve uitdaging te krijgen en anderzijds voldoende rustmomenten in te bouwen om te voorkomen dat die emmer overloopt. Maar dat zal zijn leven lang een uitdaging blijven en die zal voor velen van jullie herkenbaar zijn.

Ook voor mij, want hij was de spiegel die ik nodig had om mijn eigen hoofd en gedrag te begrijpen. Ik heb me tegelijk met hem laten testen, mijn vriend wist het al langer, en de uitkomst was voor niemand een verrassing, behalve voor mezelf. Maar het verklaarde zoveel: waarom ik altijd het gevoel had op de basis- en middelbare school dat ik afgeremd werd, waarom mijn interesses nooit overeen kwamen met die van leeftijdgenootjes, waarom ik mezelf niet liet zien (ik bleek een fantastisch kameleon), waarom ik nooit had leren plannen en daar op de universiteit keihard over struikelde, waar het perfectionisme vandaan kwam, waarom ik niet over koetjes en kalfjes kan praten, waarom de wereld voor mijn gevoel zo langzaam gaat, waarom mijn hoofd soms voelt als magmakamer op het moment van uitbarsten, enz. Het maakte ook dat ik wat milder over mezelf kon denken. En over mijn omgeving, want ik ben echt niet de makkelijkste om mee te leven en te werken.

**Geplaatst**: 23-06-25 10:57

Geplaatst: 23-06-25 10:57

Freya6 schreef:
Leandra schreef:
Mijn jongste dochter is met de meeste dingen erg snel. De bevalling duurde van begin tot eind 1,5 uur. Daarna tilde ze al gelijk haar hoofd op.
Ze heeft nooit gekropen. Is van billenschuiven naar lopen gegaan en deed pas dingen als ze vond dat ze ze kon. Ze was in 1 keer zindelijk, liep in 1 keer, fietste in 1 keer.

Toen ze op haar 4e naar school ging was ze teleurgesteld dat ze niet gelijk leerde lezen en schrijven dus dat heeft ze zichzelf aangeleerd. In groep 3 was ze boos dat ze alles fout deed (haar eigen woorden). De juf leerde een letter anders aan dan dat mijn dochter het zichzelf had aangeleerd.

Helaas heeft ze in groep 3 wel een tik gehad. Een drukke klas met veel aandacht trekkende kinderen. Juffen moesten veel brandjes blussen en vonden vooral dat mijn dochter geen focus had, weinig concentratie en dat ze misschien hooggevoelig was. Zeker niet hoogbegaafd. Terwijl alle hulpverleners die we hebben gehad wel dat vermoeden hadden.

In groep 4 kreeg ze gelukkig een juf die haar wel zag. Die al voordat we onze dochter hadden getest het idee had dat ze niet verbaasd zou zijn als ze HB zou zijn. Gelukkig kwam het ook uit de wiscV.

Nu gaat ze volgend jaar naar groep 5 en krijgt dan ook wel een goede leerkracht.

Mijn dochter noemt zichzelf autodidact. Een tijdje geleden waren we in Disneyland en kon ze op een gegeven moment de dingen die in het Engels gezegd werden bijna helemaal vertalen. Bijzondere was ook dat ze in Disneyland helemaal geen driftbuien heeft gehad. De combinatie van uitdaging, aanbod en beleving was voor haar zo perfect dat ze nergens last van had. Thuis heeft ze geregeld driftbuien en vind ik het heel lastig om haar aan te bieden wat ze nodig heeft. Als ik dan zie hoe ze het doet in Disneyland heeft ze eigenlijk zoveel meer uitdaging nodig.

Kan ze niet naar hb onderwijs?

Er zijn hier weinig HB scholen in de buurt en die zitten vol. Ook mede doordat er 1 afgelopen jaar gesloten is in de buurt. Het gaat op zich nu wel goed op school. Ze heeft het ook naar haar zin en als ze goede begeleiding krijgt dan lukt het ook wel. Maar als ze volgend jaar dreigt vast te lopen gaan we wel in gesprek met school en verder kijken.

