Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-05-25 08:30

Geplaatst: 27-05-25 08:30

Ja de rouw die je hebt om de vriendin die niet terug komt.
Rouw heb je niet enkel met dood, maar kun je ook hebben om situaties, relaties, vriendschappen die geweest zijn.
En ja dat moet ook een plekje krijgen. En is niet minder heftig dan rouw bij een overlijden.
Denk dat dit vaak erg word onderschat.

Dus ja ik begrijp heel goed dat je niet thuis wilt zijn.
Omdat zij daar is, maar niet lijflijk. :knuffel:

Ik zie hier in de plaatselijk regio facebook wel vaker wat staan over kamer/huizenruil.
Is dat een optie omdat te proberen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-25 16:21

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-25 16:21

Ja zeker omdat op dit moment, de persoon die ze was, er niet meer is. Ze leeft misschien nog wel, maar de persoon die daar ligt is compleet anders dan wij allemaal kennen. Dat wil niet zeggen dat ze niet meer kan terugkomen, maar die garantie is er allesbehalve.

We zijn week 5 nu, het is niet dat ik hier weg moet maar je merkt wel dat je relatie hierdoor wel veranderd. Niet perse op een slechte manier, maar het dwingt je wel om keuzes te maken die je anders (nog) niet zou maken. Ik ben bang dat als ik hier te lang blijf we elkaar op een bepaald punt ook zijn uitgezien, omdat we op zo'n kleine ruimte zitten en ik max 3 dagen op kantoor werk. Mijn vriend heeft een eigen bedrijf dus die werkt quasi altijd van thuis uit.

Huizenruil binnen dezelfde stad gaat moeilijk worden denk ik, heb er zelf ook nog niet van gehoord of iets van zien verschijnen.

**Geplaatst**: 28-05-25 16:39

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 28-05-25 16:39

Is het geen optie om met je vriend naar jouw huis te gaan? Ik begrijp dat dat een stuk ruimer is en dan ben je daar ook niet alleen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-25 17:20

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-25 17:20

Nee, wij hebben nog een andere huisgenoot (die overigens ook bij z'n vriendin verblijft momenteel, hij was ook thuis toen het gebeurde maar heeft niks gezien), plus mijn vriend woont hier nog maar sinds december dus verhuizen stond sowieso niet op de planning.

**Geplaatst**: 28-05-25 18:16

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 28-05-25 18:16

Ik denk dat Charaz bedoelt om te logeren, niet om te wonen

Lijkt mij wel een goed plan. Dan kun je rustig wennen aan weer thuis zijn zodat je de grootste drempel over bent.

**Geplaatst**: 28-05-25 18:32

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 28-05-25 18:32

Bedoelde inderdaad om even te logeren

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-25 17:40

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-25 17:40

Oeps sorry

Hij is inderdaad vandaag een half dagje meegeweest en we gaan er morgen (normaal gezien) samen slapen.

Ze heeft deze week weer na een paar helse dagen een hele grote stap vooruit gezet, ik denk dat we voorzichtig kunnen zeggen dat we hoopvol mogen zijn, met mentale voorbereiding op nog veel slechte dagen. Maar ze is nu wel echt volledig bij bewustzijn, en dat na bijna 5 weken. We hebben haar deze week dan ook verteld wat er gebeurd is. Ik heb haar een stukje verteld en dan is ze heel erg beginnen huilen. Ze lijkt nu ook veel meer zichzelf, niet altijd, maar meestal wel. Wat gek is, is dat zoiets echt van de één op de andere dag kan klikken. Ze kan een klein beetje fluisteren, echt praten nog niet. Maandag mag ze naar revalidatie.

**Geplaatst**: 30-05-25 18:57

Geplaatst: 30-05-25 18:57

Wat een voorzichtig goed nieuws $*\o/*$

Wat fijn voor jullie zeg.
Ik las eerder ook al dat ze niet zichzelf leek, en nu dan even weer wel. Ik heb daar wel een beetje een idee bij, maar kun je omschrijven hoe je dat bedoelt? Omdat ze tot nu toe nog niet kon praten ook, is het dan puur hoe ze uit kijkt? Dat je ziet dat ze niet echt aanwezig is?
Lijkt me heel bijzonder, om iemand aan te kijken en te weten, hee je bent er weer

**Geplaatst**: 30-05-25 19:00

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 30-05-25 19:00

Wat fijn dat er stappen de goede richting in gemaakt worden.
Op naar nog veel meer stappen