**Geplaatst**: 23-06-25 12:16

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 12:16

Plus dat ik HB onderwijs ook niet heilig vind.

Het staat of valt met een docent/schoolteam die de bereidheid heeft om een kind te zien en maatwerk te leveren waar dat nodig is.

**Geplaatst**: 23-06-25 13:18

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 13:18

Hier is geen HB onderwijs binnen één uur reisafstand, dus we moeten het doen met de leerkrachten die een cursusje hebben gedaan. Gelukkig ook een kleine buurtschool die mee wil denken en met kleine klassen. Ze hebben wel aangegeven dat ze het niet gaan redden met onze zoon (7, nu groep vier, volgend jaar naar groep vijf) tot en met groep acht. Er is wel Leonardo-onderwijs in de buurt beschikbaar vanaf groep zes, dus daar is hij voor aangemeld.

Met het nieuwe inclusieve onderwijs en 'eigen leerlijnen' zou iedere (reguliere) basisschool overigens alle kinderen moeten kunnen blijven onderwijzen, maar hoe dat in de praktijk gaat uitwerken moet nog blijken uiteraard.

Hij is overigens ook een autodidact, heeft totaal geen zin in alles wat op lessen lijkt. We waren daarom erg bang voor school, hebben uren aan overleggen gehad nog vóór groep 3. Maar dat gaat vooralsnog gelukkig wel goed. Hij heeft vooral moeite met voorgedefinieerde patronen. Je maakt hem niet blij met een puzzel of een smartgame, daar kan hij zijn eigen creativiteit niet in kwijt. Hij wil dus wel kunnen pianospelen bijvoorbeeld, maar hij wil het niet leren.

**Geplaatst**: 23-06-25 13:49

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 13:49

Wij hebben wel een HB school binnen 3 kwartier, maar ik vind het ook belangrijk dat hij vriendjes in de buurt heeft waar hij naartoe kan fietsen (vriendjes hebben weliswaar andere interesses, maar voetballen, hutten bouwen en zwemmen vindt mijn zoon ook gewoon leuk). En überhaupt dat hij zelfstandig naar school kan fietsen. Dus zolang school aangeeft hem uitdaging te kunnen bieden, blijft hij hier op school.

veerledec schreef:
Je maakt hem niet blij met een puzzel of een smartgame, daar kan hij zijn eigen creativiteit niet in kwijt. Hij wil dus wel kunnen pianospelen bijvoorbeeld, maar hij wil het niet leren.

Is die motivatie om iets te leren er wel als dat nodig is om iets te kunnen maken? Om bij piano spelen te blijven: je hebt basisvaardigheden nodig om zelf een liedje te kunnen maken. En het kost moeite om dat te leren. Het meest waardevolle van pianoles vind ik misschien nog wel dat mijn zoon zo leert dat niet alles hem aan komt waaien en dat het soms ook gewoon 100x fout moet gaan voordat het goed gaat. Stukje doorzettingsvermogen en leren falen (iets waar ik zelf heel veel moeite mee heb).

**Geplaatst**: 23-06-25 13:56

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 13:56

En daarbij helpt bijv. bij mij en mijn dochter een goede app, zoals flowkey of de duolingo-app voor muziek.

**Geplaatst**: 23-06-25 15:18

Geplaatst: 23-06-25 15:18

veerledec schreef:
Hier is geen HB onderwijs binnen één uur reisafstand, dus we moeten het doen met de leerkrachten die een cursusje hebben gedaan. Gelukkig ook een kleine buurtschool die mee wil denken en met kleine klassen. Ze hebben wel aangegeven dat ze het niet gaan redden met onze zoon (7, nu groep vier, volgend jaar naar groep vijf) tot en met groep acht. Er is wel Leonardo-onderwijs in de buurt beschikbaar vanaf groep zes, dus daar is hij voor aangemeld.

Met het nieuwe inclusieve onderwijs en 'eigen leerlijnen' zou iedere (reguliere) basisschool overigens alle kinderen moeten kunnen blijven onderwijzen, maar hoe dat in de praktijk gaat uitwerken moet nog blijken uiteraard.

Hij is overigens ook een autodidact, heeft totaal geen zin in alles wat op lessen lijkt. We waren daarom erg bang voor school, hebben uren aan overleggen gehad nog vóór groep 3. Maar dat gaat vooralsnog gelukkig wel goed. Hij heeft vooral moeite met voorgedefinieerde patronen. Je maakt hem niet blij met een puzzel of een smartgame, daar kan hij zijn eigen creativiteit niet in kwijt. Hij wil dus wel kunnen pianospelen bijvoorbeeld, maar hij wil het niet leren.

Dat is zeker herkenbaar. Mijn dochter mag nu van de juf af en toe de klas uit als het te onrustig is. Of haar eigen tijd indelen. En ze heeft oorkleppen. Met rekenen mag ze compacten. Maar nog doet ze er lang over omdat ze of te moeilijk denkt of het te makkelijk vindt.

**Geplaatst**: 23-06-25 15:42

Geplaatst: 23-06-25 15:42

Kaka schreef:
Is die motivatie om iets te leren er wel als dat nodig is om iets te kunnen maken? Om bij piano spelen te blijven: je hebt basisvaardigheden nodig om zelf een liedje te kunnen maken. En het kost moeite om dat te leren. Het meest waardevolle van pianoles vind ik misschien nog wel dat mijn zoon zo leert dat niet alles hem aan komt waaien en dat het soms ook gewoon 100x fout moet gaan voordat het goed gaat. Stukje doorzettingsvermogen en leren falen (iets waar ik zelf heel veel moeite mee heb).

Nog niet, al heb ik het idee dat het wellicht wel iets gaat schuiven. Als in, hij lijkt niet meer heel negatief te staan tegenover muziek/pianoles. Maar hij mist in het creatieve stuk nog wel het hier veelvuldig genoemde perfectionisme

. Als in: hij vindt dat hij al helemaal klaar is om muziekoptredens te geven en heeft geen zang/dans/muziekles nodig. Helaas is hij vooral goed in de kwantiteit en het bedenken, maar niet zozeer in de uitvoering

.

Het is denk ik ook wat ik hier lees en van jou over dat falen: lopen/fietsen/zindelijk, al die dingen deed hij (pas) toen hij het ook direct kon. Als je geen lessen volgt, kan je er ook niet in falen, zoiets?

**Geplaatst**: 23-06-25 15:50

Geplaatst: 23-06-25 15:50

Ik denk dat het vaak ook is dat ze dingen wel willen KUNNEN maar niet zo'n zin hebben om het te LEREN...en dan helemaal niet volgens de platgetreden paadjes

Neem er dan ook bij dat ze gewend zijn om veel dingen gewoon automatisch te leren / snappen en dan kan er best een weerstand ontstaan om te leren - leren. Voeg er dan nog een toefje faalangst / de lat te hoog leggen aan toe en het feest is compleet :(:)

Hier een niet getest maar eigenlijk best wel heel duidelijk creatief HB kind en ik herken heel veel, er zijn de afgelopen jaren heel veel dingen op hun plek gevallen qua eigen ervaringen / kindertijd en al met al vind ik het meer een vloek dan een zegen eigenlijk, die andere bedrading.

Ik denk niet dat ik het nu nog zou willen veranderen als ik de kans had want het is toch een groot deel van je zijnskenmerken zeg maar. Maar ik denk dat het leven vaak een stuk aangenamer is voor een 'gemiddeld kind' dan voor een kind dat HB kenmerken heeft.

Ik vind de benaming HB overigens verschrikkelijk want het klinkt zo opsnoeverig van kijk mij(n kind) eens bijzonder zijn en dat vind ik echt super vervelend dus ik heb het er meestal liever niet over -O-

**Geplaatst**: 23-06-25 16:18

Geplaatst: 23-06-25 16:18

pmarena schreef:
Ik denk dat het vaak ook is dat ze dingen wel willen KUNNEN maar niet zo'n zin hebben om het te LEREN...en dan helemaal niet volgens de platgetreden paadjes Neem er dan ook bij dat ze gewend zijn om veel dingen gewoon automatisch te leren / snappen en dan kan er best een weerstand ontstaan om te leren - leren. Voeg er dan nog een toefje faalangst / de lat te hoog leggen aan toe en het feest is compleet

Hier een niet getest maar eigenlijk best wel heel duidelijk creatief HB kind en ik herken heel veel, er zijn de afgelopen jaren heel veel dingen op hun plek gevallen qua eigen ervaringen / kindertijd en al met al vind ik het meer een vloek dan een zegen eigenlijk, die andere bedrading.

Ik denk niet dat ik het nu nog zou willen veranderen als ik de kans had want het is toch een groot deel van je zijnskenmerken zeg maar. Maar ik denk dat het leven vaak een stuk aangenamer is voor een 'gemiddeld kind' dan voor een kind dat HB kenmerken heeft.

Ik vind de benaming HB overigens verschrikkelijk want het klinkt zo opsnoeverig van kijk mij(n kind) eens bijzonder zijn en dat vind ik echt super vervelend dus ik heb het er meestal liever niet over

Hier wordt het Hoog Ontwikkelings Potentieel genoemd.

**Geplaatst**: 23-06-25 17:35

Geplaatst: 23-06-25 17:35

pmarena schreef:
Ik denk dat het vaak ook is dat ze dingen wel willen KUNNEN maar niet zo'n zin hebben om het te LEREN...en dan helemaal niet volgens de platgetreden paadjes Neem er dan ook bij dat ze gewend zijn om veel dingen gewoon automatisch te leren / snappen en dan kan er best een weerstand ontstaan om te leren - leren. Voeg er dan nog een toefje faalangst / de lat te hoog leggen aan toe en het feest is compleet

Dit inderdaad! Bij mijn zoontje wordt hier nu op school dus hard aan gewerkt met hem. Maar het is gewoon moeilijk om iets dat niet gelijk lukt niet als falen te zien, wanneer alles je eigenlijk altijd heel makkelijk af gaat.

**Geplaatst**: 23-06-25 18:54

Geplaatst: 23-06-25 18:54

Leandra schreef:
pmarena schreef:
Ik denk dat het vaak ook is dat ze dingen wel willen KUNNEN maar niet zo'n zin hebben om het te LEREN...en dan helemaal niet volgens de platgetreden paadjes Neem er dan ook bij dat ze gewend zijn om veel dingen gewoon automatisch te leren / snappen en dan kan er best een weerstand ontstaan om te leren - leren. Voeg er dan nog een toefje faalangst / de lat te hoog leggen aan toe en het feest is compleet

Hier een niet getest maar eigenlijk best wel heel duidelijk creatief HB kind en ik herken heel veel, er zijn de afgelopen jaren heel veel dingen op hun plek gevallen qua eigen ervaringen / kindertijd en al met al vind ik het meer een vloek dan een zegen eigenlijk, die andere bedrading.

Ik denk niet dat ik het nu nog zou willen veranderen als ik de kans had want het is toch een groot deel van je zijnskenmerken zeg maar. Maar ik denk dat het leven vaak een stuk aangenamer is voor een 'gemiddeld kind' dan voor een kind dat HB kenmerken heeft.

Ik vind de benaming HB overigens verschrikkelijk want het klinkt zo opsnoeverig van kijk mij(n kind) eens bijzonder zijn en dat vind ik echt super vervelend dus ik heb het er meestal liever niet over

Hier wordt het Hoog Ontwikkelings Potentieel genoemd.

Oh dat voelt voor mij niet veel beter eigenlijk.... om nu te gaan zeggen mijn kind heeft Hoog Ontwikkelings Potentieel klinkt imo alsnog alsof je graag je kind verheft boven andere kinderen die dan zeker zogezegd geen of een minder hoog ontwikkelings potentieel hebben

Ik zal wel een zeikerd zijn maar ik ervaar die bewoording echt als een lastig iets als het ter sprake komt zeg maar.
Zou heel graag een minder hoogvliegend / arrogant overkomende benaming er voor willen hebben maarja we willen allemaal wel eens wat -O-

BabiiVeeraa schreef:
pmarena schreef:
Ik denk dat het vaak ook is dat ze dingen wel willen KUNNEN maar niet zo'n zin hebben om het te LEREN...en dan helemaal niet volgens de platgetreden paadjes Neem er dan ook bij dat ze gewend zijn om veel dingen gewoon automatisch te leren / snappen en dan kan er best een weerstand ontstaan om te leren - leren. Voeg er dan nog een toefje faalangst / de lat te hoog leggen aan toe en het feest is compleet

Dit inderdaad! Bij mijn zoontje wordt hier nu op school dus hard aan gewerkt met hem. Maar het is gewoon moeilijk om iets dat niet gelijk lukt niet als falen te zien, wanneer alles je eigenlijk altijd heel makkelijk af gaat.

Ja herkenbaar

Het voelt toch sneller als falen als je iets niet meteen kan en dat niet gewend bent, want dan voel je je meteen heel slecht ergens in. Die van ons had als echt klein ventje dan al snel dat hij de kont tegen de krib gooide als iets te moeilijk was, en dan ging mopperen 'dit is stom' en 'dit is voor babies' enzo. Met sporten en dingen waarbij het heel normaal is dat je dat niet meteen kan maar je moet oefenen.

Is imo gewoon een soort faalangst.

Wij hebben er wel bewust aan gewerkt om hem ervan te doordringen dat het echt juist heel normaal is als je dingen niet meteen kan. Dat je moet oefenen om dingen te leren. Je kan niet meteen lezen. Niet meteen foutloos alle irritante krullen schrijven van het schoolschrift dat de juf graag wilt dat je leert. (waar hij echt giftig over was

want die letters zie je in boeken en het echte leven toch ook nooit!)

Dus niet meteen roepen dat je een sukkel / loser / wat dan ook bent en het echt niet kan want nee man natuurlijk kan je het niet, je doet het voor de eerste keer mafklapper, het zou wel heel raar als je het dan meteen kon _O-

Gelukkig werkt humor meestal wel goed en steeds herhalende ervaringen van moeite doen loont, zorgen wel dat er steeds minder energiezuigend gezeur is als er huiswerk gemaakt moet worden enzo want vaak zijn ze ook mega intensief en is er best veel weerstand voor dingen als tafels leren enzo

Het zijn echt niet alleen maar van die kinderen die alles 'vanzelf' weten maar zeker die meer creatief HB kinderen daarbij zit hun hoog creatieve manier van denken hen juist meer in de weg voor schoolwerk

Ik volg ook een paar Facebook groepen over dit onderwerp van (U)HB en kinderen waarbij er heel veel ervaringen en frustraties van ouders aan bod komen en het is allemaal zó herkenbaar :(:)

**Geplaatst**: 23-06-25 19:15

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 19:15

Hoe oud is die van jullie pmarena?

Onze knul had dit op de opvang heel erg waardoor ik een pusherige moeder leek _O-

Thuis en bij familie rende hij al los door het huis en de tuin, op de opvang nog niet eens 1 klein ministapje los. Ik twijfel hierbij nog steeds of het perfectionisme was (ik wil eerst zeker weten dat ik het hier ook kan, voordat ik het in deze 'niet thuis' situatie ga proberen) of gewoon de noodzaak er niet van in zien/aanpassen want de andere kindjes lopen ook niet

**Geplaatst**: 23-06-25 19:23

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 19:23

Ik heb ook een zoontje van 2,5 die af en toe dingen laat zien waar ik zelf dan van onder de indruk ben. Hij kent hele boekjes uit zijn hoofd, herkent sommige woorden uit dat boekje ook als ik ze volledig buiten context laat zien (ssst, ooievaar, kop, tijger) en kan ook het hele boek voorlezen zonder het erbij te hebben. Ik vind dat zelf best lastig omdat ik in groep 1 kon lezen en in groep 3 echt veel gedoe heb gehad omdat er niks meer te leren was.

**Geplaatst**: 23-06-25 19:29

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 19:29

Die van ons is van 2015 dus die zit nu in eind groep 6.

Ja dat is bij die kleintjes vaak nog extra lastig hè, waarom ze doen wat ze doen.
Het kan allebei en er zal vast nog wel wat anders te bedenken zijn

**Geplaatst**: 23-06-25 20:12

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 23-06-25 20:12

Misschien een leuk filmpje voor de perfectionistische kleintjes: https://www.youtube.com/watch?v=cfJDq2Ol6Jw
En de leerkuil: https://www.youtube.com/watch?v=7kVVtUQdp_Q

**Geplaatst**: 23-06-25 22:24

Geplaatst: 23-06-25 22:24

De leerkuil kwam hier tijdens therapie ter sprake en heeft wel post gevat, net als de fixed mindset, maar toen was hij dus al 8 en had enig begrip van hoe zijn hoofd werkt. Bovendien wil hij Tuomas Holopainen worden :')

en weet hij hoe ingewikkeld zijn liedjes zijn omdat hij die met zijn painoleraar uitwerkt in bladmuziek, daarvoor wil hij graag oefenen.

Toen hij kleiner was zijn we er wel regelmatig tegenaan gelopen dat hij iets gewoon maar niet doet omdat hij denkt dat hij toch nooit aan zijn eigen verwachtingen kan voldoen. Fietsen was bijvoorbeeld echt een ding, of veters strikken. We kwamen er achter dat hij heel goed om te kopen is, daar hebben we regelmatig gebruik/misbruik van gemaakt. 10x zelf je veters strikken/alle tafels uit je hoofd leren = een milkshake bij de Mac halen. Loederouders zijn we :')

We eten verder heel veel groenten :Y)

En ik herken het zo goed van mezelf. Ik heb ook de neiging ergens niet aan te beginnen omdat ik de lat zo ontzettend hoog heb geplaatst dat ik bang ben dat ik daar nooit overheen kom. Maar ook mij helpt het GROTE probleem te starten met oplossen met iets kleins en daar mezelf voor te belonen (met koffie, geen milkshake). De rest volgt dan meestal vanzelf. De oplossing heeft misschien niets met HB te maken, dat is gewoon een manier van omgaan met je eigen beperkingen.

theadora99 schreef:
Ik heb ook een zoontje van 2,5 die af en toe dingen laat zien waar ik zelf dan van onder de indruk ben. Hij kent hele boekjes uit zijn hoofd, herkent sommige woorden uit dat boekje ook als ik ze volledig buiten context laat zien (ssst, ooievaar, kop, tijger) en kan ook het hele boek voorlezen zonder het erbij te hebben. Ik vind dat zelf best lastig omdat ik in groep 1 kon lezen en in groep 3 echt veel gedoe heb gehad omdat er niks meer te leren was.

Zoek een school die bij je kind past. Er is niets geks aan tijdens het gesprek al vragen naar de wijze van omgaan met voorlijke kinderen.

**Geplaatst**: 24-06-25 07:11

Geplaatst: 24-06-25 07:11

Oh iets in het vooruitzicht stellen of gewoon ouderwetse dwang toepassen dat werkt(e) hier ook heel prima hoor. Er zullen altijd mensen vanaf afstand de snelle conclusie trekken dat het niet de juiste manier is, maar als je in de situatie zit, die ene op de wereld bent die het eigen kind het allerbeste kent en er het allermeeste om geeft, dan neem je bepaalde beslissingen niet voor niets op de manier dat je dat doet

Hier beloven we meestal geen heel bijzondere dingen maar gewoon dat hij eerst zus of zo mag doen voordat hij iets heel normaals mag wat hij toch al had gemogen en naar uitkijkt

Bijvoorbeeld ja hoor je mag zo nog wel even Ringfitten maar dan moet eerst je huiswerk af zijn. Of maar dan moet je eerst een krop andijvie uit de tuin halen voor het avondeten, of de vloer leegruimen ofzo. Dan zoekt hij het lekker zelf maar uit of hij graag genoeg die TV aan wil hebben en hoeven wij niet steeds te zeuren 'maak je huiswerk nou' oid. Veel fijner voor de sfeer in huis

Die van ons had een loopmotor waar hij gek op was, en een loopfiets. Leren fietsen had hij net als leren lopen of helemaal zindelijk worden weinig interesse in want het ging toch prima zo

Van zijn 'echte' fiets in het begin de trappers af gehaald zodat hij aan het evenwicht op die fiets kon wennen en dan hoop je dat hij zelf denkt van joh ik zou wel echt willen fietsen. Maar dan kwam er een berg gezemel als je met het idee kwam om die trappers er op te zetten.

Ik heb niet zo'n behoefte aan hoog oplopende discussies en frustraties voor beide partijen, we zijn ook allebei even eigenwijs en meneer was duidelijk dat hij niet van plan was om nog een stap te verzetten met trappers aan zijn fiets

Nouja prima, jouw keuze.

Ik heb hem tijdens de eerste Covid sluiting (was hij nèt 5 geworden) op een dag met fietsje in de bakfiets gezet om naar de groentenboer te gaan een dorp en een làng eenzaam pad verderop. Was gezellig allemaal

En in dezelfde gezellige, verbonden sfeer hem halverwege de terugweg inclusief fietsje uit de bakfiets gezet en gezegd van zo het laatste stuk ga je lekker zelf doen.

Nou...een berg gezemel en gesputter natuurlijk...

Dat dan wel die trappers er af moesten. Mijn reactie dat dat niet ging gebeuren lieverd vond hij niet zo leuk :')

Hij fietsje neergegooid, of nee in de berm neergelegd, want anders vond 'ie het zielig voor het fietsje want die kan er ook niks doen :(:)

en bozig in de bakfiets klimmen en commanderen dat ik moest gaan fietsen.

Toen ik hem heel standvastig duidelijk maakte dat ik geen cm zou gaan fietsen met hem in de bak en ik de hele dag de tijd had en de enige manier om hier weg te komen, op zijn eigen fietsje was....werd 'ie knap giftig en ging lopen roepen van rot mamma enzo, helemaal overstuur :(:)

En toen ik daarna tussen neus en lippen door aangaf dat het hier heel donker werd zo in the middle of nowhere was de boosheid compleet natuurlijk _O-

Dus ga nou maar gewoon lekker op je fiets, van mijn part loopfiets je het hele eind, en als we dan thuis zijn dan ploffen we lekker op de bank met de Lollifant en een ijsje :+:

Nou dat kon hem gestolen worden, hij was vooral heel-erg-boos..... MAAR het was hem wel helemaal duidelijk dat er maar 1 uitweg was. Dus hij kwaad op zijn fiets weg loopfietsen, harder en harder... en ineens zet hij zijn voeten op de pedalen en rondjes trappen joh

Ik jubelen, kind een trotse grijns van oor tot oor en hij kon meteen fietsen als een tierelier met bochtjes maken enzo

Nou toen viel er een last van zijn kleine schoudertjes dat hij ein-de-lijk kon fietsen en moest hij eigenlijk toch wel toegeven dat ik helemaal geen rotmamma ben maar dat het eigenlijk wel goed was wat ik zojuist gedaan had....maar niet erg aardig

Hij zat er toen alleen nog wel een poos mee dat hij me rot mamma had genoemd want dat vond hij zó erg....

**Geplaatst**: 24-06-25 07:27

Geplaatst: 24-06-25 07:27

pmarena schreef:
Ik vind de benaming HB overigens verschrikkelijk want het klinkt zo opsnoeverig van kijk mij(n kind) eens bijzonder zijn en dat vind ik echt super vervelend dus ik heb het er meestal liever niet over

Dat snap ik wel. Ik zeg meestal dat ik ergens op het spectrum zit, mocht het ter sprake komen.

**Geplaatst**: 24-06-25 08:07

Re: Hoogbegaafden verzamelen!

Geplaatst: 24-06-25 08:07

Ergens op het spectrum komt erg negatief over.

Hier gelukkig geen stempeltjes.

Ik heb trouwens als iets me niet interesseert dat ik het ook echt niet ga leren. Interesseert iets me wel, dan blink ik er in uit en wil het echt leren.