**Geplaatst**: 30-05-25 20:44

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 30-05-25 20:44

Wat fijn zeg dat ze een stap in de goede richting heeft gezet!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-25 18:35

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-25 18:35

Het is vooral de manier dat ze uit haar ogen kijkt zegmaar, haar blik is veranderd. Sinds ze wakker is, heeft ze hier en daar wel een paar goede dagen gehad en herkende ze ons ook, kon ze soms ook mee lachen, maar je merkte wel dat ze heel kinds was en totaal geen besef had van de dingen rondom haar. Dat is ze nu wel, en dat komt natuurlijk met heel veel verdriet. De afgelopen dagen waren mentaal heel zwaar voor haar. Wij zijn dit natuurlijk al meer dan een maand aan het verwerken, zij begint nu pas. Het is nu pas dat ze de situatie begrijpt. Ze kan nu ook een beetje schrijven en heeft me ook een bericht gestuurd (wel met veel schrijffouten) dat ze helemaal gek wordt. Het is vreemd om ‘blij’ te zijn hierom, want het is super confronterend om haar zo verdrietig te zien; maar ik weet nu wel tenminste dat ze er nog is.

**Geplaatst**: 01-06-25 18:46

Geplaatst: 01-06-25 18:46

Hele dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst**: 01-06-25 21:43

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 01-06-25 21:43

Wat een ontzettende heftige gebeurtenis zeg.
Gelukkig maakt jouw vriendin wel stappen vooruit, hopelijk valt de uiteindelijke schade mee.
Hoe gaat het nu met jou?

**Geplaatst door de TopicStarter** : Vandaag, 17:01

Geplaatst door de TopicStarter : Vandaag, 17:01

Ik merk nu het wat beter gaat met haar het ook wel beter gaat met mij. Het ligt buiten mijn controle, dat is soms nog lastig om te aanvaarden maar ik heb er nu geen invloed meer op. Schuldgevoelens over dat ik meer had moeten doen, dromen en te veel nadenken over die dag komt wel nog steeds in vlagen. Ik heb nog steeds nachten dat ik er constant aan denk of over droom, maar al veel minder dan 4 weken geleden. Ik heb ook voor het eerst terug een nacht alleen thuis geslapen en ga het vanavond nog eens doen. Er komen ook wat vriendinnen langs, met de hoop dat de situatie en het huis ook stilaan terug normaler kunnen aanvoelen.

De KNO heeft haar stembanden nagekeken en die zijn volledig ok. Dus ze moet stilaan terug op volume kunnen spreken, maar dat heeft ook tijd nodig…

**Geplaatst**: Vandaag, 17:11

Geplaatst: Vandaag, 17:11

Wat fijn dat het met haar, maar ook met jou wat beter gaat.
Ja tijd heelt niet alle wonden, maar plakt soms wel de nodige pleisters.
En wat eerder al werd gezegd, door jou leeft ze nog en heeft ze nog een kans op revalidatie.
Blijft dat goed onthouden :knuffel:

**Geplaatst**: Vandaag, 18:23

Geplaatst: Vandaag, 18:23

Als als als....

Als je toevallig niet thuis was geweest, (wat ook gewoon en zonder schuldgevoel moet kunnen) was ze er niet meer.

Denk daar ook aan als je twijfelt of je genoeg hebt gedaan.

Je hebt gedaan wat je op dat moment kon.

Je hoeft je nergens schuldig om te voelen.

**Geplaatst**: 45 min geleden

Geplaatst: 45 min geleden

CalipsoLover schreef:
Ik merk nu het wat beter gaat met haar het ook wel beter gaat met mij. Het ligt buiten mijn controle, dat is soms nog lastig om te aanvaarden maar ik heb er nu geen invloed meer op. Schuldgevoelens over dat ik meer had moeten doen, dromen en te veel nadenken over die dag komt wel nog steeds in vlagen. Ik heb nog steeds nachten dat ik er constant aan denk of over droom, maar al veel minder dan 4 weken geleden. Ik heb ook voor het eerst terug een nacht alleen thuis geslapen en ga het vanavond nog eens doen. Er komen ook wat vriendinnen langs, met de hoop dat de situatie en het huis ook stilaan terug normaler kunnen aanvoelen.

De KNO heeft haar stembanden nagekeken en die zijn volledig ok. Dus ze moet stilaan terug op volume kunnen spreken, maar dat heeft ook tijd nodig…

Dat schuldgevoel is heel herkenbaar. Ik weet dat ik alles binnen mijn macht gedaan heb wat ik kon. Net als jij.
Maar toch.
Hier is de ervaring dat dat slijt.. :knuffel: